Ασφάλεια

Στις μέρες μας η τρομολαγνεία των μέσω ακούγεται στο έπακρο. Βέβαια υπάρχουν και τα διάφορα τυφλά χτυπήματα με θύματα αλλά η προβολή τους και η συζήτηση που γίνεται είναι πολύ περισσότερη. Από την πτώση των δίδυμων πύργων και μετά η συζήτηση για την τρομοκρατία καλά κρατεί και για την αποτροπή της παίρνονται όλο και περισσότερα μέτρα που όμως μάλλον δεν είναι αποτελεσματικά αφού τα χτυπήματα έρχονται στα πιο αστυνομοκρατούμενα μέρη. Το 2012 είχα πάει στη Γαλλία και έγραφα για την (άσχημη) εντύπωση που μου έκαναν οι αστυνομική με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Και τα χτυπήματα στο Παρίσι (και όχι μόνο, στη Γαλλία) έγιναν και ξανάγιναν.

Αφορμή για τα παραπάνω μου δόθηκε από ένα πρόσφατο ταξίδι μου. Στην Αίγυπτο αυτή τη φορά. Που όπου πήγαμε, όπου σταθήκαμε αστυνομικά μπλόκα παντού. Ένα φορτηγάκι με πάγκο για αστυνομικούς (σιγά μην είχανε και κλούβες) και κάνα δυο απέξω καλυμμένοι με κάτι σαν ασπίδα στημένη μπροστά τους με το όπλο να βγαίνει από την πολεμίστρα.

Το λεωφορείο που μας μετακινούσε ελεγχόταν σε κάθε προσέγγιση σε αρχαιολογικό χώρο. Τα διαπιστευτήρια πρώτα και μετά άνοιγε η πύλη για να μπει προς τα μέσα.

Οι αστυνομικοί στα μπλόκα γενικά ήταν χαλαροί. Κουβεντούλα, χαβαλές κι έτσι σε γενικές γραμμές, εκτός απ' αυτόν που ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη!

Το πόσους ελέγχους περάσαμε δεν λέγεται. Παντού πύλες ανίχνευσης και ελέγχου χειραποσκευών. Για να μπούμε στο ξενοδοχείο ή το κρουαζιερόπλοιο. Για να μπούμε στον αρχαιολογικό ή το μουσείο. Ακόμα και στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ή σε ναούς και τζαμιά. Κι όπου η πύλη ήταν χαλασμένη ο έλεγχος γινόταν χειροκίνητα.

Στον αρχαιολογικό χώρο οι συντηρητές δούλευαν με την εποπτεία αστυνομικών. Βέβαια, κάποιες φορές ο αστυνομικός είχε αφήσει το όπλο παραδίπλα και τόχε ρίξει στο παιχνίδι με το κινητό. Κι αυτό στο πρόγραμμα όμως είναι. Πόσες ώρες μπορεί κάποιος να είναι συνέχεια με τεταμένη την προσοχή.

Στο αεροδρόμιο είχαμε διπλό έλεγχο. Έναν για να μπούμε στο κτίριο κι έναν ακόμα για να πάμε προς τις πύλες εξόδου. Κάθε φορά να γδυθούμε μέχρι παπούτσια. Να περάσουμε και να βγούμε καθαροί, χωρίς να χτυπάει το μηχανάκι και μετά ψαχούλεμα με το χέρι. Το πόσες φορές μα ψαχουλέψανε δεν κατάφερα να τις μετρήσω.

Απ' ότι μας είπε ο ξεναγός σε κάθε πτήση της Ετζιπτέαρ υπάρχει συνοδεία ενός ή δυο αστυνομικών. Αστυνομικοί μας συνόδεψαν κάποιες φορές στις μετακινήσεις μας μέσα στο λεωφορείο ενώ και τη μέρα που φεύγαμε απ' το ξενοδοχείο για το αεροδρόμιο ακούμε ένα περιπολικό να έχει την σειρήνα την ώρα που προχωράμε. Κάποια στιγμή μας προσπερνάνε και λέμε εντάξει, θα ησυχάσει το κεφάλι μας. Αμ δε. Πότε πιο μπροστά μας, πότε πιο πίσω μας συνέχεια τους είχαμε μαζί μας. Μέχρι που φτάσαμε στο αεροδρόμιο, χαιρέτησαν τον οδηγό και φύγανε. Ήταν συνοδεία μας.