Σούπα (από Κρέας, Ψάρι ή Κοτόπουλο)

Άλλο ένα φαγητό με ρύζι. Μόνο που εδώ το ρύζι είναι ελάχιστο, ίσα να δέσει η σούπα. Η συνταγή είναι κοινή είτε έχω για πρώτη ύλη το κρέας, είτε το ψάρι, είτε όποιο άλλο υλικό θέλω που όταν το βράσω να δίνει γεύση στο νερό. Έτσι έχω κρεατόσουπα, ψαρόσουπα, κοτόσουπα, σούπα λαχανικών και πάει λέγοντας, αν και, αυτή η τελευταία μπορεί να φτιαχτεί και χωρίς ρύζι. Για μένα η σούπα πρέπει να είναι αρκούντως ρευστή. Βέβαια, αν μείνει αρκετά σφίγγει από μόνη της, αλλά αν δεν βάλω πολύ ρύζι, είναι καλύτερα. Να είναι σούπα κι όχι σουποπίλαφο:)

Κρούσματα εκμετάλλευσης Ελλήνων από Έλληνες

Άρθρο στη Ντόιτσεβέλε (DW) που αναδημοσιεύει το in.gr. Ζόρικα, λέει, τα πράγματα για τους Έλληνες νεομετανάστες στη Γερμανία, ειδικά αν δεν ξέρουν γερμανικά. Το ίδιο έλεγε κι η εμπειρία μου από τότε που ήμουνα εκεί. Και, εντάξει, οι Γερμανοί τα γράφουνε, εύκολα να πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών στους Έλληνες παλαιομετανάστες, αλλά το θέμα είναι πως τα πράγματα είναι ζόρικα για όποιον αποφασίζει σήμερα να πάει για μετανάστης.

Ψάρια τηγανητά

Το ψάρι φτιάχνεται με πολλούς τρόπους. Ψητό, τηγανητό, βραστό, στο φούρνο ή πλακί στην κατσαρόλα όρεξη να έχεις να το μαγειρεύεις. Βέβαια, δεν ταιριάζουν όλα τα ψάρια για όλα τα μαγειρέματα. Υπάρχουν κάποια που ταιριάζουν περισσότερο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ας πούμε τα πετρόψαρα (σκορπιοί και τέτοια) είναι για βραστά. Η τσιπούρα κι η σαρδέλα πάλι ταιριάζουν όπως και να τις φτιάξεις. Σήμερα θα πω πώς τηγανίζω τα απλά ψάρια, ο μπακαλιάρος ας πούμε έχει άλλη διαδικασία. Η ποσότητα διαφέρει αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος: τα ψιλά (μαριδάκι, αθερίνα κλπ) είναι χορταστικά και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα. Ένα κιλό άνετα βγαίνει για 4 άτομα. Αντίθετα, τα χοντρά (π.χ. τσιπούρα) πρέπει να υπολογίζει κανείς γύρω στα 350 - 400 γρ. τη μερίδα.

Φωτοβολταϊκά πάρκα

Όταν είχα πρωτοπάει στη Γερμανία κι άρχισα τα πηγαινέλα με το τρένο, μου είχαν κάνει εντύπωση τα χωράφια που έβλεπα δίπλα στις γραμμές και που ήταν "σπαρμένα" με φωτοβολταϊκά πάνελ. Κι όχι μόνο στα χωράφια αλλά και στα κεραμίδια και σε κάθε μέρος. Και σκεφτόμουνα πώς γίνεται κι οι Γερμανοί, που ο ήλιος τους είναι πιο περιορισμένος, έχουν τόσα φωτοβολταϊκά ενώ αντίθετα στην Ελλάδα που έχουμε τόσο ήλιο να μην έχουμε καθόλου κάτι τέτοιο. Και μάλιστα, όσο πέρναγαν τα χρόνια τα σχετικά χωράφια πλήθαιναν. Και ξαφνικά, γυρνώντας στην Ελλάδα το 2012 είδα δίπλα στην εθνική να έχουν ξεφυτρώσει κι εδώ τέτοια μποστάνια.

Παντζάρια ψητά

Είχα πάει στη λαϊκή. Ο Βασίλης, απ' τον οποίον συνήθως αγοράζω μαρούλια, εκείνη τη μέρα δεν είχε. Είχε βέβαια άλλα πράγματα. Δεν θυμάμαι τι πήρα, και βλέπω να έχει στην άκρη κάτι τεράστια παντζάρια. Ξέρω καλά πως το παντζάρι δεν έχει εποχικότητα, αλλά όπως και να το κάνουμε, χειμωνιάτικα δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Η ιδανική εποχή είναι η άνοιξη. Τέλος πάντων, δεν θυμάμαι τι ακριβώς αγόρασα (λάχανα; κάτι άλλο; πάντως κάτι πήρα) και πέφτει το μάτι μου στα παντζάρια. Ήταν μόνο κεφάλια, αλλά μεγάλα. Και τα είχε στο ξεπούλημα. 0,75€ το κιλό. Αποφάσισα να πάρω μερικά, έτσι για αλλαγή. Του είπα να βάλει ένα ευρώ κι απ' αυτά και δεν ξέρω κι εγώ πόσα έβαλε. Μπορεί δυο κιλά μπορεί και δυόμισι. "Πάρ' τα", μου λέει "και κάν' τα ψητά. Και θα με θυμηθείς". Τα πήρα κι εγώ, τα έψησα και πράγματι τον θυμήθηκα μετά. Και τα έφτιαξα ξανά και ξανά (και αγόρασα, βέβαια, ξανά).

Αυγά γεμιστά

Έψαχνα ιδέες για να ετοιμάσω κανένα ορεκτικό για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι και μου ήρθε ξαφνικά να φτιάξω αυγά γεμιστά. Εύκολος μεζές, απλά υλικά, εξαιρετικής νοστιμιάς, αγαπήθηκε (και καταναλώθηκε) πολύ.

Επετειακό

Αναρτήσεις ανεβάζω κάθε δεύτερη μέρα συνήθως. Και σήμερα δεν ήταν κανονικά να βάλω κάτι. Αλλά έλα που έχουμε επέτειο. Το μπλογκ αυτό κλείνει ένα χρόνο κι εγώ τέσσερα από τότε που ξεκίνησα να μπλογκάρω: 14 Γενάρη ήταν η αρχή (αλλά και το τέλος) των Γραμμάτων απ' τη Γερμανία. Έτσι είπα να ανεβάσω κάτι σήμερα, αλλά θα είναι κάτι ελαφρύ.