Ρύζι με λαχανικά στον ατμομάγειρα

Πριν κάποια χρόνια είχα αγοράσει έναν ατμομάγειρα. Μια συσκευή δηλαδή που ζεσταίνει νερό και το μετατρέπει σε ατμό που περνάει από τις τρύπες και μ' αυτό τον τρόπο μαγειρεύεται το φαγητό. Προφανώς δεν είναι κατάλληλος τρόπος για όλα τα φαγητά, μόνο όσα γίνονται στον ατμό (κι όπως φαίνεται στη φωτογραφία, δεν είναι και λίγα τα είδη). Εγώ όμως τον χρησιμοποιώ κυρίως για λαχανικά. Αλλά και ρύζι που μπορεί να μαγειρευτεί κι αυτό εκεί πέρα, σε ένα μπολάκι όμως (που συνόδευε τον ατμομάγειρά μας). Τα χρόνια εκείνα τον χρησιμοποιούσαμε σχεδόν κάθε βδομάδα. Τώρα τον έχουμε ψιλοξεχάσει. Σπάνια τον βάζουμε σε χρήση αν και είναι πολύ καλή ιδέα, πολύ υγιεινή και πανεύκολη.

Κουλουράκια Μαίρης

Συνταγές για κουλούρια έχω βάλει κι άλλες φορές. Αλλά δεν είναι και τόσα πολλές όσο η κατανάλωσή τους. Γιατί είτε για συμπλήρωμα στον καφέ είτε σκέτα τρώγονται όλες τις εποχές και μιας και διατηρούνται για καιρό είναι ένα καλό συμπλήρωμα. Ρίχνοντας μια ματιά στο αρχείο των συνταγών έπεσα πάνω σε μπόλικες που υπάρχουν ακόμα αδημοσίευτες κι είπα ν' αρχίσω να δίνω παραλλαγές. Ξεκινάω με τα κουλουράκια της Μαίρης. Γιατί αυτή η επιλογή; Μα αν ξεκίναγα απ' όποια άλλη συνταγή, σίγουρα θα συμπλήρωνε από κάτω. Ας βάλω λοιπόν τη δική της στην αρχή και το πολύ να συμπληρώσει πράγματα που δεν μούχει πει. Πονηρός ο βλάχος. :)

Γαριδομακαρονάδα

Τη μακαρονάδα με θαλασσινά πρώτη φορά την έφτιαξα. Ήμασταν μαζεμένοι χτες για φαγητό μια παρέα κι είπα εκτός απ' τον παραδοσιακό μπακαλιάρο να έχουμε και κάτι άλλο, αλλά να είναι και θαλασσινό (μπακαλιάρος και μπριζόλα δεν μου κάθεται με τίποτα :) ). Έπεσαν διάφορες ιδέες κι η κατάληξη ήταν στη γαριδομακαρονάδα. Που είναι απ' τη μια μακαρονάδα κατά τα γνωστά (με χοντρό μακαρόνι Νο 6 και πάνω ή λαζάνι που το έχουμε πει λιγκουίνι ή άλλο τέτοιο ζυμαρικό) κι απ' την άλλη μια σάλτσα με γαρίδες που αφού φτιαχτούνε χώρια, παντρεύονται μαζί. Είχα στο νου μου ιδέα πώς γίνεται αν και, δεν την είχα φτιάξει ποτέ. Επιβεβαίωσα από δυο - τρεις άλλες συνταγές, την έφτιαξα και την παρουσιάζω εδώ.

Σολομός ποσέ

Πόσο καιρό έχω να το φτιάξω έτσι! Το είχα σχεδόν ξεχάσει, όταν ψάχνοντας τι να γράψω σήμερα το είδα. Να το βάλω στο πρόγραμμα για τις επόμενες μέρες!
Ο σολομός είναι ένα περίεργο ψάρι, που δεν θέλει και πολλά. Ποσέ γίνεται και σκέτος, σε λίγο νερό μόνο. Η παραλλαγή αυτή τον κάνει πιο μυρωδάτο, αν αρέσει έτσι. Δεν είναι συνηθισμένο ψάρι για μας, ό,τι βρίσκεται είναι ιχθυοτροφείου και μας έρχεται απ' το εξωτερικό, ενώ υπάρχει και καταψυγμένος. Θυμάμαι σ' ένα ταξίδι στη Σκανδιναβία που είχε σολομό πρωί, μεσημέρι και βράδυ! Είναι ένα ψάρι πλούσιο σε Ω3, καλά λιπαρά δηλαδή, που όμως στην Ελλάδα τα βρίσκουμε και στις ταπεινές σαρδελίτσες :)

Ονόματα ανέμων

Είναι πάρα πολύς καιρός που λέω να γράψω για τα ονόματα των ανέμων. Κοντά δυο χρόνια που έχω τραβήξει μια φωτογραφία σε καραβάκι μ' ένα ανεμολόγιο (βασικά, είχα ζητήσει απ' τη Μαρία να την τραβήξει). Ωραία ήταν η ιδέα που ήταν χαραγμένα τα ονόματα σε καθρέφτη, όμως η φωτογραφία δεν μπορώ να πω πως ήταν τελικά καλή αφού, όπως και να γίνει, δεν φαινόταν το ονόματα αλλά το καραβάκι! Είχα ψάξει από τότε στο γκουγκλ κι είχα βρει διάφορες πληροφορίες αλλά και εικόνες, κι απ' αυτές έκλεψα και παρουσιάζω παραπάνω.

Πιλάφι με σαφράν, τηγανητό φιδέ και ρόδι!

Αυτό το φαΐ το διάβασα, μ' άρεσε αλλά δεν έτυχε να το φτιάξω ακόμα. Είναι στα υπόψην, αν και όιχ για τον δυόσμο δεν είμαι και πολύ σίγουρος πως θα βάλω.

Ηρίννη

Βρέθηκα το τριήμερο σε μια ελληνική πόλη που δεν είχα ξαναπάει. Και για να πάω εκεί που έμενα έπρεπε να περάσω την οδό Ηρίννης. Στην αρχή σκέφτηκα πως θα είναι ανορθόγραφο. Αλλά τέτοια διπλή ανορθογραφία; Δύσκολο. Είχα ακούσει για την αρχαία Ιρίνα αλλά για την Ηρίννη όχι. Ψάχνω λοιπόν στον γκούγκλη. Αλλά όχι σκέτα. Με αυτάκια (εισαγωγικά) για να μου βρει το ακριβές όνομα κι όχι αυτά που μοιάζουν ηχητικά (δηλ. γράφοντας "Ηρίννη"). Και οποία έκπληξη! Όχι μόνο είναι υπαρκτό όνομα, αλλά είναι και λυρική ποιήτρια απ' τη Μυτιλήνη, σύγχρονη της Σαπφούς και του Αλκαίου! Της οποίας υπάρχουν διαθέσιμα 3 έργα! Κι εγώ, αν και Μυτιληνιός, δεν είχα ιδέα...

Ιστορίες της γιαγιάς της μαμάς μου

Έγραφα τις προάλλες για την ιστορία της προ-προγιαγιάς μου, καιρός να γράψω και για την ίδια την προγιαγιά όπως υποσχέθηκα. Η φωτογραφία παραπάνω είναι από την κηδεία της, στις αρχές της δεκαετίας του 50. Είχε φαγωθεί να λέει στο άντρα της πως είναι 10 χρόνια μεγαλύτερός της άρα, θα πεθάνει αυτός πρώτος κι αυτή θα ζήσει 10 χρόνια τουλάχιστον μετά. Τόλεγε, και τόκανε. Πράγματι, έζησε μέχρι τα 90 της και κάτι. Στα 90 είχε πεθάνει ο παππούς. Ο οποίος στα χρόνια του ήταν μεγάλος και τρανός. Προεστός του χωριού, είχε καφενείο, είχε ελαιοτριβείο, βουνά ολόκληρα από πευκοδάση (που τότε έδιναν και εμπορεύσιμα υλικά) κι από ελαιόδεντρα και δεν θυμάμαι τι άλλο. Όμως το βασικό κουμάντο σε όλα το έκανε η γιαγιά!