Μαρμελάδα κρεμμυδιού

Χρόνια πολλά. Εορταστική συνταγή σήμερα που όμως δένει με την παραδοσιακή κρεοφαγία της ημέρας.
Τη μαρμελάδα αυτήν την έχω σαν συνταγή εδώ και χρόνια. Δεν ξέρω πώς την απέκτησα. Είναι Βέλγικη και την έχουν για να συνοδεύει ψητά. Μάλλον την είχα δοκιμάσει σε κάποιο μαγαζί στο Βέλγιο, αλλά πώς κατάφερα και βρήκα τη συνταγή δεν το ξέρω. Τη θυμήθηκα βλέποντας την κόκκινη μαρμελάδα που έχει το ΙΚΕΑ για τα κεφτεδάκια του (αν και τώρα πια δεν την βάζει ο μάγειρας αλλά την έχει λίγο παραπέρα και βάζεις όποτε θέλεις - οπότε εγώ την βάζω και σε άλλα φαγητά και σε ικανή ποσότητα μιας και μ' αρέσει). Ρίχνοντας, λοιπόν, μια ματιά στις συνταγές μου την είδα κι είπα να την δοκιμάσω να τη φτιάξω κι εγώ. Μόνο που μου φάνηκε μπόλικη κι έτσι έφτιαξα μισή δόση που ήταν αρκετή για 4 - 5 μερίδες.

Δίπλες

Είπα να βάλω και μια γιορτινή συνταγή και διάλεξα τις δίπλες μιας και για τα υπόλοιπα θαρρώ πως έχω βάλει απ' όλα. Αρέσουν πολύ στην Ειρήνη, αλλά δεν συνηθίζω να τις φτιάχνω, η Μαίρη είναι ειδική σ' αυτές και συνήθως η Ειρήνη βολεύεται από κει :) Πάντως, συνταγή είχα και την παρουσιάζω.

Πατατοκεφτέδες

Ένα ιδιαίτερο φαγητό. Παραδοσιακό, απ' το χωριό μου, φαίνεται από τα υλικά που είναι χειμωνιάτικα: καυκαλίδες (καυκαλήθρες) που είναι ένα αρωματικό φυτό που δεν ξέρω πώς το λένε αλλού και οι κοτσινάδες που ούτε αυτό ξέρω κοινό όνομα. Θα μου πήγαινε στο νου πως είναι κοκκινάδες, αλλά δεν έχουν κάτι κόκκινο πάνω τους, αλλά τουλάχιστον σ' αυτές υπάρχουν εναλλακτικές :)

Ελληνολατινικό αλφάβητο

Παρατηρώντας σημερινά κείμενα βλέπω πως όλο και περισσότερο μπαίνουν τα λατινικά μεσ’ τα ελληνικά γραφόμενα. Δηλαδή να χρησιμοποιείται μικτό αλφάβητο, ξένες λέξεις (και ειδικά ονόματα) να γράφονται με λατινικούς χαρακτήρες. Λέω λατινικούς αν και συνήθως είναι στα αγγλικά ή στην αγγλική απόδοση. Γιατί συνήθως λατινογράφονται (ή αγγλογράφονται) ξένες λέξεις που δεν έχουν καμία σχέση με τα λατινικά σύμβολα αφού προέρχονται από μη λατινογενή αλφάβητα (απ’ το αραβικό, κυριλλικό μέχρι των ανατολικών χωρών, κινέζικο κλπ).

Μαγειρέματα

Πριν δυο χρόνια, κάναμε στο σχολείο ένα πρότζεκτ με τα παιδιά που είχε σχέση με το μαγείρεμα. Τρόποι και συνταγές διάφορες που κάθε φορά ετοιμάζαμε και μία επιτόπου και την δοκιμάζαμε. Και μετά; Λάντζα. Απ' όλα είχε ο μπαξές. Ολόκληρη κουζίνα είχα στήσει! Τα παιδιά έμειναν ενθουσιασμένα. Παράλληλα γράψανε μια ιστορία του μαγειρέματος. Η βασική ερώτηση που ζήτησα να μου απαντήσουν ήταν πώς και ξεκίνησε ο άνθρωπος να μαγειρεύει;

Ποταμός Βενέτικος

Κατεβαίνοντας απ' την Καστοριά, περάσαμε έξ' απ' τα Γρεβενά και συνεχίσαμε προς Καλαμπάκα. Την ίδια διαδρομή που είχαμε κάνει και πηγαίνοντας. Κι είχαμε εντοπίσει ένα ενδιαφέρον σημείο για στάση. Όχι μεγάλη, λίγα λεπτά μόνο, αν και θα μπορούσε να κρατήσει και περισσότερο, ανάλογα την ώρα που είχαμε. Πού; Στον ποταμό Βενέτικο. Το σύνορο των νομών Γρεβενών και Τρικάλων, το σύνορο της Μακεδονίας με τη Θεσσαλία.

Διάλογοι στο Σκοτάδι

Πριν από κάποια χρόνια, η Ειρήνη παρακολούθησε μαθήματα για γραφή Μπράιγ. Παρένθεση: Αν κάποιος δεν ξέρει τι είν' αυτό, είναι ένας ειδικός κώδικας γραφής που τα ψηφία παριστάνονται με ανάγλυφες τελείες ώστε οι τυφλοί ή άτομα με μειωμένη όραση (που ξέρουν) να μπορούν να διαβάζουν. Τα σχετικά βιβλία είναι ογκώδη και ακριβά, αφενός μεν γιατί οι κουκκίδες έχουν όγκο κι αφετέρου γιατί το χαρτί είναι ειδικό και χοντρό. Και προφανώς υπάρχει διαφορετικός κώδικας για διαφορετικά αλφάβητα, άλλος για το Ελληνικό, άλλο για το λατινικό κλπ. Πάντως, το ίδιο σύστημα χρησιμοποιείται και σε κουτιά φαρμάκων, σε πινακίδες ασανσέρ κ.ά., κλείνει η παρένθεση. Τότε λοιπόν που έκανε τα μαθήματα, έμαθε για ένα πρόγραμμα στο θέατρο Μπάντμιντον που λεγόταν Ντάιαλογκ ιν δε νταρκ, Διάλογοι στο σκοτάδι δηλαδή.