Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κιμάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κιμάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

20 Αυγούστου 2020

Μπιφτέκια Πανέ

Υλικά

300 γρ. φρέσκο κιμά
1 αυγό
1 κοφτή κουταλιά μουστάρδα
1 φέτα ξερό ψωμί
1 φλιτζάνι γάλα
1 κουταλιά αλεύρι
1 κουταλιά μαργαρίνη
μπαχαρικά αρεσκείας (σκόρδο, μαϊντανό, δυόσμο)
Αλάτι - πιπέρι

Εκτέλεση

Σ' ένα μπολ ανακατεύω μ' ένα πιρούνι τον κιμά, το αυγό, τη μουστάρδα και τα μπαχαρικά. Προσθέτω και το αλατοπίπερο. Κόβω σε κομματάκια το ψωμί και το ρίχνω στο γάλα. Ζεσταίνω το γάλα και λιώνω το ψωμί με το πιρούνι. Αδειάζω το γάλα και το ψωμί στο μπολ με τον κιμά και ανακατεύω καλά. Πλάθω τέσσερις όμοιες μπάλες και τις πιέζω σε σχήμα μπιφτεκιού. Βάζω λίγο αλεύρι σε μια καθαρή, σκληρή επιφάνεια και αλευρώνω προσεκτικά τα μπιφτέκια. Ζεσταίνω τη μαργαρίνη σ' ένα τηγάνι και ψήνω τα μπιφτέκια 6 – 8’ από κάθε πλευρά σε μέτρια φωτιά.

10 Αυγούστου 2020

Κεφτέδες στη σχάρα

Δημοσιεύσεων αρχείου συνέχεια αλλά και κεφτέδων συνέχεια. Άλλη εκδοχή η σημερινή, πιο ελαφριά αφού είναι στη σχάρα κι όχι στο τηγάνι κι ας λέει για τόσο βοδινό πάχος. Θα λυώσει στη σχάρα και θα πέσει (ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε) αλλά θα κάνει τον κιμά να μην στεγνώσει.

08 Αυγούστου 2020

Κεφτέδες 2

Ο μπακάλης σαν φτωχύνει τα παλιά τεφτέρια πιάνει, ξεκίναγε το (ημερήσιο) άρθρο του ο Νίκος ο Σαραντάκος πριν μερικές μέρες. Την παροιμία δεν την ήξερα αλλά μου άρεσε. Ο Νίκος, το έγραφε αυτό γιατί παρουσίαζε ξανά ένα παλιό άρθρο του, που όμως όπως συνήθως κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις το παρουσίαζε ξαναδουλεμένο. Εγώ ούτε κάθε μέρα ανεβάζω (το πρώτο πεντάμηνο της χρονιάς ανέβηκε μονοψήφιος αριθμός δημοσιεύσεων) ούτε έχω υλικό που να το ξαναδουλέψω και να το παρουσιάσω (σε "νέα έκδοση ανανεωμένη - επηυξημένη" όπως έλεγαν κάποια βιβλία παλιά όταν κάναν επανέκδοση). Τότε πώς κολλάει η παροιμία; Ε, να. Αφού από τον Ιούνη άρχισα και γράφω κάθε δεύτερη μέρα κάτι είπα να μην χαλάσω τη συνήθεια. Όμως δεν προλαβαίνω να γράψω αυτά που θέλω. Απ' την άλλη έχω κάποιες "συνταγές για δημοσίευση" από τη συλλογή συνταγών που είχα μαζέψει. Συνταγές που δεν φτιάχνω καθόλου ή φτιάχνω πολύ σπάνια. Ε, ας βάλω καμιά απ' αυτές! Για αρχή κεφτέδες σε νέα παραλλαγή απ' αυτούς που ήδη υπάρχουν.

27 Φεβρουαρίου 2016

Κεφτεδάκια με σάλτσα κάρυ

Μια συνταγή απ' τα παλιά. Μια φορά θαρρώ πως τις έχω κάνει πριν από πάρα πολλά χρόνια (χωρίς τις πίκλες βέβαια!). Το κάρυ το έχω για ινδικό μπαχαρικό (και είναι) και συνήθως το χρησιμοποιώ στο πιλάφι. Η σάλτσα κάρυ, απ' την άλλη, ήταν η αγαπημένη σάλτσα των Γερμανών για τα λουκάνικα. Λουκάνικα ψητά, με σάλτσα κάρυ, σε χάρτινο βαθύ πιατάκι συν ίσως και πόμες φρίτες (πατάτες τηγανητές δηλ.) ήταν ο παραδοσιακός μεζές.

09 Νοεμβρίου 2015

Λαζάνια με κιμά

Τα λαζάνια είχα να τα φτιάξω πολλά χρόνια. Καμιά 20αριά, από τότε που ήμασταν στον Πύργο. Ήταν αγαπημένος τρόπος μαγειρέματος του Πασχάλη. Κι είπαμε να τον δοκιμάσουμε κι εμείς. Μας άρεσε μεν, τα μαγειρέψαμε μερικές φορές τότε κι ύστερα τα ξεχάσαμε. Δεν ξέρω πώς και γιατί τα θυμήθηκα μια μέρα πριν λίγο καιρό κι έτσι αγόρασα ένα πακέτο για να τα φτιάξω. Δεν είχα κρατήσει συνταγή. Έψαξα στο ίντερνετ, βρήκα διάφορες προτάσεις, έβαλα και το γούστο μου και τα έφτιαξα. Είπα ν' αποφύγω την μπεσαμέλ. να μην μοιάζουν τελείως με παστίτσιο κι έτσι προτίμησα ένα μείγμα με κρέμα γάλακτος. Έγινε νοστιμότατο και μπόλικο: 8 - 9 μερίδες.

13 Αυγούστου 2015

Κεμπάπ, ντονέρ και μπλέξιμο

Τι είναι το κεμπάπ; Κρέας κομμένο σε κιμά και αρωματισμένο με διάφορα μπαχαρικά, αρκετά έντονα. Η λέξη κεμπάπ είναι τούρκικη (προερχόμενη λέει απ' τ' αραβικά) σημαίνει ακριβώς αυτό και έτσι το δίνει και το λεξικό της νέας ελληνικής. Συνήθως το κεμπάπ πλάθεται σε μακρουλά μπιφτέκια που ψήνονται είτε έτσι, σκέτα είτε σε σούβλα και τέτοιες εικόνες δίνει μια αναζήτηση στο γκουγκλ. Γνωστό κεμπαπτζίδικο στην Αθήνα είναι του Θανάση δίπλα στο Μοναστηράκι (αλλά και ο Μπαϊρατκάρης και ο Σάββας απ' απέναντι έχουν και κεμπάπ). Συνταγή για (γιαουρτλού) κεμπάπ έχω δώσει κι εγώ ενώ αυτό της φωτογραφίας είναι ένα Άδανα κεμπάπ που έφαγα πρόσφατα στην Πέργαμο.

25 Μαρτίου 2015

Κιμαδόπιτα

Άλλο ένα φαγητό που φτιάχτηκε εξαιτίας της Ειρήνης. Είχε βγάλει η Μαρία κιμά να φτιάξει μπιφτέκια κι η Ειρήνη κόλλησε: αντί μπιφτέκια να γίνει κιμαδόπιτα. Κι επειδή δεν φτιάχτηκε τόπε κάμποσες φορές. Νάταν κιμαδόπιτα... Πέρασαν κάμποσες μέρες και λέω πως θα φτιάξω πατατόπιτα. Δεν είπε τίποτα, αλλά ο Δημήτρης που το 'μαθε σχολίασε πως πάει η κιμαδόπιτα της Ειρήνης. Κι η δική μου αντίδραση ήταν, γιατί να μην φτιάξουμε και τα δυο. Αμ έπος, αμ έργο. Πρώτη δουλειά, γκούγκλης. Η πρώτη συνταγή που άνοιξα μ' άρεσε αρκετά, τόσο που δεν πήγα παρακάτω. Αλλά άνοιξα και τα κιτάπια μου κι είδα πως είχα ήδη μια συνταγή. Κρεατόπιτα την έγραφα μεν, με κιμά ήταν δε. Έτσι δεν είχα παρά να παντρέψω τις δυο συνταγές και να εφαρμόσω το συνδυασμό τους. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και το παρουσιάζω.


07 Δεκεμβρίου 2014

Λαχματζούν

Το λαχματζούν (ή λεχματζούν) το πρωτοδοκίμασα πριν πολλά πολλά χρόνια στον Πειραιά. Ήταν δυο μαγαζιά στο Πασαλιμάνι που πούλαγαν αυτή τη λιχουδιά (φαίνεται στις φωτογραφίες του γκούγκλη. Δεκέμβρης 2017 που πέρασα και κοίταξα, τα βρήκα και τα δυο στην ίδια θέση). Τα βλέπαμε όποτε κάναμε τη βόλτα μας από κει (και την κάναμε τακτικά) και κάποτε πήραμε την απόφαση να τη δοκιμάσουμε. Αλλά από τότε πέρασαν χρόνια και ξαναβρήκαμε λαχματζούν στη Γερμανία. Αραβικής καταγωγής το λαχματζούν, συνήθως τα τούρκικα κεμπαπτζίδικα είχαν κι απ' αυτό, αν και λίγες φορές πήρα, απ' τον κιμά (που είναι η γέμιση) προτιμούσα τον γύρο. Μέχρι πρόσφατα που έβαλε τη συνταγή η Ελένη.

22 Ιουλίου 2014

Γιαουρτλού κεμπάπ (Αναστασίας)

Το γιαουρτλού δεν το έχω φτιάξει καμιά φορά εγώ. Είναι όμως ένα καλοκαιρινό και δροσερό φαγητό, αν και, θέλει κάμποση ώρα η προετοιμασία του. Αρέσει στη  Ειρήνη και της το ψτιάχνει συνήθως η φίλη της η Αναστασία (όταν έχει όρεξη να μαγειρέψει, βέβαια). Και αν κάποιος δεν θέλει (ή βαριέται) να φτιάξει ο ίδιος τα κεμπάπ τα αγοράζει έτοιμα και το μόνο που έχει να κάνει είναι να τα ψήσει και να τα περιχύσει με τη σάλτσα. Αυτό της φωτογραφίας είναι ετοιματζίδικο, απ' την Τουρκία.

05 Απριλίου 2014

Μπιφτέκια

Τα μπιφτέκια δεν τα πολυσυνηθίζω. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί συνήθως μου μαδάνε. Ίσως γιατί τα έχω συνδέσει πως είναι φαγητό για αρρώστους. Και είναι δηλαδή. Μιας και είναι ένα καθαρό και ελαφρύ φαγητό. Αλλά δεν είναι μόνο για αρρώστους, κάτι που συνήθως το ξεχνάω. Απ' την άλλη, άμα είναι να ψήσω, προτιμώ να ψήσω κάνα παϊδάκι ή καμιά χοιρινή, έτσι κι αλλιώς δεν είμαι φαν του μοσχαρίσιου. Και τώρα που τα έφτιαξα, μια αρρώστια ήταν η αφορμή. Κι αφού τα έφτιαξα, είπα να τα ανεβάσω κι εδώ!

22 Νοεμβρίου 2013

Ρουλώ κιμά

Ρουλώ κι όχι ρολό. Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι το ήξερα κι πράγματι έτσι το βρήκα γραμμένο σε βιβλίο της Σκούρα απ' το οποίο είναι κι η βασική ιδέα της σημερινής συνταγής (ως συνήθως είναι προσαρμοσμένη στα δικά μου). Αντίθετα, σε βιβλίο της Παραδείση το βρήκα ρολό αλλά καμία σχέση μ' αυτό που ήξερα, απορρίφτηκε αμέσως. Είναι ένα ιδιαίτερο φαγητό, συνήθως το φτιάχνω όταν έχω τραπέζι.

22 Αυγούστου 2013

Σουτζουκάκια

Ένα παραδοσιακό φαγητό. Συνήθως λέγονται και σμυρνέικα, αν και δεν ξέρω να έχουν κάτι παραπάνω απ' αυτά που βάζω εγώ. Είναι ένα φαγητό που θέλει το χρόνο του για την προετοιμασία αλλά και στο μαγείρεμά του (αφού γίνεται σε δυο φάσεις) κι έτσι δεν είναι απ' αυτά που φτιάχνω ταχτικά. Μοιάζει με τους κεφτέδες, αλλά έχει και μερικές διαφορές (πέρα απ' το τελικό βράσιμο στη σάλτσα): χρησιμοποιώ κρασί αντί για ούζο και το κύμινο που βάζουμε είναι λιγότερο ενώ το σκόρδο (πολύ) περισσότερο.

12 Αυγούστου 2013

Παστίτσιο

Από τις πρώτες συνταγές που έγραψα. Πιτσιρικάς ήμουνα κι ήθελε να φτιάξει η μάνα μου παστίτσιο, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Κι επειδή δεν ήξερε πώς να φτιάξει τη μπεσαμέλ μ' έστειλε στη νονά μου, λίγο παρακάτω, που είχε τσελεμεντέ να γράψω τη συνταγή! Πόσο ίδια είναι από τότε, δεν μπορώ να πω, αλλά η βασική ιδέα δεν αλλάζει. Ίσως έχω αλλάξει κάποια αναλογία ή να έχω προσθέσει υλικά του γούστου μου, αλλά το παστίτσιο έτσι φτιάχνεται πάντα.

07 Ιουνίου 2013

05 Ιουνίου 2013

Κεφτέδες

Κεφτές και δεν φταις. Λογοπαίγνιο για του κεφτέδες. Που είναι καινούρια λέξη, μιας και παλιότερα στο χωριό μου τα "κρεατοσφαιρίδια" (να υπήρχε κι αυτή η λέξη στην καθαρεύουσα) τα λέγανε "π'τάρια" (= πιτάρια μιας και φτιάχνονταν πλακουτσωτοί). Κι αν βάλει κανείς με το μυαλό του πως τότε ο κιμάς κοβόταν με δυο μαχαίρια χιαστί, το κρεμμύδι επίσης με το μαχαίρι, άρα και τα δυο είχαν ένα σχετικό μέγεθος, το εξωτερικό τους ήταν τραχύ. Επίσης δεν έβαζαν πολύ ψωμί στο μείγμα. Με μπόλικο ψωμί (που το προτιμώ γιατί γίνονται πιο αφράτοι) και ομοιόμορφοι και σε σφαιρικό σχήμα ήταν τα κεφτεδάκια που σέρβιραν στο καφενείο μαζί με το ούζο (για μεζέ). Κι ακόμα θυμάμαι να είμαστε καθισμένοι σ' ένα καφενείο μεγάλοι και παιδιά κι ένας μικρός τα χρόνια εκείνα να λέει στη μάνα του "εγώ θέλω π'τάρια, δεν θέλω κεφτέδες". Η λέξη σήμερα έχει χαθεί. Σήμερα όλοι τρώμε κεφτέδες μιας και η ελληνική αυτή λέξη αντικατέστησε το βαρβαρισμό "π'τάρια". Όπως και η άλλη, το ντουλάπι που πήρε τη θέση απ' τ' "αρμάρ'" (=ερμάριο). Κούνια που μας κούναγε δηλαδή. Αλλά για κεφτέδες ξεκίνησα και για τα γλωσσολογικά τους γράφω. Καιρός να μπούμε και στη συνταγή για τους κεφτέδες καθαυτούς.

20 Μαΐου 2013

Ντολμαδάκια (ή γιαπρακάκια)

Ντολμαδάκια τα λέμε στο χωριό μου σήμερα, αλλά τα ΄χω συναντήσει και σαρμαδάκια και φύλλα και δεν θυμάμαι πόσα άλλα ονόματα. Τούρκικη η προέλευση του ονόματος αλλά με νέα σημασία μιας και ντολμά στα τούρκικα είναι ό,τι είναι γεμιστό. Παράδειγμα ο Ντολμά-μπαχτσέ! Παλιότερα τα λέγαμε γιαπράκια, αλλά η ονομασία αυτή σήμερα έχει ξεχαστεί. Τα ντολμαδάκια λοιπόν τα ελληνικά είναι αγαπημένο φαγητό. Κι είναι το φαγητό που παραδοσιακά μας περιμένει για καλωσόρισμα όταν πηγαίνουμε στη μάνα μου στη Μυτιλήνη. Έχει την υπομονή να κάτσει να το φτιάξει. Κι όχι μόνο αυτό αλλά να είναι και μικρούλια, όσο το δάχτυλο χοντρά. Τόσο που όταν κάποια μέρα είπαμε στη διατροφολόγο πως το μενού μας θα έχει ντολμαδάκια λέει "εντάξει, αλλά όχι πολλά, τρία τέσσερα μόνο". Εγώ γελάω και προσπαθώ να εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα και υποχωρεί στα 10! Εκεί λοιπόν εγώ σταμάτησα την προσπάθεια, αλλά στο πιάτο μου βάζω καμιά εικοσιπενταριά!

08 Απριλίου 2013

Μουσακάς

Ο μουσακάς θεωρείται το αντιπροσωπευτικό ελληνικό φαγητό. Σ' όλες τις τουριστικές παρουσιάσεις για την Ελλάδα, είτε περιέχουν προγραμματισμό φαγητού είτε περιγραφή σίγουρα θα έχουν μέσα και μουσακά (μουζάκα τον λένε οι τουρίστες συνήθως και έτσι τον παρουσιάζουν και στις τουριστικές ατραξιόν). Δεν ξέρω την προέλευσή του, αλλά είν' ένα φαγητό που εμένα μ' αρέσει και τον φτιάχνω τακτικά. Και ενώ η βάση του είναι η μελιτζάνα που είναι καλοκαιρινό κηπευτικό, τον απολαμβάνω όλο το χρόνο χάρη σ' ένα απλό κόλπο: το καλοκαίρι παίρνω μελιτζάνες και τις ετοιμάζω και τις βάζω στην κατάψυξη σε σακουλάκια - δόσεις. Έτσι, όποτε αποφασίσω είναι εύκολο να προχωρήσω στην ολοκλήρωση. Και μιας και ο μουσακάς είναι ένα αρκετά μπελαλίδικο φαγητό που θέλει μπόλικη ώρα για να ετοιμαστεί, αφού η προετοιμασία σπάσει σε δυο δόσεις, γίνεται πιο απλό (και έχεις να πλύνεις και λιγότερα την κάθε φορά).

15 Μαρτίου 2013

Γιουβαρλάκια

Τα γιουβαρλάκια είναι από τα πρώτα φαγητά που έμαθα να φτιάχνω. Από τα πρώτα που είχε το τετράδιο που μου είχε φτιάξει η μάνα μου. Είναι ένα εύκολο φαγητό, το μόνο που έχεις να προσέξεις είναι να βράζει το νερό όταν τα ρίχνεις μέσα. Κι είναι ένα φαγητό με ουσία. Κρέας σχεδόν καθαρό. Ελάχιστο ρύζι είναι το μόνο επιπλέον που έχουν. Το μέγεθος είναι προσωπικό γούστο. Εγώ προτιμώ τα μικρά. Ακόμα κι αυτό που λέω παρακάτω, σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού, κι αυτά τα θεωρώ μεγάλα. Μικρού καρυδιού το καλύτερο. Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο που μας τα σέρβιραν τρία ή τέσσερα γιουβαρλάκια η μερίδα. Με τίποτα. Όμως από το πανεπιστήμιο μου έμεινε το συνοδευτικό: σαλάτα λάχανο και φέτα!