Μπριζόλες χριστουγεννιάτικες

Το 'πα και το ξαναλέω, πάλι θα το ξαναπώ. Τα Χριστούγεννα, το παραδοσιακό μας έδεσμα ήταν το χοιρινό. Πρωί - πρωί ο κόσμος έτρωγε μπριζόλες. Βέβαια, έτσι σκέτα, δεν γίνεται αισθητό το τι ακριβώς συνέβαινε. Γιατί μπορεί ίσως να φανταστεί κάποιος το να μυρίζει τσίκνα το χωριό, αλλά γευστικά αυτό τι σήμαινε; Γιατί ήταν κάτι το διαφορετικό από τις μπριζόλες που τρώγονταν τις άλλες μέρες; Καταρχάς το κρέας έτσι κι αλλιώς ήταν σπάνιο. Το χοιρινό δε, μόνο τα Χριστούγεννα υπήρχε. Τον άλλο καιρό, αν σφάζανε κάνα μοσχάρι και έπαιρναν (μερικοί) μοσχαρίσιες μπριζόλες, αλλιώς αρνιά και κατσίκια (ή και κοτόπουλο) τις σπάνιες φορές που το τραπέζι είχε κρέας. Απ' την άλλη, οι χριστουγεννιάτικες χοιρινές μπριζόλες είχαν ιδιαίτερη παρασκευή.Συνήθως το κρέας συνοδευόταν από κάτι άλλο για συμπλήρωμα (και για να χορτάσεις, εμένα μου φάνηκε αδιανόητο να φάω το αρνί του Πάσχα σκέτο, μόνο κρέας και σαλάτα, την πρώτη φορά που μου έτυχε, στο σπίτι του πεθερού μου, είπα να φτιάξω καμιά πατάτα κι αυτοί πάλι με κοίταγαν σαν ούφο - αφού έχουμε κρέας, γιατί να φάμε πατάτες). Επειδή όμως οι μπριζόλες αυτές τρώγονταν πρωί, δεν έπαιρνε για άλλα συνοδευτικά. Αλλά κάτι έμπαινε κι εκεί. Κρεμμύδι ψημένο. Αλλά πολλά έγραψα για εισαγωγή, ας δώσω το πώς και το τι.

Χοιρινό πρασοσέλινο

Όπως έγραφα τις προάλλες πρόκειται για το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό στο χωριό μου, (που εγώ το φτιάχνω σε διάφορες εποχές). Δηλαδή για την ακρίβεια, το σελινάτο είναι, την προσθήκη του πράσου την έμαθα στη λέσχη, στο πανεπιστήμιο, στα Γιάννενα. Και μου άρεσε πολύ το πάντρεμα και το υιοθέτησα (και ζήλεψε κι η μάνα μου και το φτιάχνει κι αυτή έτσι). Του προσθέτει μια γλύκα.

Διατροφικά

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησα τη διαδικασία μείωσης του βάρους μου. Όπως έχω ξαναγράψει, πέρυσι τέτοια εποχή ήμουνα κοντά στα 122 κιλά. Τέτοια εποχή πήρα την απόφαση πως πρέπει να τα λιγοστέψω. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ημερομηνία που ξεκίνησα, αλλά τέτοια μέρα άρχισα να καταγράφω το τι τρώω κάθε μέρα. Εντάξει, δεν ήμουνα ποτέ της μεγάλης λεπτομέρειας. Αν έτρωγα π.χ. ένα σοκολατάκι, δεν είχα μπλοκάκι να το σημειώσω ώστε να το περάσω στο διατροφολόγιο. Έτσι κι αλλιώς η συμφωνία ήταν πως η διαδικασία θα περιλάμβανε ρύθμιση του μεταβολισμού χωρίς ανατροπή του διατροφολογίου. Δηλ. χωρίς να ανατραπούν οι συνήθειες για τα φαγητά που έτρωγα (που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν κακά αν τα έβλεπες συνολικά). Κι έτσι έγινε.

Η Ιρλανδία βγαίνει απ' το μνημόνιο

Τις τελευταίες μέρες τα "μέσα" μας έχουν ζαλίσει με την Ιρλανδία. Θριαμβευτικοί αλλά με αστεράκια: "Η Ιρλανδία αφήνει πίσω της το μνημόνιο, όχι όμως τη λιτότητα!", "Μνημόνιο τέλος στην Ιρλανδία, αλλά η γιορτή αναβάλλεται..." Τα αστεράκια έχουν να κάνουν με το γεγονός πως η τρόικα φεύγει, η λιτότητα μένει. Γιατί όλη η ιστορία γι' αυτό γίνεται. Να προσαρμοστύμε στη λιτότητα που θα μας μείνει κληρονομιά και μετά το τέλος της άγριας "προσαρμογής".

Γαλοπούλα γεμιστή

Χριστούγεννα κοντεύουνε, καιρός για να ετοιμαζόμαστε για τα καθιερωμένα επετειακά φαγητά. Στο χωριό μου, το καθιερωμένο φαγητό για τη μέρα αυτή είναι οι χοιρινές μπριζόλες (με κρεμμύδι) το πρωί και το χοιρινό σε σελινάτο το μεσημέρι. Αλλού (πού αλήθεια; πότε μπήκε το συγκεκριμένο έθιμο στην Ελλάδα; Αγνοώ) η μέρα θέλει γαλοπούλα γεμιστή στο φούρνο. Και γεμίζουν τα σουπερμάρκετ με κατεψυγμένες γαλοπούλες (κυρίως από την Αμερική). Για χρόνια την απέφευγα. Έτσι κι αλλιώς, μια φορά ή δυο που είχα φάει την είχα χαρακτηρίσει ως το πιο άνοστο κρεατικό. Αλλά πέρυσι την βρήκα σε προσφορά (δώρο νομίζω) με κάποια εφημερίδα κι είπα να δοκιμάσω να την μαγειρέψω εγώ. Έψαξα στο ίντερνετ, βρήκα διάφορες συνταγές και μια απ' αυτές μου φάνηκε να μου ταιριάζει (ήταν από τις Συνταγές της παρέας, ένα σάιτ που εμπιστεύομαι γενικότερα). Την έφτιαξα ψητή (ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες) κι όλοι είχαμε να λέμε πόσο νόστιμο ήταν το αποτέλεσμα. Έτσι, είπα να την παρουσιάσω κι εδώ. Είναι κάπως μπελαλίδικη, αλλά αξίζει τον κόπο.

Η Γερμανία αποκτάει κυβέρνηση!

Επιτέλους! Η Γερμανία αποκτάει κυβέρνηση. Τρεις μήνες πέρασαν από το προηγούμενο σχετικό σημείωμα. Που ήταν τρεις βδομάδες μετά τις εκλογές. Ε, αύριο, εκτός απροόπτου, η νέα κυβέρνηση θα είναι πραγματικότητα! Και στην Ελλάδα θέλουμε όλ' αυτά να τελειώνουν μέχρι τα εννιάμερα (τρία τριήμερα, τόσο κάνουν). Αλλιώς ξαναπάμε για εκλογές. Ενώ εκεί (και όχι μόνο, το Βέλγιο δεν το ξεχνάω με τον ενάμιση χρόνο!!!) ξεκίνησαν τις σχετικές συνομιλίες χαλαρά, το κουβεντιάζαν για ενάμιση μήνα περίπου (τα τρία κόμματα:) : δύο* της Μέρκελ κι ένα οι Σοσιαλδημοκράτες) αφού συμφώνησαν πήγαν και σε ενδοκομματική ψηφοφορία μετά από άλλες δυο βδομάδες, μέτρησαν σε μια βδομάδα μέσα τα κουκιά, και τώρα πάνε να φτιάξουν και την κυβέρνηση. Όμορφα και πολιτισμένα:)

Συγκοινωνίες Αθήνας 2: λεωφορεία

Έγραφα προχτές για το μετρό οπότε ας πάμε κι απ' τα λεωφορεία να ολοκληρωθεί η εικόνα. Για τρόλεϊ δεν έχει, μιας και η τωρινή εμπειρία μου απ' αυτά είναι στο μηδέν. Το γεγονός πως δεν υπάρχει προγραμματισμός και συντονισμός στους χρόνους των λεωφορείων το έχω ξαναγράψει στο παλιό μπογκ. Αλλά όταν το βλέπεις καθημερινά, δεν μπορείς, πρέπει να το ξαναβάλεις το θέμα.