Έργα επί της Οδού

Αυτό γραφόταν πριν κάποια χρόνια σε κάτι ταμπέλες που θυμάμαι. Τα έργα πολλές φορές ήταν αθέατα δια γυμνού οφθαλμού ή υπήρχαν και χρόνιζαν και δεν προχωρούσαν. Ε, κάτι τέτοιο εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Μιλάω για τα έργα στο δρόμο Κόρινθος - Πάτρα. Που έργα ακούμε, εργοτάξια βλέπουμε αλλά έργα όχι. Το έργο ξεκίνησε το 2008, όταν παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες οι εθνικοί δρόμοι. Το σκεπτικό ήταν πως οι ιδιώτες αυτοί θα εισέπρατταν τα διόδια (κάτι που κάνουν με μεγάλη συνέπεια) ενώ συγχρόνως θα έβαζαν κάποια χρήματα ώστε να ολοκληρωθούν τα απαιτούμενα έργα ανακατασκευής των δρόμων που ήταν βασικά ανύπαρκτοι οι περισσότεροι. Απ' αυτές τις διάφορες εταιρίες μόνο η Μορέας (που έχει αναλάβει το τμήμα Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα και Σπάρτη) προχώρησε τα έργα μέχρι σήμερα, βελτίωσε το υπάρχον δίκτυο, έφτιαξε το κομμάτι μέχρι την Καλαμάτα (κι απ' αυτό το κομμάτι είναι όλες οι φωτογραφίες) και δουλεύει ακόμα στο κομμάτι μέχρι τη Σπάρτη (απ' όσο ακούω - δεν έχω πάει από εκεί). Οι άλλες έστησαν εργοτάξια, ξεκίνησαν τα έργα κι από κει και πέρα, τίποτα.

Αξιολόγηση

Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (και όχι μόνο) και τις αντιρρήσεις μου γι' αυτήν έχω ξαναγράψει παλιότερα. Γιατί επανέρχομαι σήμερα; Γιατί έκανα κάποιους συνειρμούς και θέλω να τους μοιραστώ. Ο γιος μου ο Δημήτρης είναι στρατιώτης και τις τελευταίες μέρες μου έλεγε πως έχουν κάμποσα τρεξίματα μιας και φτιάχνουν το στρατόπεδο ενόψει της επιθεώρησης που περιμένουν από κάποιον στρατηγό. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο. Αλλά μιλώντας πρόσφατα με φίλο - πατέρα άλλου στρατιώτη, σε άλλη περιοχή άκουσα το ίδιο πράγμα. Στην αρχή λέω πως έτυχε. Μετά όμως αρχίζουν οι συνειρμοί που λέγαμε.