Καθαρή Δευτέρα στον Τίρναβο

Μετά τα Γιάννενα, είχαμε αποφασίσει να περάσουμε από ακόμα ένα δρόμο που δεν είχαμε ξαναπεράσει: την Εγνατία οδό, στο αρχικό της κομμάτι. Εν τω μεταξύ μας λέει ο Νίκος πως θα πήγαινε απ' τον Τύρναβο για την Καθαροδευτέρα. Μεγάλη παράκαμψη δεν ήταν, αποφασίσαμε να περάσουμε κι εμείς από κει, που ήξερα για τις σχετικές εκδηλώσεις που γίνονται τη μέρα εκείνη. Βράζουν, λέει, το μπουρανί, ενώ υπάρχουν και φαλλικές γιορτές (και γι' αυτές γίνεται η συζήτηση)! Ο Νίκος τελικά δεν μπόρεσε να ρθει, φροντίσαμε όμως να βρεθούμε με άλλους. Το μπουρανί αυτό καθαυτό είναι ένα είδος χορτόσουπα. Παλιότερα το φτιάχνανε κανονικά ενώ τώρα μόνο σαν απομεινάρι υπάρχει, σ΄έναν τζέτζερι στη μέση με μια υποτιθέμενη φωτιά από κάτω, κουβέντα να γίνεται.

Μπήκαμε απ' την είσοδο της πόλης απ' τη μεριά των Τρικάλων κι έτσι πέσαμε πρώτα στο δρώμενο που είχε στηθεί στην δεύτερη πλατεία του χωριού. Κι ήταν το πιο ζωντανό. Με τεράστιους φαλλούς, αλλά κι άλλους μικρούς "φορητούς", με μπουρανί στη μέση, με μουσική και χορούς, με πειράγματα

Οι γυναίκες που πέρναγαν από κει δέχονταν πειράγματα (αλλά βέβαια εφόσον συναινούσαν). Απ' το να κάτσουν στην "κούνια" και να τους έρθει ο άλλος από πίσω, μέχρι να τους χτυπάει "κάτι" στην πλάτη!

Πάντως ήταν κεφάτη παρέα κι είχε καλό χαβαλέ.

Η ζωντάνια φανερή όλη την ώρα.

Κι οι εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία. Πολύ ξενέρωτες θα τις έλεγα.

Όλη η πόλη ζει σε φαλλικούς ρυθμούς. Παντού πουλιούνται ομοιώματα φαλλών (ωραίο ηχεί, δεν είναι όπως ο αισχρός "πούτσος" που ακούγεται στην πράξη). Ακόμα και τα καλαμάκια στους καφέδες.

Ακόμα και στα ψωμιά. Δεν ήταν απλές φραντζόλες.

Κι αφού όλα τέλειωσαν, τα φαλλόσχημα μπαλόνια τ' αμολήσανε στον ουρανό!

Αλλά για να μην κλείσω μ' αυτά, ένα ιδιαίτερο άγαλμα, που υπάρχει στην πλατεία και πολύ το ευχαριστήθηκα. Άγαλμα για την αγρότισσα. Που χρόνια μου έλεγε η μάνα μου πως ένα άγαλμα για τις αγρότισσες δεν υπάρχει κάπου. Ε, το είδα εδώ και της το έδειξα σε φωτογραφία..