Η δυστυχία του να είσαι μαθητής

Δυστυχία; Γιατί δυστυχία; Μα δεν το λέω εγώ. Η έρευνα του ΟΟΣΑ το λέει. Και συγκεκριμένα το λέει για του Έλληνες μαθητές (και "τους αδερφούς Κυπρίους", μια χαρά χάλια κι εκεί). Τέταρτοι (και τρίτοι!) αντίστοιχα, μέσα σε 65 χώρες. Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά χαρούμενοι που τα καταφέραμε, αν και θέλουμε λίγο ακόμα για την πρωτιά (από το τέλος).

Επιμήκυνση σχολικού έτους

Η φημολογία που λέγαμε για παραπάνω μέρες του σχολείου καλά κρατεί. Κι είπα πως θα γράψω αναλυτικά, αλλά θέλει χρόνο και διάθεση και προς το παρόν δεν υπάρχουν. Όμως, σ' αυτά που γράφονται δεν αντέχω να μην σχολιάσω. Σύντομα λοιπόν, πώς παρουσιάστηκε η είδηση χθες και πόσα απ' αυτά που αναφέρονται είν' αλήθεια. Κι η απορία μου είναι, το υπουργείο τα λέει αυτά ή ο συντάκτης; Δεν περιμένω απάντηση. Αλλά ας δούμε λίγο το σχετικό:

Λευκή εβδομάδα και πράσινα άλογα

Πριν μερικές μέρες, στο σάιτ του Σαραντάκου, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο με τον ίδιο τίτλο. Αναφερόταν στην πρόταση για μέρες διακοπών μετά την Καθαρά Δευτέρα που τελικά αναβλήθηκε  για φέτος (αλλά άνοιξε άλλες κουβέντες για επιμήκυνση - λέξη κι αυτή - του διδακτικού έτους με διάφορες προεκτάσεις). Εκεί στα σχόλια, έγραψα κάμποσα σχετικά (ή και άσχετα) που νομίζω πως έχουν γενικότερο ενδιαφέρον. Κι είπα να τα μεταφέρω κι εδώ (αφού τα επεξεργαστώ και λίγο πάλι). Βλέποντας την έκτασή τους, δεν με παίρνει να βάλω και πολλά παραπάνω, μάλλον πρέπει να το κάνω τις επόμενες μέρες μιας και έχουν ακολουθήσει αρκετά από τότε (εννοώ τα της επιμήκυνσης). Αρχικά μερικά για το σχολικό και το διδακτικό έτος και τη διάρκειά τους. Για να ξέρουμε γιατί πράγμα συζητάμε. Είναι πράγματα που πολλές φορές τα λέω στον κύκλο μου, ευκαιρία να τα πω και σε πιο πολλούς.

Μετανάστης στη Γερμανία

Έγραφα τις προάλλες για τους Έλληνες νεομετανάστες στη Γερμανία. Και πριν προλάβω να ανεβάσω το κείμενο, μια σχετική είδηση. "Νοσοκόμες από την Κίνα εισάγει η Γερμανία λόγω έλλειψης". Τίποτα το περίεργο. Το έχω ξαναπεί: Η Γερμανία προτιμάει να μην ξοδεύει χρήματα για εκπαίδευση. Ό,τι εξειδικευμένο προσωπικό χρειάζεται, προτιμάει να το εισάγει.

Χοιρινό σταμνάτο

Ένα εξαιρετικό φαγητό. Που το κάνω σπάνια τώρα πια, κάποτε το συνήθιζα πάρα πολύ, τόσο που το βαρεθήκαμε. Η ιστορία ξεκίνησε από μια διήγηση της Κατερίνας όταν την είχαμε επισκεφθεί στο εξοχικό τους, έξω από την Έδεσσα. Μας περιέγραψε ένα πανόστιμο φαγητό που έφτιαξε στη γάστρα και με την ευκαιρία μας έφτιαξε και ένα κοτόπουλο. Δεν έχει τύχει να φτιάξω εγώ, άρα από κοτόπουλο συνταγή δεν έχω (προς το παρόν τουλάχιστον). Όμως η νοστιμιά μας έκανε να ζηλέψουμε. Έτσι, κατεβαίνοντας στάση στην Αγία Παρασκευή στα Τέμπη, απ' όπου είχε πάρει εκείνη τη δική της γάστρα κι όπου πάντα υπάρχουν ένα δυο πάγκοι που πουλάνε πήλινα. Αγοράζουμε μια για μας και μια πιο μικρή την πήγαμε κάπου δώρο. Μαζί με τη γάστρα, μας έδωσαν και συνταγή για το πώς να μαγειρέψουμε σ' αυτήν. Ήταν η βασική ιδέα απ' αυτό που παρουσιάζω παρακάτω.

Μηλόπιτα

Χειμωνιάζει και τα μήλα έχουν βγει στη φόρα. Έτσι, όταν σκεφτήκαμε για γλυκό, είπαμε να φτιάξουμε μια μηλόπιτα. Τα υπόλοιπα υλικά, συνήθως υπάρχουν στο σπίτι. Τη φτιάξαμε και την παρουσιάζω.

Αστικές συγκοινωνίες Μυτιλήνης

Μιας και έπιασα τις αστικές συγκοινωνίες, ας πως και για τη Μυτιλήνη. Έχω γράψει για τις αστικές συγκοινωνίες σε διάφορες πόλεις, δεν πάει ν' αφήσω απέξω το νησί μου, ή μάλλον την πρωτεύουσά του. Που είχε αστική συγκοινωνία από τα παλιότερα χρόνια, όσο τη θυμάμαι. Και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση που σε άλλες πόλεις με ανάλογο μέγεθος (π.χ. Άργος ή Πύργος) υπήρχε μόνο υπεραστικό λεωφορείο, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπήρχε εξυπηρέτηση για τα διάφορα μέρη της πόλης, παρά μόνο για τα γύρω χωριά και όποτε. Θα μου πει κανείς πως ούτε στη Μυτιλήνη οι γραμμές ήταν ιδιαίτερα πυκνές. Αλλά σίγουρα τα γύρω χωριά είχαν καλύτερη εξυπηρέτηση. Μιλάμε για τα χωριά που ήταν σε μικρή απόσταση (μέχρι 7 - 8 χλμ) από την πόλη. Και κύρια ο Χάλικας, που βρίσκεται λίγο μετά το νοσοκομείο, μ' αποτέλεσμα να έχει λεωφορείο μπορεί και κάθε μισάωρο.