Τυρόπιτα (Παναγιώτας)

Τυρόπιτες έφτιαχνα χρόνια και ζαμάνια. Κάποια παραμονή πρωτοχρονιάς όμως, ζήτησα από τον (Ηπειρώτη) Γιώργο να μας φτιάξει μαι τυρόπιτα για τη βραδιά μιας και σε προηγούμενη συζήτηση είχε αναφέρει πως δεν είναι τίποτα να ανοίξεις φύλλο - τον είδα να το ανοίγει, αλλά δεν έμαθα κι εξακολουθώ να το θεωρώ ζόρικο. Για τη γέμιση μέσα επιμελήθηκε η Παναγιώτα. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Έτσι κράτησα την ιδέα της Παναγιώτα για το τι ρίχνω μέσα.
Την πίτα στη φωτογραφία την έφτιαξε η Μαρία κι από πάνω έριξε σουσάμι και μαυροκούκι (ή μαύρη μυρωδιά ή μαύρο σουσάμι, όπως το ξέρει καθένας).

Ψωμί (1 Κιλό)

Όλα μου τα χρόνια είχα συνηθίσει να αγοράζω ψωμί. Ήμουν πολύ μικρός που ζύμωνε η μάνα μου (μέχρι τα 3 - 4 μου χρόνια) ή η γιαγιά μου (τελευταία χρονιά ήταν το καλοκαίρι του '67 αν θυμάμαι καλά). Μετά, το ψωμί από τον φούρνο ήταν μια χαρά και βολευόμασταν όπου και να πηγαίναμε. Μέχρι τη δεκαετία του 90 που στο χωριό άλλαξαν και οι δυο φουρναραίοι του χωριού άλλαξαν. Το ψωμί τους άλλαξε κι αυτό. Υποτίθεται πως το βελτίωσαν, έβαλαν δηλ. διάφορα βελτιωτικά αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην τρώγεται. Ψάχναμε να βρούμε ψωμί από διάφορους άλλους φούρνους (π.χ. να αγοράζουμε όταν πηγαίναμε στη Μυτιλήνη) αλλά αυτά ήταν ημίμετρα. Μέχρι το Νοέμβρη του '99 που το Λιντλ έφερε από τις μηχανές που ρίχνεις τα υλικά και σου βγάζει ψωμί (αρτοπαρασκευαστή τον λένε, αν και, πρόσφατα είδα και τη λέξη "αρτοποιητή", μάλλον πιο λόγια και καλλιτεχνική:) ). Πήραμε μια (αφού γύρισα ένα σωρό καταστήματα στην Αθήνα - δεν είχε και τόσα πολλά τότε - μας την αγόρασε ο Σταμάτης από τον Πύργο!) κι είπαμε να τη δοκιμάσουμε να ξέρουμε αν αξίζει. Κι αποφασίσαμε να την κρατήσουμε για το σπίτι (παρόλο που στην περιοχή έχουμε πολύ όμορφο ψωμί) και ν' αγοράσουμε άλλη μια για το χωριό. Κι από τότε φτιάχνουμε ψωμί στο σπίτι μας.

Ψάρια ψητά

Της μεταμορφώσεως του Σωτήρος σήμερα, να ευχηθώ χρόνια πολλά στους Σωτήρηδες που γιορτάζουν. Αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι οι ευχές αλλά με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής και μιας και σήμερα η παράδοση προβλέπει "κατάλυση ιχθύος" επιτρέπεται δηλ. η κατανάλωση ψαριών εν μέσω της νηστείας του δεκαπενταύγουστου (για όσους νηστεύουν βέβαια) που η κατάλυση έχει μεταφραστεί σε έθιμο να τρως ψάρι αυτή τη μέρα (το ίδιο ισχύει και στις 25 του Μάρτη και την Κυριακή των Βαΐων) να αναφερθώ σε ψάρια σήμερα. Και μιας και είχα ξεκινήσει με σκάρα, είπα να τα συνδυάσω αυτά τα δυο και ιδού: για σήμερα έχουμε ψητά ψάρια.

Μπριζόλες κλπ στη σκάρα

Το να ψήσει κανείς στη σκάρα, είτε κρεατικά είτε ψαρικά, φαντάζει απλή υπόθεση. Και στην πραγματικότητα κάπως έτσι είναι. Θέλει κάποια προσοχή βέβαια, αλλά από κει και πέρα όλα είναι εύκολα. Μερικά μυστικά σήμερα για τα κρεατικά: τις μπριζόλες δεν τις αλατίζω πριν. Κάποιοι το συνηθίζουν, όμως όταν είναι αλατισμένες και ψήνονται βγάζουν τα νερά τους και γίνονται πολύ στεγνές. Για τον ίδιο λόγο προτιμώ να είναι κομμένα χοντρές. Μπορώ αν θέλω να τις περάσω με ρίγανη και πιπέρι (ή και θυμάρι κι άλλα αρωματικά) και να τις αφήσω κάμποσες ώρες για να νοστιμέψουν ή να τις βάλω σε μαρινάδα (αν και το αποφεύγω). Αν μου φαίνονται σκληρές τις χτυπάω μ' ένα ειδικό βαρίδι για να σπάσουν οι ίνες τους (αν τις έχω βάλει στην κατάψυξη για μερικές μέρες, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη). Συνήθως, δεν χρησιμοποιώ τις διπλές σκάρες παρά μόνο αν τα κρεατικά μου είναι ομοιόμορφα σε είδος και σε κόψιμο.

Η Γέφυρα

Κι όταν λέμε η Γέφυρα, μια είναι η Γέφυρα, αυτή που ενώνει το Ρίο με το Αντίρριο. Τόσο γιατί έτσι ονομάζεται η εταιρία διαχείρισης της συγκεκριμένης γέφυρας, όσο και γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη στην Ελλάδα, αλλά και πρωτοποριακή για τα τεχνικά δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο. Γιατί έπρεπε στο συγκεκριμένο σημείο να φτιαχτεί μια γέφυρα που α) να επιτρέπει να περνάνε από κάτω της αρκετά μεγάλα πλοία, β)να έχει αρκετό μήκος, γ) το οποίο μήκος δεν είναι και σταθερό (μικραίνει) αφού οι δυο ακτές αλλάζουν απόσταση λόγω μετατόπισης της πλάκας και δ) που ακριβώς γι' αυτό η περιοχή είναι με πολλούς σεισμούς. Να μην πω και για τους αέρηδες.

Γαρίδες με μουστάρδα και ούζο

Τις γαρίδες συνήθως τις φτιάχνω σαγανάκι (και διαφωνούμε με τη μάνα μου που λέει πως εκεί χάνονται και μόνο τηγανητές αξίζουν ή έστω με ρύζι που εμένα δεν μου πάει καθόλου). Επιφυλάσσομαι να δώσω συνταγή στο μέλλον. Συνήθως οι γαρίδες που χρησιμοποιώ είναι κατεψυγμένες γιατί δεν είναι εύκολο να τις έχεις την ώρα που τις θέλεις, πρέπει να το έχεις προγραμματίσει έγκαιρα, πράγμα αρκετά δύσκολο. Έτσι και τώρα έψαχνα κάτι για βραδινό. Το ένα δεν μας άρεσε, το άλλο δεν είχαμε τα υλικά και κάπου πέφτει η ιδέα για γαρίδες. Και θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια σε ένα ουζερί στο Αιγάλεω που είχαμε φάει γαρίδες με μουστάρδα. Ρίχνω μια ματιά σε άλλα σχετικά σάιτ, βρίσκω διάφορα τα συνδυάζω και η συνταγή φτιάχνεται! Προτίμησα να τις κάνω στο φούρνο για πιο ελαφριές, όμως μπορούν να γίνουν και στο τηγάνι.

Πάστα Φλόρα

Ένα εύκολο και νόστιμο γλυκό που το φτιάχνω με διάφορες ευκαιρίες, όταν θέλω να κάνω κάτι για λίγους, αν και, καμιά δεκαριά άτομα άνετα σερβίρονται απ' αυτό! Απαραίτητα πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη μαρμελάδα (η συγκεκριμένη από τη Βίκη ήταν υπέροχη, μ' ένα άρωμα που και νεκρούς ανασταίνει - μάλλον ανέσταινε, τώρα καταναλώθηκε κι υπάρχουν δυσκολίες:) .