Η περασμένη βδομάδα κύλησε με κακοκαιρία (που ξανάρθε και τούτη). Το σχολείο μου ήταν κλειστό για δυο μέρες. Και μιας και έκανα κάποια χρόνια στη Γερμανία, από πολλούς, συναδέλφους συνήθως αλλά και άλλους, μου (ξανα)μπήκε το ερώτημα: "κλείνουν τα σχολεία στη Γερμανία λόγω χιονιού;" Είναι συνηθισμένο ερώτημα, έχω γράψει γι' αυτό στο παλιό μου το μπλογκ, πάλι με την ευκαιρία μιας χιονόπτωσης στην Ελλάδα δυο χρόνια πριν. Λίγο πολύ τα ίδια θα επαναλάβω εδώ, έτσι κι αλλιώς δεν άλλαξε κάτι, μόνο που εδώ αυτό θα είναι το κύριο θέμα. Να σημειώσω μόνο πως το συγκεκριμένο ερώτημα το χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα στο Διδυμότειχο που τα σχολεία υποτίθεται πως λειτουργούσαν ενώ μαθητές και εκπαιδευτικοί δεν μπορούσαν να πάνε μέχρις αυτά. Και για μεν τους μαθητές ο νομοθέτης έχει μια πρόβλεψη, όμως για τους εκπαιδευτικούς υπήρχαν αφόρητες πιέσεις κι έτσι πολλοί πήγαιναν με χίλιες δυσκολίες, αφάνταστη ταλαιπωρία και κινδύνους.
Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στη Γερμανία αλλά πρώτα να διατυπώσω σωστά το ερώτημα: όπως το έγραψα στον τίτλο "κλείνουν τα σχολεία στη Γερμανία λόγω καιρού;" Γιατί, ναι, είναι σπάνιες οι φορές που κλείνουν λόγω χιονιού. Πρέπει να συμβεί πολύ μεγάλη χιονόπτωση, κάτι που είναι σπάνιο. Γιατί εκεί μπορεί να χιονίζει κάθε μέρα αλλά χιόνι πολύ δεν είχε. Ένα περίεργο πράγμα. Την πρώτη χρονιά που ήμουνα εκεί είχε πάνω από 100 μέρες χιονοκάλυψη. Αλλά πάνω από 30 - 40 πόντους χιόνι δεν είδα καμιά μέρα (κι εννοείται πως αυτό το είδα στα χωράφια, όχι σε δρόμους και πεζοδρόμια). Και δεν κλείσαμε ούτε μία. Νομίζω πως την ίδια χρονιά πρέπει να είχαν κλείσει στη βόρεια Γερμανία μερικές μέρες αλλά δεν κράτησα και σημειώσεις.
Όμως, εγώ να το τραβήξω. Κλείνουν τα σχολεία στη Σιβηρία λόγω χιονιού; Εκεί η χιονοκάλυψη είναι πολύ περισσότερες μέρες. Και με μεγάλο ύψος χιονόπτωσης. Θα κλείσουν; Προφανώς και όχι. Υπάρχουν μηχανισμοί που επιτρέπουν στα σχολεία να λειτουργούν απρόσκοπτα. Αλίμονο. Αλλά πολλές φορές ακούμε και διαβάζουμε πως έκλεισαν τα σχολεία σε περιοχές των ΗΠΑ που τις χτύπησε η κακοκαιρία.
Όμως, στη Γερμανία που λέγαμε, τα σχολεία κλείνουν λόγω ζέστης. Σύμφωνα με την ομοσπονδιακή παρακαλώ, νομοθεσία, αν στις 10 η ώρα το πρωί, ο διευθυντής ενός σχολείου δει στο θερμόμετρό του πως η θερμοκρασία έφτασε τους 24 βαθμούς Κελσίου, ειδοποιεί τα τμήματα πως στις 11 κλείνουμε. Φαίνεται απίστευτο κι όμως έτσι είναι. (Βέβαια, τα ελληνικά - γερμανικά σχολεία έκλειναν στις 12, ενώ τα ελληνικά -ελληνικά δεν έκλειναν καθόλου, εμείς δεν μασάμε με τέτοιες θερμοκρασίες)! Γιατί οι βαθμοί του θερμομέτρου δεν δίνουν την εικόνα της δυσκολίας προσαρμογής του πληθυσμού. Σε μας οι 24 φαίνονται λίγοι. Ζέστη θεωρούμε από 30 και πάνω. Και πρέπει να πάει 34 για να μιλάμε για καύσωνα. Εκεί για καύσωνα το έχουν από τους 26 - 28. Στην Κύπρο για παράδειγμα πάλι, καύσωνας είναι πάνω από 40. Να μη μιλήσουμε για την Αφρική.
Οι Γερμανοί είναι συνηθισμένοι και προσαρμοσμένοι στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και δεν τους πτοούν καθόλου. Στην Ελλάδα η μετεωρολογική κάνει αναφορά αν υπάρχει ολικός παγετός, αν δηλ. μια μέρα η θερμοκρασία δεν ανέβει ούτε στιγμή πάνω απ' το 0. Εκεί μπορούσαν να περάσουν και δυο και τρεις βδομάδες έτσι χωρίς να γίνεται κουβέντα. (Παρεμπιπτόντως, και στο Διδυμότειχο υπήρχαν χαμηλές θερμοκρασίες - ολικός παγετός δηλ. - και για πολλές συνεχόμενες μέρες αλλά το καλοκαίρι από ζέστη ας πει κι άλλος. Κι υγρασία...)
Αλλά τα σχολεία κλείνουν θεσμικά λόγω κρύου! Τι εννοώ; Οι σχολικές διακοπές είναι διαφορετικές για κάθε κρατίδιο. Διαφορετικές ημερολογιακά, διαφορετικές και σε διάρκεια. Έτσι, στην μεν Βαυαρία μετά τα Χριστούγεννα ανοίγουν στις 7 Γενάρη, στη δε Βάδη - Βυρτεμβέργη στις 8. Όμως, την πρώτη χρονιά που ήμουνα στη Γερμανία, δεν ανοίξανε στις 7 κι έτσι δεν είχα καταλάβει τη διαφορά. Αργότερα το έμαθα. Και γιατί δεν άνοιξαν στις 7; Γιατί ήταν Παρασκευή. Και θεωρείται ασύμφορο το να θερμάνουνε τα κτίρια για μια μέρα μόνο (κι όταν μιλάμε για θέρμανση του κτιρίου το εννοούμε. Όχι να πάει κάποιος ν' ανοίξει το καλοριφέρ στις 7:30 ή στις 8 για να μπουν τα παιδιά για μάθημα στις 8:15). Έτσι, για λόγους οικονομίας τα σχολεία μένουν μια μέρα ακόμα κλειστά. Αμ πώς.
Γενάρης 2019 Να συμπληρώσω, μιας και κάπου εκφράζονται απορίες:
Ο δήμος του Μονάχου είναι ένας απ' τους πιο πλούσιους της Γερμανίας (αν όχι ο πιο πλούσιος) κι έτσι η ανταπόκρισή του στο χιονιά ήταν εξαιρετική τα χρόνια που ήμουνα εκεί (κι έχουν περάσει κάμποσα από τότε, 10 είναι απ' όταν πρωτοπήγα).
Για να τα βγάζει όμως πέρα, πλήρωνε 110.000€ κάθε βραδιά που ΔΕΝ έπεφτε χιόνι ώστε να είναι ο μηχανισμός σε ετοιμότητα. Από Οκτώβρη μέχρι Μάρτη. Αν τελικά είχε χιονόπτωση ο μηχανισμός έμπαινε σε δράση πράγμα που σήμαινε επιπλέον έξοδα (καύσιμα, φθορές μηχανημάτων, αλάτι για τους δρόμους και γαρμπίλι για τα (καθαρισμένα) πεζοδρόμια και πεζόδρομους.
Πόσοι δήμοι στην Ελλάδα έχουν αυτή την οικονομική δυνατότητα;
Ετικέτες
- αλλαντικά
- αυγό
- Γερμανία
- διαιτητικά
- επετειακά
- ζαχαροπλαστική
- ζυμαρικά
- ζύμη
- κέικ
- κοινωνία
- κρεατικά
- κρέμα
- κρεμμύδια
- λαδερό
- λαχανικά
- Λέσβος
- μαρμελάδα
- μεζές
- οδηγίες
- οσπρια
- πατάτα
- ποτό
- πουλερικά
- προσωπικές ιστορίες
- ρύζι
- σαλάτα
- σάλτσα
- σούπα
- σχάρα
- σχολείο
- τηγάνι
- τουριστικοί προορισμοί
- τυρί
- φαγητό
- φούρνος
- φρούτο
- χρήμα
- ψάρι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.