Ψάρεμα στον Κεράτιο

Ο Κεράτιος κόλπος χωρίζει την ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη σε δυο κομμάτια, σαν ένα μεγάλος ποταμός. Απ' τη μια είναι η παλιά Πόλη, η πόλη με την Αγιασοφιά, το Μπλε Τζαμί, το Ατμεϊντάν, το Καπαλί Τσαρσί και γενικά η τειχισμένη βυζαντινή πολιτεία κι απ' την άλλη η (πρώτη) επέκτασή της, ο Γαλατάς, το Πέραν, τα Ταταύλα των Ρωμιών, η πλατεία Ταξίμ, το Ντολμάμπαξε και τα υπόλοιπα καινούρια (σχετικά) τμήματά της. Αυτή η καινούρια πλευρά είναι το σημερινό κέντρο της Πόλης κι ενώνεται με την παλιά πόλη με τρεις γέφυρες. Η πιο κοντινή στο Βόσπορο Είναι η γέφυρα του Γαλατά κι όποια ώρα και να περάσεις βλέπεις να υπάρχουν άνθρωποι που να ψαρεύουν εκεί.

Τουρκία: Συγκροτήματα κατοικιών

Στην Τουρκία απ' την πρώτη φορά που πήγαμε μας έκανε εντύπωση η τεράστια ανοικοδόμηση που υπήρχε. Γιαπιά παντού. μόνο που ήταν δυο κατηγοριών. Γύρω από κάθε πόλη, τεράστιες πολυκατοικίες, πολυόροφες (γύρω στους 20 ορόφους και βάλε). Σε απόσταση η μια απ' την άλλη ώστε να έχουν αέρα και φως αλλά χαμηλοτάβανες. Προορίζονταν (απ' όσο μας είπε κι ο συνοδός προϊστάμενος που είχε παρεδώσε με την Τουρκία) για να στεγάσουν το φτηνό εργατικό δυναμικό που ερχόταν απ' την Ανατολία. Κυρίως Κούρδους. Οι πολυκατοικίες αυτές είχαν προφανώς τελειώσει τώρα που περνάγαμε.

Τουρκία: Σημαίες

Όπου πας κι όπου σταθείς στην Τουρκία, θα δεις και μια σημαία. Δηλαδή τι μια, κάμποσες. Σε σπίτια, σε καταστήματα, μέσα, έξω σε τοίχους, παράθυρα, παντού. Έχουν μια ιδιαίτερη μανία με το να βάζουν τη σημαία τους. Ακόμα και στα καροτσάκια που πουλάνε φαγητά ή ποτά στο δρόμο.

Πολιτικη κουζίνα

Μια πολυαγαπημένη ταινία που την έχω δει και ξαναδεί δεκάδες φορές. Και παρόλο που την έχω δει τόσες φορές, όταν την ξαναπαίζει η τηλεόραση, κάθομαι και την βλέπω. Κλείνω τον υπολογιστή κλείνω τα πάντα και την απολαμβάνω. Πρώτη φορά την είδα σε αίθουσα, τον καιρό που είχε βγει πριν από πάνω από 10 χρόνια. Ομολογώ πως πήγα στις τελευταίες προβολές, περισσότερο παρακινημένος απ' τις συζητήσεις που γίνονταν τότε. Και με κατέκτησε. Έτσι, αργότερα την απόκτησα και σε DVD. Την έχω και στο δίσκο μου. Αν και δύσκολα να βάλω κάτι τέτοιο εδώ. Όταν ήμουν στη Γερμανία, ειδικά πριν αποκτήσω πρόσβαση στα ελληνικά κανάλια, έβαζα καμιά ταινία να δούμε. Και η συγκεκριμένη ήταν μια επαναλαμβανόμενη επιλογή. Συνολικά δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες φορές την έχω δει.

Φυλλαδιομανία στα σχολεία

Το υπουργείο παιδείας καθορίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα το τι θα διδάσκεται στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό γίνεται μέσα από τους αρμόδιους οργανισμούς, παλιότερα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τώρα το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και στο μέλλον κάτι άλλο, τα ονόματα αλλάζουν, η ουσία μένει ίδια. Και όλο αυτό ονομάζεται αναλυτικό πρόγραμμα (Α.Π.) κι υποτίθεται ότι φτιάχνεται έτσι που στο τέλος του κάθε κύκλου εκπαίδευσης να έχουν επιτευχθεί κάποιοι στόχοι (που κι αυτοί περιγράφονται στο Α.Π.). Το Α.Π. δηλ. είναι το ευαγγέλιο της εκπαίδευσης. Με βάση αυτό γράφονται τα βιβλία (έστω κι αν κάποιες φορές συμβαίνει το αντίθετο :) ) κι από κει γίνεται η εξειδίκευση του τι θα αποτελεί τη διδακτέα και τι την εξεταστέα ύλη κάθε τάξης. Βασικά, το τελευταίο δεν θα έπρεπε να χρειάζεται, αλλά συνήθως τα Α.Π. παραείναι φιλόδοξα κι έτσι (με τη σύμφωνη γνώμη αυτών που τα έφτιαξαν) προσαρμόζονται στην πραγματικότητα!

Μοσχάρι στιφάδο

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε η ιδέα. Αντί να φτιάξω το μοσχάρι κοκκινιστό, να το φτιάξω στιφάδο. Το έκανα κι έγινε μμμμ. Ένα εξαιρετικό πιάτο, που συνοδεύεται ευχάριστα από ρύζι ή πατάτες τηγανιτές ή φούρνου ή τρώγεται ακόμα και σκέτο

Ψωμί σε μικρά μπολ

Για τον αρτοπαρασκευαστή μου έχω ξαναγράψει. Πρόσφατα απόκτησα ακόμα έναν, σχετικά καινούριο: μόλις 10 χρονών (σε σχέση με τον άλλον που είναι 15, καινούριος δεν είναι;). Το ιδιαίτερο με αυτόν είναι πως έχει δυο μπολ για το ψωμί αντί για ένα. Παίρνει και μεγάλο και κάποιες φορές χρησιμοποιώ αυτό που είχα (και που το έχω ανανεώσει άρα είναι σε εξαιρετική κατάσταση) ενώ μ' άρεσε κι η ιδέα για δυο μικρά ψωμάκια, ιδιαίτερα αφού μας αρέσει η κόρα. Η Μαίρη προτιμάει να χρησιμοποιεί τον αρτοπαρασκευαστή για ζυμωτήριο κι αφού ετοιμαστεί η ζύμη να την  πλάσει και να την  φουρνίσει. Εγώ πάλι προτιμώ ν' αφήνω τη μηχανή να κάνει όλη τη δουλειά κι έτσι είχα ένα πρόβλημα: ενώ οι οδηγίες (που υπήρχαν μέσα κι είχαν ενδιαφέρουσες ιδέες που πρέπει να τις βάλω κι εδώ κάποια στιγμή) λένε πως απλά μοιράζεις το μείγμα για το ψωμί του ενός κιλού στα δυο μπολάκια, στην πράξη κάθε φορά που το έκανα μου ξεχείλιζε. Έτσι αποφάσισα να αναπροσαρμόσω τη συνταγή προς τα κάτω. Ιδού λοιπόν: