Λήμνος - το νησί

Ιδού λοιπόν να γράφω από την ταμπλέτα που απόκτησα πρόσφατα, τελευταίος από την οικογένεια, μετά από προτροπή της Μαρίας που κι αυτή δεν την έχει πολύν καιρό αλλά την βολεύτηκε εξαιρετικά. Για τη Λήμνο, λοιπόν. Που ξεκίνησα ήδη να γράφω (κι είχα βάλει τίτλο Λήμνος τις προάλλες, αλλά τον άλλαξα αφού εκεί έγραφα για τις συγκοινωνιακές δυσκολίες που έχει το νησί). Τη Λήμνο που έχει τη χάρη να κάθεσαι και ν' απολαμβάνεις από κει ένα ηλιοβασίλεμα πίσ' απ' τον Άθω!

Η σπηλιά του Φιλοκτήτη

Ο Φιλοκτήτης ήταν μυθικός ήρωας που πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Σύμφωνα με τον μύθο, ο ήρωας δαγκώθηκε από φίδι όταν η αρμάδα έκανε στάση στην Τένεδο (ή κάποια άλλη νησίδα) να θυσιάσει για να πάει καλά η εκστρατεία. Τον άφησαν στη Λήμνο, ουσιαστικά για να πεθάνει. Αυτός κατέφυγε σε μια σπηλιά στη βορειοανατολική Λήμνο, κάτω απ' το ιερό των Καβείρων που είναι σήμερα γνωστή ως σπηλιά του Φιλοκτήτη.

Συγκοινωνίες για Λήμνο

Η Λήμνος είναι ένα νησί στη μέση του Βόρειου Αιγαίου, το δεύτερο σε μέγεθος του παλαίποτε νομού Λέσβου (ακόμα είναι μια εκλογική περιφέρεια). Με κακή συγκοινωνία με την Αθήνα αλλά και με την πρωτεύουσα του νομού, τη Μυτιλήνη. Απ' τα παλιά χρόνια. Κάποτε υπήρχε η ΝΕΛ και ξεκίνησε δρομολόγια για Θεσσαλονίκη με ενδιάμεση στάση στη Μύρινα (την πρωτεύουσα της Λήμνου). Μετά προστεθήκανε κι από άλλες εταιρίες (π.χ του Αγούδημου) δρομολόγια από Ρόδο μέχρι Αλεξανδρούπολη με στάση σε πολλά ανατολικά νησιά κι αργότερα η ΝΕΛ έβαλε δρομολόγιο προς Καβάλα με την Λήμνο ενδιάμεσα. Όλ' αυτά χωρίς να φεύγει τίποτα από Αθήνα (εκτός κι αν υπολογίσει κανένας το Πειραιάς - Χίο - Μυτιλήνη - Λήμνο - Θεσσαλονίκη σαν τέτοιο). Το πιο κοντινό σημείο για Λήμνο ήταν από Κύμη. Αργότερα μετακινήθηκε προς Άγιο Κωνσταντίνο, πιο βολικά αλλά και πάλι μακριά.

Λέουβεν

Λέουβεν ή Λουβέν ανάλογα αν τη διαβάζεις φλαμανδικά (Leuven που μιας και η πόλη είναι στη Φλάνδρα έτσι διαλέγω να τη λέω) ή γαλλικά (Louvain). Μια πόλη 100 χιλιάδων κατοίκων, λίγο πιο έξω απ' τις Βρυξέλλες.

Δημόσιες τουαλέτες

Πριν από μερικούς μήνες, το περιοδικό δρόμου Σχεδία, είχε ένα άρθρο για το δικαίωμα πρόσβασης σε τουαλέτα. Και βέβαια, λόγω θεματολογίας του συγκεκριμένου περιοδικού, εστίαζε κυρίως στην ανάγκη για χρήση τουαλέτας από τους άστεγους, αλλά έθιγε και τις ανάγκες ημών των υπολοίπων που όταν περπατάμε στους δρόμους χρειάζεται να κάνουμε κάπου την ανάγκη μας :). Δυστυχώς, το περιοδικό δεν υπάρχει ονλάιν (κι είναι σημαντική απώλεια γιατί έχει εξαιρετικά άρθρα) αλλά με το που το διάβασα, είπα πως αυτό το άρθρο έχει γραφτεί για μένα. Γιατί εδώ και πολλά χρόνια που είχα πρόβλημα με άμμο στα νεφρά, ο γιατρός μου είπε πως το φάρμακό μου είναι το να πίνω πολύ νερό. Το θεώρησα εύκολο και απλό φάρμακο και εφαρμόζω την νεροθεραπεία! Αλλά όταν πίνεις πολύ αφού κάνει τη δουλειά του και σε καθαρίσει χρειάζεται να το αποβάλλεις. Κι ο χώρος χρειάζεσαι γι' αυτό είν' η τουαλέτα. Κι όταν κυκλοφορείς στην Αθήνα (και γενικότερα στην Ελλάδα) το πράγμα είναι δύσκολο. Γιατί οι όποιες δημόσιες τουαλέτες υπήρχαν έχουν κλείσει. Το πρόβλημα καλείται να λυθεί με κάποιες που είχε αρχίσει να βάζει η Ντόρα Μπακογιάννη όταν ήταν δημαρχίνα που όμως δεν είναι αρκετές.

Τα κεριά

Αρχές του μήνα βρέθηκα σ' ένα γάμο σε εκκλησία χωριού της δυτικής Πελοποννήσου. Με το που μπήκε το νέο ζευγάρι μέσα, ο παπάς έβαλε τους όρους του: ο γάμος (όπως και η βάφτιση) εκτός από κοινωνικό γεγονός είναι και μυστήριο άρα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Δεν θα πρέπει να συζητάνε ή ακόμα χειρότερο να γελάνε οι παρευρισκόμενοι αλλά να μένουν σοβαροί όπως σε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Απέφυγε να τις κατονομάσει αλλά σαφώς αναφερόταν σε κηδείες και μνημόσυνα. Που πέρα απ' το ότι δεν είναι μυστήρια σύμφωνα με τα θεολογικά (έπρεπε να βγούνε 7) σαφώς και έχουν άλλο χαρακτήρα. Ποιος θα πήγαινε να γελάσει σε κηδεία (αν και συζητήσεις γίνονται κι εκεί, αλλά η βαριά ατμόσφαιρα τις κρύβει). Και βέβαια, το καινούριο έθιμο: ρύζι δεν θα ριχτεί μέσα στην εκκλησία στον Ησαΐα, αλλά απέξω. Εκείνο όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα κεριά!

Ραντάρ ταχύτητας

Όλοι ξέρουμε το τι γίνεται στους ελληνικούς δρόμους με τα ραντάρ. Γενικά κρυμμένα σε διάφορα σημεία εκτός κι αν πρόκειται για ραντάρ εκφοβισμού. Υπάρχουν διάφορες λίστες για τα σημεία που βρίσκονται ραντάρ ενώ κυκλοφορούν και κάποια προγράμματα που προσπαθούν να ειδοποιήσουν για το πού βρίσκεται κάποια σχετική κάμερα. Επίσημα, αυτή η πληροφόρηση θεωρείται παράνομη, για τη χώρα μας. Τα περισσότερα είναι κινητά, αν και είναι συνήθως στο ίδιο σημείο κι έτσι οι ντόπιοι τα ξέρουνε και την πληρώνουν οι ξένοι (προς την περιοχή).

Σαρδέλες στο κληματόφυλλο

Οι σαρδέλες είναι ψάρι για όλο σχεδόν το χρόνο και μάλιστα ιδιαίτερα ωφέλιμο αφού έχει τα περίφημα Ω3 λιπαρά. Όμως το καλοκαίρι τρώγονται ένα παραπάνω. Τα κληματόφυλλα πάλι, τα βρίσκουμε την άνοιξη άντε αρχές καλοκαιριού οπότε προλαβαίνει κανείς ακόμα για το συγκεκριμένο μεζέ. Όχι δηλαδή πως δεν τρώγονται και σαν κανονικό φαγητό. αλλά μιας και το κληματόφυλλο δίνει ένα ιδιαίτερο ξυνούτσικο τόνο, είναι και νοστιμότατος μεζές :)

Ευρωπαϊκή αγορά

Έχω αναφέρει κι άλλη φορά την εμπειρία μου από το τι ισχύει στην Ευρώπη ως προς τους όρους της αγοράς και πώς μας παραμυθιάζουνε για διάφορα θέματα. Μιας και είμαι πάλι (για βόλτα) στας Ευρώπας, πάλι το βλέπω μπροστά μου και μου 'ρχεται διάθεση να αναφέρω για άλλη μια φορά τις διαπιστώσεις μου. Αυτή τη φορά, απ' την πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Βρυξέλλες. Σε δυο θέματα θα σταθώ: το ωράριο των καταστημάτων και το πώς επηρεάζει ο χρόνος που ένα γάλα θεωρείται φρέσκο την τιμή του. Γιατί πολύ μελάνι έχει ξοδευτεί κι ακόμα περισσότερος τηλεοπτικός χρόνος για να μας πείσουν πως για να βελτιωθεί η κατάσταση θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές. Πόσο βελτιωμένη είν' η κατάσταση, λοιπόν, στο Βέλγιο και πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα;

Γάνδη

Γευστικά ταξίδια αλλά και ταξίδια σε διάφορα μέρη έχω υποσχεθεί, αλλά απ' αυτά τα τελευταία έχω κάμποσο καιρό να βάλω. Η βασική αιτία είναι πως κάνω μπόλικα ταξίδια :) Κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο αυτό, όταν κάνεις ταξίδια δεν έχεις καιρό να γράφεις για τα ταξίδια που κάνεις. Ή τα κάνεις και τα απολαμβάνεις ή τα περιγράφεις. Και χρειάζεται χρόνος για να τα περιγράφεις κι όταν όποτε έχεις χρόνο τον ξοδεύεις σε ταξίδια δεν μένει για περιγραφές. Παλιότερα, όταν ήμουνα στη Γερμανία, είχα χρόνο να περιγράφω αφού ήμουν δυόμιση - τρεις ώρες το πρωί σ' ένα τρένο κι άλλες τόσες το βράδυ. Αλλά τώρα; Βέβαια, για να πω την αλήθεια, υπάρχει χρόνος που τρώγεται χαζεύοντας στον υπολογιστή. Αλλά δεν είν' αρκετός. Και για να μην μένουν οι φωτογραφίες σε ηλε-ντοσιέ είπα να βάλω μερικές απ' τις τελευταίες.

Κολοκυθάκια γεμιστά χωρίς κιμά

Τα γεμιστά κολοκυθάκια που περιέγραφα προχτές μπορούν να γίνουν και χωρίς κιμά. Παρόμοια η διαδικασία, δεν είναι απαραίτητα μόνο για "βιτζιτέριανς" :)

Κολοκυθάκια γεμιστά με αυγολέμονο

Καλοκαιρινών φαγητών συνέχεια. Κολοκυθάκια γεμιστά. Όχι αυτά που μπαίνουν ανάμεσα σε άλλα λαχανικά (ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές και τέτοια) που γίνονται στο φούρνο. Αλλά σκέτα τα κολοκύθια. Στην κατσαρόλα και με αυγολέμονο.

Ντοματάκια Λιαστά

Εποχικά φαγητά είπαμε; Βεβαίως. Ακόμα ένα σήμερα. Όχι ακριβώς φαγητό αφού τα ντοματάκια αυτά τα χρησιμοποιώ για να μαγειρέψω το φαγητό, Αντί για σάλτσα (ή κονκασέ). Αλλά της εποχής σίγουρα. Όλο το καλοκαίρι η ντομάτα βασιλεύει.

Μπαμπά γανούζ

Μελιτζάνες λοιπόν. Που είναι και της εποχής. Άλλη μια συνταγή μ' αυτές. Παρόμοια με τον πουρέ, αλλά διαφορετική!