Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σχάρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σχάρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

10 Αυγούστου 2020

Κεφτέδες στη σχάρα

Δημοσιεύσεων αρχείου συνέχεια αλλά και κεφτέδων συνέχεια. Άλλη εκδοχή η σημερινή, πιο ελαφριά αφού είναι στη σχάρα κι όχι στο τηγάνι κι ας λέει για τόσο βοδινό πάχος. Θα λυώσει στη σχάρα και θα πέσει (ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε) αλλά θα κάνει τον κιμά να μην στεγνώσει.

14 Ιουλίου 2016

Σαρδέλες στο κληματόφυλλο

Οι σαρδέλες είναι ψάρι για όλο σχεδόν το χρόνο και μάλιστα ιδιαίτερα ωφέλιμο αφού έχει τα περίφημα Ω3 λιπαρά. Όμως το καλοκαίρι τρώγονται ένα παραπάνω. Τα κληματόφυλλα πάλι, τα βρίσκουμε την άνοιξη άντε αρχές καλοκαιριού οπότε προλαβαίνει κανείς ακόμα για το συγκεκριμένο μεζέ. Όχι δηλαδή πως δεν τρώγονται και σαν κανονικό φαγητό. αλλά μιας και το κληματόφυλλο δίνει ένα ιδιαίτερο ξυνούτσικο τόνο, είναι και νοστιμότατος μεζές :)

31 Αυγούστου 2015

Χταποδάκι

Για άλλο πήγαινα κι άλλο ανεβάζω. Για πανσέληνο τ' Αυγούστου ήθελα να βάλω σήμερα, αλλά έλα που η σύνδεση στο νέτι είναι να την κλαις. Έτσι βάζω μια φωτογραφία που την είχα ανεβάσει αλλά δεν είχα προλάβει να γράψω. Καλοκαίρι και τα πλοκάμια απ' το χταπόδι λιάζονται. Στη Σκάλα Σκαμιάς, στη Λέσβο. Έτοιμα να καταλήξουν στο πιάτο του κάθε καλοφαγά. Συνταγή για χταπόδι ψητό; Κάρβουνα δυνατά να υπάρχουνε και δεν χρειάζεται κάτι άλλο :)

05 Απριλίου 2014

Μπιφτέκια

Τα μπιφτέκια δεν τα πολυσυνηθίζω. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί συνήθως μου μαδάνε. Ίσως γιατί τα έχω συνδέσει πως είναι φαγητό για αρρώστους. Και είναι δηλαδή. Μιας και είναι ένα καθαρό και ελαφρύ φαγητό. Αλλά δεν είναι μόνο για αρρώστους, κάτι που συνήθως το ξεχνάω. Απ' την άλλη, άμα είναι να ψήσω, προτιμώ να ψήσω κάνα παϊδάκι ή καμιά χοιρινή, έτσι κι αλλιώς δεν είμαι φαν του μοσχαρίσιου. Και τώρα που τα έφτιαξα, μια αρρώστια ήταν η αφορμή. Κι αφού τα έφτιαξα, είπα να τα ανεβάσω κι εδώ!

16 Φεβρουαρίου 2014

Σαγανάκι

Σαγάνι, σύμφωνα και με το λεξικό της νεοελληνικής, είναι ένα τηγάνι (μικρό συνήθως) με δυο χερούλια, όπως έχουν και οι κατσαρόλες. Έχω καιρό να δω και να χρησιμοποιήσω κάτι τέτοιο, έχει ξεμείνει ένα στο χωριό. Μάλλον ήταν πρόδρομος του τηγανιού, που επειδή όταν το τηγάνι είναι στη φωτιά είναι δύσκολο να βάλεις τα χέρια σου και να το βγάλεις μάκρυνε το χερούλι. Εν πάση περιπτώσει, δεν θα ασχοληθούμε τώρα με την ιστορία του τηγανιού, εδώ μας ενδιαφέρει το σαγανάκι. Η κατάληξη -άκι συνήθως δείχνει κάτι μικρό και πράγματι, η αρχική σημασία της λέξης σαγανάκι ήταν το μικρό σαγάνι (κι αυτήν έχει μόνο το ΛΚΝ), τηγανάκι δηλαδή, ειδικού σχήματος. Όμως, η λέξη έχει άλλη μια σημασία που ευτυχώς μας τη δίνει η Βικιπαίδεια: το τυρί που μαγειρεμένο σ' ένα τέτοιο σκεύος πήρε αυτό το όνομα και προφανώς αυτό είναι που μας ενδιαφέρει εδώ.

22 Δεκεμβρίου 2013

Μπριζόλες χριστουγεννιάτικες

Το 'πα και το ξαναλέω, πάλι θα το ξαναπώ. Τα Χριστούγεννα, το παραδοσιακό μας έδεσμα ήταν το χοιρινό. Πρωί - πρωί ο κόσμος έτρωγε μπριζόλες. Βέβαια, έτσι σκέτα, δεν γίνεται αισθητό το τι ακριβώς συνέβαινε. Γιατί μπορεί ίσως να φανταστεί κάποιος το να μυρίζει τσίκνα το χωριό, αλλά γευστικά αυτό τι σήμαινε; Γιατί ήταν κάτι το διαφορετικό από τις μπριζόλες που τρώγονταν τις άλλες μέρες; Καταρχάς το κρέας έτσι κι αλλιώς ήταν σπάνιο. Το χοιρινό δε, μόνο τα Χριστούγεννα υπήρχε. Τον άλλο καιρό, αν σφάζανε κάνα μοσχάρι και έπαιρναν (μερικοί) μοσχαρίσιες μπριζόλες, αλλιώς αρνιά και κατσίκια (ή και κοτόπουλο) τις σπάνιες φορές που το τραπέζι είχε κρέας. Απ' την άλλη, οι χριστουγεννιάτικες χοιρινές μπριζόλες είχαν ιδιαίτερη παρασκευή.Συνήθως το κρέας συνοδευόταν από κάτι άλλο για συμπλήρωμα (και για να χορτάσεις, εμένα μου φάνηκε αδιανόητο να φάω το αρνί του Πάσχα σκέτο, μόνο κρέας και σαλάτα, την πρώτη φορά που μου έτυχε, στο σπίτι του πεθερού μου, είπα να φτιάξω καμιά πατάτα κι αυτοί πάλι με κοίταγαν σαν ούφο - αφού έχουμε κρέας, γιατί να φάμε πατάτες). Επειδή όμως οι μπριζόλες αυτές τρώγονταν πρωί, δεν έπαιρνε για άλλα συνοδευτικά. Αλλά κάτι έμπαινε κι εκεί. Κρεμμύδι ψημένο. Αλλά πολλά έγραψα για εισαγωγή, ας δώσω το πώς και το τι.

06 Αυγούστου 2013

Ψάρια ψητά

Της μεταμορφώσεως του Σωτήρος σήμερα, να ευχηθώ χρόνια πολλά στους Σωτήρηδες που γιορτάζουν. Αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι οι ευχές αλλά με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής και μιας και σήμερα η παράδοση προβλέπει "κατάλυση ιχθύος" επιτρέπεται δηλ. η κατανάλωση ψαριών εν μέσω της νηστείας του δεκαπενταύγουστου (για όσους νηστεύουν βέβαια) που η κατάλυση έχει μεταφραστεί σε έθιμο να τρως ψάρι αυτή τη μέρα (το ίδιο ισχύει και στις 25 του Μάρτη και την Κυριακή των Βαΐων) να αναφερθώ σε ψάρια σήμερα. Και μιας και είχα ξεκινήσει με σκάρα, είπα να τα συνδυάσω αυτά τα δυο και ιδού: για σήμερα έχουμε ψητά ψάρια.

04 Αυγούστου 2013

Μπριζόλες κλπ στη σκάρα

Το να ψήσει κανείς στη σκάρα, είτε κρεατικά είτε ψαρικά, φαντάζει απλή υπόθεση. Και στην πραγματικότητα κάπως έτσι είναι. Θέλει κάποια προσοχή βέβαια, αλλά από κει και πέρα όλα είναι εύκολα. Μερικά μυστικά σήμερα για τα κρεατικά: τις μπριζόλες δεν τις αλατίζω πριν. Κάποιοι το συνηθίζουν, όμως όταν είναι αλατισμένες και ψήνονται βγάζουν τα νερά τους και γίνονται πολύ στεγνές. Για τον ίδιο λόγο προτιμώ να είναι κομμένα χοντρές. Μπορώ αν θέλω να τις περάσω με ρίγανη και πιπέρι (ή και θυμάρι κι άλλα αρωματικά) και να τις αφήσω κάμποσες ώρες για να νοστιμέψουν ή να τις βάλω σε μαρινάδα (αν και το αποφεύγω). Αν μου φαίνονται σκληρές τις χτυπάω μ' ένα ειδικό βαρίδι για να σπάσουν οι ίνες τους (αν τις έχω βάλει στην κατάψυξη για μερικές μέρες, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη). Συνήθως, δεν χρησιμοποιώ τις διπλές σκάρες παρά μόνο αν τα κρεατικά μου είναι ομοιόμορφα σε είδος και σε κόψιμο.

13 Ιουνίου 2013

Καλαμάρια ψητά

Ένα τελείως απλό φαγητό που όμως δεν το είχα φάει (άρα κι φτιάξει) ποτέ. Μέχρι που ένα μεσημέρι μου πρότεινε φίλος να πάμε για φαγητό ένα μεσημέρι στο Μόναχο. Και διάλεξε για τόπο φαγητού ένα κυλικείο(!) σε μια απ' τις πισίνες (μπαντ - bad) της πόλης. Παράξενο μου φάνηκε μιας και σε κυλικείο φαγητό δεν το έχω συνηθίσει. Όμως η επιλογή του ήταν εξαιρετική. Και για γεύμα πρότεινε το συγκεκριμένο πιάτο: καλαμάρια ψητά. Το κυλικείο το είχε Έλληνας (ο φίλος ήταν διεθνής, καμιά σχέση με Ελλάδα εκτός απ' την αγάπη του για τη χώρα) και μας εντυπωσίασε με το πιάτο του. Τα καλαμαράκια ψημένα στη σχάρα παρουσιάστηκαν όπως στη φωτογραφία: πάνω σε μαρούλι (δεν θυμάμαι αν ήταν πολύχρωμο). Κι ήταν μια αποκάλυψη. Νοστιμότατο και υγιεινό.