Μανιτάρια αλά κρεμ

Τον τελευταίο καιρό έχω γράψει αρκετά για την Τουρκία κι έχω πολλά ακόμα (έχω ανεβάσει πάνω από 200 φωτογραφίες μέχρι στιγμής και τις έχω ταξινομήσει σε καμιά 80αριά αναρτήσεις :) ), αλλά χρειάζεται πότε πότε και καμιά αλλαγή. Έτσι, είπα να κάνω ένα διάλειμμα, ευκαιρία σήμερα να βάλω καμιά συνταγή πάλι, να κάνουμε και κάνα γευστικό ταξίδι :). Και λέω να βάλω ένα μεζεδάκι που έφτιαξα προχθές: μανιτάρια αλά κρεμ. Πολλές φορές τα είχα φάει (ειδικά σε μια πιτσαρία, τα χρόνια εκείνα που έμενα στον Πύργο) και πάντα είχα απορία πώς γίνεται κι είναι έτσι κρεμώδη. Τελικά το μυστικό ήταν το τυρί. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ναι, χρειάζεται και τυρί.

Τουρκία: Κάπνισμα; Απαγορεύεται.

Πολλές φορές, όταν μιλάμε για το κάπνισμα λέμε πως εμείς (οι Έλληνες δηλ.) κι οι Τούρκοι είμαστε θεριακλήδες και πως το κάπνισμα είναι κάτι που δεν το περιορίζουμε εύκολα. Κι όσον αφορά τους Έλληνες πράγματι το τσιγάρο είναι δείγμα μαγκιάς, αλλά και αντίστασης. Του Έλληνος ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει. Μπορεί να του κόβουν τα μιστά και να μην αντιδράει, αλλά το τσιγάρο δεν δέχεται να του το κόψουν. Κι όταν προσπαθήσουν κάτι τέτοιο αντιστέκονται όλοι μαζί. Καπνιστές και μη καπνιστές Κι οι μαγαζάτορες από κοντά, γιατί λέει, οι καπνιστές δεν θα πηγαίνουν για καφέ ή φαγητό κλπ αν δεν τους επιτρέπουν να καπνίζουν. Κι έτσι, παρά την ύπαρξη σχετικών απαγορευτικών νόμων, όλοι τους παραβιάζουν.

Τουρκία: Ο ναργιλές

Ο ναργιλές είναι κάτι που το απολαμβάνουν άνδρες και γυναίκες. Αλλά η ετοιμασία θέλει δουλειά. Κόστος 20 - 25 λίρες. Κι όποτε χρειάζεσαι, έχεις ενίσχυση από κάρβουνα. Σε ανοιχτούς χώρους πάντα, αλλά έχει πέραση:)

Η σχέση μου με το τυρί

Σήμερα λέω να το παίξω Κάκτος - Γς. Αυτός που τα σχόλιά του στου Σαραντάκου τα μεταφέρει και στο μπλογκ του. Εντάξει, όχι όλα, αυτά που έχουν σαν θέμα τις προσωπικές του ιστορίες. Για σήμερα λοιπόν αποφάσισα να μεταφέρω κι εγώ ένα σχόλιο που έκανα πριν λίγες μέρες. Μόνο που εδώ θα υπάρξει μια διαφοροποίηση: το κείμενο θα είναι ξαναδουλεμένο κι όχι σκέτο κοπιπάστι!

Τουρκία: Υποχρεωτική τήρηση μονόδρομου

Κι όποιος τολμά ας μπει ανάποδα στο μονόδρομο. Περνάγαμε και είδαμε αυτά τα καρφιά και σχολιάζαμε πως μ' αυτόν τον τρόπο κανένα αυτοκίνητο δεν περνάει από πάνω τους. Κι εκείνη την ώρα έρχεται ένα αυτοκίνητο και περνάει ωραία και καλά. Προβληματισμός. Τι γίνεται και τι νόημα έχουν αυτά τα σίδερα; Τα βλέπω καλύτερα και καταλαβαίνω. Αν θέλει το αυτοκίνητο να βγει, τα δόντια διπλώνουν και περνάει χωρίς πρόβλημα. Αν όμως θελήσει να μπει, κοντράρουν κι ο επίδοξος παραβάτης θα σκίσει τα λάστιχά του. Απλό και λειτουργικό.

Διαφορές μισθών

1. Η είδηση: Υπάρχουν ακόμα υπάλληλοι που αμείβονται περισσότερο από άλλους
2. Η προτεινόμενη λύση: Νέο μισθολόγιο που θα είναι πραγματικά ενιαίο κλπ και θα απαλείψει τις διαφορές.
3. Η πραγματική συνέπειά της: Έρχονται νέες μειώσεις μισθών σε όλους. Η ψαλίδα θα κλείσει κάπως (μπορεί και τελείως) αλλά θα υπάρξουν διάφορες παρεμβάσεις που θα την ξανανοίξουν. Οπότε θα πάμε πάλι στο 1 :)

Κι ούτω καθεξής. Κάθε δυο τρία χρόνια θα γίνεται αυτός ο κύκλος. Πότε θα σταματήσει και πού; Δεν μπορώ να προβλέψω.
Κάτι πρέπει να γίνει και να σπάσει αυτός ο κύκλος. Νισάφι πια.

Τουρκία: Τιμές εισιτηρίων στα καραβάκια

Για να πάω στ' Αϊβαλί (και να ξεκινήσω την εκδρομή μου στην Τουρκία) έβγαλα τα εισιτήρια (είχα και κάποιες περιπέτειες, αλλά ας μην πιάσω τη γκρίνια) μετάβασης και επιστροφής. Κόστος; 10€ το άτομο. 5 να πας και 5 να γυρίσεις. Μόνο. Μαζί με τα δικά μου εισιτήρια, έβγαλα και της Ειρήνης που θα ερχόταν αεροπορικά. Πάλι 10€. Γιατί δεν περίμενα να τα βγάλω απ' την Τουρκία; Γιατί από κει το κόστος είναι 30€. Μα θα ήταν μονή διαδρομή (κι όχι με επιστροφή); Δεν έχει σημασία. Είτε έτσι είτε αλλιώς οι τιμές είναι αυτές. 10 από Μυτιλήνη, 30 από Αϊβαλί είτε για απλή διαδρομή είτε με επιστροφή!!!