Τουρκία: Πάρκινγκ

Το να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στην Τουρκία είναι δύσκολο. Όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη. Και στο Αϊβαλί, και στην Προύσα και στο Τσανάκαλε που μείναμε ή που περάσαμε, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε. Μπορώ να πω μάλιστα πως στην Πόλη ήμασταν μάλλον τυχεροί, αφού το ξενοδοχείο ήταν σ' ένα αδιέξοδο κι έτσι παρκάραμε χωρίς πρόβλημα, χωρίς να έρθει κανένας να μας ζητήσει να πληρώσουμε. Γιατί αυτό συνέβαινε γενικά. Όπου πάρκαρες έπρεπε να πληρώσεις. Ακόμα και στην άκρη του δρόμου. Και δεν είχε κάρτες όπως εδώ, κάποιες εποχές και σε κάποιες πόλεις. Υπήρχε υπάλληλος που εισέπραττε. Παντού η πινακίδα που έλεγε πόσο κόστιζε ν' αφήσεις τ' αυτοκίνητό σου και δεν μπορούσες να την παραβλέψεις.

Τουρκία: Υγραεριοκίνηση αυτοκινήτων

Το καλοκαίρι αποφάσισα και έβαλα υγραέριο στο αυτοκίνητο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν η κίνηση αυτή ήταν συνετή ή όχι. Θα περιμένω μέχρι το τέλος του χρόνου για να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Ένας λόγος που το σκεφτόμουνα, ήταν γιατί τα πρατήρια που μπορείς να γεμίσεις το αυτοκίνητο είναι περιορισμένα. Όμως, στην Τουρκία οι κόσμος πρέπει να είναι πεισμένος πως το υγραέριο συμφέρει. Κι αυτό φαίνεται απ' το γεγονός πως γκάζι έχουν τα περισσότερα απ' τα μισά πρατήρια (βενζινάδικα τα λέω συνήθως, αλλά στην πραγματικότητα αφού δεν βάζουμε βενζίνα αλλά γκάζι, μάλλον δεν ταιριάζει ο τίτλος. Αλλά και πετρέλαιο στα βενζινάδικα βάζουμε. Άρα, μάλλον θα καταλαβαινόμαστε κι όταν λέμε πως πάω στο βενζινάδικο να βάλω γκάζι).

Τουρκία: Η παπαλίνα

Η παπαλίνα είναι ένα είδος σαρδέλας. Μικρότερη σε μέγεθος και με πιο μυτερό κεφάλι, είναι πιο νόστιμη απ' τη σαρδέλα, επαληθεύοντας την παλιά παροιμία που λέει πως "τα μικρά είναι νόστιμα, τα μεγάλα χορταστικά". Η περίφημη σαρδέλα Καλλονής στην πραγματικότητα είναι παπαλίνα, προτιμάει τα ζεστά νερά. Παπαλίνα έχει και στον άλλο (κλειστό) κόλπο της Μυτιλήνης, στον κόλπο της Γέρας. Και το καλοκαίρι συνήθως έχει μπόλικη παπαλίνα και στα δικά μας μέρη υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στη σαρδέλα και στην παπαλίνα με την τελευταία να είναι λίγο ακριβότερη.

Σήματα κυκλοφορίας

Υπάρχουν τρία βασικά σχήματα για τα σήματα κυκλοφορίας. Δηλαδή στην πραγματικότητα 3+1, μιας και υπάρχει το οκτάγωνο που είναι μια κατηγορία μόνο του και είναι για το σήμα Στοπ. Κι είναι οκτάγωνο για να ξεχωρίζει από μακριά. Και μπορεί στην Ελλάδα με τη μανία μας για τα αγγλικά να το γράφουμε αγγλικά, αλλά στο ίδιο περίγραμμα σε άλλες χώρες είναι γραμμένο στη γλώσσα τους. Αλλά κανένας δεν έχει αμφιβολία τι σημαίνει αφού το σχήμα είναι καθοριστικό. Αλλά ας αφήσουμε το οκτάγωνο κι ας πάμε στα άλλα σχήματα. Α! υπάρχει κι ο ρόμβος, αλλά ας τον αφήσουμε στην ησυχία του, δεν είν' αυτός το θέμα μας. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Αρνάκι Φρικασέ

Κάμποσος καιρός πέρασε και συνταγή δεν έχω βάλει (εκτός απ' την πλάκα την προχτεσινή). Γευστικό μπλογκ έχω, χρειάζεται να βάζω και κάνα τέτοιο. Όχι για πολύ, Μια συνταγούλα, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε. Το υλικό της Τουρκίας περιμένει. Ο λόγος που οι συνταγές καθυστερούν είναι πως δεν μαγειρεύω κάτι καινούριο. Πολλές φορές ανοίγω το μπλογκ για να δω και να θυμηθώ κάτι απ' τα παλιά, αλλά κάτι καινούριο δεν έρχεται. Δεν υπάρχουν λοιπόν φωτογραφίες κι έτσι οι συνταγές μένουν στο (ηλε-)συρτάρι. Πάντως, η σημερινή είναι εποχική: τα μαρούλια έρχονται στην επικαιρότητα και πάλι. Τώρα και την άνοιξη. Ίσως τότε να ήταν και πιο κατάλληλη εποχή, μιας και τότε είναι που βγαίνει και το αρνάκι το μικρό, αλλά τέτοια υλικά τα βρίσκεις σήμερα όλο το χρόνο! Πέρα απ' το γεγονός πως αυτή τη βδομάδα ο Μαρινόπουλος είχε προσφορά αρνί με 6,50€ ενώ στη λαϊκή πήρα μαρούλια 3 στο ευρώ. Άρα, μπορεί να μην είναι και τόσο άκαιρο :)

Σάλτσα ντομάτας (που λέει ο λόγος)

Ε, καλά, να γελάσουμε και λίγο. Μόνο σοβαρές συνταγές θα βάζουμε; Μου ήρθε λοιπόν το παρακάτω μήνυμα με ένα μέιλ πρόσφατα. Μιας και έχει σχέση με το θέματα που παρουσιάζονται εδώ είπα να το παρουσιάσω κι από δω. Και το παραθέτω όπως ακριβώς το πήρα, χωρίς ν' αλλάξω τη δομή ή τη μορφή!

Το λιοντάρι του Πειραιά

Είχα γράψει για τον Πειραιά και το λιοντάρι του παλιότερα. Είχα βάλει και φωτογραφίες. Ε, κοντά σ' αυτές ακόμα μία που την είχα από καιρό στα υπόψην. Είναι από το βαπόρι μέσα και φαίνεται καλά ο λέων να προβάλλεται στο δρόμο. Κι όπως τον είδα την τράβηξα για το μπλογκ. Την είχα κάτι καιρούς και σήμερα που δεν φρόντισα να έχω κάτι άλλο έτοιμο αποφάσισα να τη σερβίρω :) Πώς και το θυμήθηκα; Απλούστατον: χθες το βράδυ ήμασταν στον Πειραιά και φεύγοντας κατεβαίναμε το δρόμο που φαίνεται από πίσω. Είδαμε την πλάτη του και το σχολιάζαμε έτσι λιγνό που φαίνεται. Κι εκεί θυμήθηκα πως έχω να βάλω κι αυτή τη φωτογραφία. Και ιδού.
Και μαζί μ' αυτά να δώσω και την άχρηστη πληροφορία της μέρας: Την ώρα εκείνη η νύχτα είχε προχωρήσει. 12:30 ήτανε (δηλ. τυπικά δεν ήταν χτες, ήταν σήμερα). Και το θερμόμετρο του αυτοκινήτου έδειχνε εξωτερική θερμοκρασία 19,5 βαθμούς. Φτάνουμε στο σπίτι μετά από κάνα μισάωρο. Θερμοκρασία 12,5!