Καθρεφτίσματα νυχτερινά

Κάθε φορά που είμαι στη Μυτιλήνη, βγάζω και μια (τουλάχιστον) φωτογραφία τον Άγιο Θεράπη όπως φαίνεται απ' το λιμάνι. Αν είναι μέρα μπορεί και όχι μιας και συνήθως τη μέρα έχω δουλειές αλλά τα βράδια σίγουρα. Είναι πανέμορφα και πολύ περισσότερο όταν είναι ήρεμα τα νερά του λιμανιού (κάτι που το καλοκαίρι είναι συνηθισμένο). Είπα λοιπόν να μοιραστώ μερικές. Δυστυχώς, το εξίσου υπέροχο κτίριο που κάποτε στεγαζόταν το ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια δεν φωτίζεται.

Ζαντάρ

Πάσχα ήταν η μέρα εκείνα αλλά εκεί που βρισκόμασταν αρνάκι δεν είχε. Ε, και τι έγινε. Εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι την εκδρομή μας. Αφήσαμε πίσω μας το Σπλιτ, περάσαμε το Σιμπενίκ και καταλήξαμε στο Ζαντάρ που ήταν ο τελευταίος προορισμός στις Δαλματικές ακτές. Μετά θα προχωρούσαμε προς τα ενδότερα και θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρασε κι η πανσέληνος του Αυγούστου. Και μπορεί να μην είδαμε ούτε δυο φεγγάρια τον Αύγουστο ούτε μέσα στο μήνα (αφού η προηγούμενη ήταν την τελευταία μέρα του Ιούλη) ούτε ταυτόχρονα στον ουρανό όπως ήθελε μια μούφα που κυκλοφορεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή (λέγοντας πως ο Άρης θα είναι τόσο μεγάλος και άλλες ιστορίες) αλλά πάντα συγκινεί η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Κι είπα να φιλοδωρήσω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα μιας κι η καινούρια μηχανή είναι καταπληκτική.

Προσφυγικός τουρισμός

Είναι πολλές μέρες που θέλω να γράψω κάποια πράγματα απ' την εμπειρία μου στο νησί αλλά και στη Σμύρνη για το θέμα των προσφύγων που έρχονται καθημερινά. Απ' τις πρώτες μέρες που πήγα. Κι έψαχνα για τίτλο. Σκεφτόμουνα το "άλλοι προσκυνητές"¨το "άλλοι τουρίστες" και διάφορες παραλλαγές. Μέχρι που τις τελευταίες μέρες πριν φύγω από κει είδα σ' ένα κουβά σκουπιδιών μια αφισέτα που δεν την διάβασα, ήμουνα με το αυτοκίνητο, ούτε ξέρω ποιος την είχε βγάλει. Όμως ο τίτλος μου άρεσε, μου έδινε διέξοδο στο πώς να περιγράψω αυτά που είχα στο νου μου και τον οικειοποιήθηκα.

Χταποδάκι

Για άλλο πήγαινα κι άλλο ανεβάζω. Για πανσέληνο τ' Αυγούστου ήθελα να βάλω σήμερα, αλλά έλα που η σύνδεση στο νέτι είναι να την κλαις. Έτσι βάζω μια φωτογραφία που την είχα ανεβάσει αλλά δεν είχα προλάβει να γράψω. Καλοκαίρι και τα πλοκάμια απ' το χταπόδι λιάζονται. Στη Σκάλα Σκαμιάς, στη Λέσβο. Έτοιμα να καταλήξουν στο πιάτο του κάθε καλοφαγά. Συνταγή για χταπόδι ψητό; Κάρβουνα δυνατά να υπάρχουνε και δεν χρειάζεται κάτι άλλο :)

Διέλευση συνόρων με αυτοκίνητο

Τι γίνεται όταν περνάμε τα σύνορα με το αυτοκίνητό μας; Ποια διαδικασία ακολουθείται; Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τα απαιτούμενα έγγραφα για να ταξιδέψει ένας άνθρωπος σε ξένη χώρα είναι το διαβατήριο (μερικές φορές και η βίζα) ενώ αρκετές χώρες (όλες την Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και κάμποσες άλλες) δέχονται την ταυτότητα (αρκεί τα στοιχεία του κατόχου να είναι λατινογραμμένα να μπορούν να διαβαστούν και παραέξω). Τι γίνεται όμως με το αυτοκίνητο; Όπως έγραφα παλιότερα, απαραίτητο χαρτί είναι η πράσινη κάρτα, η βεβαίωση δηλαδή ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλισμένο και μάλιστα πως η εταιρία που το ασφαλίζει έχει διεθνή αναγνώριση κι αν συμβεί κάτι θα πληρώσει. Πολλές φορές ζητιέται και η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου ενώ πιο σπάνιο είναι να ελεγχτεί η άδεια οδήγησης (δίπλωμα) του οδηγού. Και η διαδικασία;

Τουρκία: Φόρτιση κινητού

Βρίσκεται κάποιος στο δρόμο και θέλει να φορτίσει το κινητό του, Αν έχει φορτιστή μαζί του ψάχνει να μπει σε κάποια καφετέρια ή άλλο μαγαζί, να παρακαλέσει να του δώσουν κάποια πρίζα και να το φορτίσει για λίγο. Για όσο μπορέσει. Αργότερα βλέπουμε. Και πολλές φορές βλέπουμε κόσμο κολλημένο δίπλα σε πρίζες σε δημόσιους χώρους (αίθουσα αναμονής σε μέσα μεταφοράς π.χ.).