12 Ιουνίου 2013

Γλιτώσαμε απ' την ΕΡΤ

Αναδημοσίευση από το http://teddygr.blogspot.gr

Γλιτώσαμε από την ΕΡΤ!

Επί τέλους, γλιτώσαμε από την ΕΡΤ! Αρκετά πια με το φερέφωνο της κυβέρνησης. Από δω και πέρα θα απολαμβάνουμε την πολυφωνία των ιδιωτικών καναλιών, τα οποία δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση, επομένως είναι ανεξάρτητα και δεν χρειάζεται να την λιβανίζουν. Να χαρούμε, βρε αδερφέ, αδέσμευτη δημοσιογραφία.

Πραξικόπημα

Ένα πραξικόπημα είναι σε εξέλιξη. Δείγμα του το κλείσιμο της ΕΡΤ. Γιατί σε κάθε πραξικόπημα που θυμάμαι, το πρώτο πράγμα που ήθελαν αυτοί που διεκδικούσαν την νέα εξουσία (αλλά και αυτό που προσπαθούσαν πάση θυσία να κρατήσουν αυτοί που την είχαν) ήταν το ραδιομέγαρο. Και το '67 και το '73 που θυμάμαι στην Ελλάδα, και το '74 στην Κύπρο (κι από ένα μικρό σταθμό στην Πάφο που οι πραξικοπηματίες δεν σκέφτηκαν να καταλάβουν, ακούστηκε η φωνή του Μακάριου που ειδοποιούσε τους Κύπριους και τον υπόλοιπο κόσμο πως είχε επιζήσει). Αλλά και στα γεγονότα του '89 στη Ρουμανία ή στην (τότε) Ανατολική Γερμανία κλπ πρώτος στόχος το ραδιομέγαρο. Αντίστοιχα στις Βαλτικές χώρες ή στη Χιλή ή σε Αφρικανικές χώρες που θυμάμαι. Πάντως, το θέμα του κλεισίματος της ΕΡΤ είναι κύριο θέμα στην παγκόσμια ειδησεογραφία.

11 Ιουνίου 2013

Αστικοί μύθοι

Υπάρχουν διάφοροι αστικοί μύθοι που κυκλοφορούν. Και το διαδίκτυο (κοινώς ίντερνετ) βοηθάει να διαδίδονται και να εξαπλώνονται όλο και περισσότερο. Και η ευπιστία μας, η αφέλειά μας, η γοητεία μας απ' αυτούς τους κάνει να γίνονται τόσο ισχυροί που από κάποια στιγμή και μετά δεν ξεχωρίζει κανείς τι είναι μύθος και τι πραγματικότητα. Στη Βικιπαίδεια υπάρχει μια συλλογή από μερικούς μόνο απ' αυτούς. Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι. Όπως η περίφημη δήλωση του Κίσινγκερ για την ελληνική γλώσσα ή για τα 5 εκατομμύρια λέξεις της ελληνικής γλώσσας (οι γλωσσικοί μύθοι έχουν τη δικιά τους γοητεία και αναπαράγονται - δυστυχώς - και από φιλόλογους).

09 Ιουνίου 2013

Μακαρόνια Καρμπονάρα

Άλλη μια παραλλαγή μακαρονικών. Καρμπονάρα, η λευκή. Η οδηγίες μιλάνε για αυγά. Εγώ την προτιμώ χωρίς αυτά (που την κάνουν και λίγο σφιχτή). Απλά, βάζω παραπάνω κρέμα γάλακτος. Και μιας και λείπουν τα αυγά δεν υπάρχει λόγος να βράσω τη σάλτσα. Όπως έχω τσιγαρίσει το μπέικον (εντάξει, στη φωτογραφία είναι με ζαμπόν, για πιο λάιτ) και τα μανιτάρια, χαμηλώνω πολύ τη φωτιά (ή και την κλείνω) και ρίχνω το βούτυρο, και τα βρασμένα μακαρόνια περιχύνω με την κρέμα γάλακτος κι ανακατεύω μέχρι να πιουν τα υγρά (αλλά να είναι τόση η κρέμα που να μην γίνουν τελείως στεγνά, να φαίνεται). Το τυρί από πάνω για να φαίνεται ή το βάζω κι αυτό στο τέλος και το ανακατεύω να ψιλολιώσει! Τρίβω και το μείγμα απ' τα χρωματιστά μου πιπέρια και ιδού το αποτέλεσμα.

07 Ιουνίου 2013

06 Ιουνίου 2013

Οικονομίες

Σήμερα έτυχα να επισκεφτώ ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας. Το οποίο δεν είχε δυνατότητα σύνδεσης στο ίντερνετ (και που δεν κατάφερε να αποκτήσει μέχρι το μεσημέρι). Αποτέλεσμα ο ΕΟΠΥΥ έκανε σοβαρή οικονομία αφού δεν μπόρεσε να συνταγογραφηθεί κανένα φάρμακο.
Μα οι ασφαλισμένοι που τα έχουν ανάγκη ή θα τα πληρώσουν απ' την τσέπη τους ή θα επισκεφθούν συμβεβλημένο ιδιώτη γιατρό για τη συνταγογράφηση (που θα πληρωθεί εξτρά από τον ΕΟΠΥΥ); Ε, τι να γίνει. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας!

05 Ιουνίου 2013

Κεφτέδες

Κεφτές και δεν φταις. Λογοπαίγνιο για του κεφτέδες. Που είναι καινούρια λέξη, μιας και παλιότερα στο χωριό μου τα "κρεατοσφαιρίδια" (να υπήρχε κι αυτή η λέξη στην καθαρεύουσα) τα λέγανε "π'τάρια" (= πιτάρια μιας και φτιάχνονταν πλακουτσωτοί). Κι αν βάλει κανείς με το μυαλό του πως τότε ο κιμάς κοβόταν με δυο μαχαίρια χιαστί, το κρεμμύδι επίσης με το μαχαίρι, άρα και τα δυο είχαν ένα σχετικό μέγεθος, το εξωτερικό τους ήταν τραχύ. Επίσης δεν έβαζαν πολύ ψωμί στο μείγμα. Με μπόλικο ψωμί (που το προτιμώ γιατί γίνονται πιο αφράτοι) και ομοιόμορφοι και σε σφαιρικό σχήμα ήταν τα κεφτεδάκια που σέρβιραν στο καφενείο μαζί με το ούζο (για μεζέ). Κι ακόμα θυμάμαι να είμαστε καθισμένοι σ' ένα καφενείο μεγάλοι και παιδιά κι ένας μικρός τα χρόνια εκείνα να λέει στη μάνα του "εγώ θέλω π'τάρια, δεν θέλω κεφτέδες". Η λέξη σήμερα έχει χαθεί. Σήμερα όλοι τρώμε κεφτέδες μιας και η ελληνική αυτή λέξη αντικατέστησε το βαρβαρισμό "π'τάρια". Όπως και η άλλη, το ντουλάπι που πήρε τη θέση απ' τ' "αρμάρ'" (=ερμάριο). Κούνια που μας κούναγε δηλαδή. Αλλά για κεφτέδες ξεκίνησα και για τα γλωσσολογικά τους γράφω. Καιρός να μπούμε και στη συνταγή για τους κεφτέδες καθαυτούς.