Καθαρή Δευτέρα στον Τίρναβο

Μετά τα Γιάννενα, είχαμε αποφασίσει να περάσουμε από ακόμα ένα δρόμο που δεν είχαμε ξαναπεράσει: την Εγνατία οδό, στο αρχικό της κομμάτι. Εν τω μεταξύ μας λέει ο Νίκος πως θα πήγαινε απ' τον Τύρναβο για την Καθαροδευτέρα. Μεγάλη παράκαμψη δεν ήταν, αποφασίσαμε να περάσουμε κι εμείς από κει, που ήξερα για τις σχετικές εκδηλώσεις που γίνονται τη μέρα εκείνη. Βράζουν, λέει, το μπουρανί, ενώ υπάρχουν και φαλλικές γιορτές (και γι' αυτές γίνεται η συζήτηση)! Ο Νίκος τελικά δεν μπόρεσε να ρθει, φροντίσαμε όμως να βρεθούμε με άλλους. Το μπουρανί αυτό καθαυτό είναι ένα είδος χορτόσουπα. Παλιότερα το φτιάχνανε κανονικά ενώ τώρα μόνο σαν απομεινάρι υπάρχει, σ΄έναν τζέτζερι στη μέση με μια υποτιθέμενη φωτιά από κάτω, κουβέντα να γίνεται.

Μύδια σαγανάκι

Όταν έψαχνα για συνταγή για το μυδοπίλαφο, σ' αυτή που βρήκα πιο κοντά στα γούστα μου είχε και παραπομπή για μύδια σαγανάκι. Η ιδέα παρόμοια με τις γαρίδες σαγανάκι (που πολύ μ' αρέσουνε), μόνο που εδώ έχει και κρεμμύδι (αλλά θέλει προσοχή, να μην του πέσει πολύ). Το έφερα λοιπόν στα μέτρα μου και το έφτιαξα.

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Το σημερινό θέμα είναι στενάχωρο για μένα. Γιατί δεν θα αναφερθώ στο σημερινό κτίριο του πανεπιστημίου Ιωαννίνων αλλά σ' αυτό που πήγαινα εγώ. Σήμερα το Πανεπιστήμιο στεγάζεται σε κτίρια που όταν ήμουν εγώ φοιτητής δεν υπήρχαν. Το κεντρικό κτίριο ήταν στις παρυφές της πόλης (στην οδό Δόμπολη) όπως ήταν διαμορφωμένη τότε. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, μιας και η λειτουργία του Πανεπιστημίου στον καινούριο χώρο έφερε μια τεράστια εξάπλωση της πόλης προς τα εκεί. Εγώ τα πρώτα δυο χρόνια έκανα μαθήματα στη Δόμπολη και τα υπόλοιπα σε νοικιασμένες αίθουσες στο κέντρο της πόλης, στο μέγαρο Τιτάνια, ακριβώς δίπλα στη Νομαρχία, ενώ η Ιατρική έκανε μαθήματα σ' ένα θέατρο, το Καμπέρειο.

Το ποντικάκι

Στα Γιάννενα είχα βρεθεί όπως είπα πολλές φορές. Μια απ 'αυτές ήταν και το 1990. Ο Δημήτρης, που έχει σήμερα γενέθλια (χρόνια πολλά Δημήτρη), τότε ήταν ακόμα μικρός. Και πήγαμε στα Λιθαρίτσια. Με το όνομα αυτό είναι γνωστό ένα κομμάτι πίσω από το στρατηγείο της 8ης Μεραρχίας, που αποτελείται από πάρκο, μια μεγάλη αλάνα και ένα καφεστιατόριο που πάντα ήταν γκουρμεδιάρικο. Από τότε που ήμασταν φοιτητές μας άρεσε ένα ιδιαίτερο γλυκό, πάστα: το ποντικάκι. Τα υπόλοιπα τα δείχνει η εικόνα...

Παμβώτιδα

Τα Γιάννενα είναι στενά συνδεμένα με τη λίμνη. Έτσι λοιπόν, μιλώντας για τα Γιάννενα δεν μπορεί παρά να αναφερθείς και σ' αυτήν. Εξάλλου, τους Γιαννιώτες τους λένε παγουράδες, ακριβώς απ' αυτή τους τη σχέση (σύμφωνα με τον αστικό μύθο που μάλλον άλλοι έφτιαξαν, είδαν το φεγγάρι να καθρεφτίζεται στη λίμνη και βάλθηκαν να την αδειάσουν με τα παγούρια τους για να το σώσουν). Πολλές φορές τη λέμε απλά λίμνη Ιωαννίνων (έτσι, καθαρευουσιάνικα) όμως η συγκεκριμένη λίμνη έχει δικό της όνομα. Παμβώτιδα τη λένε. Κι είναι πανέμορφη. Μια βόλτα δίπλα της σ' αναζωογονεί.

Σάτιρα σε γερμανικό κανάλι

Το ZDF είναι το δεύτερο κρατικό κανάλι της Γερμανίας. Σαν να λέμε η ΕΡΤ2 στα (παλιά) ελληνικά τηλεοπτικά δρώμενα. Την περασμένη βδομάδα λοιπόν, παρουσίασε ένα σκετσάκι ας πούμε χιουμοριστικό στην πολιτικοσατιρική (όπως οι ίδιοι τη χαρακτηρίζουνε) εκπομπή Die Anstalt. Μέσα σ’ ένα τεταρτάκι, παρουσιάζει στην αρχή το τι σημαίνει η επιβολή των οικονομικών όρων στην Ελλάδα και πώς οι όροι αυτοί είναι στραγγαλιστικοί για την ελληνική οικονομία. Με ένα απλό παράδειγμα που να γίνεται εύκολα κατανοητό απ' τους Γερμανούς. (Δεν είμαι σίγουρος αν έχει ήδη γίνει η προβολή της εκπομπής. Κάπου γράφτηκε πως προβλήθηκε το Σάββατο, αλλά έχω την εντύπωση πως το συγκεκριμένο σκετσάκι θα παιχτεί στην σημερινή εκπομπή, στις 23:15 ώρα Ελλάδας - προς το τέλος δηλ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Ήταν για την περασμένη Τρίτη, αλλά λόγω της πτώσης του αεροπλάνου αναβλήθηκε. Να θυμηθούμε να το τσεκάρουμε, αν και, δεν θα έχει υπότιτλους :) ).

Κοινωνική και φυλετική καταγωγή πρωταγωνιστών της Επανάστασης του '21

Μερικά ενδιαφέροντα για το θέμα (αναδημοσίευση).
Οι πιο ισχυρές, και από οικονομικής και από πολιτικής απόψεως οικογένειες, που υπήρχαν στην Ελλάδα και πριν και κατά και μετά την Επανάσταση, ήταν αυτές των Αρβανιτών Κουντουριωτών και Μιαούληδων της Ύδρας. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, πανίσχυρος εφοπλιστής, διέθεσε τα ¾ της περιουσίας του υπέρ του αγώνα και έγινε αυτομάτως ήρωας χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. Όμως το ¼ που κράτησε για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλο σε απόλυτους αριθμούς, που έφτανε και περίσσευε για να ελέγχει τα πράγματα στην Ελλάδα, μετά την Επανάσταση.