Πουρέκια με αναρή

Τις τελευταίες μέρες βρέθηκα στην Κύπρο. Για ειδές καιρό που διάλεξε θα μου πείτε. Τι να κάνουμε, έτσι ήταν το πρόγραμμα. Με την ευκαιρία που βρίσκεται ο Δημήτρης εκεί (υπηρετεί στην ΕΛΔΥΚ) και με την ευκαιρία του τριημέρου είπαμε να τον δούμε αυτόν, να δούμε και το νησί. Τα είχαμε κλείσει από το Γενάρη περίπου και τα τελευταία γεγονότα εκεί μας σόκαραν λίγο, αλλ' απ' την άλλη δεν ήταν και να το ακυρώσουμε. Έτσι πήγαμε (και καλά περάσαμε). Θα τα πούμε αργότερα αυτά, τώρα θα παρουσιάσω έναν κυπραίικο μεζέ που έφαγα στο σπίτι της Τζένης. Έχω συγγενείς εκεί, ένας αδερφός της γιαγιάς μου είχε παντρευτεί με Κυπραία στην Τανζανία(!) και  τα παιδιά του ήταν άλλα στην Ελλάδα, άλλα στην Κύπρο κι άλλα στην Αφρική. Τα παιδιά  τους (τα δεύτερα ξαδέρφια μου) το ίδιο. Και με την ευκαιρία που βρέθηκα στο νησί είπα να τους δω (αρκετούς). Στο σπίτι λοιπόν που πήγα η Τζένη μας κέρασε διάφορα τοπικά μεζεδάκια: Λιοτή (= ελιοπιτάκια), πιτάκια με χαλούμι (γνωστό είδος κυπριακού τυριού) και πουρέκια με αναρή (= μπουρεκάκια με μυζήθρα). Αυτά τα τελευταία δεν είναι αρμυρά αλλά γλυκά. Μας άρεσαν πολύ, πήρα τη συνταγή και την παρουσιάζω έτσι όπως την πήρα, πριν τη δοκιμάσω.

Πατάτες αλά Γερμανικά (Bratkartoffeln)

Πρόκειται για τις λεγόμενες στα γερμανικά μπράτκαρτοφελν (Bratkartoffeln). Τη συνταγή την είχα δώσει στο παλιό μπλογκ και την επαναλαμβάνω τώρα, χωρίς ιδιαίτερες προσθήκες. Είναι μια άλλη εκδοχή απ' τις πατάτες αλά Σοφία, καθόλου διαιτητική όμως αυτή. Το κοινό είναι η ιδέα η πατάτα να βραστεί πριν τηγανιστεί ή μπει στο φούρνο ώστε να φτιαχτεί πολύ πιο γρήγορα και χωρίς να πιει πολλά λάδια (ή βούτυρα!).

Ομελέτα

Για το φίλο Δημήτρη που τη ζήτησε.
Συνταγές έχω πολλές κι ήταν όλες μαζεμένες σε ένα αρχείο. Εκεί μάζευα όλες τις συνταγές μου κι όσες έφτιαχνα και μου άρεσαν και πέρναγαν το τεστ γευστικής δοκιμής :) έβαζα ένα αστεράκι μπροστά από το όνομα της συνταγή. Μετά τα αρχεία έγιναν δύο: ένα με τις παλιές συνταγές κι ένα μ' αυτές που ήταν για να δοκιμαστούν. Όταν άρχισα το μπλογκ τα αρχεία έγινα τρία. Γιατί τώρα είχα και ένα που απ' τις παλιές παίρνω και βάζω εδώ και θέλω να ξέρω τι έβαλα και τι όχι. Και προχθές που μίλαγα με το Δημήτρη στο τηλέφωνο μου λέει βάλε και καμιά εύκολη ρε. Π.χ. δεν θυμάμαι πώς φτιάχνεται η ομελέτα :)) Έτσι προέκυψε η σημερινή δημοσίευση. Γι' αυτό και δεν έχει φωτογραφία αφού δεν έφτιαξα ομελέτα πρόσφατα. Τα τρία αυγά είναι για δυο άτομα σύμφωνα με τη δική μου συνήθεια, αλλά μπορεί να τα φάει άνετα και ένας. Επίσης αντί για το τηγάνι, γίνεται και στο φούρνο. Σε ταψάκι και φούρνισμα, οπότε δεν θέλει και γύρισμα. Έτσι την έφτιαχναν στο εστιατόριο του πανεπιστημίου που έφτιαχναν 800 - 1000 μερίδες!

Μπακαλιάρος τηγανητός

Εικοστή πέμπτη Μαρτίου μεθαύριο και η παράδοση απαιτεί ψάρι. Και το πιο συνηθισμένο ψάρι για κείνη τη μέρα είναι ο μπακαλιάρος. Με συνοδεία σκορδαλιάς συνήθως. Κι όταν λέμε μπακαλιάρος εννοούμε παστός μπακαλιάρος. Που για να τον μαγειρέψεις πρέπει πρώτα να τον ξαλμυρίσεις καλά. Κι όχι μόνο. Πρέπει και να τον καθαρίσεις απ' την πέτσα αλλά και τα κόκαλα (που των ψαριών εμείς στο χωριό μου τα λέμε άγανα κόκαλα έχει το κρέας). Γιατί με είχαν καλέσει κάποτε να μου κάνουν το τραπέζι μετά την παρέλαση κι ο μπακαλιάρος που σερβιρίστηκε δεν τρωγότανε. Είχε και τα τρία κακά!

Διατροφή

Στο παλιό μου μπλογκ υπήρξε μια ανάρτηση που διαβάστηκε πολύ και διαβάζεται ακόμα. Και ήταν για κάτι που είχε συνέχεια, πράγμα που με έκανε να γράψω δυο -τρία συμπληρώματα (αν και σ' αυτά πήγαν πολύ λιγότεροι). Κάπως έτσι φιλοδοξώ να γίνει και μ' αυτό το θέμα. Όχι ως προς τον αριθμό των αναγνωστών αλλά ως προς την ύπαρξη συνέχειας. Το θέμα είναι η "διατροφή" με τη μοντέρνα σημασία της λέξης που έγραφα στο προηγούμενο. Που τα αποτελέσματά της μέχρι σήμερα είναι καλά, αλλά ούτε ολοκληρώθηκε ο στόχος που τέθηκε αλλά κι όταν ολοκληρωθεί το τι θα γίνει αργότερα είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και γι' αυτό έγραφα παραπάνω πως θα υπάρξει συνέχεια στο σημερινό θέμα μιας και θα ενημερώσω το πώς πήγε η όλη διαδικασία μέχρι το τέλος της αλλά και τι θα γίνει μετά από ένα ή δυο ή παραπάνω χρόνια, μιας και δεν αρκεί να χάσει κάποιος κιλά, υπάρχουν διάφοροι τρόποι, το θέμα είναι να μην τα ξαναπάρει.

Χυλός για τηγάνισμα

Διάφορα που θέλω να τηγανίσω τα τυλίγω πρώτα σε χυλό. Αυτός π.χ. μπορεί ένας συνδετικός ιστός για να μαζέψει τα νερά από γύρω απ' αυτό που θα τηγανίσω (κάτι που μπορώ να το πετύχω και με απλό αλεύρωμα). Π.χ. στο μπακαλιάρο ή τα λουλουδάκια που μου έρχεται πρόχειρα. Ή μπορεί να προστεθεί από γύρω για περισσότερη γεύση π.χ. στα κολοκύθια ή τις μελιτζάνες.

Τα πάχη μου τα κάλλη μου

Σεντόνι μου βγαίνει το σημερινό θέμα. Γράφω, γράφω και τελειωμό δεν έχει. Έτσι αποφάσισα να το κόψω στα δύο. Ένα που να δημοσιευτεί σήμερα κι ένα κομμάτι που θα ολοκληρωθεί και θα ανέβει αύριο ή μεθαύριο. Μ' αυτόν τον τρόπο εκβιάζω και τον εαυτό μου να προχωρήσει στην ολοκλήρωση μιας και το έχω ξεκινήσει κάμποσο καιρό τώρα, αλλά πού να τελειώσει. Όμως δεν γίνεται να σέρνεται ακόμα, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει. Το μέγεθος όμως είναι διπλά ανασταλτικός παράγοντας. Τόσο για το γράψιμο όσο και για το διάβασμά του στο μέλλον. Έτσι η μόνη λύση είναι να χωριστεί. Έστω κι αν αυτό μου φαίνεται δύσκολο. Ας ανέβει, λοιπόν, σήμερα η προϊστορία, το τι προηγήθηκε και θα ακολουθήσει και το δεύτερο μέρος με το πώς αντιμετωπίστηκε (που είναι και το πιο ενδιαφέρον). Και τα δυο κομμάτια πάντως αναφέρονται στη διατροφή. Όχι γενικά στο πώς διατρέφεται κάποιος αλλά πώς αυτό γίνεται στοχευμένα ώστε να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα.