Στην όπερα του Μονάχου

Τελευταίο από τα σημειώματα που ήρθαν λόγω της πρόσφατης επίσκεψής μου στο Μόναχο. Στη Γερμανία η όπερα είναι μέσα στην κουλτούρα τους. Κάθε πόλη έχει κι ένα κτίριο όπερας. Που δίνει τακτικά παραστάσεις. Στην Ελλάδα θα μπορούσα να αντιστοιχίσω με τα θέατρα αυτά (γιατί τι άλλο είναι το κτίριο της όπερας από ένα θέατρο για ειδικό σκοπό) με το δημοτικό θέατρο του Πειραιά ή της Ερμούπολης ή τον Απόλλωνα στην Πάτρα. Μόνο που φαντάζουν σαν φτωχού συγγενείς μπροστά στου Μονάχου (σ' αυτό έχω μπει, σε άλλα δεν έτυχα - όπως δεν έτυχε να μπω και στην κεντρική σκηνή του εθνικού θεάτρου). Αντίστοιχο θα μπορούσαμε να πούμε το Μέγαρο μουσικής στην Αθήνα; Δεν μου ταιριάζει. Η παλιά λυρική σκηνή στην Ακαδημίας ήταν προφανώς άσχετη, στην καινούρια στο Νιάρχος δεν έχω πάει, από το διάγραμμα για τα εισιτήρια βλέπω να μοιάζει μεγάλη και εντυπωσιακή (και με τσουχτερές τιμές - ειδικά αν τις συγκρίνω με του Μονάχου που έχουν μεγαλύτερο εύρος, μιλάω για τις παραστάσεις μιας και το κτίριο το εκμεταλλεύονται και για ξεναγήσεις).

Η αίθουσα της όπερας του Μονάχου εκτός απ' την πλατεία έχει 4 εξώστες κι ένα πέμπτο που τον λέει γαλαρία. Η σκηνή είναι τεράστια με τον χώρο των μουσικών κλασσικά μπροστά. Συνήθως οι παραγωγές της είναι πολυπρόσωπες, μπορεί πάνω στη σκηνή να είναι ταυτόχρονα 200 άτομα (π.χ. στην Κάρμεν) έστω κι αν οι πρωταγωνιστές είναι υποχρεωτικά ελάχιστοι (5 - 6, άντε 10 άτομα). Δεν λυπούνται ν' ανεβάσουν κόσμο που απλά υποστηρίζει τη σκηνή που παίζεται, κομπάρσους δηλαδή, αλλά πολλούς. Που συνήθως δεν έχουν κάποιον ιδιαίτερο ρόλο, εκτός κι αν συμμετέχουν σε κάνα χορωδιακό.

Πολλά είπα για το κτίριο, ας πω και τις εμπειρίες μου από το πώς ξεκίνησα να βρίσκομαι μέσα στην αίθουσα. Τον πρώτο καιρό που βρεθήκαμε στο Μόναχο, κάποιος συνάδελφος της Μαρίας της λέει πως θα πάει στην όπερα. Γενικά το θεωρούσαμε ακριβό σπορ, του λέει η Μαρία πως θα τα σκάσει και της λέει πως όχι, βρήκε εισιτήρια μ' ένα δεκάρικο μόνο. 10€ για όπερα; Φανταστική τιμή. Να πάμε κι εμείς. Κλείνουμε για μια βδομάδα αργότερα. Η κατηγορία με δεκάρικο ήταν "Galerie Hörer" Ε, και; Μια χαρά είναι, θα δούμε όπερα μ' ένα δεκάρικο. Κλείνουμε λοιπόν (οι θέσεις είν' αριθμημένες) πάμε να κάτσουμε και μας στέλνουν πίσω. Καθόμαστε, αλλά δεν βλέπουμε την σκηνή. Σήμερα έχουν προσθέσει πως αυτά είναι "(Keine Sicht auf die Bühne)", αλλά τότε δεν το είχε και δεν καταλάβαμε τη σήμαινε αυτό το Hörer που σημαίνει για ν' ακούς (μόνο).
Δίπλα μας ήταν μια κυρία με μαύρα γυαλιά που δεν τάβγαλε καθόλου σ' όλη την διάρκεια της παράσταση. Ήταν τυφλή! Κάπου ξεκρεμαστήκαμε και κάτι είδαμε, κάπου μετά το διάλειμμα έφυγαν από δίπλα και πήγαμε πιο πέρα, πήραμε μια γεύση απ' την αίθουσα και το πόσο όμορφα είν' εκεί μέσα, αλλά όπερα δεν είδαμε. Το λέμε στον φίλο, ναι, λέει κι εμείς που πήγαμε το ίδιο πάθαμε. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτός ήξερε πολύ καλά γερμανικά.

Γενικά η ιδέα μας άρεσε οπότε είπαμε θα ξαναπάμε αλλά όχι στο ίδιο μέρος, να βλέπουμε κιόλας. Διαλέγουμε την επόμενη κατηγορία τιμών "Stehplatz". Δεν θυμάμαι αν ήταν του 10άρικου ή ανέβαινε στα 12 ή τα 14 ευρώ, πάντως ήταν πολύ φτηνές. Και πάλι δεν καταλάβαμε καλά. Διότι Stehplatz πάει να πει μέρος να σταθείς, όχι να κάτσεις κιόλας. Πάλι ζόρι.

Επόμενη απόπειρα. Πήραμε μια απ' τις sitzplätze, απ' τις καρέκλες κι αρχίσαμε να βλέπουμε. Ανάλογα πόσο καλά βλέπεις είναι κι η τιμή. Την τελευταία φορά είχαμε πάρει φτηνές μεν, αλλά ακριβώς δίπλα στην επόμενη κατηγορία. Διαλέξαμε να καθίσουμε δεξιά και στην πρώτη σειρά της γαλαρίας. Ήμασταν τυχεροί. Η δράση του έργου εκτυλισσόταν στην απέναντι μεριά της σκηνής στο μεγαλύτερο μέρος. Για λίγο μεταφέρθηκε κάτω από μας και δεν τους βλέπαμε.

Να σημειώσω πως παλιότερα απαγορευόταν αυστηρά η φωτογράφηση μέσα στην αίθουσα. Ακόμα και πριν την παράσταση. Είχα βγάλει δυο φωτογραφίες με το κινητό εκστασιασμένος και μούρθε η ταξιθέτρια και μούκανε παρατήρηση ζητώντας μου να σταματήσω. Τώρα που κάθε κινητό είναι και φωτογραφική κάτι τέτοιο δεν έγινε. Πρόσφατα μάλιστα σε θέατρο που πήγα (στην Ελλάδα) έλεγε πως απαγορεύεται η μαγνητοσκόπηση, το βίντεο δηλαδή. Για τη φωτογράφιση κουβέντα (αν και βέβαια, για μένα είναι αυτονόητο πως το φλας απαγορεύεται αυστηρά).