Τουρκία: Η φωνή του μουεζίνη

Πέντε φορές τη μέρα από τα μεγάφωνα των τζαμιών ακούγεται η φωνή του μουεζίνη που καλεί τους μουσουλμάνους να προσευχηθούν. Μια αχάραγα, κατά τις τεσσερισήμισι το πρωί, μια κατά τις 8(; ), μια στη 1 και, μια στις 5 και, μια στις 8 και μισή το βράδυ και μια λίγο πριν τις 10 (αυτά ισχύουν γι' αυτήν την εποχή μιας και έχει σχέση με το φως του ήλιου, είναι αρκετά πολύπλοκο το σύστημα υπολογισμού των ωρών που υπάρχει και ειδική εφαρμογή για να βρίσκει ο "καλός" μουσουλμάνος τις ώρες που πρέπει να προσεύχεται). Κι επειδή η προσευχή αυτή ακούγεται απ' τα μεγάφωνα των μιναρέδων, ακούγεται σ' όλη την πόλη (την όποια πόλη).

Τουρκία: Αεροπορικές εταιρίες

Όπως αναφέρθηκε τις προηγούμενες μέρες, έκανα ένα ταξίδι στην Πόλη. Διάφορες εντυπώσεις από την εκεί παραμονή μου λέω να βάλω τον επόμενο καιρό. Ειδικά τώρα που τα θυμάμαι, αν και, έχω και κάποιες σημειώσεις. Σε μικρά σημειώματα, όπως τον πρώτο καιρό στη Γερμανία :) Και κάποια στιγμή,μετά τις εντυπώσεις θ' ακολουθήσουν και τουριστικές φωτογραφίες. Η πρώτη επαφή με την Τουρκία είναι ή με κάποιο καραβάκι απ' τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Εγώ χρησιμοποίησα το δεύτερο δρόμο αλλά στη διαδρομή έκανα και παραλαβή από αεροδρόμιο. Όχι το μεγάλο και επίσημο, το Αττατούρκ, αλλά ένα άλλο απ' την ασιατική πλευρά της Πόλης, το Σαμπιχά Γκιοκτσέν (Sabiha Gökçen - η πρώτη Τουρκάλα πιλότος αεροπλάνου) στο οποίο προσγειώνεται η Πήγασος αλλά και μερικές άλλες μικρότερες εταιρίες.

Αλκοόλ και εκλογές

Τα παλιά χρόνια θυμάμαι, την προηγούμενη μέρα απ' τις εκλογές, απαγορευόταν να σερβίρεται αλκοόλ στα μαγαζιά. Έτσι οι μερακλήδες ήταν υποχρεωμένοι να στερούνται το ρακάκι τους εκείνη τη μέρα. Δεν θυμάμαι τι γινόταν τη μέρα των εκλογών, ενώ δεν ξέρω τι συνέβαινε ως προς την πώληση αλκοολούχων από μαγαζιά. Είτε γιατί ήμουνα πολύ μικρός είτε γιατί δεν υπήρχα πρόβλημα τέτοιο. Γιατί θυμάμαι τα σχόλια που έλεγαν πως και τι έγινε που δεν σερβίρουν τα καφενεία (γιατί στο καφενείο τα πίνανε τότε - αλλά και σήμερα στο χωριό, το ίδιο γίνεται) αφού ο καθένας θα μπορούσε να πιει στο σπίτι του. Όλ' αυτά σίγουρα προχουντικά αλλά και στις πρώτες (ή και στις δεύτερες; δεν είμαι σίγουρος) εκλογές μετεκλογικά. Μετά,κάποια στιγμή αυτό σταμάτησε.

Πανσέληνος στην Πόλη

Μιας και το ζήτησε ο Δημήτρης. Η πανσέληνος του Αυγούστου, πάνω από τον πύργο του Λεονάρδου (μέσα στο Βόσπορο). Πίσω το Σκούταρι (Üsküdar). Βέβαια, η φωτογραφία δεν είναι ποιητική, ούτε καν καλή θα έλεγα, αλλά τι να κάνουμε, αυτή έχουμε. Τραβηγμένη μέσα από καραβάκι, επιστρέφοντας από την Πρίγκηπο. Θα ήταν πιο εντυπωσιακό αν η νύχτα ήταν προχωρημένη, αλλά τότε και το φεγγάρι θα ήταν πολύ ψηλά (κι εγώ πολύ κουρασμένος).

Τούρκικη λίρα

Τα παλιά χρόνια, εκεί στο μακρινό 1997 που είχα πρωτοπάει στην Τουρκία, το τοπικό νόμισμα ήταν η τούρκικη λίρα. Ένα νόμισμα υποτιμημένο πολλές φορές αλλά και που συνεχώς έχανε αξία. Θυμάμαι πως μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο από 625 χιλιάδες λίρες που πήρα με 1000 ελληνικές δραχμές την πρώτη φορά, έφτασα να παίρνω 820. Κι επειδή κι οι ίδιοι ξέρανε πως οι τιμές τους ήταν σε χιλιάδες λίρες, συνήθως παραλείπανε τα τρία μηδενικά των χιλιάδων και στη θέση τους βάζανε μια παύλα. Κάποια στιγμή (θαρρώ το 2005) έκοψαν 6 μηδενικά και καθιέρωσαν την νέα τούρκικη λίρα. Και μιας και το νέο στα τούρκικα είναι γενί (yeni) στην αγορά συναλλάγματος ξεχωρίζει με τα τρία γράμματα: TLY

Άλμη

Πολλές φορές χρειάζεται να διατηρήσω κάτι στην άλμη. Παλιά τεχνική, σήμερα τις περισσότερες φορές τα βάζω στην κατάψυξη. Άλλες φορές όμως, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ακόμα και γιατί αλλάζει η γεύση. Με την άλμη π.χ. μπορώ να φτιάξω τουρσί. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μ' άλλον τρόπο απ' το να φτιάξω άλμη. Δίνω λοιπόν εδώ τη βασική συνταγή, αν χρειάζεται πιο δυνατή άλμη, προσθέτω λίγο αλάτι ακόμα.

Κολοκύθι γλυκό

Καλοκαίρι κι εποχή για γλυκά. Κι ευκαιρία που είμαι στο χωριό να μαζέψω καμιά συνταγή απ' τα παλιά, τα παραδοσιακά, τα μη συνηθισμένα. Κι έκανα αρχή με ένα γλυκό που το φρούτο του δεν είναι της εποχής! Γιατί το βάζω τώρα τότε; Εμ, αφού τώρα το έμαθα. Πηγή; η θεία μου η Βενετία, που ασχολείται χρόνια με τέτοια. Το κολοκύθι που αναφέρεται εδώ είναι μια ιδιαίτερη ποικιλία, είναι μεγάλο και άσπρο. Βέβαια, με παρόμοια διαδικασία μπορεί να γίνει γλυκό κι άλλο κολοκύθι: Το κόκκινο, που τότε το γλυκό παίρνει ένα σκούρο κοκκινωπό χρώμα. Ή αυτό που βρίσκουμε στα μανάβικα και στις λαϊκές όλο το χρόνο. Μόνο που στην περίπτωση αυτή πρέπει να είναι πολύ μεγάλο και ώριμο.

Ασβεστόνερο

Το ασβεστόνερο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο όταν φτιάχνουμε γλυκά του κουταλιού (έστω κι αν τρώγονται με πιρούνι, για έναν περίεργο λόγο πάλι του κουταλιού λέγονται). Τι είναι όμως αυτό το ασβεστόνερο; Είναι νερό που παίρνουμε από τον ασβέστη, όπως λέει και το όνομά του. Βέβαια, το ασβεστόνερο ΔΕΝ πρέπει να έχει υπόλοιπα ασβέστη. Θα περιγράψω λοιπόν το πώς το παίρνω.