Τη δεκαετία του 70 ξεκίνησαν να φτιάχνονται συντοπίτικοι σύλλογοι. Άνθρωποι με καταγωγή απ' το ίδιο μέρος που έμεναν σε άλλη περιοχή έφτιαχναν ένα σύλλογο για να θυμούνται τα ήθη και έθιμα της περιοχής τους. Στην Αθήνα φτιάχτηκε το 1975 ο "Σύνδεσμος Πλωμαριτών Αττικής Βενιαμίν ο Λέσβιος" και κάπου εκεί κι η Λεσβιακή Ένωση Σπουδαστών (ΛΕΣ). Όταν ήμουν φοιτητής ήμουν μέλος και στους δυο, αντεπιστέλλον, βέβαια, αφού εγώ ήμουνα στα Γιάννενα. Και η μεν ΛΕΣ δεν ξέρω αν υπάρχει σήμερα, ο σύλλογος των Πλωμαριτών όμως υπάρχει και χτες είχε τον αποκριάτικο χορό του.
Στο χορό αυτό υπήρχε και παρουσίαση από τοπικούς χορούς, την έναρξη των οποίων έκαναν οι κουδουνάτοι από το χορευτικό του Μεσοτόπου. Και κάπου έγινε συζήτηση αν είχαμε κουδουνάτους στο Πλωμάρι. Εγώ θυμόμουνα πως τους μασκαράδες τους έλεγαν και κουδουνάτους. Όχι μου λέει η συνομιλήτριά μου (καθηγήτριά μου στο γυμνάσιο 😀) αρκούδες λέγαμε τους μασκαράδες. Και συμφωνώ μεν πως ναι, συνήθως λέγαμε πως θα ντυθούμε αρκούδες, αλλά κάπου θυμόμουν και τους κουδουνάτους.
Έγινε ο χορός, πολύ όμορφα περάσαμε (εγώ θάλεγα πως ήταν πετυχημένος) και το βράδυ που έβλεπα το βίντεο μούρθε στο νου η παροιμία (ή έκφραση) του τίτλου. "Αρκούδις μι τα κδούνια". Αρκούδες δηλαδή, μασκαράδες, αλλά κουδουνάτοι. Άρα δίκιο είχα κι εγώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.