24 Οκτωβρίου 2016

Εγώ και το κάπνισμα (Μια επέτειος!)

Το σημερινό άρθρο είναι στο νου μου να τ' ανεβάσω εδώ και τόσο καιρό, από το καλοκαίρι που ο Ν. Σαραντάκος ανέβασε ένα αντίστοιχο άρθρο στο μπλογκ του με την ίδια αφορμή. Στην αρχή είπα πως θα το γράψω σαν σχόλιο από κάτω. Το ξανασκέφτηκα όμως γιατί θα ήταν αρκετά μεγάλο κομμάτι κι είπα να το βάλω στη δική μου επέτειο (ε, και θα προσθέσω κι εκεί από κάτω το λινκ προς τα εδώ, αν και είναι σίγουρο πως λίγοι θα το πάρουν χαμπάρι, αφού ο Νίκος βάζει ένα άρθρο κάθε μέρα κι έτσι αυτό έχει φύγει ποοοοοολύ απ' την επικαιρότητα).

15 Οκτωβρίου 2016

Γερμανική οργάνωση

Η Γερμανική οργανωτικότητα είναι παροιμιώδης. Κι οι ίδιοι οι Γερμανοί το προπαγανδίζουν. Θυμάμαι πως είχαμε πάει σ' ένα μουσείο και μας λέγανε πως κάποια χαλιά που βλέπαμε είχαν εξαφανιστεί απ' τους ναζί, αλλά λόγω της οργάνωσής τους της καλής κατάφεραν και τα ξαναβρήκαν αφού κι αυτοί που τα λεηλάτησαν είχαν καταγραφεί. Αλλά φαίνεται πως το "είσαι ό,τι δηλώσεις" δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα αλλά και παραπέρα. Γιατί, τότε που βρισκόμουνα εκεί, είχα διάφορες εμπειρίες που ανέτρεπαν αυτή την ιδέα. Άλλες προσωπικές κι άλλες από φίλους. Αλλά αυτό που διάβασα τελευταία, ξεπερνά κάθε φαντασία. Γιατί η πολλή μεθοδικότητα και η τυφλή εμπιστοσύνη στο να ακολουθείται η διαδικασία που έχει ξεκινήσει χωρίς παρεκλήσεις, έχει δυσάρεστα αποτελέσματα.

06 Οκτωβρίου 2016

Ιστορίες του καφέ

Μέρες έχω ν' ανεβάσω κάτι. Όχι πως τέλειωσαν οι συνταγές μου. Ούτε οι ιστορίες των εκδρομών. Φωτογραφίες πάμπολες, Πού να τελειώσουν. Αλλά δεν ξέρω, με κούρασε το κάθε δεύτερη μέρα κι έτσι το άφησα για λίγο. Ευκαιρίες πολλές και διάφορες μου δόθηκαν αλλά όλο το παράταγα. Αλλά σήμερα είπα να ανεβάσω πάλι κάτι, απ' τις δικές μου προσωπικές ιστορίες (και πιστεύω πως σίγουρα θα βάλω κι άλλη τις επόμενες μέρες :) ). Τις προηγούμενες μέρες στο (γνωστό) ιστολόγιο του Σαραντάκου, έγινε αναφορά στον καφέ (Τούρκικος καφές, καϊμακλής και μερακλίδικος (της Τέτης Σώλου)). Εκεί λοιπόν γράφτηκαν κάμποσες προσωπικές ιστορίες που με παρακίνησαν να γράψω κι εγώ τις δικές μου, που δεν ήταν και μόνο μία! Ιστορίες του καφέ, του τούρκικο αλλά όχι μόνο. Αν και η παραπάνω φωτογραφία είναι από την αντίστοιχη δημοσίευση για καφέδες στο μπλογκ της Γερμανίας.

04 Σεπτεμβρίου 2016

Παγωτό γιαούρτι μηχανής

Είπαμε πως το καλοκαίρι ακόμα κρατάει, άρα οι συνταγές του καλοκαιριού συνεχίζονται. Για σήμερα μια συνταγή για παγωτό με παγωτομηχανή. Είχα πάρει κάποια στιγμή μία και ψάχναμε συνταγές. Αυτή τη βρήκε η Ειρήνη. Το κακό είναι πως όσες συνταγές και ν' αλλάξαμε, με την παγωτομηχανή ευχαριστημένοι δεν μείναμε. Έτσι την αφήσαμε στην άκρη και γυρίσαμε στο έτοιμο (παρόλο που οι συνταγές που είχα - με ή χωρίς τη μηχανή - ήταν πολλές).


02 Σεπτεμβρίου 2016

Γιαουρτοζελέ

Ένα εύκολο και δροσιστικό γλύκισμα. Απλό κι ελαφρύ, ό,τι πρέπει για τις ζεστές μέρες που ακόμα κρατάνε (έστω και με κάποια σκαμπανεβάσματα).

31 Αυγούστου 2016

Χταπόδι κρασάτο

Φεύγοντας απ' το χωριό ο Δούκας μου έκανε δώρο ένα χταπόδι (που το είχε ψαρέψει φυσικά ο ίδιος). Κι έπρεπε να το φτιάξω άμεσα. Ψάχνω συνταγή για κρασάτο και βρίσκω μόνο μια που είχα βάλει παλιά για χταπόδι με καραμελωμένα κρεμμύδια. Απλό κρασάτο δεν είχα βάλει, αν και τη συνταγή την είχα και με διπλή παραλλαγή ως προς την εκτέλεση. Ευκαιρία λοιπόν, μόνο που το φάγαμε και φωτογραφία δεν έβγαλα :(. Η δεύτερη ιδέα μοιάζει μ' αυτή του Μαμαλάκη! Να σημειώσω πως τελικά ντομάτα δεν έβαλα (και δεν το μετάνιωσα).

29 Αυγούστου 2016

Ντινάν - στην πόλη

Το κάστρο της Ντινάν είχε ιδιαίτερη σημασία γιατί η πόλη είναι πάνω σ' ένα ποτάμι και σ' ένα σημείο που πέρναγαν πολλοί δρόμοι. Κι η σημερινή πόλη το ποτάμι έχει για σημείο αναφοράς.

27 Αυγούστου 2016

Ντινάν - η Ακρόπολη

Δίπλα στη Ναμύρ και λίγο πιο μακρυά είναι η Ντινάν (Dinant), μια πόλη με διάφορα αξιοθέατα, που είναι όλα κοντά θεωρητικά. Έτσι ξεκινήσαμε τη μέρα μας από κει. Βάζω στον πλοηγό (τζι-πι-ες στα ελληνικά) το κέντρο της πόλης σε πρώτη φάση και μετά ψάχνω πάρκινγκ εκεί γύρω. Μου δείχνει στα 300 μέτρα το πάρκινγκ της ακρόπολης της πόλης (La Citadelle de Dinant) οπότε μετακινώ τον προορισμό σ' αυτό. Δεν ήταν κακή η επιλογή τελικά, αλλά δεν ήταν κι αυτό που σκεφτόμουνα, αφού το πάρκινγκ μπορεί να ήταν 300 μέτρα σε ακτίνα, αλλά και με πάνω από 100 μέτρα υψομετρική διαφορά!