Το κυνήγι των αποδείξεων

Δεν είμαστε μόνο εμείς εδώ στην Ελλάδα που η κυβέρνηση μας ζαλίζει για να μαζεύουμε αποδείξεις. Τα ίδια γίνονται και στην Πορτογαλία: Εκεί η κυβέρνηση θα κληρώνει λέει πολυτελή αυτοκίνητα κάθε βδομάδα για τους πολίτες που ζήτησαν και πήρα απόδειξη από κάποιες κατηγορίες επιχειρήσεων. Προφανώς η κατοχή πολυτελούς αυτοκινήτου δεν θα τιμωρείται με αυξημένους φόρους γιατί αλλιώς θα είναι σαν με το ένα χέρι να τα δίνει και με το άλλο να τα παίρνει. Απ' την άλλη στη Γερμανία οι αποδείξεις δεν έχουν μεγάλη πέραση. Μπορεί να μας παραμυθιάζουν πως όλα γίνονται τυπικά και πως τον κόβουν αποδείξεις είναι αυτονόητο, αλλά εγώ δεν το είδα. Σ' ένα σωρό μαγαζιά, εστιατόρια, καφετέριες και τέτοια ο λογαριασμός γινόταν σ' ένα κομματάκι χαρτί από μπλοκάκι. Στο έδειχνε, το πλήρωνες και τέλος.

Μετανάστης στη Γερμανία

Έγραφα τις προάλλες για τους Έλληνες νεομετανάστες στη Γερμανία. Και πριν προλάβω να ανεβάσω το κείμενο, μια σχετική είδηση. "Νοσοκόμες από την Κίνα εισάγει η Γερμανία λόγω έλλειψης". Τίποτα το περίεργο. Το έχω ξαναπεί: Η Γερμανία προτιμάει να μην ξοδεύει χρήματα για εκπαίδευση. Ό,τι εξειδικευμένο προσωπικό χρειάζεται, προτιμάει να το εισάγει.

Ζβίμπελκούχεν (Zwiebelkuchen)

Ακόμα ένα γερμανικό φαγητό σήμερα. Κι αυτό υπήρχε στο παλιό το μπλογκ, είναι το τελευταίο, εκεί δεν είχε συνήθως συνταγές αλλά το τι συμβαίνει στη Γερμανία. Αλλά αφενός για να τα μαζέψω όλα εδώ, αφετέρου λόγω της ημέρας, γιορτάζω σήμερα, άρα να τη βγάλω με κάτι εύκολο. Το ζβίμπελκούχεν (Zwiebelkuchen), λοιπόν, είναι μια τάρτα κρεμμυδιών (Zwiebel - ζβίμπελ στα γερμανικά είναι το κρεμμύδι). Αν και ανήκει στα αρμυρά και έχουμε συνηθίσει τη λέξη τάρτα για γλυκά, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Το δοκίμασα κάποιες φορές, μ' άρεσε, έψαξα για συνταγή και βρήκα αρκετές, αλλά στην πραγματοποίηση έκανα μια σύνθεση με βάση και τις δικές μου εμπειρίες (και γούστα). Δοκιμάστε το κι εσείς.

Η Γερμανία αποκτάει κυβέρνηση!

Επιτέλους! Η Γερμανία αποκτάει κυβέρνηση. Τρεις μήνες πέρασαν από το προηγούμενο σχετικό σημείωμα. Που ήταν τρεις βδομάδες μετά τις εκλογές. Ε, αύριο, εκτός απροόπτου, η νέα κυβέρνηση θα είναι πραγματικότητα! Και στην Ελλάδα θέλουμε όλ' αυτά να τελειώνουν μέχρι τα εννιάμερα (τρία τριήμερα, τόσο κάνουν). Αλλιώς ξαναπάμε για εκλογές. Ενώ εκεί (και όχι μόνο, το Βέλγιο δεν το ξεχνάω με τον ενάμιση χρόνο!!!) ξεκίνησαν τις σχετικές συνομιλίες χαλαρά, το κουβεντιάζαν για ενάμιση μήνα περίπου (τα τρία κόμματα:) : δύο* της Μέρκελ κι ένα οι Σοσιαλδημοκράτες) αφού συμφώνησαν πήγαν και σε ενδοκομματική ψηφοφορία μετά από άλλες δυο βδομάδες, μέτρησαν σε μια βδομάδα μέσα τα κουκιά, και τώρα πάνε να φτιάξουν και την κυβέρνηση. Όμορφα και πολιτισμένα:)

Ελληνογερμανικές γλωσσικές ανταλλαγές

Παλιό δημοσίευμα από το γνωστό ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου (έχω αναφερθεί πολλές φορές σ' αυτό). Για περισσότερα στο πλήρες κείμενο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (με Apotheke, Artztpraxis και πάει λέγοντας)! Και από τα εκεί σχόλια ανακαλύπτω πως υπάρχει και ολόκληρο λεξικό για Γκρόιτς:)
"Πριν από τη μεγάλη μεταπολεμική μετανάστευση στη Γερμανία, υπήρχε, στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας πολύ μικρότερος αλλά σφιχτοδεμένος ελληνικός πληθυσμός στις γερμανικές πανεπιστημιουπόλεις, οι Έλληνες φοιτητές. Σε άρθρο του για τα ελληνικά των Ελλήνων της Αμερικής, ο Τριανταφυλλίδης δίνει, σε υποσημείωση, αυτές τις «ελληνογερμανικές» λέξεις που χρησιμοποιούσαν, προσωρινά, όσο ζούσαν εκεί. Παραδείγματα: βίτσι, το ανέκδοτο, το αστείο (Witz): μας διηγήθηκε ένα βίτσι· βούρστ, βούρστι, το λουκάνικο (Wurst): φάγαμε βούρστια· κέλνερος και κελνερίνα, ο ταβερνιάρης και η ταβερνιάρισσα (Kellner, Kellnerin)· κυντιγκάρω, δηλώνω πως αφήνω (kündigen): κυντιγκάρω την κάμαρά μου· μάσο, το μεγάλο ποτήρι της μπίρας (Mass): ήπιε ένα μάσο μπίρα· μπελεγκάρω, εγγράφομαι σε μάθημα (belegen)· περπαρίρω, ετοιμάζω εργασία πανεπιστημιακή (preparieren)· φάρω, πηγαίνω με το τραμ ή το τρένο (fahren): θα φάρω αύριο, φινίκι, το πφένιχ (pfennig) –για τους νεότερους, η υποδιαίρεση του μάρκου".

Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι πολίτες του Μονάχου αποφάσισαν με δημοψήφισμα να μην διεκδικήσει η πόλη τους τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022. Κι αυτό (κάτι που δεν λέει το σχετικό άρθρο) ενώ ήταν η διεκδικήτρια πόλη για τους αντίστοιχους Ολυμπιακούς του 2018 (και απορρίφθηκε).

«Πρωινό» του αγρότη (Bauernfrühstück)

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κλείνω τα 54 κι έτσι λέω να τεμπελιάσω. Τη συνταγή αυτή την είχα στο παλιό το μπλογκ οπότε είναι εύκολο να την δημοσιεύσω και εδώ. Λίγη δουλειά στον πρόλογο (που κάπως αλλάζει). Σαν συνταγή τώρα, την είχα μάθει από το βιβλίο των γερμανικών, τότε που έκανα μαθήματα, πριν φύγουμε για τη Γερμανία. Πρόκειται δηλαδή για μια γερμανική συνταγή (εξού και το γερμανικό στον τίτλο). Επειδή πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα την δοκίμασα και μ' άρεσε. Είναι μια συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια) - και στις μπιραρίες (ειδικά στη Νυρεμβέργη απ' όπου κι η φωτογραφία) σαν κανονικό πιάτο τη σερβίρανε (αν και, δεν θυμάμαι πώς το έλεγε στον κατάλογο, σίγουρα όχι Bauernfrühstück, αλλά και σίγουρα ήταν αυτή, με ντεκόρ σαλάτας - όλα τα πιάτα στη Γερμανία συνοδεύονται από ατομική σαλάτα, είτε στο ίδιο πιάτο είτε σε ένα μικρό μπολάκι).

Σχηματισμός κυβέρνησης

Όταν γίνονται εκλογές στην Ελλάδα η κυβέρνηση που θα είναι σύμφωνη με την διαμορφωμένη στη βουλή πλειοψηφία πρέπει να σχηματιστεί μέσα σε δυο βδομάδες το αργότερο (με τη διαδικασία των τριήμερων εντολών που μπορεί να είναι μέχρι τρεις κι από κει και πέρα κάνει - λέει - κι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μια προσπάθεια, άμα λάχει, κι από κει και πέρα ξανά εκλογές. Ένα σκηνικό που το ζήσαμε ξανά πέρυσι με τις εκλογές στις 7 του Μάη και στις 18 του Ιούνη του 2012. Που ενώ στην πραγματικότητα δεν άλλαξε ιδιαίτερα η κατανομή των εδρών στη βουλή, αυτοί που το Μάη δεν συμφωνούσαν για να συνεργαστούν και να φτιάξουν κυβέρνηση, συμφώνησαν τον Ιούνη! Ουσιαστικά δηλαδή, αν δεν τα βρουν οι πολιτικοί κάθε 40 - 50 μέρες (έτσι βγαίνει απ' τις προθεσμίες) θα γίνονται και θα ξαναγίνονται εκλογές, πιέζοντας το εκλογικό σώμα να αλλάξει άποψη.

Το Μόναχο ξεχνά -για λίγο- τις εκλογές και υποδέχεται το Οκτόμπερφεστ

Έτσι κι αλλιώς το Μόναχο ψήφισε την περασμένη Κυριακή. Και ο Ούντε, ο συμπαθής σοσιαλδημοκράτης δήμαρχος που είπε να βάλει υποψηφιότητα για τοπικός καγκελάριος μπας και ρίξει τους Χριστιανοκοινωνιστές (κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι τώρα, τουλάχιστον μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο) δεν τα κατάφερε. Έτσι ανοίγει το βαρέλι για να ξεκινήσει το 180ο Οκτόμπερφεστ, η μεγαλύτερη γιορτή μπίρας στον κόσμο (που έχει τις ρίζες του στα 1810και στους γάμους του Λουδοβίκου του Α' της Βαυαρίας, μπαμπά του δικού μας του Όθωνα), που όπως λέει και η σχετική ειδησιογραφία αφήνει τις εκλογές σε δεύτερη μοίρα. Ποιος είπε να τις κάνουν τέτοιες μέρες. Για όποιος θέλει να πάρει μαι γεύση του τι γίνεται φέτος εκεί αλλά δεν πρόβλεψε να βρίσκεται στο Μόναχο (και με τις τιμές που έχουν αυτές τις μέρες τα δωμάτια -αν βρεις- π.χ. για τις 29 του μήνα το πιο φτηνό δίκλινο που βρίσκω τώρα είναι 200€), δεν έχει παρά να επισκεφτεί το σχετικό σάιτ.

Μίζες

Η Ελλάδα είναι χώρα διεφθαρμένων γιατί για να πάρει μια εταιρία δουλειά, χρειάζεται να δώσει μίζα. Κι οι καημένες οι γερμανικές εταιρίες δεν τα καταφέρνουν σ' αυτά. Κι έτσι δεν παίρνουν δουλειές. Να για παράδειγμα οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι έχουν τέτοιο πρόβλημα γι' αυτό και αποσύρονται απ' την αγορά. Δεν πολυταιριάζει αυτό; Ε, τι να κάνουμε. Για χρόνια μια χαρά τα βόλευαν τα πράγματα και σε αρκετές δουλειές ανακατεύτηκαν. Όταν όμως ο εισαγγελέας βρίσκει μίζες με κάποιο τρόπο πρέπει να το δικαιολογήσουμε και να βγάλουμε την ουρά μας απέξω. Δεν ήξερα, έτυχε, τι να κάνουμε, ήμουν υποχρεωμένος κλπ. Αλλά τις διαδρομές μια χαρά τις καταφέρναμε όλα τα χρόνια.

Απόσπαση σε εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού

Καλά, αυτό τώρα από πού προέκυψε; Πριν ένα μήνα, την τελευταία λειτουργίας των σχολείων πριν τις διακοπές του Πάσχα, βγήκε η προκήρυξη για τις αποσπάσεις για το επόμενο σχολικό έτος. Το πόσοι θα το μάθαιναν ήταν ένα θέμα, αλλά έτσι κι αλλιώς υπήρχε προθεσμία για υποβολή αίτησης μέχρι 14/5, δηλαδή δυο μέρες αφότου θα ξανάνοιγαν τα σχολεία. Η προθεσμία πέρασε, οι όποιες αιτήσεις (πρέπει να) έγιναν και θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει η σύνταξη των σχετικών πινάκων για να προχωράνε οι διαδικασίες. Και ξαφνικά βγαίνει μια καινούρια ανακοίνωση που παρατείνει την προθεσμία. Μέχρι την Παρασκευή 31/5.  Και μου έρχεται η ερώτηση της αρχής: πώς μας προέκυψε αυτό; Γιατί γίνεται μια τέτοια κίνηση 10 και βάλε μέρες μετά τη λήξη της αρχικής προθεσμίας (κάτι που δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ ξανά). Εγώ έχω τρεις πιθανές εξηγήσεις. Η μια καλόπιστα κακόπιστη κι η άλλη κακόπιστα κακόπιστη. Και μια τρίτη που ούτε κι αυτή έχει καλόπιστα στοιχεία Κάτι δηλαδή σαν την ταινία "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος". Ας εξηγηθώ:

Μετανάστευση

Αύξηση κατά 43% στον αριθμό των Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία το 2012 λέει η είδηση. (Προσοχή: το ποσοστό αύξησης είναι σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο) Σιγά το νέο. Την τελευταία σχολική χρονιά που ήμουν στη Γερμανία (πριν ένα χρόνο δηλαδή) είχαν έρθει μόνο στα ελληνικά σχολεία και μόνο στη Βαυαρία καμιά τρακοσαριά μαθητές. Όσο ένα μεγάλο σχολείο δηλαδή. Που βέβαια, αυτοί δεν ήρθαν μόνοι τους αλλά ακολούθησαν τους γονείς τους.

Οικογενειοκρατία στη Γερμανία

Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Μα δεν είναι οι Ευρωπαίοι κι ιδιαίτερα οι Γερμανοί τύπος και υπογραμμός; Πώς γίνεται κάτι τέτοιο; Ε, να που γίνεται. Κι αυτός ο μύθος αποδείχνεται απλά ένας ακόμα καλοστημένος μύθος. Και δεν το λέω εγώ. Η Ντόιτσε Βέλε (Deutsche Welle) το λέει. Το γερμανικό κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο. Κάτι σαν την ΕΡΤ ας πούμε.
Υπάρχει οικογενειοκρατία με την έννοια πως οι εκεί βουλευτές μισθοδοτούσαν τα παιδιά τους ή τις γυναίκες τους σαν υπαλλήλους τους. Κάτι που έχει απαγορευτεί. Κι αυτό μάλιστα γινόταν στην πιο παραδοσιακή περιοχή της Γερμανίας, τη Βαυαρία. Αλλά θα μου πείτε οι Βαυαροί δεν οργάνωσαν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος τον 19ο αιώνα; Ε, τις συνήθειες του τόπου τους μετέφεραν:)

Πρόσκληση για απόσπαση στο εξωτερικό 13-14

Ανακοινώθηκε η προκήρυξη για τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό για το επόμενο σχολικό έτος. Η απόσπαση θα είναι για τρία χρόνια και με επιμίσθιο. Αν δεν ικανοποιηθούν οι ανάγκες θα πάρουν και χωρίς επιμίσθιο για ένα χρόνο, αλλά θα βγει ξεχωριστή προκήρυξη. Η αίτηση γίνεται μέσω ίντερνετ στη διεύθυνση http://dipode-aitisi.sch.gr (δεν έχει ανοίξει ακόμα) μέχρι 14 Μάη αλλά πρέπει να υπάρχουν και διάφορα χαρτιά έτοιμα για να σταλούν στη ΔΙΠΟΔΕ μέρι στην ίδια ημερομηνία! Φέτος κάθε υποψήφιος για απόσπαση μπορεί να συμπληρώσει μέχρι τέσσερις προτιμήσεις.

Να σημειώσω εδώ πως πέρυσι η διαδικασία ξεκίνησε τον Οκτώβρη, ήταν μόνο για ένα χρόνο, προηγούνταν όσοι ήθελαν απόσπαση χωρίς επιμίσθιο και καθένας μπορούσε να δηλώσει μόνο μια και μοναδική προτίμηση.

Ψέματα και στατιστική

Σύμφωνα με τον Μαρκ Τουέιν υπάρχουν "Ψέματα, καταραμένα ψέματα και στατιστική". Δηλαδή η λέξη "στατιστική" χρησιμοποιείται ως υπερθετικός βαθμός του ψέματος. Ο Τουέιν το αποδίδει στον Αμερικανό πρόεδρο Ντισραέλι, αλλά μάλλον είναι δική του έκφραση. Μετράει πάνω από 100 χρόνια αυτή η φράση, όμως δεν έχει χάσει την επικαιρότητά της. Ως τίτλος έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από τότε σε διάφορες διαλέξεις. Θυμάμαι μια τέτοια που παρακολούθησα πριν μερικά χρόνια και την είχε διοργανώσει η ομάδα μαθηματικών "Θαλής και φίλοι". Ομιλητής, καθηγητής του Οικονομικού πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) και προφανώς ήξερε καλά τι έλεγε. Κι έλεγε ακριβώς πως η στατιστική που είναι επιστήμη και μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί (ηθελημένα ή από λάθος) για να δώσει τα πιο απίθανα αποτελέσματα.

Πατάτες αλά Γερμανικά (Bratkartoffeln)

Πρόκειται για τις λεγόμενες στα γερμανικά μπράτκαρτοφελν (Bratkartoffeln). Τη συνταγή την είχα δώσει στο παλιό μπλογκ και την επαναλαμβάνω τώρα, χωρίς ιδιαίτερες προσθήκες. Είναι μια άλλη εκδοχή απ' τις πατάτες αλά Σοφία, καθόλου διαιτητική όμως αυτή. Το κοινό είναι η ιδέα η πατάτα να βραστεί πριν τηγανιστεί ή μπει στο φούρνο ώστε να φτιαχτεί πολύ πιο γρήγορα και χωρίς να πιει πολλά λάδια (ή βούτυρα!).

Τζούτζα

Δεν ξέρω πώς να τη γράψω τη λέξη. Βλέπετε είναι παλιά αλλά μόνο προφορικά την ξέρω. Τη χρησιμοποιούσαμε στο χωριό για να πούμε τη ζαβολιά που κάνει κάποιος στο παιχνίδι. Η με απατηλό τρόπο δηλαδή δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την τελική έκβαση. Δεν ξέρω πώς γράφεται. Τζούτζα ή τζιούτζα ή μήπως τζιούτζια. Το -τζ- είναι παχύ και της δυο φορές. Το θέμα μου όμως σήμερα δεν είναι οι παιδικές ζαβολιές, τα τζούτζα που κάνει κάποιος στο παιχνίδι αλλά τα τζούτζα που κάνει κάποιος για να μπορέσει να κερδίσει στην πολιτική. Και συγκεκριμένα για τα τζούτζα που κάνουν οι πολιτικοί της Γερμανίας. Γιατί ενώ συνήθως λέγεται πως οι Έλληνες είμαστε κομπιναδόροι, δυο υπουργοί της ΟΔΓ (κι ο πρόεδρός της αν δεν κάνω λάθος) τα τελευταία χρόνια παραιτήθηκαν γιατί έκαναν τζούτζα!

Οι Γερμανοί ανακαλύπτουν τα φροντιστήρια

Το μπλογκ για τη Γερμανία μπορεί να έκλεισε, ειδήσεις όμως από κει έρχονται διάφορες. Μια απ' αυτές που ήρθε χθες έχει να κάνει με τον μύθο περί ανύπαρκτων φροντιστηρίων σε άλλες χώρες εκτός απ' την Ελλάδα (άντε και την Ιαπωνία). Κι όχι από κάποια πηγή που θα μπορούσε να θεωρηθεί μεροληπτική αλλά από την ίδια την Deutsche Welle, τη φωνή της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (για όποιον δεν ξέρει κάτι σαν το γερμανικό ΜπιΜπιΣι ή ΣιΕνΕν κλπ. Ή αλλιώς όπως είναι η ΕΡΤ!) και λέει ακριβώς ότι "Οι Γερμανοί ανακαλύπτουν τα φροντιστήρια".