Σφουγγάτο

Σφουγγάτο λέμε στο χωριό μου ένα είδος ομελέτας που εκτός από αυγά έχει και κολοκύθι και κρεμμύδι και άλλα μυρωδικά. Έτσι κι αλλιώς στην ομελέτα μπορούν να γίνουν διάφορες προσθήκες! Μπορεί να φτιαχτεί εξολοκλήρου στο τηγάνι ή να ολοκληρωθεί στο φούρνο για πιο ελαφρύ.

Μακαρονοσαλάτα

Τη μακαρονοσαλάτα δεν την είχα φτιάξει ποτέ. Μας την παρουσίασε μια μέρα η Ειρήνη. Κι ήταν εξαιρετική. Πρόκειται για ένα εύκολο και δροσιστικό πιάτο που έχει διπλό ρόλο. Είναι ταυτόχρονα και φαγητό και σαλάτα μαζί. Κι όπως κάθε σαλάτα παραμετροποιείται ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Άλλος προσθέτει κι άλλος αφαιρεί υλικά. Ας πούμε στη μακαρονοσαλάτα της φωτογραφίας έχω βάλει και λίγα μαυρομάτικα φασόλια που μου είχαν περισσέψει. Επίσης πρόσθεσα και ζαμπόν, ενώ άλλος απ' την οικογένεια έβαλε γαλοπούλα, άλλος πάριζα και πάει λέγοντας. Για ντρέσινγκ κάποιος έβαλε μαγιονέζα. Άλλος λάδι. άλλος τίποτα και συνεχίζουμε την ποικιλία. Η σημερινή συνταγή - κατ' εξαίρεση - αναφέρεται στα απαιτούμενα για μια μερίδα.

Σαλάτα του Καίσαρα

Η σαλάτα του Καίσαρα (ή αλλιώς Σίζαρς - Caesars όπως συνήθως εμφανίζεται στους καταλόγους των καταστημάτων) είναι μια σχετικά απλή σαλάτα - φαγητό. Η βάση της είναι το μαρούλι στο οποίο προσθέτουμε στήθος από ψημένο κοτόπουλο, κρουτόν και τυρί τριμμένο (συνήθως παρμεζάνα αλλά όχι υποχρεωτικά). Τη σαλάτα αυτή περιχύνουμε με χτυπημένο λαδολέμονο ή λαδόξιοδ κι αυτό είναι όλο. Είναι μια δροσερή σαλάτα που όμως αποτελεί και ένα ολοκληρωμένο πιάτο για γεύμα (ή ακόμα καλύτερα για δείπνο) αφού συνδυάζει το λαχανικό με ζωική πρωτεΐνη χωρίς πολλά λιπαρά, ό,τι πρέπει δηλαδή και για δίαιτα. Και την έχουμε εντάξει στο διαιτολόγιό μας τελευταία. Στα πλαίσια της προσεγμένης διατροφής που κάνουμε, τα βραδινά μας έχουν αποκτήσει μια ποικιλία κι όταν το μεσημεριανό είναι π.χ. λαδερό το βράδυ θέλει το κοτόπουλό του - αλλά σε περιορισμένη ποσότητα, έτσι μια σαλάτα του Καίσαρα μας έρχεται κουτί.

Φαγητά στην κατάψυξη

Τι κάνω όταν περισσέψει ένα φαγητό; Γιατί όσο και να μένει κάθε φορά η μάνα μου κατάπληκτη για το πώς τα καταφέρνω και έρχεται μία η άλλη (ούτε να περισσέψει φαγητό ούτε και να λείψει από κάποιον), υπάρχουν φορές που κάποιο φαγητό περισσεύει. Είτε γιατί κάποιος δεν ήρθε για φαγητό είτε γιατί η ποσότητα που θα μαγειρευτεί είναι αναγκαστικά μεγαλύτερη. Να φέρω για παράδειγμα τον πασχαλινό οβελία. Γίνεται να βγει ακριβώς σε ποσότητα (ούτε καν περίπου). Επίσης, όταν έχουμε κόσμο στο σπίτι συνήθως οι ποσότητες που φτιάχνονται είναι αυξημένες, πώς αλλιώς. Έτσι μπαίνει το δίλημμα. Τι κάνω το φαγητό που περισσεύει; Όπως φαίνεται απ' τον τίτλο η πιο συνηθισμένη λύση είναι να τα βάλω στην κατάψυξη.

Πατατοκολόκυθο

Άλλο ένα φαγητό - σαλάτα. Άρα, άλλη μια παραμετροποιήσιμη συνταγή, προσαρμόζεται εύκολα στην όρεξη του καθενός. Για το καλοκαίρι, μιας και τα υλικά το είναι καλοκαιρινά (άσχετα αν με την εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούν να βρεθούν και το χειμώνα). Συνήθως βράζω τις πατάτες και υπόλοιπα αρκετά νωρίς ώστε να προλάβουν να κρυώσουν μέχρι την ώρα που θα σερβιριστεί κι είναι ένα δροσιστικό φαγητό και πλήρες. Δεν του λείπει τίποτα. Η παρακάτω δοσολογία είναι για ένα άτομο. Ανάλογα με το πόσοι θα φάνε και τι απ' αυτά θέλουνε είναι κι η ποσότητα που μαγειρεύω. Το πόσο θα βάλει ο καθένας και αν θα τα βάλει όλ' αυτά είναι καθαρά θέμα γούστου.

Τα φανάρια

Για τα φανάρια των δρόμων θέλω να γράψω σήμερα. Και για την ακρίβεια τα φανάρια των ελληνικών δρόμων (και κυρίως της Αθήνας) σε σύγκριση με αυτά σε άλλες χώρες. Για τα φανάρια που ανάβουν και σε ώρες που δεν χρειάζονται ή είναι βαλμένα σε μέρη που δεν χρειάζονται με αποτέλεσμα κατανάλωση ρεύματος αφενός και το μοναδικό αυτοκίνητο που θα τύχει να περιμένει κάποια ώρα σ' αυτά να φεύγει με κόκκινο με τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο. Ας πούμε κοντά στο σπίτι έχει κάτι τέτοια φανάρια. Που είναι χαλασμένα (ευτυχώς) τις 320 - 330 μέρες το χρόνο αλλά κάθε κάποτε τα φτιάχνουν και δουλεύουν. Κι αφού όλο τον καιρό μια χαρά χρησιμοποιούμε το δρόμο χωρίς αυτά, όταν είναι φτιαγμένα εγώ βρίζω. Γιατί δεν χρειάζονται βέβαια, κι όταν είναι αναμμένα όλο το 24ωρο μόνο πρόβλημα δημιουργούν. Κι όταν είναι χαλασμένα έχει απ' τη μια μεριά το πορτοκαλί που αναβοσβήνει. Με ένα στοπ θα γινόταν η δουλειά εξίσου καλά, χωρίς να καταναλώνεται και ρεύμα!

Έργα επί της Οδού

Αυτό γραφόταν πριν κάποια χρόνια σε κάτι ταμπέλες που θυμάμαι. Τα έργα πολλές φορές ήταν αθέατα δια γυμνού οφθαλμού ή υπήρχαν και χρόνιζαν και δεν προχωρούσαν. Ε, κάτι τέτοιο εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Μιλάω για τα έργα στο δρόμο Κόρινθος - Πάτρα. Που έργα ακούμε, εργοτάξια βλέπουμε αλλά έργα όχι. Το έργο ξεκίνησε το 2008, όταν παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες οι εθνικοί δρόμοι. Το σκεπτικό ήταν πως οι ιδιώτες αυτοί θα εισέπρατταν τα διόδια (κάτι που κάνουν με μεγάλη συνέπεια) ενώ συγχρόνως θα έβαζαν κάποια χρήματα ώστε να ολοκληρωθούν τα απαιτούμενα έργα ανακατασκευής των δρόμων που ήταν βασικά ανύπαρκτοι οι περισσότεροι. Απ' αυτές τις διάφορες εταιρίες μόνο η Μορέας (που έχει αναλάβει το τμήμα Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα και Σπάρτη) προχώρησε τα έργα μέχρι σήμερα, βελτίωσε το υπάρχον δίκτυο, έφτιαξε το κομμάτι μέχρι την Καλαμάτα (κι απ' αυτό το κομμάτι είναι όλες οι φωτογραφίες) και δουλεύει ακόμα στο κομμάτι μέχρι τη Σπάρτη (απ' όσο ακούω - δεν έχω πάει από εκεί). Οι άλλες έστησαν εργοτάξια, ξεκίνησαν τα έργα κι από κει και πέρα, τίποτα.