Μετρητά vs πλαστικό χρήμα

Έγραφα για το ότι το πλαστικό χρήμα (οι κάρτες) δεν γίνονται δεκτά σε κάποια μαγαζιά στη Γερμανία. Και στην Ελλάδα δεν γίνεται δεκτό με χαρά, άσχετα αν υπάρχουν οι πιέσεις από την κυβέρνηση. Τότε είχα αναφέρει για το μαγαζί που έχει μόνιμα κολλημένη στο παράθυρο ανακοίνωση πως το μηχάνημά του είναι χαλασμένο, ενώ σε άλλο μαγαζί που ήμαστε παρέα πήγε να πληρώσει ένα με μετρητά. Το ποσό ήταν 15,50€. Δίνει 20άρικο και το γκαρσόνι ζητάει αν υπάρχουν τα 50 λεπτά (δεν έχουν ψιλά στα μαγαζιά εδώ). Άλλος απ' την παρέα προσφέρεται να πληρώσει με κάρτα ώστε να μην χρειάζονται ρέστα και η προσφορά απορρίπτεται διακριτικά. (Για να είμαι δίκαιος, μου έχει συμβεί και το αντίστροφο: να πάω να πληρώσω με μετρητά 3,5€, να δίνω 5 και να μου λένε δεν έχεις κάρτα να μην ψάχνω ψιλά). Πριν λίγες μέρες μέσα από το τζάμι της πόρτας ενός μαγαζιού είδα κολλημένο το παρακάτω που λέει γιατί τα μετρητά είναι πιο καλά για όλους μας. Επειδή το μαγαζί εκείνη την ώρα ήταν κλειστό κι έτσι η φωτογραφία δεν διαβάζεται και τόσο εύκολα, κάνω την αντιγραφή (διατηρώ την ορθογραφία και σύνταξη όπως το είδα).

Έχεις ένα χαρτονόμισμα 50€ στην τσέπη σου και θα το πας σε μία ταβέρνα και θα πληρώσεις το δείπνο σου με αυτό.
Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας χρησιμοποιεί αυτά τα 50€ για να πληρώσει τον λογαριασμό του στο κρεοπωλείο.
Ο ιδιοκτήτης του Κρεοπωλείου μετράει τα 50€ στο ταμείο του.
Ο κρεοπώλης χρησιμοποιεί αυτά τα 50€ για να πληρώσει τον έμπορό του και ο έμπορος τον κτηνοτρόφο και αυτός με τη σειρά του θα αγοράσει τροφές για τα ζώα του... κτλ κτλ
Μετά από απεριόριστο αριθμό πληρωμών το χαρτονόμισμα των 50 ευρώ παραμένει το ίδιο πράγμα που σημαίνει ότι έχει εκπληρώσει τον σκοπό του για όλους όσους το χρησιμοποίησαν "επί τη εμφανίσει" ως πληρωμή και η τράπεζα δεν έχει καμία εργασία ή παρέμβαση σε καμία συναλλαγή πληρωμής μετρητών από τον εκδότη.

Αλλά τι???

Αν πας τώρα σε μια ταβέρνα και πληρώσεις ψηφιακά με την τραπεζική σου κάρτα,
Το κόστος για την ψηφιακή πληρωμή σου που χρεώνεται στον ιδιοκτήτη της ταβέρνας συμπεριλαμβανομένου του κόστους συναλλαγής σε ποσοστά είναι κατά μέσο όρο 2,5% το οποίο στη συνέχεια κατεβαίνει στα 1,25€ για κάθε περεταίρω συναλλαγή πληρωμής.
(Αυτό σημαίνει πως κάθε επόμενη συναλλαγή πληρωμής κοστίζει 1,25€)
Τα ίδια έξοδα υλοποιούνται εάν ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας πληρώσει ψηφιακά τον λογαριασμό του στο κρεοπωλείο
Ο κρεοπώλης τον έμπορο αυτός τον κτηνοτρόφο και το ίδιο και οι επόμενες πληρωμές κτλ.
Ως εκ τούτου, μετά τις πρώτες 36 συναλλαγές αυτού του 50€ θα μείνουν μόνο 5€ και τα υπόλοιπα 45€ έχουν γίνει ιδιοκτησία της τράπεζας... χάρη σε όλες τις ψηφιακές συναλλαγές και προμήθειες!
Επιπλέον, το κόστος για μια ψηφιακή κάρτα είναι κατά μέσο όρο 2,25€ το μήνα, οπότε μετά από εξοικονόμηση για ένα μήνα, τα 50€ σου αξίζουν μόνο 47,75

Πάει, έφυγε, μπορείς να τα ξοδέψεις μόνο μια φορά.
Τα μετρητά αλλάζουν συνεχώς χέρια και τα χρησιμοποιείς απεριόριστα.
Τα μετρητά είναι ο βασιλιά των συναλλαγών.

Η άποψή μου:

Δεν ξέρω πόση είναι η προμήθεια των τραπεζών. Αυτό με τα 1,25€ μου φαίνεται πολύ για ΚΑΘΕ επόμενη συναλλαγή, για να είναι συμφέρον για μια επιχείρηση πρέπει η συναλλαγή να είναι πάνω από 50€ (για το 50άρικο που γίνεται ο λόγος είτε 2,5% είτε 1,25€ είναι ακριβώς το ίδιο).
Επίσης σίγουρα μια κάρτα κοστίζει 0,1€ (10 λεπτά) το μήνα κι όχι 2,25€ που λέει (μια κάρτα είναι για 5 χρόνια και κοστίζει 6€ η ανανέωσή της, αν ήταν όπως τα έλεγε θα έπρεπε για 60 μήνες να κοστίζει 135€).

Αλλά, από κει και πέρα, πέρα απ' τις επιμέρους διαφορές, το σίγουρο είναι πως τα 50€ που ανταλλάσσονται μετρητά μένουν συνέχεια 50€ ενώ όταν οι συναλλαγές γίνονται ψηφιακά ένα μέρος τους το κρατάνε οι τράπεζες. Γι' αυτό και όλη η πρεμούρα για ψηφιακές συναλλαγές. Απ' την άλλη, είναι ευκολία η χρήση τους και ο καταναλωτής δεν καταλαβαίνει πως το κόστος το πληρώνει ο ίδιος.