Ποδηλατικές ιστορίες: Το πρώτο μου ποδήλατο

Βασικά θα τις έλεγα δικυκλιστικές τις ιστορίες αυτές, αλλά όπως το σκεφτόμουνα, αν έβαζα όλη τη σχέση μου με τα δίκυκλα, θα τράβαγε πολύ σε μάκρος η ανάρτηση κι έτσι είπα να την κόψω στα δύο. Ξεκινάω λοιπόν με την ή μάλλον τις ποδηλατικές ιστορίες και έπονται άλλες με μηχανοκίνητα δίκυκλα :).

Σεισμός στο Πλωμάρι, μια βδομάδα μετά

Πέρασε μια βδομάδα από τον μεγάλο σεισμό που ταρακούνησε τη Λέσβο (ή τη Μυτιλήνη; η Μυρσίνα τα χώνει σ' αυτούς που χρησιμοποιούν το δεύτερο για το νησί, εγώ έχω άλλη άποψη, αλλά δεν είν' η ώρα). Η εστία του σεισμού (το κέντρο του) ήταν λίγα χιλιόμετρα έξω απ' το Πλωμάρι, απ' την περιοχή καταγωγής μου δηλαδή. Καταστρεπτικός και δυστυχώς και φονικός, αφού μια γυναίκα καταπλακώθηκε από το σπίτι της που έπεσε. Για το μέγεθος τη καταγραμμένης μέχρι στιγμής καταστροφής γράφει το in.gr (έχω επέμβει και έχω χρωματίσει με πράσινο αυτά που κρίθηκαν εντάξει και με κόκκινο τα ακατάλληλα, ενώ πρόσθεσα και τον πληθυσμό σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011. Επίσης σημειώνω με πορτοκαλί το χωριό με τις μεγαλύτερες καταστροφές και με κίτρινο το δικό μου - που κι εκεί από καταστροφές δεν πάει πίσω. Υπόψη πως τα νούμερα έχουν να κάνουν μόνο με τα κτίρια που είχαν ελεγχθεί μέχρι χτες Κυριακή το βράδυ. Οι έλεγχοι δεν έχουν τελειώσει ακόμα, υπάρχουν αρκετά κτίρια που έχει ζητηθεί να ελεγχθούν αλλά είναι ακόμα στην αράδα. Ομολογώ - με βάση εμπειρίες από άλλους σεισμούς - πως τα συνεργεία που υπάρχουν είναι πολυπληθή, αλλά οι ανάγκες περισσότερες).

Οι αριθμοί της ζωής μας

Για ποιους αριθμούς μιλάω; Μα για όλους αυτούς τους αριθμούς που έχουν μπει στη ζωή μας και συνέχεια χρειάζεται ν' αναφερόμαστε σ' αυτούς στις συναλλαγές μας (κυρίως) με τις δημόσιες υπηρεσίες. Κι είναι τόσοι πολλοί και πληθαίνουν συνέχεια. Κάποτε, χρειαζόσουνα μόνο τον αριθμό της ταυτότητάς σου (ΑΔΤ), κι αυτόν όποτε. Ακόμα έναν αριθμό είχαμε οι δημόσιοι υπάλληλοι, τον αριθμό μητρώου (ΑΜ). Το χρησιμοποιούμε στις επαφές μας με την υπηρεσία. Υπήρχε ακόμα ένας αριθμός που είχαμε όλοι οι ασφαλισμένοι σε κάποιο φορέα υγείας που τον έγραφε το βιβλιάριό μας και τον χρησιμοποιούσε ο γιατρός μας για τη συνταγογράφηση. Σε μας του δημοσίου αυτός ο ένας έγινε τρεις - για τους άλλους δύο (χωρίς να είναι σίγουρο).

Πλαστικές σακούλες

Μια είδηση των προηγούμενων ημερών. Ούτε μονόστηλο δεν θάπιανε στις κλασσικές εφημερίδες φαντάζομαι. αλλά μιας και δεν διαβάζω εφημερίδα πια δεν ξέρω αν η υπόθεσή μου αυτή είναι σωστή. Αλλά απ' τις σειρές που διάβασα, υποθέτω πως ναι. Ποια είδηση; Μα πως από τον επόμενο χρόνο δεν θα επιτρέπεται να δίνονται τσάμπα οι σακούλες στα μαγαζιά. Ποια μαγαζιά; Η είδηση αναφέρει τα σουπερμάρκετ αλλά είμαι σίγουρος πως θα είναι γενικότερο το θέμα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μπαίνει και διατίμηση. Η σακούλα θα χρεώνεται με 0,08€. Τιμή πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που χρεώνει το Λιντλ που ήδη ακολουθεί αυτή την τακτική. Ή το ΙΚΕΑ κλπ.

Γέφυρα του Ευρίπου

Μιας και έγραφα προχτές για τη γέφυρα της Λευκάδας κι έκανα και αναφορά στην Εύβοια, να βάλω κάτι και για την ιστορική γέφυρα που ενώνει το νησί με την απέναντι στεριά, τη γέφυρα του Ευρίπου. Δεν μιλάω για την καινούρια (την ψηλή όπως τη λένε) που είναι σταθερή και σε τέτοιο ύψος και με τέτοιο τρόπο που τα καράβια περνάνε από κάτω της χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά για την παλιά, αυτή που χρόνια τώρα ενώνει τα δυο κομμάτια της πόλης (κι ας έχει αλλαχτεί αρκετές φορές).

Η γέφυρα της Λευκάδας

Έγραφα για τους καταρράκτες της Λευκάδας και διαλέγοντας τις φωτογραφίες είδα που είχα τραβήξει τη γέφυρά της κι είπα να γράψω. Πέφτουν απανωτές οι δημοσιεύσεις, να χαρεί η Ντίνα που μπαίνει ταχτικά στο μπλογκ και μούκανε παρατήρηση στην επιστροφή από κει. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Η Λευκάδα είναι νησί μεν αλλά έχει μια ιδιαιτερότητα: πας σ' αυτό με γεφύρι, δεν χρειάζεσαι φέρι μποτ. Απ' τα λίγα τέτοια νησιά (το άλλο είναι η Εύβοια με δυο γέφυρες, αλλά και η Πελοπόννησος μ΄άλλες δυο (συν δυο βοηθητικές) :) ). Αυτός ήταν κι ο λόγος που επιλέχτηκε για την τελευταία βόλτα. Πας σε νησί αλλά δεν πληρώνεις κερατιάτικα στα βαπόρια (όχι πως τα διόδια είναι λίγα. Μπορείς να τα αποφύγεις αλλά θες τη διπλή ώρα ενώ απ' τους καινούριους αυτοκινητόδρομους σε 4 ώρες είσ' εκεί απ' την Αθήνα). Πάλι ξέφυγα όμως.

Καταρράκτες Λευκάδας

Για καταρράκτες έχω γράψει κι άλλες φορές. Από τους "ψηλότερους καταρράκτες της Γερμανίας" στο Τρίμπεργκ, στα Μαύρα Δάση και τους πραγματικά καταπληκτικούς καταρράκτες στην περιοχή των λιμνών Πλίτβιτσε της Κροατίας μέχρι τους ελληνικούς καταρράκτες στην Έδεσα, στην Αττική ακόμα και στη Λέσβο (που βέβαια τον βρήκα ξερό όταν αποφάσισα να τον επισκεφτώ). Κι αφού στη Μυτιλήνη ήταν ξερός δεν περίμενα πως σε ένα πολύ μικρότερο νησί όπως η Λευκάδα θα υπήρχε καταρράκτης που να έχει νερό καλοκαιριάτικα (ή περίπου καλοκαιριάτικα). Κι όμως, υπάρχει.