Χάχλες με φέτα και...

Οι χάχλες είναι τραχανάς που απλά όταν ξεραίνεται φτιάχνεται με κάποια μορφή συγκεκριμένη. Όπως έγραφα τότε που είχα περιγράψει τη διαδικασία για την παρασκευή τραχανά "Ο τραχανάς τρίβεται πολύ ή λίγο, ανάλογα τα γούστα. Κι έτσι έχουμε τον χοντρό, τον ψιλό ή τις χάχλες. Χάχλα είναι μια πίτα σκαφάτη που ξεραίνεται έτσι και μπορεί να φαγωθεί είτε σκέτη είτε γεμισμένη ωμή ή βρασμένη". Δεν είχα γράψει πως το πιο συνηθισμένο ήταν να μπαίνουν οι χάχλες στο μαγκάλι με την πυρήνα και να τρώγονται ψημένες, μια πρακτική συνηθισμένη παλιότερα (τότε που συνήθως ζεσταινόμασταν με τέτοια μαγκάλια).

Προϊόντα γάλακτος Μυτιλήνης

Λαδοτύρι σε λάδι. Σήμερα μόνο στην Αγιάσο βρίσκω κάτι τέτοιο, αυτό που πουλάνε τα τυροκομεία είναι στεγνό και παραφινομένο (άρα όχι κατάλληλο για να μπει στο λάδι).

Για τα μυτιληνιά τυριά έχω ξαναγράψει. Κι έχω βάλει και κάποιες από τις φωτογραφίες τις σημερινές. Γι' αυτό κι άλλαξα λίγο τον τίτλο και το γύρισα στα γαλακτερά για να βάλω και τον τραχανά. Τα γιαούρτια της δεν θα τα βάλω μιας και δεν κρατάνε αρκετά άρα δεν είναι για ν' αγοράσει κανένας να το πάρει μαζί του κι η παραγωγή του δεν είναι τόση που να κυκλοφορεί εκτός νησιού. Όλες οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Αγιάσου που πουλάνε διάφορα παραδοσιακά είδη φαγώσιμα και όχι μόνο, τραβηγμένες κάποιο καλοκαίρι.

Τυρόπιτα με τραχανά (χωρίς φύλλο)

Κάποια στιγμή είχα φτιάξει κολοκυθόπιτα με τραχανά. Που την δοκίμασα και μ' άρεσε πολύ. Πριν λίγο καιρό έφτιαξα τυρόπιτα με τραχανά αλλά με φύλλο. Κι αυτή μου άρεσε. Όταν έψαχνα για ιδέες πώς να την κάνω όμως, συνήθως εύρισκα άλλες παραλλαγές, χωρίς φύλλο. Ε, να μην τη δοκιμάσω κι αυτήν; Και γιατί να μην μ' αρέσει, χώρια που είναι πιο εύκολη. Τώρα είπα να την ξαναφτιάξω, αλλά δεν θυμάμαι τη συνταγή, πάντως ήταν πάντρεμα απ' τις δυο προηγούμενες και χωρίς βράσιμο του τραχανά που είδα στις περισσότερες. Ας γράψω, λοιπόν, τη δικιά μου εκδοχή νάχω για το μέλλον. Όποιος θέλει ακολουθεί και μια δοκιμή πείθει!

Φτιάχνω τραχανά

Το 2013, λίγες μέρες μετά την έναρξη τούτου του μπλογκ, είχα ανεβάσει τη συνταγή για το πώς ο ξερός τραχανάς γίνεται σούπα (όπως τον φτιάχνουμε στο χωριό μου). Εκεί λοιπόν έγραφα "Το καλοκαίρι να δώσω και οδηγίες για την παρασκευή του, τότε είναι η εποχή που φτιάχνεται". Έτσι όπως το έγραφα ήταν μια υπόσχεση για το καλοκαίρι του 13. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ούτε εκείνο ούτε τα επόμενα. Πριν λίγες μέρες ήμασταν στη Βατώ και μας είπε πως ξεκίνησε να μαζεύει (για άλλη μια φορά - κάνει τη διαδικασία 2 - 3 φορές τον χρόνο) γάλα για τραχανά. Φύγαμε και μου λέει η Μαρία "μπας κι είναι ευκαιρία να τραβήξεις καμιά φωτογραφία και να βάλεις για το πώς φτιάχνεται ο τραχανάς"; Μα έχω γράψει, λέω. Τόσο σίγουρος ήμουνα. Και ψάχνω και δεν βρίσκω τίποτα. Αλλά ούτε και φωτογραφίες από παρασκευή τραχανά κατάφερα να βρω (ή έστω βίντεο) που είμαι σίγουρος πως κάπου υπάρχουνε, είχα βιντεοσκοπήσει τη διαδικασία όταν η μάνα μου είχε τις δυνάμεις και έβραζε η ίδια τραχανά το καλοκαίρι. Τώρα δεν υπάρχει καν η ίδια. Πάντως βρέθηκε το βιντεάκι, είναι μέσα κι ο Δημήτρης μικρός μεν αλλά ανακάτευε (δηλαδή μας ανακάτευε) κι αυτός! Κι αφού δεν υπήρχε τίποτα υλικό, ευκαιρία να κάνω μια επίσκεψη στη Βατώ και να εκπληρώσω και την υπόσχεσή μου εκείνη (και να φρεσκάρω και τη μνήμη μου).

Γιαούρτι

Βασικά, δεν ξεκίνησα να γράψω το σημερινό για να δώσω συνταγή για γιαούρτι, αν και θα γίνει κι αυτό. Το πράγμα ξεκίνησε όταν πριν λίγες μέρες συζητάγαμε με τη Μαίρη για τα γιαούρτια που φτιάχνει, με απλό γάλα απ' το σουπερμάρκετ. Κι εγώ τα απέρριψα μιας και έχω μια κάποια παράδοση στο γιαούρτι. Βλέπετε έκανα γιαουρτάς. Πωλητής γιαουρτιού δηλ. Στα πολύ μικρά μου χρόνια, εκεί στην δεκαετία του 70. Κι αφού πούλαγα γιαούρτι, έχω άποψη για το πώς είναι το καλό, το σωστό γιαούρτι και δεν συμβιβάζομαι με μοιάζει με πηγμένο γάλα. Πολύ περισσότερο δεν συμβιβάζομαι, βέβαια, με το πήξιμο που γίνεται με ζελατίνα ή άλλα τέτοια μέσα και παρουσιάζεται σαν γιαούρτι (αν και, για προστασία τους οι εταιρίες δεν γράφουν πάνω τη λέξη "γιαούρτι" αλλά "επιδόρπιο".

Ρυζόγαλο

Μπήκε το τριώδιο. Και στο χωριό μου, το κατεξοχήν γλύκισμα αυτής της περιόδου είναι το ρυζόγαλο. Οι κουδουνάτοι (μασκαράδες) που γύριζαν παλιότερα, χτύπαγαν τις πόρτες και έλεγαν:
Αν έβρασε το ρυζόγαλο
κατέβασέ το κάτω
να φάω εγώ το ρυζόγαλο
κι εσύ να φας το πιάτο :)
Εγώ δεν μπορώ να πω πως τρελαίνομε γι' αυτό, άλλοι όμως είναι φαν! Εμένα μ' αρέσει μόνο ζεστό - ζεστό, μόλις βγει απ' την κατσαρόλα (καλά, να μην κάψουμε και τον στόμα μας :) )

Τραχανάς

Μια σούπα και πάλι. Τρίτη στη σειρά! Τραχανάς αυτή τη φορά, αλλά όπως φτιάχνεται στο χωριό μου. Αλλού τον ξεχωρίζουν σε ξινό και γλυκό. Εμείς αυτόν που φτιάχνουμε, είναι ο λεγόμενος ξινός. Το καλοκαίρι να δώσω και οδηγίες για την παρασκευή του, τότε είναι η εποχή που φτιάχνεται. Σε σούπα τον τρώμε συνήθως για κύριο φαγητό, μαζί με λίγο τυρί (η φέτα μπορεί να μπει μέσα, όπως είναι ζεστή η σούπα, να ψιλολιώσει και να γίνει το κάτι άλλο). Επίσης μπορεί να προστεθεί κοτόπουλο ή κυνήγι (πουλιά) ή λουκάνικο. Αν κάποιος δεν έχει ή δεν θέλει κάτι απ' αυτά μπορεί να καταφύγει στους γνωστούς κύβους ζωμού (μειώνοντας ή και απαλείφοντας το αλάτι) - αυτή είναι η συνταγή παρακάτω.