Της Πλάκας το γεφύρι

Με τις βροχές των προηγούμενων ημερών έγινε μια πολύ χοντρή ζημιά. Καταστράφηκε το γεφύρι της Πλάκας. Ένα γεφύρι ιστορικό αλλά και μοναδικό αρχιτεκτονικό μνημείο. Το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων μέχρι χτες (40 μέτρα άνοιγμα και 20 ύψος). Που γεφύρωνε τις δυο όχθες του Άραχθου κι επέτρεπε στην εποχή του την επικοινωνία των Τζουμέρκων με τον κάμπο. Και που εκεί δίπλα, σ' ένα σπιτάκι που έστεκε κι αυτό (ή στέκει ακόμα;) υπογράφτηκε η συμφωνία μεταξύ Άρη Βελουχιώτη και Ν. Ζέρβα για συνεργασία κατά των Γερμανών και να σταματήσουν τις μεταξύ τους επιθέσεις. Ένα σπιτάκι λέω αλλά κι αυτό δεν ήταν τυχαίο αφού για χρόνια ήταν τελωνείο όταν στον Άραχθο σταματούσαν τα σύνορα της Ελλάδας.

Λονδίνο, ανακαινίσεις σπιτιών

Τις ανακαινίσεις των σπιτιών ή των κτιρίων γενικότερα τις είχα δει στη Γερμανία. Που γκρεμίζονται τα πάντα σ' ένα σπίτι εκτός απ' τους εξωτερικούς τοίχους. Επειδή είναι διατηρητέο το κτίριο. Και διατηρητέο πάει να πει πως η εξωτερική του όψη μένει ως έχει, αλλά όχι με ανακατασκευή παραμόνο στην περίπτωση που έχει φθαρεί πολύ κι εκεί η παρεμβάσεις είναι τοπικά. Το ίδιο στιλ ανακαίνισης είδα και στην Αγγλία. Εκεί υπάρχουν δυο κατηγορίες σπιτιών: τα Γεωργιανά και τα Βικτωριανά. Όχι στο καινούριο Λονδίνο, εκεί που (κυρίως ανατολικά) επεκτείνεται και που χτίζονται κτίρια σε μοντέρνα γραμμή. Αλλά στις γειτονιές. Και καθεμιά τους πρέπει να μείνει ως έχει.

Μπορς (ρώσικη σούπα)

Τις τελευταίες μέρες έχω περάσει μπόλικο κρύωμα. Ξεκινώντας απ' την τελευταία μέρα στο Λονδίνο που άρπαξα ένα γερό κρύο από απροσεξία. Και πάνω που λέω άντε, το πέρασα, φτου κι απ' την αρχή μόνο που αυτή τη φορά είχε και πολλά παρεπόμενα (καταρροή, πυρετό κλπ). Το κρύωμα θέλει σούπες. Κι έτσι ξετίναξα ό,τι σούπα ήξερα. Και μου χρειάστηκε κι άλλη γιατί κόλλησε κι η Μαρία. Και θυμήθηκα το μπορς. Που είναι ρώσικη κρεατόσουπα και την έφτιαχνε η γιαγιά της Μαρίας (που είχε γεννηθεί στα μέρη εκείνα). Κι αφού την έφτιαξα, ε, είπα να την παρουσιάσω κι από δω. Το βασικό πρόβλημα που έχω με το μπορς όποτε το φτιάξω, είναι πως δεν μπορώ να φτιάξω λίγο. Πάντως είναι μια πολύ υγιεινή σούπα τίγκα στις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία. Είναι που έχει τέτοια ποικιλία υλικών κι έτσι γίνεται μπόλικο. Και μπορεί να λέει η συνταγή για μοσχάρι, αλλά ξέρω πως στις ανέχειας τον καιρό οι κουλάκοι άμα είχαν ένα κομμάτι λίπος να ρίξουν μέσα ήταν τρισευτυχισμένοι.

Τουρκία: Τα φέρυ

 Όταν πω να κάνω συγκρίσεις στις θαλάσσιες συγκοινωνίες, πώς γίνονται στην Ελλάδα και πώς στην Τουρκία, με πιάνει απελπισία. Τότε, το μακρινό 1998 που είχα πρωτοπάει, είχα δει φέρι σε στυλ παντόφλα. FIFO που λένε οι κομπιουτεράδες. First In, First Out. Όπως μπαίνεις βγαίνεις. Χωρίς να χρειαστεί να μανουβράρεις. Κι όποιος μπει πρώτος, βγαίνει και πρώτος (ή περίπου). Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Μου είχε κάνει εντύπωση πως ο έλεγχος των εισιτηρίων γινόταν στην είσοδο του λιμανιού! Δεν έμπαινες στο λιμάνι χωρίς εισιτήριο. Και με μπάρες.

Λονδίνο, καθαριότητα.

Έγραφα τις προάλλες για την καθαριότητα στην Τουρκία. Και πως όπου έτυχε να πάω κι ήταν καθαρά (σ' αντίθεση με τα δικά μας που δεν είναι) αυτό δεν σήμαινε καθόλου αυτό που συνήθως προβάλλεται: πως δηλαδή οι άλλοι λαοί είναι προσεκτικοί και δεν βρομίζουν ενώ εμείς ο Έλληνες πετάμε τα σκουπίδια μας περαδώθε. Οι Εγγλέζοι για παράδειγμα κάθε άλλο παρά προσεκτικοί είναι με τα σκουπίδια. Το έγραφα και παλιότερα. Βγάζουν τα σκουπίδια τη μέρα που είναι να περάσει το σκουπιδιάρικο σύμφωνα με τον γενικό προγραμματισμό κι αν για κάποιο λόγο αυτό δεν μπορεί να γίνει, τα σκουπίδια μένουν στους δρόμους τροφή όχι για τα αδέσποτα που δεν υπάρχουν αλλά για τα άγρια που έχουν γίνει ημι-ήμερα (κάτι αλεπουδίτσες π.χ.).

Ποδήλατα στο μετρό

Τα ποδήλατα στο μετρό (της Αθήνας) επιτράπηκαν πρόσφατα. Σε κάποιους συρμούς υπάρχει χώρος για να βάλει ο ποδηλάτης το ποδήλατό του και να το μεταφέρει στο προορισμό του, στον οποίο θα κινηθεί μ' αυτό. Και παρόλο που υπάρχουν περιορισμοί στο πόσα ποδήλατα θα μπουν κάθε φορά, είναι σημαντική εξυπηρέτηση για τους ποδηλάτες (που έχουν πληθύνει στην Αθήνα).

Μαγιονέζα Γρήγορη (Βίκης)

Έβαλα προχτές τη συνταγή για μαγιονέζα. Την κλασσική, παραδοσιακή συνταγή. Κι η Μαίρη αντιπρότεινε στα σχόλια μια γρήγορη συνταγή. Που μπορεί το αποτέλεσμα να είναι μια κρεμώδης σάλτσα αλλά μαγιονέζα δεν είναι. Αφού δεν έχει αυγό. Μα θα μου πείτε πως κι οι μαγιονέζες του εμπορίου το αυγό το έχουν εξοβελίσει κι αν έχουν, είναι σκόνη. Ε, ναι, αλλά εδώ οι συνταγές είναι σπιτικές :) Εν πάση περιπτώσει, το σχόλιό της μου έδωσε την ιδέα να ψάξω και ν' ανεβάσω και την γρήγορη εκδοχή.