Κάλαντα

Καλή χρονιά. Σήμερα το ιστολόγιο (μπλογκ στα ελληνικά:) ) κρατώντας το ρυθμό της δημοσίευσης κάθε δεύτερη μέρα και κάτι νέου (εκτός από τις περιπτώσεις που η επικαιρότητα δεν παίρνει αναβολή) είναι μέρα να έχει κάτι καινούριο. Είχα σκεφτεί στην αρχή να βάλω καμιά γκουρμεδιάρικη συνταγή (αφού τις επετειακές τις βάζω λίγο πριν για να χρησιμοποιηθούν όταν είναι η μέρα τους). Μετά θυμήθηκα πως είχα κάπου ηχογραφημένο τον πατέρα μου να τραγουδάει τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς όπως τα έλεγαν παλιά στο Πλωμάρι. Κι αποφάσισα να τα ανεβάσω. Τόσο το κείμενο όσο και την ίδια την ηχογράφηση. Σκάλισα αρκετά να βρω που τα έχω καταχωνιασμένα. Γιατί η εγγραφή είχε γίνει με ένα μαγνητόφωνο της πλάκας πριν από καμιά 40αριά χρόνια. Την ανακάλυψα, την ψηφιοποίησα (με ένα εξάρτημα που είχα πάρει στη Γερμανία, αν και είδα πως υπάρχει κι εδώ, σε κάνα Λιντλ) και την προσφέρω.

Συμπλήρωμα νερού

Καλή πρωτοχρονιά. Δεν είχα στο πρόγραμμα να ανεβάσω κάτι σήμερα, αλλά μιας και χτες κάπου μου χρειάστηκε και το χρησιμοποίησα είπα να το κοινοποιήσω. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Συνήθως, όταν μαγειρεύω, ειδικά που χρησιμοποιώ χύτρα ταχύτητας, μετράω το νερό, γι' αυτό και στις συνταγές δίνω το νερό μετρημένο. Αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Πώς να μετρήσεις το νερό για μια σούπα; Κάπου μπορεί να ξεφύγει και να φανεί πως είναι λίγο. Πώς το συμπληρώνω; Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ενώ σχεδόν τα πάντα μπαίνουν στη φωτιά με κρύο νερό, όταν χρειαστεί να συμπληρώσω, συμπληρώνω με βραστό για να μην κόψει ο βρασμός. Το βάζω σε βραστήρα ή σε άλλο μάτι, περιμένω ν' αρχίσει να βράζει και το ρίχνω. Τόσο απλά.
Καλή χρονιά και πάλι.

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα

Ιδού επιτέλους κι η φωτογραφία που έψαχνα. Πρωτοχρονιά του 81 ή του 82, μια απ' τις τελευταίες του παππού μου. Έχουμε μαζευτεί όλοι και μας κόβει τη βασιλόπιτα "αλά παλαιά"

Την πάτησα. Είχα σχεδόν ολοκληρώσει το σημερινό θέμα κι ήθελα να βάλω μια φωτογραφία. Αλλά αυτή δεν ήθελε να μπει. Και στην προσπάθειά μου αυτή, σβήστηκε όλο το περιεχόμενο. Έτσι τώρα πρέπει να τα ξαναγράψω όλα απ' την αρχή. Το κακό είναι πως δεν είμαι σίγουρος πως θα τα θυμηθώ όλα όσα είχα να γράψω. Γιατί τα είχα ξεφορτώσει :) από το μυαλό μου, κάτι θυμήθηκα να συμπληρώσω κάποια στιγμή και πάει λέγοντας. Και τώρα; Τέλος πάντων, ας προσπαθήσω και πάλι. Αφορμή για το σημερινό είναι τα χριστουγεννιάτικα έθιμα στα οποία αναφέρθηκα τις προηγούμενες μέρες. Μιας και υπάρχει σχέση ανάμεσα σ' αυτά και σε τούτα της πρωτοχρονιάς. Βέβαια, δεν είναι όλα ακριβώς έθιμα, οι συνήθειες που είχαμε ως οικογένεια είναι, αλλά τα ίδια περίπου έκαναν όλοι, άρα μάλλον είναι στην κατηγορία αυτή.

Δάφνη

Τι καταπληκτικό φυτό κι αυτή η δάφνη. Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο να προστίθεται στις συνταγές μαγειρικής. Κι εγώ συνήθως μόνο στις φακές την χρησιμοποιούσα. Κι όμως. Έχει ένα υπέροχο άρωμα, δίνει μια καταπληκτική γεύση. Κάποια μέρα θυμήθηκα και έβαλα στα ρεβίθια. Είχα την εντύπωση πως έβαζε η μάνα μου δάφνη. Και πραγματικά το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, με ένα λεπτό άρωμα, πολύ διακριτικό. Το ίδιο και όταν την έβαλα στο ρύζι για το πιλάφι. Το τελικό αποτέλεσμα με δικαίωσε.

Στύλοι του Ολύμπιου Δία

Πόσες και πόσες φορές δεν πέρασα από μπροστά τους. Με το αυτοκίνητο ή το λεωφορείο (ειδικά που κάποτε έμενα και στην Ηλιούπολη ενώ δούλευα στο κέντρο). Ή και με τα πόδια, αλλά από μακρυά, από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή απ' τη Λυσικράτους. Να βλέπω τις κολόνες από τον αρχαίο ναό, να βλέπω την πύλη του Αδριανού (και όχι Ανδριανού που γράφουν μερικοί) αλλά να μην τυχαίνει να πάω να τα δω (και να τα φωτογραφήσω από κοντά. Μέχρι που την άνοιξη του 2009, ο Γιώργος που είχε ήδη πάει στη Γερμανία, συνόδεψε μαθητές του σχολείου του σε επίσκεψή τους στην Αθήνα (από την Ελλάδα οι εκδρομές είναι στο εξωτερικό, από τα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας η Αθήνα φαντάζει κάτι μαγικό, ειδικά που τα περισσότερα παιδιά κατάγονται απ' τη Βόρεια Ελλάδα και την Αθήνα δεν την έχουν επισκεφτεί ποτέ). Το πρόγραμμα περιλάμβανε και ξενάγηση στο ναό του Ολύμπιου Δία, εκεί, δίπλα στο Ζάππειο. Και τους ακολουθήσαμε κι εμείς.

Βασιλόπιτα (Γιώργου)

Με τις βασιλόπιτες όπως και με τα τσουρέκια δεν τα πηγαίναμε καλά. Έτσι είχαμε καταλήξει μόνο στις αγοραστές που είχαν μια στάνταρ ποιότητα. Αυτό μέχρι πριν μερικά χρόνια που θα κάναμε πρωτοχρονιά στο εξοχικό του Γιώργου. Μας έφτιαξε τη βασιλόπιτα εκείνη τη μέρα και μας άρεσε πολύ. Σε όλους που ήμασταν παρόντες. Έτσι, επί τόπου, πήρα τη συνταγή. Την δοκίμασα κάμποσες φορές από τότε, πάντα με την ίδια επιτυχία, οπότε και την παρουσιάζω εδώ. Να σημειώσω πως η αρχική ιδέα ήταν από παρουσίαση στην τηλεόραση. Κάποιος ζαχαροπλάστης (δεν ξέρω ποιος) την είχε παρουσιάσει, αλλά με αναλογίες για εκατό άτομα. Προφανώς μακριά απ' ό,τι χρειάζεται κάποιος για το σπίτι του. Κι ο Γιώργος είχε κάνει τη σχετική προσαρμογή. Την είχα βάλει και στο παλιό μπλογκ πριν δυο χρόνια περίπου, αλλά ήταν μετά την πρωτοχρονιά. Χώρια που η θέση της είναι εδώ, που έχει κυρίως συνταγές. Έτσι είπα να το επαναλάβω τώρα, λίγες μέρες πριν την πρωτοχρονιά που όλο και κάποιος θα ενδιαφέρεται παραπάνω:)

Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Να δώσω κι από δω τις ευχές μου στις Ευγενίες. Έχω δυο κουμπάρες μ' αυτό το όνομα. Είναι οι νονές των παιδιών μου που βαφτίστηκαν την ίδια μέρα, από διαφορετικές νονές που είχαν και οι δυο αυτό το όχι και τόσο συνηθισμένο όνομα. Προχωράω παρακάτω.
Χριστούγεννα αύριο. Οι ετοιμασίες δίνουν και παίρνουν. Τα παιδιά βγαίνουν για τα κάλαντα, οι γαλοπούλες (πρέπει να) έχουν ξεκινήσει να ετοιμάζονται για να μαγειρευτούν για το βραδινό γιορτινό τραπέζι, τα δώρα έχουν αγοραστεί. Όλα αυτά (μα όλα) που περιέγραψα μέχρι τώρα, είναι ξένα για μένα. Τίποτα απ' αυτά δεν μου θυμίζει τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων στο χωριό. Και δεν είναι πολύ. Μόλις πριν καμιά πενηνταριά χρόνια. Δεν ξέρω πώς έκανα συγκρίσεις, κι αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στα παλιά για να τα θυμηθώ και με την ευκαιρία να τα καταγράψω.