Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

07 Μαρτίου 2024

Δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες

Διαβάζω πως μέσα στον Μάρτη θα αλλάξουν πάλι τα πράγματα στα σχολεία. Αφενός μεν θα αυστηροποιηθεί το πλαίσιο λειτουργίας για τους μαθητές που παρεκτρέπονται π.χ. επανέρχεται η πενθήμερη αποβολή που είχε καταργηθεί πριν μερικά χρόνια. Αν και, γενικά, οι αυστηρές ποινές δεν είναι πάντα αποτρεπτικές, η κατάργηση της δυνατότητας του συλλόγου του σχολείου για να επιβάλει ποινές όπως η παραπάνω, ήταν πρόβλημα (το πρόλαβα όταν δίδασκα στο σχολείο ακόμα). Γιατί ουσιαστικά σήμερα οι ποινές που προβλέπονται δεν έχουν κάποια κλιμάκωση, χώρια που ο διευθυντής έχει χάσει την δυνατότητα για ξεχωριστή και άμεση τιμωρία για απλά παραπτώματα. Αφετέρου όμως, στα μέτρα που διέρρευσαν είναι και η επαναφορά του διαχωρισμού στις απουσίες σε δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες.

05 Μαρτίου 2024

Πράσινος Πόρος (και πράσινα άλογα)

Πρόσφατα (εντάξει, όχι και τόσο, πέρασε κάνα δίμηνο) έγιναν διάφορες εξαγγελίες από τον πρωθυπουργό πως ο Πόρος είναι το επόμενο πράσινο νησί της Ελλάδας. Μέσα στις άλλες αλλαγές, η μεταφορά από και προς το νησί θα γίνεται με ηλεκτρικά πλοία. Μα αν τα πλοία κινούνται με ηλεκτρισμό συνιστούν κάτι πιο πράσινο, με την έννοια πιο οικολογικό; Και μάλιστα αυτή η συζήτηση να γίνεται για τον Πόρο; Μα για τον Πόρο που επέχει λίγα μέτρα από το Γαλατά και λίγο πιο πέρα η απόσταση δεν είναι ούτε κατό μέτρα; Κι η κίνηση πλοίων με ηλεκτρισμό είναι πιο πράσινο απ' το να κατασκευαστεί ένα γεφύρι;

26 Φεβρουαρίου 2024

Αρκούδις μι τα κδούνια

Τη δεκαετία του 70 ξεκίνησαν να φτιάχνονται συντοπίτικοι σύλλογοι. Άνθρωποι με καταγωγή απ' το ίδιο μέρος που έμεναν σε άλλη περιοχή έφτιαχναν ένα σύλλογο για να θυμούνται τα ήθη και έθιμα της περιοχής τους. Στην Αθήνα φτιάχτηκε το 1975 ο "Σύνδεσμος Πλωμαριτών Αττικής Βενιαμίν ο Λέσβιος" και κάπου εκεί κι η Λεσβιακή Ένωση Σπουδαστών (ΛΕΣ). Όταν ήμουν φοιτητής ήμουν μέλος και στους δυο, αντεπιστέλλον, βέβαια, αφού εγώ ήμουνα στα Γιάννενα. Και η μεν ΛΕΣ δεν ξέρω αν υπάρχει σήμερα, ο σύλλογος των Πλωμαριτών όμως υπάρχει και χτες είχε τον αποκριάτικο χορό του.

20 Φεβρουαρίου 2024

Μετρητά vs πλαστικό χρήμα

Έγραφα για το ότι το πλαστικό χρήμα (οι κάρτες) δεν γίνονται δεκτά σε κάποια μαγαζιά στη Γερμανία. Και στην Ελλάδα δεν γίνεται δεκτό με χαρά, άσχετα αν υπάρχουν οι πιέσεις από την κυβέρνηση. Τότε είχα αναφέρει για το μαγαζί που έχει μόνιμα κολλημένη στο παράθυρο ανακοίνωση πως το μηχάνημά του είναι χαλασμένο, ενώ σε άλλο μαγαζί που ήμαστε παρέα πήγε να πληρώσει ένα με μετρητά. Το ποσό ήταν 15,50€. Δίνει 20άρικο και το γκαρσόνι ζητάει αν υπάρχουν τα 50 λεπτά (δεν έχουν ψιλά στα μαγαζιά εδώ). Άλλος απ' την παρέα προσφέρεται να πληρώσει με κάρτα ώστε να μην χρειάζονται ρέστα και η προσφορά απορρίπτεται διακριτικά. (Για να είμαι δίκαιος, μου έχει συμβεί και το αντίστροφο: να πάω να πληρώσω με μετρητά 3,5€, να δίνω 5 και να μου λένε δεν έχεις κάρτα να μην ψάχνω ψιλά). Πριν λίγες μέρες μέσα από το τζάμι της πόρτας ενός μαγαζιού είδα κολλημένο το παρακάτω που λέει γιατί τα μετρητά είναι πιο καλά για όλους μας. Επειδή το μαγαζί εκείνη την ώρα ήταν κλειστό κι έτσι η φωτογραφία δεν διαβάζεται και τόσο εύκολα, κάνω την αντιγραφή (διατηρώ την ορθογραφία και σύνταξη όπως το είδα).

18 Φεβρουαρίου 2024

Στην όπερα του Μονάχου

Τελευταίο από τα σημειώματα που ήρθαν λόγω της πρόσφατης επίσκεψής μου στο Μόναχο. Στη Γερμανία η όπερα είναι μέσα στην κουλτούρα τους. Κάθε πόλη έχει κι ένα κτίριο όπερας. Που δίνει τακτικά παραστάσεις. Στην Ελλάδα θα μπορούσα να αντιστοιχίσω με τα θέατρα αυτά (γιατί τι άλλο είναι το κτίριο της όπερας από ένα θέατρο για ειδικό σκοπό) με το δημοτικό θέατρο του Πειραιά ή της Ερμούπολης ή τον Απόλλωνα στην Πάτρα. Μόνο που φαντάζουν σαν φτωχού συγγενείς μπροστά στου Μονάχου (σ' αυτό έχω μπει, σε άλλα δεν έτυχα - όπως δεν έτυχε να μπω και στην κεντρική σκηνή του εθνικού θεάτρου). Αντίστοιχο θα μπορούσαμε να πούμε το Μέγαρο μουσικής στην Αθήνα; Δεν μου ταιριάζει. Η παλιά λυρική σκηνή στην Ακαδημίας ήταν προφανώς άσχετη, στην καινούρια στο Νιάρχος δεν έχω πάει, από το διάγραμμα για τα εισιτήρια βλέπω να μοιάζει μεγάλη και εντυπωσιακή (και με τσουχτερές τιμές - ειδικά αν τις συγκρίνω με του Μονάχου που έχουν μεγαλύτερο εύρος, μιλάω για τις παραστάσεις μιας και το κτίριο το εκμεταλλεύονται και για ξεναγήσεις).

11 Ιουλίου 2023

Ρουσφέτια

Έκτακτο το σημερινό. Τούρκικη λέξη το ρουσφέτι, αλλά πλήρως ενσωματωμένο στην ελληνική δημόσια ζωή. "Εκδούλευση για ίδιο όφελος" λένε τα λεξικά και διευκρινίζουν πως αυτή είναι α) πολιτική και β) παράτυπη. Βέβαια μερικές φορές είναι και θεσμοθετημένη νομικά! Παράδειγμα οι αποσπάσεις του υπουργείου παιδείας (και όχι μόνο). Πολλές φορές έχουμε συζητήσει με φίλους για το πρόβλημα, αφορμή για το σημερινό είναι μια είδηση που διάβασα τελευταία και έχει σχέση με το υπουργείο υγείας. Τελευταία ακούμε για ασθενοφόρα που δεν είναι διαθέσιμα κι έτσι κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν. Κι ο αρμόδιος υπουργός "ανακάλυψε" πως υπάρχουν 112 διασώστες που έχουν αποσπαστεί σε άσχετες θέσεις απ' αυτές που προσλήφθηκαν.

13 Μαΐου 2023

Εξόφληση ΙΚΑ

Όχι, δεν είναι δικιά μου φωτογραφία, απ' το ίντερνετ την αλίευσα!

Πάντα είναι δύσκολο να βάλεις το χέρι και να πληρώσεις. Ειδικά, όταν αυτό για το οποίο πληρώνεις δεν το βλέπεις άμεσα. Είτε είναι το ρεύμα και το τηλέφωνο, είτε ακόμα χειρότερα ο φόρος ή οι ασφαλιστικές εισφορές. Κι εμείς οι μισθωτοί δεν τόχουμε τόσο άγχος. Άλλος έκανε το λογαριασμό, μας τα κράτησε και θα τα δώσει. Όλα μου τα χρόνια, όταν με ρωτούσαν πόσα παίρνω η απάντησή μου ήταν τα λεφτά που έβλεπα στο χέρι. Τα ονομαστικά (τα μικτά λεγόμενα) δεν με απασχόλησαν ποτέ. Απ' την παρακράτηση ένα μέρος ήταν οι εισφορές (που συμπληρώνονταν με τα ανάλογα του εργοδότη και πληρώνονταν όπου δει) ενώ το υπόλοιπο ο φόρος. Που είναι εισόδημα και έτσι εμφανίζεται στις βεβαιώσεις, αλλά μόνο εκεί (και που στο τέλος συμψηφίζεται με αυτόν που πρέπει να πληρώσεις κι ή παίρνεις πίσω (αρκετές φορές μούτυχε) ή δίνεις (και τσούζει) ή στην καλύτερη είσαι ίσα βάρκα ίσα πανιά.

11 Μαΐου 2023

Πληρωμή μισθών δημοσίου (παλιά)

Κι αφού είπα ποιοι υπολογισμού έπρεπε να γίνουν ώστε να φτάσουμε στο "εν τη παλάμη" το χρήμα δηλαδή που θα έπρεπε να εισπράξει ένας έκαστος ΔΥ (πάει να πει ΔημοσιοΥπάλληλος) πάμε τώρα να δούμε πώς κατάφερνε το χρήμα να φτάσει μέχρι την παλάμη και πόσο δυσκόλευε τα πράγματα. Βλέπετε τότε έφτανε πράγματι στο χέρι μας χρήμα (έστω και χαρτονόμισμα - που δεν είναι ακριβώς χρήμα) ενώ τώρα απλά το βλέπουμε στον τραπεζικό μας λογαριασμό (κι από κει το ξοδεύουμε, άμα λάχει). Για να φτάσουμε όμως σ' αυτό υπήρξαν πολλά ενδιάμεσα βήματα (που κόστισαν κιόλας).

09 Μαΐου 2023

Παλιάς μισθοδοσίας δημοσίου συνέχεια

Στο προηγούμενο έγραφα για τα πρακτικά θέματα της μισθοδοσίας στο δημόσιο τα χρόνια πριν το 2011. Βασικά στα πολύ πριν, αρχές δεκαετίας του 1990. Γιατί κάποια στιγμή υπήρξε κάποια πρόοδος, αλλά με πολλούς περιορισμούς. Συνεχίζω λοιπόν σήμερα για το πλαίσιο της μισθοδοσίας (πώς γίνονταν οι υπολογισμοί) και μετά για το πώς βρίσκαμε πατέντες να μας βοηθάει η τεχνολογία. Να προειδοποιήσω πως το σημερινό είναι μακρύ και κουραστικό μιας κι έχει αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με υπολογισμούς.

07 Μαΐου 2023

Πώς γινόταν η μισθοδοσία του δημοσίου παλιά

Αφορμή για το σημερινό στάθηκε μια κουβέντα που είχαμε με την Ειρήνη. Την κόρη μου ντε. Ήμασταν στο θέατρο και κάπου συζητούσαμε για το ότι έχει καθυστερήσει ν' ανέβει η ενημέρωση για τη μισθοδοσία της για τον προηγούμενο χρόνο και περιμένει να γίνει αυτό για να μπορέσει να κάνει τη φορολογική της δήλωση και να πάρει την επιστροφή φόρου. Κι αυτό μιας και εγώ που έκανα δήλωση στις 30 Μάρτη, την πρώτη μέρα που άνοιξε η πλατφόρμα στις 4 του Απρίλη τα πήρα (δηλαδή σε λιγότερο από βδομάδα - το ότι έχουμε εκλογές τον άλλο μήνα λέτε να έχει κάποια σχέση; Μπαααα. Δεν το πιστεύω). Εκεί θυμήθηκε πως κάποια στιγμή της λέγαμε πως φτιάχναμε εμείς το αρχείο και το στέλναμε στην τράπεζα με δισκέτα και κάνει την ερώτηση "δηλαδή, πιο μπροστά πληρωνόσασταν με μετρητά;" Γέλασα, πήγα να της πω το τι αλλαγές έχω δει στα χρόνια που ήμουνα στα σχολεία αλλά χτύπησε το τρίτο κουδούνι, άρχισε η παράσταση και τ' αφήσαμε για άλλη φορά. Όμως σκέφτηκα πως οι αλλαγές αυτές καλό θα ήταν να υπήρχαν κάπου γραμμένες "για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι" κι έτσι ξεκινώ την παρουσίαση.

05 Μαΐου 2023

Τα καλά των (δημοτικών) εκλογών

Να ξεκινήσω με ευχές στις Ειρήνες που γιορτάζουν σήμερα. Και πάμε στο θέμα μας. "Αύγουστε καλέ μου μήνα νάσουν δυο φορές το χρόνο" λέει μια παλιά κογκολέζικη 😀 παροιμία. Εγώ θα το παραλλάξω λίγο και θα πώς "εκλογές δημοτικούλες, νάσασταν κάθε δυο χρόνια". Δεν είμαι σίγουρος αν τα δυο είναι καλά και θα εξηγήσω γιατί, αλλά για να είμαι πιο κοντά στην παροιμία!

11 Φεβρουαρίου 2023

Σχολεία κλειστά λόγω καιρού

Τις προηγούμενες μέρες με τα χιόνια, ακούστηκε πάλι η καραμέλα πως στην Ελλάδα κλείνουμε τα σχολεία με το παραμικρό κι αν ήταν έτσι στη Γερμανία τα σχολεία θα ήταν κλειστά όλο το χρόνο. Εντάξει, το όλο το χρόνο ίσως φανεί υπερβολή, αλλά το υπόλοιπο είναι λογικοφανές. Μάλιστα, μιλώντας με φίλο που είπε πως αφορμή γυρεύουν οι εκπαιδευτικοί για να κλείσουν τα σχολεία. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω στο μπλογκ για τo θέμα, το αν δηλαδή κλείνουν τα σχολεία στη Γερμανία λόγω καιρού. Αλλά πριν γράψω, είπα να ρίξω μια ματιά, μήπως και τόχω ήδη γράψει (γιατί μου φαινόταν παράξενο να μην έχω αναφερθεί). Και ναι. Τόχα βάλει πριν δυο χρόνια τέτοιες μέρες! Αντιγράφω λοιπόν από κει:

16 Δεκεμβρίου 2022

Ιδιωτική vs Δημόσια υγεία

Πριν λίγες μέρες κατατέθηκε ένα νομοσχέδιο για αλλαγή του δημόσιου συστήματος υγείας σε πιο ιδιωτικό. Το νομοσχέδιο ξεσήκωσε αντιδράσεις αλλά και συζητήσεις για το αν οι ασθενείς θα έχουν καλύτερη περίθαλψη αν εφαρμοστούν τα προβλεπόμενα (προσπαθώ να το γράψω όσο ουδέτερα μπορώ). Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στη βουλή, όπως ήταν αναμενόμενο (ποιο κυβερνητικό νομοσχέδιο δεν ψηφίστηκε ποτέ; ο διαχωρισμός σε νομοθετική και εκτελεστική εξουσία είναι μόνο στα χαρτιά) κι είναι ο νόμος 4999. Το βασικό πρόβλημα είναι πως οι υπηρεσίες της δημόσιας υγείας θα γίνουν κι άλλο ημιδημόσιες ή αλλιώς ημιιδιωτικές. Γιατί και τώρα υπάρχει εν μέρει η δυνατότητα να πληρώσει κάποιος για να έχει δημόσια υγεία (απογευματινά ιατρεία). Ε, να υπάρξει καθαρά ιδιωτική, δηλαδή αντί να πας να πληρώσεις στο νοσοκομείο για να σε δει ο γιατρός εκεί, να πας να τον δεις στο ιδιωτικό του ιατρείο. Προς το παρόν για 2 μέρες τη βδομάδα, αλλά έτσι ανοίγει η κερκόπορτα. Αργότερα η τροποποίηση θα είναι μικρή. Τι 2 τι 3. Και πάει λέγοντας.

29 Οκτωβρίου 2022

Πεζοδρόμια

Μιας κι έκανα διάλειμμα απ' τα προσωπικά βάζοντας κάποιες γκρίνιες στο προηγούμενο να συνεχίσω να γκρινιάζω και σήμερα. Είχα μαζέψει φωτογραφίες σε διάφορες στιγμές σκεφτόμενος αυτά που θα γράψω παρακάτω, σε μια βόλτα πάλι σήμερα τα θυμήθηκα κι είπα πως είν' ευκαιρία να τα βάλω εδώ. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας δεν υπάρχουν καθόλου πεζοδρόμια οπότε αυτά που θα γράψω δεν τα πιάνει. Αλλά τι συμβαίνει στα μέρη που υπάρχουν; Και δεν θα μιλήσω για τα πεζοδρόμια που τα κλείνουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (εντάξει, θα βάλω και μια τέτοια στο τέλος για πληρότητα) αλλά για τα πεζοδρόμια αυτά καθαυτά. Πώς φτιάχνονται και πόσο το καθεστώς διαμόρφωσης δυσκολεύει τη χρήση τους.

27 Οκτωβρίου 2022

(Μη) Χρήση τουαλέτας και άλλα τινά

Η Πρωτοπορία είναι ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Αθήνας (και όχι μόνο). Μεγάλο γιατί έχει ένα τεράστιο απόθεμα βιβλίων που μπορείς να πας και να διαλέξεις αλλά έχει κι ένα ιντερνετικό κατάστημα (όπως επιβάλλουν οι μέρες - αν και το έχει πολλά χρόνια τώρα) κι αν θέλεις ένα βιβλίο που δεν υπάρχει διαθέσιμο, αναλαμβάνει να το παραγγείλει. Μάλιστα πολλά από τα βιβλία που έχει τα διαθέτει και με έκπτωση (10% στα καινούρια, όπως (περι)ορίζει ο νόμος, αρκετά σημαντικές στα παλιότερα). Έχω περάσει αρκετές ώρες στο κατάστημα της Αθήνας ψάχνοντας για βιβλία (συνήθως για καλοκαίρι ή κάποια άλλη περίοδο διακοπών - τότε που περίμενα διακοπές). Το άλλο βιβλιοπωλείο που έχω ξοδέψει αρκετό χρόνο είναι του Σαββάλα που εκεί έψαχνα συνήθως βιβλία για το σχολείο.

11 Σεπτεμβρίου 2022

Εμπειρίες μετά τη αφυπηρέτηση!

Η εργασία είναι υγεία.
Η σύνταξη είναι ΜΑΓΕΙΑ!
Γ.Γκ.

Εμπειρίες ενός υπό συνταξιοδότηση (θα φανεί παρακάτω γιατί το γράφω έτσι) για χρήση απ' τους καινούριους,

Έχει περάσει ένας χρόνος που έχω φύγει από το σχολείο και κάποιος συνάδελφος που βγήκε τώρα με ρώτησε για το τι να περιμένει. Κι αποφάσισα να του τα γράψω μιας κι είναι αρκετά. Πάμε: Το να βγει κάποιος για σύνταξη είναι κάτι που ορίζει μια ολοκλήρωση ενός κύκλου και την αρχή ενός καινούριου. Το πότε θα το κάνει εξαρτάται από διάφορους παράγοντες προσωπικούς και αντικειμενικούς – νομικούς. Υπάρχει το όριο των 67 ετών για σύνταξη. Όταν κάποιος το περάσει, βγαίνει στη σύνταξη περίπου αυτόματα. Για τους εκπαιδευτικούς αυτό σημαίνει πως με το που τελειώνει το διδακτικό έτος (τον Ιούνη δηλαδή) απολύεται αυτοδικαίως. Αντίστοιχα και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα (μόνο που δεν περιμένει τον Ιούνη). Η άλλη περίπτωση είναι να υποβάλει παραίτηση. Για το δημόσιο γενικά την υποβάλει και ή υποβάλει και δεύτερη μέσα σε 15 μέρες οπότε είν’ οριστικό και φεύγει, είτε δεν κάνει τίποτα και σ’ ένα μήνα θεωρείται οριστική και φεύγει (αμέσως). Για τους εκπαιδευτικούς υπάρχει ειδική διαδικασία: ισχύει μόνο το δεύτερο (μία υποβολή και δυνατότητα ανάκλησης μέσα σ’ ένα μήνα) κι η υποβολή αυτή πρέπει να γίνει συγκεκριμένες ημερομηνίες (τώρα είναι αρχές Φλεβάρη). Στην περίπτωση αυτή η υπηρεσία του τελειώνει στο τέλος του σχολικού έτους (31 Αυγούστου) κι από 1 Σεπτέμβρη είναι υπό συνταξιοδότηση. Αυτή την περίπτωση θα περιγράψω μιας και σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκω, για τους εκτός εκπαίδευσης ισχύουν παρόμοια (αλλά με διαφορετικές ημερομηνίες).

27 Ιανουαρίου 2022

Μετά την Ελπίδα

Την κακοκαιρία εννοώ. Την χιονολαίλαπα ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την. Αυτήν που οι μετεωρολόγοι είχαν πει πως θα έρθει στις 12 (τουλάχιστον για την περιοχή μας) κι αυτή η αφιλότιμη ήρθε από τις 9. Πού πας κυρά μου νωρίς νωρίς. Οι αρμόδιοι είχαν ετοιμαστεί να σε υποδεχτούνε αργότερα. Πώς να το ξεκινήσουν πιο μπροστά. Θα δούμε πώς είναι τα πράγματα στη γειτονιά μου δυο εργάσιμες μέρες μετά την ολοκλήρωση. Στο τέλος θα βάλω και μερικές σκέψεις που τις περισσότερες τις έβαλα στο ΦΒ ήδη από τότε. Για αρχή να ξέρουμε πώς ήταν τα πράγματα λίγο πριν μας αφήσει η Ελπίδα. Στην παραπάνω φωτογραφία είναι η κατάσταση το βράδυ της Δευτέρας. Νύχτα είναι αλλά το χιόνι δεν την αφήνει να φανεί.

11 Ιανουαρίου 2022

Ανταπόκριση από Βερολίνο - Πρωτοχρονιάτικα πυροτεχνήματα

Τις μέρες της πρωτοχρονιάς αποφάσισα να πάω να βρω το γιο μου στο Βερολίνο. Καλά περάσαμε, κάναμε και κάποιες βόλτες ένα γύρω και τη βραδιά της αλλαγής του χρόνου μαζευτήκαμε με κάτι φίλους του στο σπίτι. Αφού φέτος απαγορευόταν η πώληση από καταστήματα λιανικής και η ρίψη πυροτεχνημάτων από ιδιώτες σε δημόσιους χώρους, δεν είχε νόημα να πάμε στο κέντρο να χαζέψουμε. Μιλάμε για τη Γερμανία όπου η παράδοση θέλει η υποδοχή του νέου χρόνου να γίνεται με μαζική ρίψη πυροτεχνημάτων από τους ιδιώτες κι όχι κεντρικά από τους δήμους. Και λίγα λεπτά πριν τις δώδεκα βγήκαμε στο μπαλκόνι και τραβήξαμε διάφορα βιντεάκια. Κι αυτό που βλέπετε στο παραπάνω βίντεο δεν είναι πυροτεχνήματα. Είναι οφθαλμαπάτη. Πυροτεχνήματα είναι αυτά στο επόμενο.

02 Νοεμβρίου 2021

Νεοκαθαρεύουσα (και όχι μόνο)

Για τη νεοκαθαρεύουσα έχω διαμαρτυρηθεί πολλές φορές. Ε, άλλη μια σήμερα με αφορμή πινακίδα στο μετρό της Αθήνας. Κι αφού θα πιάσω το μετρό θα επεκταθώ και σε σχολιασμό ακριβώς γι' αυτό ώστε να δέσει το γλυκό. Στο σταθμό Ακρόπολη του μετρό, λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια έβαλαν μια πινακίδα που δείχνει από που πάμε για την ακρόπολη. Σίγουρα δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα κατεβαίνουν εκεί για να πάνε είτε στην ακρόπολη είτε στο μουσείο είτε στα άλλα τουριστικά σημεία της περιοχής. Μέχρι πρόσφατα η μόνη ένδειξη του από πού είναι η σωστή έξοδος ήταν ένα χαρτί σε μια φορητή πινακίδα. Τώρα μπήκαν δυο τέτοια χαρτιά, πλαστικοποιημένα όμως και με έντονο το βέλος όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Ε, κάλλιο αργά θα πείτε. Αμ δε. Γιατί και το πλαστικοποιημένο χαρτί δεν είναι και τόσο όμορφο αλλά και ο τρόπος που γράφτηκε είναι άστα να πάνε.

29 Οκτωβρίου 2021

Δανειζόμενος απ' την Εθνική Βιβλιοθήκη

Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου (από Σύνταγμα προς Ομόνοια εννοώ, πούναι και λίγο κατηφόρα) συναντάς πολλά όμορφα κτίρια αριστερά δεξιά αλλά τα περισσότερα α) είναι κρυμμένα και β) βρίσκονται απ' τη δεξιά μεριά, απ' τα ζυγά. Κι η αποθέωση είναι τα τρία κτίρια κάπου στη μέση: Ακαδημία, Πανεπιστήμιο και Βιβλιοθήκη, με τη σειρά που τα βλέπουμε κι έρχονται μετά τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη των Καθολικών και το Οφθαλμιατρείο που κι αυτά ξεχωρίζουν. Θα σταθώ στο τελευταίο στη σειρά, όχι όμως σαν κτίριο αλλά σ' αυτό που στεγάζεται εκεί. Την Εθνική Βιβλιοθήκη. Που για την ακρίβεια στεγάζεται και εκεί γιατί ο όγκος των βιβλίων της δεν χωράνε εκεί (αλλά ούτε και στην πρώτη της επέκταση μαθαίνω τώρα, δεν ήξερα πως είχε ήδη κάνει ένα βήμα εκτός κέντρου - αλλά θα τα πω όλα αναλυτικά καθώς και πώς μούρθε ν' αναφερθώ σ' αυτήν).