Χόρτα τσιγαριστά

Η ιστορία ξεκίνησε μια Τρίτη. Είναι μέρα που έχει λαϊκή στη γειτονιά μου. Έχει κι άλλες μέρες δηλαδή και πάω ανάλογα με το πότε τελειώνουν οι προμήθειες. Και μιας κι η Τρίτη είναι μέρα εργάσιμη, πάω στη λαϊκή μόλις σχολάσω απ' το σχολείο. Συνήθως, αυτά που ψωνίζω από τη λαϊκή είναι σαλατικά και φρούτα. Στα σαλατικά συγκαταλέγονται και τα χόρτα που όποτε βρω παίρνω για βραστή σαλάτα. Έτσι και κείνη την Τρίτη. Σχόλασα, πέρασα απ' τη λαϊκή, ψώνισα κι ανάμεσα στ' άλλα πήρα και χόρτα. Γυρίζω σπίτι και μπαίνοντας βρίσκω στην πόρτα δεμένη μια σακούλα με μπόλικα χόρτα, περισσότερα απ' όσα είχα αγοράσει. Μου τάχε αφήσει ο Τάκης που τούφερε δυο τέτοιες σακούλες ο συμπέθερός του και σκέφτηκε να δώσει και σε μένα. Αμάν, λέω θα τρώμε χόρτα βραστά για μέρες. Και θα ξεμείνουν τα μαρούλια. Άντε να βάλω και λίγα (βρασμένα) στο ψυγείο αλλά και πάλι πολλά είναι. Κι αρχίζω να τα καθαρίζω.

Καθώς τα καθαρίζω βλέπω πως δεν είναι από τα χόρτα που προτιμώ. Σίγουρα δεν θα τα πέταγα, αλλά δεν θα τα ευχαριστιόμουνα κιόλας. Κι ενώ προχωράω στο καθάρισμα σκέφτομαι με τι άλλο τρόπο μπορώ να τα φτιάξω. Η ιδέα για φρικασέ δεν μ' άρεσε (έστω κι αν δεν έβαζα αρνί). Και ξαφνικά μούρχεται στο νου να τα κάνω τσιγαριστά. Δεν ξέρω πώς. Ίσως τα συνδύασα μέσα μου με τις σβιρνιές που έφτιαχνε η μάνα μου. Ίσως το είχα ακούσει κάπου. Άγνωστο. Ρίχνω μια ματιά στο γκούγκλη, βρίσκω διάφορα (και μάλιστα τα έβλεπα "τσιγαριαστά" και συνήθως απ' την Κρήτη) και λέω πως θα τα πάρω σαν βάση και θα φτιάξω φαΐ την άλλη μέρα.

Το βράδυ βρέθηκα με τον Γιώργο που έχει αρκετή εμπειρία από χόρτα. Εντάξει, πρότεινε άλλα από βραστά, σε διάφορες παραλλαγές πίτας. Δεν με ενθουσίασε. Έμεινα στα τσιγαριστά. Τα έφτιαξα και ξετρελάθηκα Έδωσα κι ένα πιάτο στον Τάκη να δει πώς ήταν. Κι είπα να τα ξαναφτιάξω. Και τα ξανάφτιαξα. Μόνο που αυτή τη φορά πήρα πιο ειδικά χόρτα. Μυρώνια, καυκαλήθρες και παπαρούνες. Κι έγινε ένα φαγητό εξαιρετικά μυρωδάτο (πιο πολύ απ' όσο θα τόθελα αλλά κι ακριβό αφού τα συγκεκριμένα χόρτα τα πλήρωσα 7,5 € το κιλό!). Έτσι κατέληξα πως χρειάζεται μια ισορροπία και παρουσιάζω τη συνταγή.

Υλικά (για 4 άτομα)

700 γρ. χόρτα (άγρια ή σπαρτά)
150 γρ. καυκαλήθρες
150 γρ. μυρώνια
1 μάτσο κρεμμυδάκια φρέσκα
2 κρεμμύδια ξερά
1 ποτήρι λάδι
1/2 ποτηράκι κρασί άσπρο (ή ρετσίνα)
αλάτι - πιπέρι
4 αυγά
150 γρ. τυρί τριμμένο (ή φέτα)
1/2 μάτσο άνηθο

Εκτέλεση

Καθαρίζω τα χορταρικά και τα πλένω καλά. Πλένω τα κρεμμυδάκια και τα κόβω χοντρά. Καθαρίζω τα κρεμμύδια και τα κόβω σε φέτες.
Σ' ένα πλατύ κατσαρόλι (γιουβέτσι) βάζω το λάδι (αν θέλω προσθέτω και μια σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη) και τσιγαρίζω τα κρεμμύδια. Όταν αρχίσουν να πέφτουν προσθέτω και τα κρεμμυδάκια και συνεχίζω το τσιγάρισμα για δυο λεφτά ακόμα. Προσθέτω και τα χορταρικά (εκτός απ' τον άνηθο) λίγα λίγα και συνεχίζω να τσιγαρίζω (να τα γυρίζω δηλαδή να πέσουν). Ενώ στην αρχή τα χόρτα φαίνονται πολλά, μετά από κάνα δυο γύρες μαζεύουν και προσθέτω κι άλλα. Όταν ολοκληρωθεί το τσιγάρισμα σβήνω με το κρασί και προσθέτω τ' αλατοπίπερο.
Χαμηλώνω τη φωτιά κι αφήνω τα χόρτα να βράσουν για 20 περίπου λεπτά. Δεν προσθέτω νερό, αυτό που βγάζουν τα ίδια είναι αρκετό για να βράσουν και να μαλακώσουν

Οι συνταγές που είδα σταμάταγαν εδώ. Αλλά εγώ το προχώρησα το πράγμα ώστε να γίνει ολοκληρωμένο γεύμα.

Όσο βράζουν τα χόρτα ανακατεύω τα αυγά με το τυρί και τον άνηθο. Μόλις ολοκληρωθεί το βράσιμο προσθέτω τ' αυγά με τα υπόλοιπα και συνεχίζω ν' ανακατεύω για δυο τρία λεφτά να ψηθεί το αυγό.