Ψάρια τηγανητά

Το ψάρι φτιάχνεται με πολλούς τρόπους. Ψητό, τηγανητό, βραστό, στο φούρνο ή πλακί στην κατσαρόλα όρεξη να έχεις να το μαγειρεύεις. Βέβαια, δεν ταιριάζουν όλα τα ψάρια για όλα τα μαγειρέματα. Υπάρχουν κάποια που ταιριάζουν περισσότερο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ας πούμε τα πετρόψαρα (σκορπιοί και τέτοια) είναι για βραστά. Η τσιπούρα κι η σαρδέλα πάλι ταιριάζουν όπως και να τις φτιάξεις. Σήμερα θα πω πώς τηγανίζω τα απλά ψάρια, ο μπακαλιάρος ας πούμε έχει άλλη διαδικασία. Η ποσότητα διαφέρει αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος: τα ψιλά (μαριδάκι, αθερίνα κλπ) είναι χορταστικά και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα. Ένα κιλό άνετα βγαίνει για 4 άτομα. Αντίθετα, τα χοντρά (π.χ. τσιπούρα) πρέπει να υπολογίζει κανείς γύρω στα 350 - 400 γρ. τη μερίδα.

Φωτοβολταϊκά πάρκα

Όταν είχα πρωτοπάει στη Γερμανία κι άρχισα τα πηγαινέλα με το τρένο, μου είχαν κάνει εντύπωση τα χωράφια που έβλεπα δίπλα στις γραμμές και που ήταν "σπαρμένα" με φωτοβολταϊκά πάνελ. Κι όχι μόνο στα χωράφια αλλά και στα κεραμίδια και σε κάθε μέρος. Και σκεφτόμουνα πώς γίνεται κι οι Γερμανοί, που ο ήλιος τους είναι πιο περιορισμένος, έχουν τόσα φωτοβολταϊκά ενώ αντίθετα στην Ελλάδα που έχουμε τόσο ήλιο να μην έχουμε καθόλου κάτι τέτοιο. Και μάλιστα, όσο πέρναγαν τα χρόνια τα σχετικά χωράφια πλήθαιναν. Και ξαφνικά, γυρνώντας στην Ελλάδα το 2012 είδα δίπλα στην εθνική να έχουν ξεφυτρώσει κι εδώ τέτοια μποστάνια.

Παντζάρια ψητά

Είχα πάει στη λαϊκή. Ο Βασίλης, απ' τον οποίον συνήθως αγοράζω μαρούλια, εκείνη τη μέρα δεν είχε. Είχε βέβαια άλλα πράγματα. Δεν θυμάμαι τι πήρα, και βλέπω να έχει στην άκρη κάτι τεράστια παντζάρια. Ξέρω καλά πως το παντζάρι δεν έχει εποχικότητα, αλλά όπως και να το κάνουμε, χειμωνιάτικα δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Η ιδανική εποχή είναι η άνοιξη. Τέλος πάντων, δεν θυμάμαι τι ακριβώς αγόρασα (λάχανα; κάτι άλλο; πάντως κάτι πήρα) και πέφτει το μάτι μου στα παντζάρια. Ήταν μόνο κεφάλια, αλλά μεγάλα. Και τα είχε στο ξεπούλημα. 0,75€ το κιλό. Αποφάσισα να πάρω μερικά, έτσι για αλλαγή. Του είπα να βάλει ένα ευρώ κι απ' αυτά και δεν ξέρω κι εγώ πόσα έβαλε. Μπορεί δυο κιλά μπορεί και δυόμισι. "Πάρ' τα", μου λέει "και κάν' τα ψητά. Και θα με θυμηθείς". Τα πήρα κι εγώ, τα έψησα και πράγματι τον θυμήθηκα μετά. Και τα έφτιαξα ξανά και ξανά (και αγόρασα, βέβαια, ξανά).

Αυγά γεμιστά

Έψαχνα ιδέες για να ετοιμάσω κανένα ορεκτικό για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι και μου ήρθε ξαφνικά να φτιάξω αυγά γεμιστά. Εύκολος μεζές, απλά υλικά, εξαιρετικής νοστιμιάς, αγαπήθηκε (και καταναλώθηκε) πολύ.

Επετειακό

Αναρτήσεις ανεβάζω κάθε δεύτερη μέρα συνήθως. Και σήμερα δεν ήταν κανονικά να βάλω κάτι. Αλλά έλα που έχουμε επέτειο. Το μπλογκ αυτό κλείνει ένα χρόνο κι εγώ τέσσερα από τότε που ξεκίνησα να μπλογκάρω: 14 Γενάρη ήταν η αρχή (αλλά και το τέλος) των Γραμμάτων απ' τη Γερμανία. Έτσι είπα να ανεβάσω κάτι σήμερα, αλλά θα είναι κάτι ελαφρύ.

Κινητομάνια

Όλες τις εποχές υπάρχουν πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση (και όχι μόνο) για κινητά τηλέφωνα. Οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας είναι απ' τους λίγους διαφημιζόμενους που έχουν μείνει. Και μαζί με τις υπηρεσίες τους, τα τηλεφωνήματα δηλαδή που μπορείς να κάνεις και πόσο καλή είναι η κάθε μια τους (απ' τις τρεις συνολικά), διαφημίζουν και κινητά τηλέφωνα. Κάθε τεχνολογίας, απ' τα πιο φτηνά μέχρι τα πανάκριβα. Εντάξει, τα φτηνά διαφημίζονται γενικά, έχουμε και φτηνά, αλλά επίσης και τι ωραία κινητά που τα δίνουμε φτηνά. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο και δεν θα καθόμουνα να γράψω αν δεν τύχαινε να χρειαστώ ένα τέτοιο μαραφέτι. Και βλέποντας της απόδειξη μου βγήκε το μάτι.

Νερόπιτες του καλόγερου (Μαμαλάκη)

Τη συνταγή την είχε δει η Ειρήνη στην τηλεόραση. Είχε πάει ο Μαμαλάκης σ' ένα Μοναστήρι στην Κρήτη κι ο καλόγερος εκεί του έφτιαξε νερόπιτες. Απλά υλικά, αλλά θέλει λίγη ώρα για να γίνουν. Τις είδε λοιπόν κι εντυπωσιάστηκε. Μας είπε πώς περίπου ήτανε (δεν έχουν δα και τίποτα περίεργο), τις φτιάξαμε και τ' αποτέλεσμα τη δικαίωσε. Παν-νόστιμες. Μετά από κάμποσο καιρό, βλέπει διαφημιστικό πως θα προβαλλόταν η εκπομπή σε επανάληψη. Τη γράψαμε και τη μελετήσαμε ομαδικά. Κι από τότε, όποτε το θυμηθούμε, φτιάχνουμε μερικές... Αν και η αυθεντική συνταγή είναι με ανθότυρο, εγώ βάζω φέτα (το ανθότυρο δεν είναι από τα υλικά που υπάρχουν στο ψυγείο μου, πέρα απ' το γεγονός πως δεν διατηρείται και πολύ).