Χυλοπίτες σπιτικές

Όπως έγραφα στο προηγούμενο, πήραμε μια μηχανή που βοηθάει ν' ανοιχτεί φύλλο αλλά και κόβει σε λουρίδες ζυμαρικά. Λεπτά σε στιλ μακαρονιού ή πιο πλατιά σε στιλ χυλοπίτας. Κι αφού την πήραμε κι αρχίσαμε τις δοκιμές δοκιμάσαμε να φτιάξουμε και τις δικές μας χυλοπίτες. Η απεργία ήταν καλή ευκαιρία! Ακολουθήσαμε τη συνταγή που συνόδευε τη συσκευή και τις φάγαμε σκέτες. Μόνο με τυρί. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και θα το επαναλάβουμε.

Ζύμη για φύλλο πίτας με μηχανή

Στις πίτες που φτιάχνουμε συνήθως το φύλλο είναι αγοραστό. Παλιότερα έπαιρνα το "Χωριάτικο" από τη "Χρυσή Ζύμη". Τελευταία δεν το βρίσκω αυτό αλλά έχω βρει το "Ζαγορίσιο" που είναι κι αυτό σχετικά χοντρό κι έχει το καλό πως είναι κάθε φύλλο τυλιγμένο σε δική του ζελατίνα, αν και, αφού είναι καταψυγμένο και το αποψύχω, πρέπει να χρησιμοποιηθεί όλο. Ο Γιώργος, αντίθετα, φτιάχνει το δικό του φύλλο. Το έχει βολευτεί κι οι πίτες τους είναι με δική του ζύμη που όμως την ανοίγει με μηχανή. Όχι τίποτα πολύπλοκο, δυο κύλινδροι που προσαρμόζεις το πόσο μακρυά θα είναι ο ένας απ' τον άλλον και άρα και το πάχος του φύλλου.

Προώθησε αυτό το μέιλ, τσάμπα είναι

Πολλές φορές έχουμε πάρει μέιλ που η κατακλείδα τους είναι μια προτροπή να το προωθήσουμε σ' όλες τις επαφές μας. Επίσης παρόμοιες προτροπές εμφανίζονται και στο φέισμπουκ. Που εκεί προτρέπουν για κοινοποίηση ή έστω για ένα απλό λάικ! Το θέμα τους συνήθως είναι καταστροφολογικό ή απλά μια έκκληση στα φιλάνθρωπα αισθήματα του αναγνώστη. Με κορυφαίο την ζήτηση για αίμα για τον Βαγγέλη Μερισιώτη. Ιδού δυο παραδείγματα από παρόμοια μηνύματα:

Ορεινή Κορινθία

Η χρονιά του νερού τέλειωσε, όπως έλεγα, με επίσκεψη στις λίμνες της ορεινής Κορινθίας. Καιρός να τις παρουσιάσω κι αυτές να ολοκληρωθεί ο κύκλος. Όπως έγραψα λοιπόν, είχαμε δει κι είχαμε δει λίμνες. Κι έπεσε ιδέα να πάμε κάπου στις 28 του Οκτώβρη. Και καταλήξαμε πάλι σε λίμνες! Της ορεινής Κορινθίας αυτή τη φορά. Λίγο τυχαία και συμπτωματικά ήτανε, θέλαμε κάτι (προφανώς) κοντά στην Αθήνα. Σε διάφορα μέρη είχαμε πάει πρόσφατα, ενώ προς τα κει δεν είχαμε πάει σχεδόν καθόλου κι έτσι έγινε η επιλογή. Ξεκινήσαμε από την Στυμφαλία αλλά προσθέσαμε και την κοντινή τεχνική λίμνη Δόξα, στον Φενεό.

Τ(ρ)όποι Λατρείας

Το σημερινό σημείωμα το είχα στο νου μου να το γράψω από πολύν καιρό. Ο τίτλος που είχα δώσει ήταν "Χώροι Λατρείας". Τον είχα βάλει κι έμενε κι αυτός στον αέρα, κάποια στιγμή να βρεθεί η διάθεση για εξομολογήσεις (γιατί βασικά έτσι ήταν το σχέδιο). Στις αρχές του μήνα όμως είδα τον τίτλο "Τ(ρ)όποι Λατρείας" για μια φωτογραφική έκθεση που υπήρχε στο μουσείο Μπενάκη. Η έκθεση ήταν να τελειώσει στις 10 του μήνα αλλά είχε ήδη από τότε δοθεί παράταση μέχρι αύριο. Τώρα που κάθομαι και γράφω είναι μάλλον αργά για να το προτείνω για επίσκεψη. Κι όμως είναι μια καταπληκτική δουλειά που πολύ θα μ' άρεσε να την είχα κάνει κι εγώ.

Εκμέκ (ξανά)

Τρίτο αυτό το εκμέκ. Μετά το δήθεν και της Φωτεινής, να βάλω και το τρίτο που έχω για να ολοκληρωθεί η παρουσίαση. Ποιο απ' όλα προτιμώ; Δύσκολη απάντηση, η ευκολία του δήθεν ακαταμάχητη, αλλά κι η τέχνη της Φωτεινής ασύγκριτη. Εν πάση περιπτώσει, καθένας δοκιμάζει και αποφασίζει! Βασικά η διαφορά είναι στην κρέμα. Στην περίπτωση αυτή είναι λιγότερη αναλογικά και λείπει η σαντιγί.

Τηγανόψωμο

Συνήθως ετοιμάζω το υλικό για δημοσίευση αρκετές μέρες πριν. Όμως τελευταία έχω στεγνώσει. Μ' έπιασε κι ένα κρύωμα και ξέμεινα τελείως. Η δεξαμενή των συνταγών όμως είναι μεγάλη και δίνει λύσεις της τελευταίας στιγμής. Πόσο μάλλον που το τηγανόψωμο το είδα πρόσφατα σε άλλη εκδοχή, στριφτό, αλλά δεν θυμάμαι πού να βάλω λίνκι :)