Απολύσεις στο δημόσιο

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στην τρόικα να διώξει 15.000 δημόσιους υπάλληλους. Και πού θα βρει τόσους; Απ' τους εκπαιδευτικούς. Το λένε τα στοιχεία που προκύπτουν το τελευταίο διάστημα, το λένε και σχετικές ιστοσελίδες. Για όποιον δεν πιστεύει πως έτσι είναι τα πράγματα, παραθέτω μερικά στοιχεία απ' τις εκτιμήσεις που βγαίνουν αυτόματα, από το σύστημα, για κάποιο ΠΥΣΔΕ (συμβούλιο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), θα τα σχολιάσω κι από κει και πέρα ο καθένας βγάζει εύκολα τα συμπεράσματά του. Να πω εδώ, πως δεν θυμάμαι πώς έφτασαν αυτά τα στοιχεία στα χέρια μου. Τα βρήκα σε ένα μέιλ, αλλά δεν θυμάμαι από ποιον, αλλά δεν έχει και σημασία.Κάπως έτσι διαμορφώνονται οι καταστάσεις και στα άλλα μέρη σύμφωνα με αυτά που κυκλοφορούν. Γίνονται διάφορες προσπάθειες να αλλάξουν τις εντυπώσεις, αλλά η ανησυχία σε μας τους ενδιαφερόμενους δεν περνάει με τέτοια μιας και το παρελθόν είναι γεμάτο από διαβεβαιώσεις που διαψεύστηκαν.

Τα ευτράπελα της επιστράτευσης

Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών έφερε στην επιφάνεια και διάφορες αστείες καταστάσεις. Που η αιτία τους είναι πως κάποιοι γίνονται εύκολα βασιλικότεροι του βασιλέως. Κι άλλες απ' αυτές τις ζήσαμε ενώ άλλες τις άκουσα από συναδέλφους στα πλαίσια του ράδιο αρβύλα. Να ξεκινήσω απ' αυτά που βιώσαμε (και βιώνουμε, η επιστράτευση - συγγνώμην, η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών ήθελα να πω, δεν τέλειωσε ακόμα). Καταρχάς, τα φύλλα επίταξης δόθηκαν σε όλους τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας, ανεξάρτητα πού είναι ο καθένας. Αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες ή στην πρωτοβάθμια ή αδειούχοι με αναρρωτική ή με άδεια κύησης ή λοχείας ή ανατροφής τέκνου παρέλαβαν φύλλα επίταξης για να διεξαχθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις:) Μιας και όπως είπε ο υπουργός παιδείας με τον τρόπο αυτό προστατεύτηκε το δικαίωμα των παιδιών να δώσουν εξετάσεις. Μη ρωτήσει κανείς από πότε η συμμετοχή σε εξετάσεις είναι δικαίωμα που μάλιστα χρειάζεται προστασία. Τα μεγάλα τα λόγια χαϊδεύουν τ' αυτιά αυτών που ακούνε.

Ζυμαρικά

Η μακαρονάδα είναι ένα εύκολο και γρήγορο φαγητό κι είναι το πιο συνηθισμένο απ' τα ζυμαρικά. Τα οποία είναι το βασικό πιάτο σε κάθε ιταλικό μενού. Οι Ιταλοί (που τους λέγαμε και μακαρονάδες κάποτε) πριν από οτιδήποτε φαγητό θα πάρουν κάτι με ζυμαρικό. Μόνο που δεν είν' αυτό το κυρίως φαγητό τους. Κι έτσι οι Έλληνες όταν πάμε στην Ιταλία και παραγγέλνουμε ζυμαρικά και τα θέλουμε για κυρίως πιάτο, την πατάμε γιατί έρχεται κάτι το πολύ λίγο. Το ζυμαρικό (που σήμερα έχει καθιερωθεί από τους παρουσιαστές να το λένε "πάστα") δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο κι αποτελεί τη βάση και η σάλτσα ή το ό,τι άλλο μπει για συμπλήρωμα αλλάζει το αποτέλεσμα του φαγητού. Βασικός κανόνας για τα ζυμαρικά είναι πως τα ρίχνουμε όταν το νερό βράζει. Ακόμα και στο γιουβέτσι που έχει άλλη διαδικασία, το κριθαράκι μπαίνει σε βραστό (ή έστω πολύ καυτό) νερό.

Απόσπαση σε εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού

Καλά, αυτό τώρα από πού προέκυψε; Πριν ένα μήνα, την τελευταία λειτουργίας των σχολείων πριν τις διακοπές του Πάσχα, βγήκε η προκήρυξη για τις αποσπάσεις για το επόμενο σχολικό έτος. Το πόσοι θα το μάθαιναν ήταν ένα θέμα, αλλά έτσι κι αλλιώς υπήρχε προθεσμία για υποβολή αίτησης μέχρι 14/5, δηλαδή δυο μέρες αφότου θα ξανάνοιγαν τα σχολεία. Η προθεσμία πέρασε, οι όποιες αιτήσεις (πρέπει να) έγιναν και θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει η σύνταξη των σχετικών πινάκων για να προχωράνε οι διαδικασίες. Και ξαφνικά βγαίνει μια καινούρια ανακοίνωση που παρατείνει την προθεσμία. Μέχρι την Παρασκευή 31/5.  Και μου έρχεται η ερώτηση της αρχής: πώς μας προέκυψε αυτό; Γιατί γίνεται μια τέτοια κίνηση 10 και βάλε μέρες μετά τη λήξη της αρχικής προθεσμίας (κάτι που δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ ξανά). Εγώ έχω τρεις πιθανές εξηγήσεις. Η μια καλόπιστα κακόπιστη κι η άλλη κακόπιστα κακόπιστη. Και μια τρίτη που ούτε κι αυτή έχει καλόπιστα στοιχεία Κάτι δηλαδή σαν την ταινία "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος". Ας εξηγηθώ:

Πόσο απαραίτητα είναι τα φροντιστήρια;

Το σημερινό θέμα μου γράφεται με αφορμή τα θέματα μαθηματικών γενικής παιδείας που δόθηκαν πριν λίγες μέρες στους υποψήφιους των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων. Αλλά στην αρχή μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Το σημερινό σύστημα το έχω γνωρίσει απ' την αρχή του, το 1999 που εξετάστηκαν οι μαθητές της Β' και στο σύνολο των μαθημάτων. Οι εξετάσεις αυτές ήταν κατά κύριο λόγο προαγωγικές, είχαν δηλαδή σαν στόχο να φανούν ποιοι μαθητές θα πέρναγαν στην επόμενη τάξη και ποιοι όχι. Τον επόμενο χρόνο οι ίδιοι μαθητές έδωσαν πανελλήνιες εξετάσεις στη Γ'. Αυτές όμως οι εξετάσεις είχαν διπλό σκοπό: αφενός μεν να κρίνουν ποιοι είναι κατάλληλοι για να έχουν απολυτήριο Λυκείου αφενός αλλά και ποιοι είναι καλύτεροι απ' τους άλλους ώστε να περάσουν σε σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αφετέρου. Αυτός ο διπλός ρόλος διατηρήθηκε και αργότερα όταν καταργήθηκαν οι εξετάσεις της Β' κι έμειναν μόνο αυτές της Γ'

Λευκωσία - κτίρια

Στη Λευκωσία που κάναμε τη βόλτα μας βρήκαμε κάποια ιδιαίτερα κτίρια. Θα μου πει κάποιος πως κάθε πόλη έχει κάτι το ιδιαίτερο. Αλλιώς δεν θα είχε νόημα να επισκέπτεσαι άλλα μέρη. Σωστά. Ε, κάποια τέτοια κτίρια, απ' αυτά δηλαδή που ξεχωρίζουν θέλω να παρουσιάσω σήμερα εδώ. Και ξεκινάω από ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια παρόλο που δεν είναι κάποιο παλιό κτίριο που να κουβαλάει αιώνες στην πλάτη του. Είναι το μέγαρο της αρχιεπισκοπής..

Παπουτσάκια

Τα παπουτσάκια είναι ένα φαγητό με βάση τη μελιτζάνα. Την ανοίγω, βγάζω το μέσα της και το αντικαθιστώ με κάτι άλλο που το σκεπάζω από πάνω με μια μπεσαμέλ. Το θέμα είναι τι βάζω μέσα. Στις διάφορες παραλλαγές που τα έχω φάει, το μέσα είναι κιμάς. Όμως, μελιτζάνα με κιμά και μπεσαμέλ έχει κι ο μουσακάς. Γιατί να βάλω κι άλλο φαγητό παρόμοιο, μόνο και μόνο για ν' αλλάξω τον τρόπο που θα μπει η μελιτζάνα από κάτω, αν θα είναι ροδέλες ή σε στρώσεις; Στο χωριό μου τα παπουτσάκια γίνονται "ορφανά", χωρίς κιμά. Μ' αρέσουν πολύ, αλλά μιας και είναι αρκετά μπελαλίδικο φαγητό, προτιμώ αντί να το φτιάχνω εγώ, μόνο να το τρώω. Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα, το αφήνω να το φτιάχνει η μάνα μου το καλοκαίρι όταν πάμε από κει! Δεν είναι το μόνο, αλλά για τα άλλα (λουλουδάκια, ντολμαδάκια) έχει βρεθεί τρόπος (η κατάψυξη δηλ.) να μας τα ετοιμάζει και να τα χρησιμοποιούμε εν ευθέτω χρόνο. Για τα παπουτσάκια όμως όχι:(