Έγραφα για τους καταρράκτες της Λευκάδας και διαλέγοντας τις φωτογραφίες είδα που είχα τραβήξει τη γέφυρά της κι είπα να γράψω. Πέφτουν απανωτές οι δημοσιεύσεις, να χαρεί η Ντίνα που μπαίνει ταχτικά στο μπλογκ και μούκανε παρατήρηση στην επιστροφή από κει. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Η Λευκάδα είναι νησί μεν αλλά έχει μια ιδιαιτερότητα: πας σ' αυτό με γεφύρι, δεν χρειάζεσαι φέρι μποτ. Απ' τα λίγα τέτοια νησιά (το άλλο είναι η Εύβοια με δυο γέφυρες, αλλά και η Πελοπόννησος μ΄άλλες δυο (συν δυο βοηθητικές) :) ). Αυτός ήταν κι ο λόγος που επιλέχτηκε για την τελευταία βόλτα. Πας σε νησί αλλά δεν πληρώνεις κερατιάτικα στα βαπόρια (όχι πως τα διόδια είναι λίγα. Μπορείς να τα αποφύγεις αλλά θες τη διπλή ώρα ενώ απ' τους καινούριους αυτοκινητόδρομους σε 4 ώρες είσ' εκεί απ' την Αθήνα). Πάλι ξέφυγα όμως.
Στη Λευκάδα είχα βρεθεί πριν από πολλά χρόνια. Την πρώτη φορά το 1977 κατά τύχη και τη δεύτερη στα μέσα της δεκαετίας του 80, αλλά δεν θυμάμαι πολλά απ' την επίσκεψη αυτή. Μόνο να είμαι στο Νυδρί και ν' αντικρίζω απέναντι τη Μαδουρή και το σπίτι του Βαλαωρίτη. Αλλά το πέρασμα στο νησί μου είχε μείνει. Κι όταν πήγα προς το κάστρο της Αγια-Μαύρας (όπως είναι γνωστό) είδα το παλιό πέραμα και το φωτογράφισα.
Η Λευκάδα είναι πολύ κοντά στην Αιτωλοακαρνανία. Και έχοντας κάποιες προεκτάσεις προς την απέναντι στεριά σαν δαγκάνες κάβουρα (ή σαν κεραίες αράχνης) έρχεται πολύ κοντά. Τόσο που δεν είχε ποτέ καραβάκι με την κλασσική έννοια για να περάσεις απέναντι. Το πέραμα ήταν μια πλατφόρμα που είχε στο πλάι μια αλυσίδα στερεωμένη στις δυο όχθες. Ανέβαιναν πάνω τ' αυτοκίνητα και οι πεζοί, βιράριζε την αλυσίδα μ' ένα βίντσι και πήγαινε απ' την άλλη μεριά. Βέβαια, μια τέτοια διαδικασία ήθελε κάμποση ώρα, χώρια που δεν έπαιρνε πάνω της πάνω από 5 - 6 αυτοκίνητα (για φορτηγά δεν συζητάμε. Ένα και με το ζόρι).
Από το 1986 σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια (άρα πότε πήγα εγώ αφού πέρασα με τον παλιό τρόπο) άλλαξε ο τρόπος σύνδεσης. Φτιάχτηκε μια πλωτή γέφυρα απ' τη μια μεριά μέχρι την άλλη (70 μέτρα) που επιτρέπει να περνάνε πολύ περισσότερα αυτοκίνητα, αν και επειδή η ταχύτητα πάνω της (πρέπει να) είναι πολύ χαμηλή συνάντησα και ουρά φεύγοντας. 600 αυτοκίνητα την ώρα λέει μπορεί να διαχειριστεί και μέχρι 60 τόνους.
Γιατί πλωτή; Μα για να μπορούν να περνάνε τα καράβια. Αν είναι μεγάλα, γυρίζει στον έναν άξονα (δεν το είδα, αλλά προφανώς από κει που είναι τα καλώδια), πάει στην άκρη και περνάει το βαπόρι. Αν είναι μικρό, σηκώνει τον έναν ή και τους δυο καταπέλτες και γίνετ' η δουλειά με μικρότερη μετακίνηση. Για βάρκες, κρις κραφτ κλπ δεν χρειάζεται τίποτα, περνάνε απ' τα πλάγια (αυτό το είδα :) )
Όπως έγραψα και στην αρχή, η γέφυρα είναι δίπλα στο κάστρο της Λευκάδας, ε, να βγάλω και κάποιες φωτογραφίες απ' αυτό!
Ετικέτες
- αλλαντικά
- αυγό
- Γερμανία
- διαιτητικά
- επετειακά
- ζαχαροπλαστική
- ζυμαρικά
- ζύμη
- κέικ
- κοινωνία
- κρεατικά
- κρέμα
- κρεμμύδια
- λαδερό
- λαχανικά
- Λέσβος
- μαρμελάδα
- μεζές
- οδηγίες
- οσπρια
- πατάτα
- ποτό
- πουλερικά
- προσωπικές ιστορίες
- ρύζι
- σαλάτα
- σάλτσα
- σούπα
- σχάρα
- σχολείο
- τηγάνι
- τουριστικοί προορισμοί
- τυρί
- φαγητό
- φούρνος
- φρούτο
- χρήμα
- ψάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.