Σημερινή Γερμανία και κομμουνιστικά μνημεία

Όπως είναι γνωστό με την Γερμανία έχω πάρε δώσε. Πρώτα πρώτα έμεινα εκεί τρία χρόνια, γι' αυτό και ξεκίνησα με τα μπλογκ, πρώτα καθαρά με γερμανικά θέματα, αλλά όταν γύρισα που ξεκίνησα αυτό, τα θέματα Γερμανίας δεν λείψανε. Η πόλη που έμεινα πολύ είναι το Μόναχο. Από κει πήγαινα στο Άουγκσμπουργκ, τη Στουτγάρδη και το Μανχάιμ πολλές μέρες αλλά αυτό γινόταν για να κάνω μάθημα. Πήγαινα μέχρι το σχολείο που υπήρχε εκεί κι όταν σχόλαγα έφευγα πάλι για το σπίτι μου. Έμεινα σαν τουρίστας λίγο στην κάθε μια απ' αυτές αλλά δεν μπορώ να πω πως τις έχω γυρίσει πλήρως (αν και, δεν νομίζω πως έχουν και πολλά άλλα πράγματα να δω). Μετά το Μόναχο, η πόλη που έχω μείνει αρκετά είναι το Βερολίνο. Είτε ως τουρίστας τις εποχές εκείνες είτε ως επισκέπτης μετά το 2018 που μετακόμισε εκεί ο γιος μου. Και το Βερολίνο έχει πολλά πράγματα να δει κανένας. Έχω καταγράψει καμιά 80αριά σημεία και έχω δει κάπου τα μισά!

Καλαμάκια (π' ρουφούν)

Καιρό σκεφτόμουνα ν' αναφερθώ στα πάθη (μας) με τα καλαμάκια κι όλο τ' άφηνα. Παρόλο που είχα απ' όλων των ειδών για να βάλω εδώ. Αλλά πρόσφατα διάβασα πως ο Τραμπ θα καταργήσει τα χάρτινα (και θα ξαναφέρει τα πλαστικά; δεν έρχεται να του ξηγήσουμ' εμείς;) κι έτσι είπα να το ξεκινήσω. Πριν από κάμποσα χρόνια, λοιπόν, για να ρουφάμε τ' αναψυκτικά μας ή τις φραπεδιές μας κλπ είχαμε κάτι πλαστικά σωληνάκια, τα καλαμάκια. Στην αρχή ήταν μονοκόμματα, μετά γίναν σπαστά και μετά βγήκαν σε πολλά και διάφορα μεγέθη, ποικιλία σε μήκος και διάμετρο ανάλογα για τι είδος ρούφηγμα ήταν. Επίσης στην αρχή ήταν όλα μαζί, μετά άρχισαν να μπαίνουν σε ατομική συσκευασία, σε χαρτάκι και πιο ύστερα σε σελοφάν. Αλλά απαγορεύτηκαν. Να γλιτώσουμε απ' το πλαστικό. Αυτά στη φωτογραφία δεν είν' απ' τα παλιά. Είναι λαθραία, που τα έφεραν από γειτονική χώρα. Όπου δεν είχαν τέτοιες ευαισθησίες.