Έμπνευση

Το βρήκα σε ένα μαγαζί που πήγα για φαγητό. Μου θύμισε που επί χούντας τα κείμενα λογοκρίνονταν κι αφού πέρναγαν απ' το λογοκριτή μετά δεν μπορούσες να προσθέσεις τίποτα. Μπορούσες όμως ν' αφαιρέσεις ό,τι ήθελες. Έτσι είχε περάσει "Το μεγάλο μας τσίρκο". Στη συγκεκριμένη τώρα πινακίδα, που σήμερα είναι υποχρεωτική σ' όλα τα μαγαζιά δεν προστέθηκε ούτε αφαιρέθηκε κάτι. Μόνο που κάποια γράμματα τυπώθηκαν μ' άλλο χρώμα και περνάει ένα δεύτερο μήνυμα 😀

Σπιτικό Γκραν Μαρνιέ (Grand marnier)

Πριν από αρκετό καιρό έψαχνα να βρω συνταγές που να περιέχουν πορτοκάλι. Αρχικά σκέφτηκα να φτιάξω κουλουράκια, μετά το πήγα σε μαρμελάδα και ψάχνοντας έτσι, βρήκα ότι μπορώ να φτιάξω ποτό. Μου φάνηκε πολύ παράξενο, μιας και δεν ασχολούμαι με την παρασκευή ποτού. Βρήκα λοιπόν μια ωραιότατη συνταγή στα αγγλικά που αποφάσισα να την ακολουθήσω. Το αποτέλεσμα είναι καλό και πολύ κοντά στο αντίστοιχο ποτό του εμπορίου.

Ταχύτατοι

Αυτό θα πει απαίτηση ταχύτητας από τους άλλους. Ενώ οι του υπουργείου για να βγάλουν μια απόφαση το κάνουν όταν πια αυτή θα αρχίσει να ισχύει (από προγραμματισμό σχολικών μαθημάτων που ανακοινώθηκαν μόλις την περασμένη βδομάδα σε ποια ύλη θα εξεταστούν οι μαθητές της Α' Λυκείου μέχρι τις προσλήψεις καθηγητών που πρέπει να βγάλουν και την προηγούμενη ύλη ή τις μεταθέσεις που έπρεπε να έχουν ξεκινήσει το Νοέμβρη αλλά ακόμα δεν έχει βγει η σχετική εντολή) από τους άλλους έχουν την απαίτηση να βγουν πεντέξι αποφάσεις μέσα σε μια βδομάδα (όχι την όποια βδομάδα, αυτήν που τρέχει, από την ώρα που το αποφάσισαν πως πρέπει οι άλλοι να τους στείλουν τις προτάσεις τους)! Προσχήματα, βεβαίως, ώστε ό,τι βγάλουν μετά να μπορούν να που πως εμείς ζητήσαμε προτάσεις, αλλά δεν πήραμε κι έτσι έπρεπε ν' αποφασίσουμε μόνοι μας. Καλό, ε;

Μαρμελάδα πορτοκάλι

Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με νέες συνταγές πάνω σε υλικά εποχής. Χειμώνας είναι ακόμη και τα πορτοκάλια βρίσκονται παντού. Έτσι ξεκίνησα να φτιάξω μαρμελάδα πορτοκάλι, μιας η μαρμελάδα μανταρίνι στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Κοίταξα δυο τρεις ιδέες σε ιστοσελίδες τις συνδύασα και ξεκίνησα.

Γαρίδες σαγανάκι

Έγραφα για το απλό σαγανάκι και θυμήθηκα πως γίνεται ένα πολύ όμορφος και ιδιαίτερος μεζές όταν συνδυαστεί με γαρίδες. Και δεν χρειάζεται τίποτα μεγάλες, οι μικρές του ταιριάζουν πολύ καλύτερα. Αν και γράφω για κατεψυγμένες γαρίδες, μια χαρά γίνεται και με φρέσκες, ακαθάριστες, μόνο που τότε χρειάζεται να τις καθαρίζεις καθώς τις τρως (άρα είναι μεζές για τραπέζωμα). Κι όταν λέω το θυμήθηκα, εννοώ αφενός μεν για να το βάλω εδώ κι αφετέρου για να το μαγειρέψω:)

Σαγανάκι

Σαγάνι, σύμφωνα και με το λεξικό της νεοελληνικής, είναι ένα τηγάνι (μικρό συνήθως) με δυο χερούλια, όπως έχουν και οι κατσαρόλες. Έχω καιρό να δω και να χρησιμοποιήσω κάτι τέτοιο, έχει ξεμείνει ένα στο χωριό. Μάλλον ήταν πρόδρομος του τηγανιού, που επειδή όταν το τηγάνι είναι στη φωτιά είναι δύσκολο να βάλεις τα χέρια σου και να το βγάλεις μάκρυνε το χερούλι. Εν πάση περιπτώσει, δεν θα ασχοληθούμε τώρα με την ιστορία του τηγανιού, εδώ μας ενδιαφέρει το σαγανάκι. Η κατάληξη -άκι συνήθως δείχνει κάτι μικρό και πράγματι, η αρχική σημασία της λέξης σαγανάκι ήταν το μικρό σαγάνι (κι αυτήν έχει μόνο το ΛΚΝ), τηγανάκι δηλαδή, ειδικού σχήματος. Όμως, η λέξη έχει άλλη μια σημασία που ευτυχώς μας τη δίνει η Βικιπαίδεια: το τυρί που μαγειρεμένο σ' ένα τέτοιο σκεύος πήρε αυτό το όνομα και προφανώς αυτό είναι που μας ενδιαφέρει εδώ.

Φτώχεια στη Γερμανία

Υπάρχει φτώχεια στη Γερμανία; Αλίμονο. Ακόμα και στο πλούσιο Μόναχο. Το όριο φτώχειας για τη συγκεκριμένη περιοχή είναι στα 1.000 ευρώ. Περίπου το διπλό απ' ότι στην Ελλάδα. Αιτία; τα ιδιαίτερα ψηλά νοίκια. Το θυμάμαι καλά, για 50 τετραγωνικά (τόσο είναι για δυο άτομα) έδινα 560 ευρώ το 2009 κι όταν έφυγα το 2012 το νοίκιασε 600 και κάτι. Μόνο που αυτό είναι το νοίκι που παίρνει ο ιδιοκτήτης. Κάτι τα κοινόχρηστα, κάτι τα δημοτικά τέλη εγώ έδινα κάθε μήνα 800 ευρουλάκια. Πώς να τα βγάλει πέρα ένας απασχολούμενος (αυτοί που δουλεύουν με 400 ευρώ το μήνα κι είναι ανασφάλιστοι και περιμένουν συμπλήρωμα απ' την πρόνοια). Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λέει η Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ (Süddeutsche Zeitung, μια απ' τις μεγαλύτερες της Γερμανίας με έδρα το Μόναχο) με μια φωτογραφία από συσσίτια (που όμως τα προσφέρουν ιδιώτες) (Για όποιον δεν ξέρει Γερμανικά, ό,τι βγάλει το γκουγκλομεταφραστήρι).

«Ντολμαδάκια» Εύκολα (Βίκης)

Αχ, αυτή η Βίκη. Όλο ιδέες υπέροχες είναι, αλλά δεν αποφασίζει να τις γράψει στο μπλογκ, αυτό ή άλλο. Η βασική αιτία, πως δεν έχει τις κατάλληλες φωτογραφίες, λέει, για να συνοδέψει τα γραφόμενά της! Τέλος πάντων. Ας παρουσιάσω την ιδέα της. Που μπορεί να γίνει είτε αυτόνομα, είτε σαν συμπλήρωμα. Τι εννοώ: μπορεί να πάρω τα κληματόφυλλα μόνο και μόνο για να φτιάξω το μεζέ αυτόν που δεν είναι ακριβώς ντολμαδάκια, γι' αυτό και τα εισαγωγικά, μπορεί να το κάνω όμως και αν φτιάξω κάτι με κληματόφυλλα και μου περισσέψουν μερικά. Έτσι μου προέκυψε την τελευταία φορά. Είχα μερικά φύλλα κι αντί να τα πετάξω, είπα να τα εκμεταλλευτώ για ένα νοστιμότατο μεζεδάκι. Η ιδέα: να τυλίξω στα φύλλα φέτα και να την ψήσω ούτως ώστε η αρμύρα της φέτας να έρθει να δέσει με την ξυνάδα που έχουν τα φύλλα :) Απλούστατον και μεγαλοφυές.