Ελληνογερμανικές γλωσσικές ανταλλαγές

Παλιό δημοσίευμα από το γνωστό ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου (έχω αναφερθεί πολλές φορές σ' αυτό). Για περισσότερα στο πλήρες κείμενο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (με Apotheke, Artztpraxis και πάει λέγοντας)! Και από τα εκεί σχόλια ανακαλύπτω πως υπάρχει και ολόκληρο λεξικό για Γκρόιτς:)
"Πριν από τη μεγάλη μεταπολεμική μετανάστευση στη Γερμανία, υπήρχε, στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας πολύ μικρότερος αλλά σφιχτοδεμένος ελληνικός πληθυσμός στις γερμανικές πανεπιστημιουπόλεις, οι Έλληνες φοιτητές. Σε άρθρο του για τα ελληνικά των Ελλήνων της Αμερικής, ο Τριανταφυλλίδης δίνει, σε υποσημείωση, αυτές τις «ελληνογερμανικές» λέξεις που χρησιμοποιούσαν, προσωρινά, όσο ζούσαν εκεί. Παραδείγματα: βίτσι, το ανέκδοτο, το αστείο (Witz): μας διηγήθηκε ένα βίτσι· βούρστ, βούρστι, το λουκάνικο (Wurst): φάγαμε βούρστια· κέλνερος και κελνερίνα, ο ταβερνιάρης και η ταβερνιάρισσα (Kellner, Kellnerin)· κυντιγκάρω, δηλώνω πως αφήνω (kündigen): κυντιγκάρω την κάμαρά μου· μάσο, το μεγάλο ποτήρι της μπίρας (Mass): ήπιε ένα μάσο μπίρα· μπελεγκάρω, εγγράφομαι σε μάθημα (belegen)· περπαρίρω, ετοιμάζω εργασία πανεπιστημιακή (preparieren)· φάρω, πηγαίνω με το τραμ ή το τρένο (fahren): θα φάρω αύριο, φινίκι, το πφένιχ (pfennig) –για τους νεότερους, η υποδιαίρεση του μάρκου".

Πάλι για την ΕΡΤ

Από σχόλιο στου Σαραντάκου:
«Μα, Δημαροπασόκοι είχατε συμφωνήσει σε 2000 απολύσεις μέχρι τέλος Ιουνίου» είναι το κύριο επιχείρημα για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η υποχρέωση για απολύσεις υποτίθεται πως έχει στόχο το δημοσιονομικό όφελος. Τι δημοσιονομικό όφελος υπάρχει από το κλείσιμο της ΕΡΤ; Ακόμη κι αν παραβλέψουμε τη μεγάλη δημοσιονομική ζημία από τις υπέρογκες αποζημιώσεις και τις χιλιάδες εργατοώρες που θα χαθούν στα δικαστήρια, το όφελος είναι μηδέν. Η ΕΡΤ δεν παίρνει επιχορήγηση από τον τακτικό προϋπολογισμό, από το ανταποδοτικό τέλος είναι τα έσοδά της (και κάτι ψιλά από διαφημίσεις και άλλα). Ο μόνος τρόπος λοιπόν να υπάρξει δημοσιονομικό όφελος θα ήταν να κρατήσει η κυβέρνηση το ανταποδοτικό τέλος στο σημερινό ύψος και να δώσει εντολή στο αφεντικό της νέας κουτσουρεμένης ΕΡΤ να τρέχει το μαγαζί με το μισό, ώστε να καρπώνεται ο κρατικός κουμπαράς το υπόλοιπο. Πέραν του αν αυτό είναι νομικά εφικτό να γίνει (δεν το ξέρω), θα ήταν ένα καραμπινάτο χαράτσι που θα ξεσήκωνε τον κόσμο. Εξάλλου, υποτίθεται πως διακηρυγμένος στόχος με τη νέα ΕΡΤ, Νερντ, πώς διάολο θα τη λένε, είναι η σημαντική μείωση του ανταποδοτικού τέλους. Οπότε;

Για την απεργία μας

Δεν θέλησα να γράψω κάτι για την απεργία που θέλαμε να κάνουμε τις επόμενες μέρες. Είναι τόση η απελπισία και ο πόνος που δεν είχα κουράγιο να γράψω. Ούτε να βάλω αντίγραφο από το χαρτί της επιστράτευσης. Τι νόημα έχει. Το ακόμα χειρότερο είναι πως η επιστράτευση είναι αόριστης διάρκειας. Μέχρι νεωτέρας λέει. Δηλαδή απαγορεύεται η απεργία μέχρι να αποφασίσει η κυβέρνηση πως είναι καιρός να μας το επιτρέψει. Εν πάση περιπτώσει είπα πως δεν θα γράψω και άρχισα να γράφω. Τ' αφήνω. Αλλά μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση και συζήτηση έχει ξεκινήσει στου Σαραντάκου. Όποιος θέλει κι ενδιαφέρεται κάνει μια βόλτα από κει:)

Αυτό το Πάσχα βοσκήσαμε

Το ίντερνετ έχει παρομοιαστεί με ιστό και έτσι είναι. Ένα περίεργο κουβάρι που γι' αλλού ξεκινάς κι αλλού καταλήγεις. Έχω αναφέρει πολλές φορές για το μπλογκ του Ν. Σαραντάκου και πολλές φορές έχω πάρει θέματα από κει. Και πολύ περισσότερες από τα λινκ που έχει είτε στις αρχικές αναρτήσεις είτε απ' αυτά που μπαίνουν στα (πολλά) καθημερινά σχόλια, έχω οδηγηθεί σε μονοπάτια ενδιαφέροντα. Ένα απ' αυτά θέλω να παρουσιάσω σήμερα. Ξεκίνησε από την παρουσίαση ενός βιβλίου που ο συγγραφέας του έχει και δικό του μπλογκ με τις καθημερινές του σκέψεις. Και μια βόλτα από κει με έφερε και στο θέμα μας. Αξίζει κάποιος να ρίξει μια ματιά σ' αυτό και να προβληματιστεί.

Μανολάδα

Άλλη μια παραπομπή στο μπλογκ του Ν. Σαραντάκου. Στην σημερινή ανάρτηση με τίτλο "Φράουλες και αίμα". Για τα τεκταινόμενα στη Μανολάδα κι όχι μόνο. Γιατί όλ' αυτά γίνονται για την ανάπτυξη ρε γαμώτο. Που έρχεται. Είναι στο δρόμο. Θα έρθει όταν οι μισθοί μας θα εξισωθούν με τους μισθούς της Κίνας (που για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της θα τους ρίξει κι άλλο αλλά δεν μασάμε. Θα τους ρίξουμε κι εμείς μέχρι τέλος). Συνθήκες δουλείας για όλους. Ιδού το νέο σύνθημα.
Πάντως, το θέμα που έχει κάνει το γύρο του κόσμου, δεν είναι και τόσο πρωτότυπο. Τα ίδια (ή περίπου) έχουν γίνει και παλιότερα στην ίδια περιοχή αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου (που δήθεν εκπλήσσεται τώρα) σε διάφορες εποχές. Η δουλεία μόνο στα χαρτιά καταργήθηκε. Στην πράξη άλλαξε μορφή ίσως, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει.

Ψευδόφιλες λέξεις

Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση και μια εξίσου ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε προχθές στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου  με θέμα τις διαφορετικές έννοιες ίδιων λέξεων ανάμεσα στα ελληνικά που μιλιούνται στην Κύπρο κι αυτά που διδάσκονται και είναι τα επίσημα (καλαμαρίστικα τα λένε οι ίδιοι). Και μιας και έχω συγγενείς Κυπραίους όπως ξανάγραψα, κυπραίικα άκουγα στο πανεπιστήμιο (κι ακόμα τα θυμάμαι), και είχα πάει πρόσφατα και στο νησί, το προτείνω κι από δω σήμερα.

Η απάντηση του προχθεσινού κουίζ

Προχθές έβαλα ένα κουίζ. Το υπενθυμίζω εδώ και δίνω και τις σχετικές απαντήσεις. "...το «σκορ» των Αγγλων και των αθλημάτων δεν έχει ούτε ηχητικό έστω προπάππο του το λίαν δυσαρέστου οσμής αρχαιοελληνικό «σκωρ» (μόνο στις νοσοκομειακές σκωραμίδες διασώζεται), με την ακόμα πιο δύσοσμη γενική του...". Και το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτή η λέξη (σκωρ), γιατί είναι δυσάρεστη η οσμή του και πώς κλίνεται τέλος πάντων. Και τελικά, τι είναι οι σκωραμίδες;