Άλμη

Πολλές φορές χρειάζεται να διατηρήσω κάτι στην άλμη. Παλιά τεχνική, σήμερα τις περισσότερες φορές τα βάζω στην κατάψυξη. Άλλες φορές όμως, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ακόμα και γιατί αλλάζει η γεύση. Με την άλμη π.χ. μπορώ να φτιάξω τουρσί. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μ' άλλον τρόπο απ' το να φτιάξω άλμη. Δίνω λοιπόν εδώ τη βασική συνταγή, αν χρειάζεται πιο δυνατή άλμη, προσθέτω λίγο αλάτι ακόμα.

Κολοκύθι γλυκό

Καλοκαίρι κι εποχή για γλυκά. Κι ευκαιρία που είμαι στο χωριό να μαζέψω καμιά συνταγή απ' τα παλιά, τα παραδοσιακά, τα μη συνηθισμένα. Κι έκανα αρχή με ένα γλυκό που το φρούτο του δεν είναι της εποχής! Γιατί το βάζω τώρα τότε; Εμ, αφού τώρα το έμαθα. Πηγή; η θεία μου η Βενετία, που ασχολείται χρόνια με τέτοια. Το κολοκύθι που αναφέρεται εδώ είναι μια ιδιαίτερη ποικιλία, είναι μεγάλο και άσπρο. Βέβαια, με παρόμοια διαδικασία μπορεί να γίνει γλυκό κι άλλο κολοκύθι: Το κόκκινο, που τότε το γλυκό παίρνει ένα σκούρο κοκκινωπό χρώμα. Ή αυτό που βρίσκουμε στα μανάβικα και στις λαϊκές όλο το χρόνο. Μόνο που στην περίπτωση αυτή πρέπει να είναι πολύ μεγάλο και ώριμο.

Ασβεστόνερο

Το ασβεστόνερο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο όταν φτιάχνουμε γλυκά του κουταλιού (έστω κι αν τρώγονται με πιρούνι, για έναν περίεργο λόγο πάλι του κουταλιού λέγονται). Τι είναι όμως αυτό το ασβεστόνερο; Είναι νερό που παίρνουμε από τον ασβέστη, όπως λέει και το όνομά του. Βέβαια, το ασβεστόνερο ΔΕΝ πρέπει να έχει υπόλοιπα ασβέστη. Θα περιγράψω λοιπόν το πώς το παίρνω.

"Φυλετικές" διακρίσεις

Φυλετικές διακρίσεις όταν λέω εννοώ τις διαφορές στο φύλο κι όχι στη φυλή. Και τέτοιες διακρίσεις σήμερα υπάρχουν στη χρήση της τουαλέτας. Που υπάρχει πολλή φαντασία για το ποια σήματα θα χρησιμοποιηθούν για να επισημανθούν οι διαφορές. Το κλασικό είναι το σχέδιο ενός άνδρα που φοράει πανταλόνια και μιας γυναίκας που φοράει φούστα. Βέβαια, το γεγονός είναι πως όλο και περισσότερες γυναίκες φοράνε πανταλόνια σήμερα, κάτι που δεν φαίνεται να επηρεάζει τη σήμανση.

Γίδα βραστή με τομάτες

Το συγκεκριμένο φαγητό προέκυψε απρόοπτα. Δεν είν' απ' αυτά που συνηθίζω. Πολλές φορές ακούω για γίδα βραστή, αλλά δεν είν' απ' τα κρεατικά που μ' ενθουσιάζουν. Άρα δεν το φτιάχνω. Για μαγειρευτά χρησιμοποιώ το μοσχάρι, για ψητά το χοιρινό. Από τα "ψιλά" ζώα (γιδοπρόβατα δηλ.) μόνο τα μικρά, αρνιά ή κατσίκια κομμένα σε παϊδάκια ή ολόκληρα όπως είναι στο φούρνο (ή στη σούβλα βεβαίως). Και στο χωριό σπάνια γίνονται. Αλλά μια ξαδέρφη μου φίλεψε τη μάνα μου μ' ένα κομμάτι από γίδα που είχε σφάξει. Έμεινε για καιρό στην κατάψυξη περιμένοντας τον κατάλληλο καιρό. Κι αυτός ήρθε προχθές. Μαζί με μπόλικες φρέσκες τομάτες, από τον κήπο της ίδιας ξαδέρφης. Και βγήκε ένα καταπληκτικό φαγητό, όλο τοπικής παραγωγής.

"Του φίλου Χασάνη από την Αντρολύκου"

Ένα συγκλονιστικό αφήγημα.

Μαρμελάδα ροδάκινο

Καλοκαίρι, μπόλικα τα φρούτα, ευκαιρία για καμιά μαρμελάδα. Σειρά είχαν τα ροδάκινα.Όπως σ' όλες τις μαρμελάδες, πρέπει τα φρούτα να είναι ώριμα. Αν είναι πολύ γλυκά μειώνω την ποσότητα της ζάχαρης. Αν και, ροδάκινο λέει ο τίτλος μιας και είναι το πιο συνηθισμένο φρούτο της εποχής (και μιας και μ' αρέσει πολύ) αλλά η ίδια συνταγή μπορεί να γίνει με βερίκοκα (εξίσου συνηθισμένη πρώτη ύλη μαρμελάδας) αλλά και με δαμάσκηνα ή ακόμα και με αχλάδια. Όλα έχουν παρόμοια συμπεριφορά και γίνονται με τις ίδιες αναλογίες (παρόμοια γλυκύτητα).