Πληκτρολόγηση

Εικόνα από τη Βικιπαίδεια που δείχνει τις ζώνες δακτυλογράφησης για κάθε δάκτυλο σε ένα ελληνικό πληκτρολόγιο με τυπική διάταξη. Κάθε χρώμα κι ένα δάκτυλο. Σε κύκλο εικονίζονται τα πλήκτρα πού μπαίνουν τα δάχτυλα στην αρχή, τη σειρά βάσης. Γι' αυτό τα Φ και Ξ έχουν ένα εξόγκωμα για προσανατολισμό όταν σου φεύγουν.

Μιας και έγραψα προχτές για την φωνητική πληκτρολόγηση, ας γράψω και πώς έμαθα να χρησιμοποιώ το κλασικό πληκτρολόγιο, για την κανονική πληκτρολόγηση. Όταν πληκτρολογώ χρησιμοποιώ το τυφλό σύστημα αλλά βλέποντας(!) ή αλλιώς όπως το λέω χρησιμοποιώ το μισότυφλο σύστημα. Γιατί ξέρω μεν σε ποια θέση βρίσκονται τα γράμματα στο πληκτρολόγιο και σε ποιο γράμμα πρέπει να μπει ποιο δάχτυλο όμως τα χέρια μου ξεφεύγουν και κάποιες φορές θα πάνε αλλού νταλλού. Πώς έγινε κι έμαθα να πληκτρολογώ (έτσι όπως έμαθα); Δηλαδή πώς έμαθα το πώς μπαίνουν τα χέρια ώστε να γράφω χωρίς να βλέπω; Ήταν αρχές δεκαετίας του 80. Φοιτητές στο πανεπιστήμιο μαθαίνουμε ότι από τα ΝΕΛΕ, που υπήρχαν τότε, γίνονται (ανάμεσα στα άλλα και) μαθήματα για γραφομηχανή κι αποφασίσαμε μαζί με τη Μαρία να πάμε να μάθουμε!


Οι γραφομηχανές ήταν οι κλασικές μηχανικές γραφομηχανές. Βουλγαρικές, (Μαρίτσα η μάρκα τους) καινούργιες κι αδούλευτες με αποτέλεσμα να θέλει μεγάλη δύναμη για να μπορέσεις να πατήσεις τα πλήκτρα. Πολύ περισσότερη δύναμη χρειαζόταν για να πατήσεις τα ακριανά πλήκτρα με το μικρό δαχτυλάκι (και μιας και στο τυφλό σύστημα κάθε δάχτυλο έχει το δικό του χώρο που κινείται, το δικό του γράμμα που πατάει στο μικρό δάχτυλο έλαχε και το πιο συνηθισμένο γράμμα, το «α»). Γράψαμε κάποια κείμενα, μάθαμε κάποια πράγματα, φύγαμε από τα μαθήματα και έμεινε εκεί το όλο θέμα. Αργότερα όταν μπήκε ο υπολογιστής στο σπίτι αρχίσαμε να γράφουμε στο πληκτρολόγιό του και η θέση των γραμμάτων ήταν ίδια με της γραφομηχανής οπότε έγινε ανάκληση εκείνης της θαμμένης γνώσης. Το μόνο  που άλλαξε ήταν πως δεν χρειαζόταν να βάλεις καθόλου δύναμη. Ένα άγγιγμα ήταν αρκετό. Έκανα και λίγη εξάσκηση με το Ramtype (ένα πρόγραμμα που έδωσε το κομπιουτερίστικο περιοδικό RAM) κι όλα ήρθαν στη θέση τους.

Όταν πληκτρολογώ μικρό κείμενο, κάτι λίγο, τα χέρια χάνονται. Όταν όμως έχω να πληκτρολογήσω μεγάλο κείμενο τα πράγματα είναι πιο καλά: τα χέρια ξεκινάνε και δουλεύουν. Η ταχύτητά μου δεν είναι πάνω από δυο με δυόμιση σελίδες την ώρα. Θυμάμαι τη Χρύσα (για σύγκριση) η οποία έβγαζε τη σελίδα σε περίπου 5 λεπτά.