15 Μαΐου 2015

Μπεράτι

Πρώτη μέρα ταξιδιού. Ξεκινάμε απ' την κεντρική Ελλάδα με πρώτο προορισμό το Μπεράτι (Berat) της Αλβανίας του οποίου το κέντρο είναι στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το ταξίδι ξεκίνησε καλά, αλλά στο δρόμο μας έπιασε βροχή. Ευτυχώς, μας έκανε και διαλείμματα να μπορέσουμε να δούμε την πόλη.

13 Μαΐου 2015

Κότσι χοιρινό

Το κότσι το είχα πρωτοδοκιμάσει σε μια ταβέρνα στα Λιόσια. Προ του 55 λεγότανε (και λέγεται) κι είχαμε πάει εκεί μιας και τραγουδούσε κάποιος γνωστός μας. Έψαχνα πολύ να βρω ένα ταβερνάκι που να έχει και μουσική, κάτι που στη Θεσσαλονίκη ήταν στάνταρ. Έτσι το θεώρησα δώρο εξ ουρανού. Και πράγματι η ταβέρνα αποδείχτηκε εξαιρετική. Από τότε πήγα και ξαναπήγα (τελευταία φορά φέτος το Γενάρη). Εκεί λοιπόν δοκίμασα κότσι κι όταν πάω συνήθως παραγγέλνω ένα. Που είναι φαγητό για δυο άτομα συνήθως. Το ξαναβρήκα στη Γερμανία. Κλασσικό πιάτο μπιραρίας. Όπως στη Χόμπροϊχαους απ' την οποία κι η φωτογραφία. Εκεί συνοδευτικό είναι τα κνέντελ, Μπαλάκια από πουρέ πατάτας στην καλύτερη περίπτωση όπως αυτά που τρωγόντουσαν.

11 Μαΐου 2015

Μπάμιες

Πολύ τουριστικό ταξίδι έπεσε κι άφησα πίσω τα γευστικά. Διακοπή λοιπόν σήμερα, να βάλω μια συνταγή. Τις μπάμιες δεν τις χώνευα και πολύ. Θες γιατί είχαν διαδικασία για να γίνουνε (γιατί παλιότερα τις καθαρίζαμε και τις αφήναμε με ξύδι στον ήλιο να μαραθούνε) θες γιατί έχουν μια περίεργη υφή δεν τις μαγείρευα. Μέχρι που κάποια στιγμή συζητάγαμε στο σπίτι για το ότι πρέπει να έχουμε ποικιλία στο φαγητό μας και πως εμείς (εγώ κι η Μαρία δηλ.) τρώμε απόλα τα φαγητά. Και πετάγετ' ο Δημήτρης και μας λέει "ναι, αλλά μπάμιες δεν τρώτε και δεν μαγειρεύετε". Απ' αυτή την αφορμή και για να καταρρίψουμε την ιστορία εντάχθηκαν κι οι μπάμιες στα λαδερά. Βέβαια, πιο απλοποιημένα τα πράγματα. Κατεψυγμένη μπάμια που υπάρχει όποτε τη θες κι είναι και πιο εύκολη.

09 Μαΐου 2015

Ξύσιμο κεφαλιού

Έγραφα προχτές για την βόλτα που κάναμε στους τόπους κράτησης που υπήρχαν επί χούντας στον δήμο Διονύσου. Για να πραγματοποιηθεί η βόλτα υπήρχε ένα λεωφορείο του δήμου και πολλά ιδιωτικά αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή βλέπω την οδηγίνα του λεωφορείου να σηκώνει το χέρι της και να ξύνει το κεφάλι της. Και θυμήθηκα μια παρόμοια φάση στα Γιάννενα. Όταν ήμουνα φοιτητής. Που ήμουνα εγώ που ξυνόμουνα αλλά για πλάκα. Αλλιώς γιατί να θυμάμαι τη συγκεκριμένη φορά.

07 Μαΐου 2015

Κέικ με φρούτα του δάσους

Προχτές ήταν η γιορτή της Ειρήνης. Την παραμονή φτιάχτηκαν στο σπίτι 4 + 1 γλυκά. Το συν ένα ήταν τα μουστοκούλουρα που μας είχαν τελειώσει κι έπρεπε να ανανεώσουμε :) Τα 4 ήταν ένα για το σχολείο της Ειρήνης κι από ένα για το δικό μου και της Μαρίας, ε, να μην έχουμε κι ένα για το σπίτι ;) Για το σπίτι αποφασίσαμε ένα τσίζκεϊκ. Η Ειρήνη έφτιαξε μάφιν. Η Μαρία ήθελε κέικ με καρύδια. Εγώ θάθελα κάτι παρόμοιο, αλλά το καρύδι δεν το πολυπάω (εκτός απ' την καρυδόπιτα). Έτσι είπα να το παραλλάξ χρησιμοποιώντας κάτι φρούτα του δάσους που είχα στην κατάψυξη. Κι έγινε καταπληκτικό. Και δεν το λέω μόνο εγώ που το έφτιαξα. Το είπαν όσοι το δοκίμασα.

05 Μαΐου 2015

Μικρά αλλ' εντυπωσιακά

Όταν διαβάζω κάτι που με εντυπωσιάζει ως γεγονός, συνήθως κρατάω ανοιχτή την καρτέλα για να αναφερθώ σ' αυτό από δω. Μερικές φορές ο καιρός περνάει και οι ανοιχτές καρτέλες πληθαίνουν και τίποτα δεν γράφω, συνήθως γιατί το άρθρο που διάβασα δεν είναι τέτοιο που θα μπορούσα να γράψω αρκετά. Έτσι, πολλές φορές τα κλείνω και πάνε. Σήμερα λοιπόν είπα να κάνω μια αλλαγή και να παρουσιάσω μαζεμένα κάποια τέτοια μικροθέματα. Ένα ας πούμε είναι πως η καρέκλα του επικεφαλής του ΔΝΤ είναι επικίνδυνη. Μετά τον Στρος Καν που συνελήφθη, τώρα σειρά είχε ακόμα ένας (πρώην) επικεφαλής ονόματι Ράτο, που τον συλλάβανε. Και αυτοί οι άνθρωποι κανονίζουν τα λεφτά μας και τη ζωή μας :(

03 Μαΐου 2015

Αναμνήσεις, 1967

Την περασμένη Κυριακή έγινε μια επετειακή εκδήλωση με αφορμή την 48η επέτειο απ' το πραξικόπημα του 1967, Η εκδήλωση ήταν μια βόλτα στους τόπους κράτησης που υπάρχουν στο δήμο μας. Το στρατόπεδο Διονύσου που ήταν η πρώτη στάση, δεν υπάρχει πια. Εκεί ήταν το 501 τάγμα πεζοναυτών. Σήμερα είδαμε πού περίπου ήτανε,. Σήμερα στη θέση του υπάρχουν ένα κλειστό γυμναστήριο, ένα γήπεδο, ο χώρος που ΘΑ χτιστεί το λύκειο Διονύσου, ένα κομμάτι που έχει γίνει δάσος και μπόλικες βίλες. Το μόνο που υπάρχει απ' τα παλιά είν' ένα κτίριο που πρέπει να ήταν το ΚΨΜ (ας πούμε το κυλικείο :) για τους αμύητους στα στρατιωτικά).

01 Μαΐου 2015

Δαλματικές

Ξεκίνησα στο προηγούμενο σημείωμα να γράφω για το ταξίδι μου στις Δαλματικές ακτές τις μέρες του Πάσχα. Και λέω να το συνεχίσω αυτές τις μέρες και να βάλω ό,τι σχετικό έχω να γράψω και να μην τ' αφήσω για το μέλλον γιατί ό,τι αφήνεται ξεμένει. Όπως π.χ. με την Τουρκία που ακόμα δεν έχω τελειώσει (αλλά ήταν και πολλά αυτά που σημείωσα, καμιά 80 θέλω συνολικά). Και τώρα σε κάποια δεν θυμάμαι τι ήθελα να γράψω :). Συνεχίζω λοιπόν με τον απολογισμό.