Τα φανάρια της Αιγύπτου

Τα φανάρια; ποια φανάρια; αφού στην Αίγυπτο είναι σπάνιο είδος τα φανάρια των δρόμων. Π.χ. βρήκαμε στην πλατεία Ταχρίρ, την πλατεία που έγινε γνωστή από τα γεγονότα της απαίτησης αλλαγής προέδρου της χώρας και η οποία βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το αρχαιολογικό μουσείο του Καΐρου. Όμως επειδή η πλατεία ήταν κοντά στο ξενοδοχείο που μέναμε είπαμε να πάμε με τα πόδια την πρώτη μας βραδιά εκεί, να πάρουμε μια γεύση της πόλης  (και της χώρας). Για να πάμε μέχρις εκεί έπρεπε να περάσουμε διάφορους δρόμους που κανένας τους δεν είχε φανάρια. Κι όχι δρόμους μικρούς αλλά μεγάλους, με πολλές λουρίδες κυκλοφορίας. Πώς τα καταφέρνουμε;

Πατάτες γεμιστές

Τη συνταγή την εντόπισα από το γνωστό μπλογκ συνταγών της Ελένης. Είχα κρεμμύδια γεμιστά, μανιτάρια γεμιστά, γιατί όχι και πατάτες; Η ιδέα παρόμοια ήταν. Γιατί εντάξει, στα παραδοσιακά γεμιστά, αυτά με το ρύζι (ντομάτες, μελιτζάνες κλπ) η μάνα μου έβαζε και καμιά πατάτα για την κόρη μου που έχει ιδιαιτερότητες στο φαγητό της, αλλά αυτή ουδεμία σχέση. Εξάλλου μιλάμε για σκέτες γεμιστές πατάτες.

Χιούμορ

Τρεις αστείες εικόνες που δημοσιεύτηκαν στο χρονολόγιο φίλων στο φέισμπουκ είπα να βάλω σήμερα. Κι οι τρεις έχουν σχέση με φαγητά. Η πρώτη έχει να κάνει με το πώς παρουσιάζεται γκουρμεδιά ένα απλό πιάτο. Λεκτικά εδώ, στην πράξη αυτό γίνεται με μια σος απλωμένη περαδώθε :)

Χούμους

Το χούμους το πρωτάκουσα πριν από πολλά χρόνια απ' τον πατέρα του φίλου μου του Δημήτρη μαζί με τα φούλια. Είχαν γυρίσει απ' το Σουδάν (απ' το Βάος, το θυμήθηκα επιτέλους, μέρες προσπαθούσα) κι ανέφερε αυτά τα δυο παράξενα, για μένα,  σουδανέζικα φαγητά. Και τα μεν φούλια έμαθα γρήγορα πως ήταν είδος κουκιά μικρά, αλλά το χούμους μου είχε μείνει. Έμαθα επίσης πως αυτά είναι γενικότερα αραβικά φαγητά κι όχι αποκλειστικά του Σουδάν. Ειδικά το χούμους το είδα και στα κεμπαπτζίδικα της Γερμανίας αν και δεν έτυχε να το δοκιμάσω. Το δοκίμασα όμως στην Αίγυπτο (μας είχαν διάφορα τέτοια συμπληρωματικά στο φαγητό) και το βρήκα ενδιαφέρον, αν και συνταγή δεν είχα, ούτε από τι είναι φτιαγμένο.

Ο καιρός στην Αίγυπτο

Έγραφα προχτές για τον καιρό και τις συνέπειές του στην Ελλάδα. Κι επειδή τις τελευταίες μέρες καμαρώνω ταχτικά για τη βόλτα μου στην Αίγυπτο (θα βάλω κι άλλα εδώ) κι όσοι βλέπουνε τις φωτογραφίες που είμαστε με μπλούζες και μπουφάν με ρωτάνε για το τι καιρό έκανε εκεί, να γράψω σήμερα γι' αυτό προσθέτοντας μερικές σκέψεις μου για το πότε είναι η καλύτερη εποχή για να την επισκεφθεί κανείς. Με μπουφάν ήταν ντυμένοι κι οι ντόπιοι, ούτε εμείς φαινόμασταν πιο άνετοι ούτε αυτοί :) (παραπάνω βραδάκι στο Αλ Χαλίλι).

Καιρός και συνέπειες

Πριν μερικές μέρες τα σχολεία ήταν κλειστά στην περιοχή που μένω. Με την ευκαιρία θύμισα ένα παλιότερο σημείωμά μου σχετικά με το κλείσιμο των σχολείων στη Γερμανία. Που έλεγε ότι δεν συμφέρει να προετοιμάζεσαι για κάτι που συμβαίνει 5 μέρες το χρόνο κι όσοι συγκρίνουν το τι γίνεται εκεί μ' αυτά που γίνονται στην Ελλάδα σε αντίστοιχες περιπτώσεις συγκρίνουν ανόμοια πράγματα. Όχι δηλαδή πως δεν χρειάζεται κάποια προετοιμασία όταν ξέρεις ότι θα πέσει χιόνι (και η ΕΜΥ είχε κάνει τις προβλέψεις τις σωστά, άσχετα αν κάποιοι δεν μπορούσαν να τις διαβάσουν: όταν λέει ο καιρός χαλάει από βορειοανατολικά, δεν μπορεί να λες πως δεν είχε δίκιο γιατί στην Αθήνα ήρθε το χιόνι με μια μέρα καθυστέρηση. Ούτε όταν δίνει πρόγνωση με ένα εύρος ωρών να περιμένεις πως με το που μπαίνει το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αρχίζει και το φαινόμενο που περιγράφεται).

Στη Γκίζα

Η Γκίζα είναι ουσιαστικά περιοχή του Καΐρου, εκεί που βρίσκονται οι πιο διάσημες πυραμίδες: του Χέοπα, του Χεφρήνου και του Μυκερίνου (στην παραπάνω φωτογραφία δεν φαίνεται). Η πρώτη είναι η μεγαλύτερη απ' τις τρεις, πιο ψηλή και είναι το μόνο απ' τα εφτά θαύματα του (αρχαίου) κόσμου που σώζεται στις μέρες μας ατόφιο.  Στην ίδια περιοχή είναι και η περίφημη Σφίγγα. Όχι πως στην Αίγυπτο είδαμε αυτήν μόνο τη Σφίγγα, αλλά αυτή είναι η πιο μεγάλη (και πιο ξακουστή).