30 Σεπτεμβρίου 2018

Κιουνεφέ, μια ιστορία!

Έγραφα για τον κιουνεφέ και θυμήθηκα όταν τον είχα δοκιμάσει στην Πέργαμο. Ε, να μην μένει έτσι ξεκρέμαστη πως έγινε, να την καταγράψω και την εμπειρία αυτή:
Καλοκαίρι του 15, το τελευταίο πριν απ' την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, η τελευταία φορά που κάναμε κι εμείς εκδρομή προς τα κει. Τελευταία βραδιά έχουμε κανονίσει να κοιμηθούμε στην Πέργαμο. Φτάνουμε από τη Σμύρνη απογεματάκι και πάμε για μια βόλτα στην πόλη. Με το που βγαίνουμε απ' το ξενοδοχείο, είναι δίπλα ένα μαγαζί που είναι γεμάτο με κόσμο που τρώει. Με βάση το κριτήριο που λέει πως αν ένα μαγαζί είναι γεμάτο, αυτό πάει να πει πως αξίζει τον κόπο να φας εκεί γιατί θα φας καλά, αποφασίζουμε το βράδυ στην επιστροφή μας να φάμε εκεί και να περιφρονήσουμε το γραφικό μαγαζί στον τοπικό δημοτικό κήπο που μας έκανε εντύπωση.
Γυρίζουμε το βραδάκι (όχι τίποτα φοβερά πράγματα, έτσι κι αλλιώς η αγορά της Περγάμου ήταν κλειστή, νύχτωσε, ό,τι μπορέσαμε είδαμε, κατά τις εννιάμισι ήμασταν πίσω) πάλι γεμάτο το μαγαζί, επιβεβαίωση πως καλά αποφασίσαμε. Εγώ παράγγειλα μία "Άδανα κεμπάπ" (της φωτογραφίας), αρκετά καυτερή παραλλαγή που πράγματι πολύ μ' άρεσε.
Η Μαρία διάλεξε μια "πίντα" που δεν ξέραμε τι ακριβώς ήταν αλλά αποδείχτηκε ένα πεϊνερλί τεράστιο σε μήκος αλλά με λεπτό ψωμί. Κομμένο σε κομμάτια για να χωρέσει στο πιάτο, πολύ καλή επιλογή κι αυτό. Κι επειδή είχαμε δει στον τοίχο τη διαφήμιση για κιουνεφέ κι επειδή εγώ είμαι επιρρεπής στο να ξεφεύγω προς το καλό φαΐ είπα να παραγγείλουμε έναν να τον μοιραστούμε. Κι η ώρα περνάει, κόσμος φεύγει και άλλος έρχεται (εντάξει, πέρναγε η ώρα, δεν γινόταν ακριβώς αντικατάσταση αλλά συνέχεια κόσμος μπόλικος υπήρχε) έχουμε φάει και περιμένουμε το γλυκό. Και θαρχότανε, κάτι τέτοιο κατάλαβα πως μας είχε πει το γκαρσόνι κάποια στιγμή (με τα τούρκικα που δεν ξέρω).
Τα φαγητά όλα ερχόντουσαν στα γρήγορα, εκτός από έναν παραδίπλα μας που περίμενε κι αυτός πολλή ώρα. Και ξαφνικά μας έρχονται οι κιουνεφέδες. Και σε μας και σ' αυτόν (Και είπαμε πως άξιζε η αναμονή. Σε ατομικό πήλινο πιατάκι, ψημένος μόλις εκείνη την ώρα (και, κι όπως διαπίστωσα και σήμερα, θέλει κάμποση ώρα να ψηθεί).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.