Χάχλες με φέτα και...

Οι χάχλες είναι τραχανάς που απλά όταν ξεραίνεται φτιάχνεται με κάποια μορφή συγκεκριμένη. Όπως έγραφα τότε που είχα περιγράψει τη διαδικασία για την παρασκευή τραχανά "Ο τραχανάς τρίβεται πολύ ή λίγο, ανάλογα τα γούστα. Κι έτσι έχουμε τον χοντρό, τον ψιλό ή τις χάχλες. Χάχλα είναι μια πίτα σκαφάτη που ξεραίνεται έτσι και μπορεί να φαγωθεί είτε σκέτη είτε γεμισμένη ωμή ή βρασμένη". Δεν είχα γράψει πως το πιο συνηθισμένο ήταν να μπαίνουν οι χάχλες στο μαγκάλι με την πυρήνα και να τρώγονται ψημένες, μια πρακτική συνηθισμένη παλιότερα (τότε που συνήθως ζεσταινόμασταν με τέτοια μαγκάλια).

Το καλοκαίρι, στη βραδιά γαστρονομίας που έγινε στα πλαίσια του 2ου φεστιβάλ νέων Λέσβου μας κέρασαν χάχες ψημένες με φέτα και καρπούζι μέσα. Τ' αποτέλεσμα μου άρεσε οπότε αγόρασα ένα σακουλάκι χάχλες για να φτιάξω κάτι παρόμοιο.

Το κακό ήταν πως μάλλον βιάστηκαν να τις μαζέψουν (αν και δεν νομίζω να τις ξεραίνουν στον ήλιο στο εργαστήριο που τις φτιάχνουν, κανονικά θα πρέπει να έχει ξηραντήριο) κι έτσι όταν τις άνοιξα προχτές μούρθε κάποια μυρωδιά. Οπότε τις φούρνισα κι εγώ σε χαμηλή θερμοκρασία για κάμποσες ώρες (70 βαθμούς κάνα 5ωρο) ώστε να μην μου χαλάσουν.

Και σήμερα ήρθε η ώρα να τις δοκιμάσω. Καρπούζι τέτοια εποχή δεν υπάρχει (δηλ. υπάρχει αλλά θεωρώ πως είναι παράκαιρο) οπότε είπα να βάλω ντομάτα (θα μου πείτε είναι τώρα καιρός της ντομάτας; Σίγουρα κι αυτή ξεσέρνει πια αλλά τρώγεται -κι αυτές που πήρ' απ' τη λαϊκή ήταν εξαιρετικές). Μια επιπλέον διαφορά σε σχέση μ' αυτήν που έφαγα το καλοκαίρι είναι πως τα έψησα όλα μαζί. Χμ. Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να προσθέσω σταφύλι αντί για ντομάτα (χωρίς να το ψήσω). Θα το δοκιμάσω την επόμενη φορά!

Ας δώσω και τη συνταγή λοιπόν: Δυο τρεις χάχλες για τον καθένα, λίγη φέτα μέσα (τριμμένη ελαφρά), λίγη ντομάτα κομμένη σε κυβάκια και ψήσιμο στο φούρνο στους 180 για 5 λεπτά. Έτοιμο.

Τις δοκίμασα με σταφύλι και με ρόδι (όχι ψημένα αυτά βέβαια). Το πρώτο μ' άρεσε. Το δεύτερο όχι ιδιαίτερα.