Υγραεριοκίνηση αυτοκινήτου

Έγραφα πριν κάποιο καιρό για την υγραεριοκίνηση των αυτοκινήτων στην Τουρκία. Κι είχα αναφέρει πως κι εγώ έχω βάλει γκάζι στο αυτοκίνητό μου (autogas το λένε) και πως τα συμπεράσματά μου θα τα είχα στο τέλος του χρόνου, να έχει δουλευτεί λίγο. Το γκάζι σαν ιδέα μου πρωτομπήκε πριν κάνα χρόνο. Δηλαδή το είχα ακούσει από παλιότερα, στη Γερμανία είχε γκάζι στα πρατήρια αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Μου φαινόταν κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο που δεν ήταν για μένα. Πέρυσι λοιπόν, ήμασταν στην Κερατέα και κάποιος με ρώτησε για ένα συνεργείο στην περιοχή μου τι έχω ακούσει, να έρθει να βάλει γκάζι. Μου φάνηκε περίεργο και το άρχισα να ψάχνω. Αλλά το παράτησα πάλι. Τον Ιούνιο μια φίλη μας έλεγε πως πάει Αθήνα - Τολό με τα μισά λεφτά κι είναι πολύ ευχαριστημένη κλπ. Άλλο ένα κλικ, αλλά σκεφτόμουνα πως στη Μυτιλήνη που θα είμαι και θα κάνω χιλιόμετρα δεν έχει γκαζάδικο. Κι ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Μέχρι που ο Δημήτρης αντέτεινε πως αφού διαφημίζουν τοποθέτηση υγραερίου στη Μυτιλήνη, θα έχει και πρατήριο. Μπήκα στη σελίδα με τις τιμές καυσίμων του υπουργείου και μου βγάζει πως έχει ένα στη Γέρα. Μα όταν είμαι στο νησί, από κει περνάω τακτικά (είναι στο δρόμο Μυτιλήνη - Πλωμάρι) άρα θα με βόλευε. Ο κύβος ερρίφθη.

Κωνσταντινούπολη, το κέντρο του κόσμου

Ξέρετε πού βρίσκεται το κέντρο του κόσμου; Μα πού αλλού απ' την Κωνσταντινούπολη! Είναι παράδοση σε πολλές πόλεις να έχουν ένα σημείο που είναι η αρχή της μέτρησης των αποστάσεων. Συνήθως σε πρωτεύουσες. Είναι ένα κολονάκι απ' το οποίο ξεκινάει η μέτρηση για τις αποστάσεις της χώρας. Κι αν θέλουν να το κάνουν πιο ιν, βάζουν γύρω γύρω και πινακίδες που λένε σε πόση απόσταση και προς πια κατεύθυνση βρίσκεται η τάδε μεγάλη πόλη ή το τάδε γεωγραφικό σημείο. Κι αν αυτό γίνεται σε πρωτεύουσα, πόσο μάλλον σε βασιλεύουσα. Έστω κι αν πάψει να έχει τον τίτλο τα σημάδια μένουν. Και η Κωνσταντινούπολη ήταν κέντρο για πολλού πολλούς αιώνες. Έτσι, απέναντι απ' την Αγιασοφιά υπάρχει μια τέτοια κολόνα. Μπορεί με τα χρόνια να μπαζώθηκε κάπως η περιοχή αλλά είχα αρκετό ύψος ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα ακόμα. Και βέβαια και με τη σχετική τουριστική προβολή.

Έργα σε πρόοδο

Παλιότερα, όταν κάπου γίνονταν έργα βλέπαμε πινακίδες που μας προειδοποιούσαν: "Προσοχή έργα". Έτσι γενικά. Και καταλαβαίναμε μια χαρά. Ήρθαν όμως οι αγγλοσπουδαγμένοι και το διόρθωσαν. Κατέβαινα χτες προς Πειραιά και βλέπω μπροστά μου μια ταμπέλα «έργα σε πρόοδο». Ευτυχώς αποκάτω είχε και τη πρωτότυπη φράση «Works in progress» να καταλαβαινόμαστε. Και να σκεφτεί κανείς πως ακόμα και το γκουγκλομεταφραστήρι «Έργα σε εξέλιξη» βγάζει (άντε και «εν εξελίξει» για τους νεοκαθαρευουσιάνους που όλο και πληθαίνουν τελευταία).

Τουρκία: Καθόμαστε έξω

Δεν ξέρω τι γίνεται τώρα το χειμώνα, αλλά το καλοκαίρι ο κόσμος στην Τουρκία συνηθίζει να κάθεται έξω. Στους δρόμους και στις πλατείες υπάρχουν παγκάκια ή καρεκλάκια κλπ για να μπορούν να κάθονται. Αλλά εκτός από τους δημόσιους χώρους συγκέντρωσης, υπάρχουν κι οι ιδιωτικοί: Έξω από τα σπίτια ή τα μαγαζιά στήνονται καρέκλες, καφάσια, τελάρα, οτιδήποτε τέλοσπάντων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθίσει κάποιος.

Ο Πύργος του Γαλατά

Ο Πύργος του Γαλατά είναι απ' τα εμβληματικά σημεία της Πόλης. Βρίσκεται (πού αλλού;) στο Γαλατά, στη βόρεια πλευρά του Κεράτιου και ξεχωρίζει όταν κοιτάς προς τα εκεί απ' απέναντι. Δυστυχώς, εγώ δεν κατάφερα να φτάσω μέχρις εκεί. Είναι σε κάτι στενά κι είναι δύσκολο να παρκάρεις. Για να πας με τη συγκοινωνία, άσε καλύτερα.

Τουρκία: Καραβάκια

Οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται για καλά τις θαλάσσιες συγκοινωνίες. Όπου έχουν θάλασσα χρησιμοποιούν τα καραβάκια. Αλλά όχι μόνο για συγκοινωνία. Το καλοκαίρι, ας πούμε, στο Αϊβαλί εκτός απ' τα καραβάκια που πηγαινοέρχονται Μυτιλήνη υπάρχουν κι άλλα για τα Μοσχονήσια αλλά και δεκάδες ακόμα που παίρνουν τουρίστες να τους κάνουν μια βόλτα. Να τους πάνε για μπάνιο. Ή για ψάρεμα. Εκεί λίγο πριν το μεσημέρι γίνεται χαμός απ' τους κράχτες στο κορδόνι. Και κατά τη μία έχουν φύγει όλα για να γυρίσουμε πριν νυχτώσει. Αυτά ήταν πράγματα που τα ήξερα καλά απ' τις προηγούμενες φορές που είχα πάει προς τα εκεί.

Δυσλεξία και στράτευμα

Όταν πρόκειται να καταταχθεί κάποιος στο στρατό περνάει από κρίση για το τι δουλειές μπορεί να κάνει. Αυτό λέγεται σωματική ικανότητα και είναι 5 βαθμίδων. Ι1 αυτός που δεν έχει κανένα πρόβλημα με Ι5 αυτόν που έχει τόσα και τέτοια προβλήματα που δεν μπορεί να υπηρετήσει στο στρατό. Οι πρώτες δυο κατηγορίες Ι1 και Ι2 αναλαμβάνουν όλες τις υπηρεσίες ενώ οι Ι3 και Ι4 συνήθως λέγονται βοηθητικοί και οι υπηρεσίες είναι μόνο άοπλες, δεν παίρνουν όπλο κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Αν τώρα κάποιος θέλει να γίνει αξιωματικός, προφανώς θα πρέπει να είναι της κατηγορίας Ι1 ή έστω και Ι2, με κάποιους περιορισμούς.

Τουρκία: Τα χαμάμ

Η μυρωδιά απ' το ανθρώπινο σώμα δεν είναι εύκολα αποδεκτή απ' τους υπόλοιπους ανθρώπους. Για να μην γίνεται αισθητή, στη δύση, στα Παρίσια βρήκαν τα αρώματα. Και τα εξελίξανε σημαντικά. Στην ανατολή αντίθετα προτιμούσαν να καλοκαθαρίζονται. Σε πρώτη φάση να πλένουν χέρια, πόδια και πρόσωπο κι έτσι βάλανε βρύσες έξω από κάθε τζαμί. Κι ο κάθε μουσουλμάνος, πριν μπει στο τζαμί να κάνει το ναμάζι του (παναπεί την προσευχή του) καλοκαθαρίζει όσο μπορεί τα μέρη του σώματος που δεν είναι ντυμένα (καθώς και τα πόδια του, αφού στο τζαμί μπαίνει ξυπόλητος). Και τ' αυτιά του, ν' ακούσει το λόγο του Αλλάχ. Επειδή όμως θέλει καθάρισμα και το υπόλοιπο σώμα φτιάχτηκαν δημόσια λουτρά, τα χαμάμ. (Παρόμοια στη βόρεια Ευρώπη είχαν τη σάουνα και μάλιστα απ' την καυτή σάουνα βουτάνε στη διπλανή παγωμένη λίμνη - που πάντα υπάρχει :) - εξού και η φράση "σκωτσέζικο ντουζ").