Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αρτοπαρασκευαστής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αρτοπαρασκευαστής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

26 Οκτωβρίου 2015

Μουστοκούλουρα πιπεράτα Κατερίνας

Πριν ξεκινήσω να ευχηθώ χρόνια πολλά στο Δημήτρη μου αλλά και σ' όλους τους Δημήτρηδες που γιορτάζουν σήμερα.
Πριν μερικές μέρες βρεθήκαμε με την Κατερίνα. Είχαμε χρόνια να βρεθούμε. Απ' το πανεπιστήμιο. Αλλά τον τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει να ξαναβρισκόμαστε με διάφορους από τα τότε. Στην αρχή ηλεκτρονικά, μέσω του φατσοβιβλίου και αργότερα κι από κοντά. Και πολύ μ' αρέσει. Εν πάση περιπτώσει, ας πάμε στα μουστοκούλουρα. Η Κατερίνα είν' απ' την Κέρκυρα. Βρεθήκαμε στο Θησείο. Και έφερε μαζί της μερικά μουστοκούλουρα να έχουμε για μεζέ. Μόνο που δεν ήταν σαν τα συνηθισμένα που φτιάχνω εγώ. Ήταν πικάντικα. Μ' άρεσαν. Ζήτησα τη συνταγή. Μου την έστειλε. Στη φωτογραφία είναι μερικά απ' τα δικά της που περίσσεψαν και μας τα έδωσε. Γιατί ενώ είχα τη συνταγή, όταν έφτιαξα καινούρια το ξέχασα. Στην επόμενη δόση πάλι.

28 Ιουλίου 2015

Κουλουράκια κανέλας Δέσποινας

Αφού ευχηθώ χρόνια πολλά στη Μαρία (μου) που σήμερα έχει γενέθλια, ας πως λίγα πράγματα για τα κουλουράκια αυτά. Εμένα, τα αγαπημένα μου κουλούρια έχουν γίνει τα μουστοκούλουρα. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις πετιμέζι; Αυτό έπαθα τώρα το καλοκαίρι στο χωριό (αν και βρήκα στη Σμύρνη και θα επανέλθω στα κλασικά την άλλη βδομάδα). Όμως είχε φτιάξει κάτι παρόμοιο η μάνα μου, κουλούρια κανέλας τα είπε. Τη συνταγή της την είχε δώσει η νονά μου. Αλλά την ίδια συνταγή τη είχα ήδη εγώ απ' τη Δέσποινα. Τα δοκίμασα και μ' αρέσανε, ξεφεύγουν απ' τα πασχαλινά που είναι με βούτυρα κι αυγά και δεν μ' ενθουσιάζουν (και που πρέπει να τα παρουσιάσω κάποια στιγμή κι αυτά). Έτσι τα φτιάξαμε (και μάλιστα σε διπλή δόση) αλλά εμείς πιο τεμπέληδες τα προσαρμόσαμε στον αρτοπαρασκευαστή.

17 Νοεμβρίου 2014

Ψωμί σε μικρά μπολ

Για τον αρτοπαρασκευαστή μου έχω ξαναγράψει. Πρόσφατα απόκτησα ακόμα έναν, σχετικά καινούριο: μόλις 10 χρονών (σε σχέση με τον άλλον που είναι 15, καινούριος δεν είναι;). Το ιδιαίτερο με αυτόν είναι πως έχει δυο μπολ για το ψωμί αντί για ένα. Παίρνει και μεγάλο και κάποιες φορές χρησιμοποιώ αυτό που είχα (και που το έχω ανανεώσει άρα είναι σε εξαιρετική κατάσταση) ενώ μ' άρεσε κι η ιδέα για δυο μικρά ψωμάκια, ιδιαίτερα αφού μας αρέσει η κόρα. Η Μαίρη προτιμάει να χρησιμοποιεί τον αρτοπαρασκευαστή για ζυμωτήριο κι αφού ετοιμαστεί η ζύμη να την  πλάσει και να την  φουρνίσει. Εγώ πάλι προτιμώ ν' αφήνω τη μηχανή να κάνει όλη τη δουλειά κι έτσι είχα ένα πρόβλημα: ενώ οι οδηγίες (που υπήρχαν μέσα κι είχαν ενδιαφέρουσες ιδέες που πρέπει να τις βάλω κι εδώ κάποια στιγμή) λένε πως απλά μοιράζεις το μείγμα για το ψωμί του ενός κιλού στα δυο μπολάκια, στην πράξη κάθε φορά που το έκανα μου ξεχείλιζε. Έτσι αποφάσισα να αναπροσαρμόσω τη συνταγή προς τα κάτω. Ιδού λοιπόν:

07 Νοεμβρίου 2014

Πιροσκί (της γιαγιάς Κεράσας(!))

Τα πιροσκί είναι ένα ρώσικο παραδοσιακό έδεσμα. Μοιάζουν με τους τούρκικους τζεσλεμέδες, αλλά γίνεται με πολύ περισσότερη ζύμη. Μοιάζουν με τυροπιτάκια αλλά ψήνεται στο τηγάνι. Εγώ τα έμαθα μετά το 1990 όταν ήρθαν στην Ελλάδα πολλοί απ' τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Δεν τα είχα εκτιμήσει και τόσο, ίσως γιατί δεν πέτυχα σε κάτι καλό. Μέχρι πριν δυο χρόνια που ήμουνα (για άλλη μια φορά) σε σχολείο στο Μενίδι. Το σχολείο ήταν δίπλα στη ρώσικη εκκλησία κι εκεί δίπλα είναι ένα μαγαζάκι καφενείο που πουλάει και πιροσκί. Όταν πρωτοδοκίμασα μ' άρεσαν εξαιρετικά κι έτσι, όταν καμιά φορά βρίσκομαι κατά Μενίδι δεν χάνω την ευκαιρία να περάσω να δω αν η ποιότητα μένει σταθερή :)

30 Ιουνίου 2014

Ζύμη Πίτσας

Μια συνταγή για ζύμη πίτσας έχω ήδη βάλει. Μόνο που αυτή ήταν με σπράιτ. Είναι η αγαπημένη της Ειρήνης, αλλά εμένα δεν μ' αρέσει τόσο γιατί γίνεται αφράτη (και μπόλικη). Προτιμώ το ζυμάρι να είναι πιο λεπτό, πιο "ιταλικό" (αν και, δεν μπορώ να πω πως τα καταφέρνω να την ανοίξω τόσο ούτε αυτήν). Ας πούμε πρόσφατα είπαμε να φτιάξουμε πίτσα και δεν πρόλαβα να επιλέξω είδος, την ξεκίνησαν μάνα και κόρη. Αλλά έκαναν το λάθος και έφυγαν την ώρα που ήταν για στρώσιμο. Την απλώνω κι εγώ όσο μπορούσα, ρίχνω και λίγο σκληρό αλεύρι από πάνω να σφίξει και την έφερα στα μέτρα μου :). Γιατί αν προλάβαινα θα έφτιαχνα τούτην εδώ. Που γίνεται στον αρτοπαρασκευαστή (αλλά όχι υποχρεωτικά. Απλά το μηχάνημα αναλαμβάνει να κάνει ένα καλό ζύμωμα και να την φουσκώσει με μια σωστή θερμοκρασία).

26 Ιουνίου 2014

Τσουρέκι

Και μιας και αρχίσαμε τα του αρτοπαρασκευαστή, άντε να συνεχίσω και με τα υπόλοιπα που έχω. Εδώ μια συνταγή για τσουρέκι. Είναι από τη Μαίρη. Που το έφτιαχνε (ειδικά το καλοκαίρι, για απογευματινό στην παραλία) και μας άρεσε. Κι επειδή όσες συνταγές είχαμε δοκιμάσει για τσουρέκι δεν τα είχαμε καταφέρει, της ζητήσαμε τη δική της. Μας την δίνει, τη φτιάχνουμε και το αποτέλεσμα, αποτυχία για άλλη μια φορά. Επειδή δεν το δεχότανε (η μόνη άλλη πιθανότητα ήταν να μην πήγαινε καλά η δική μας μηχανή) ήρθε στο σπίτι και έβαλε τα υλικά με τα χεράκια της. Όλα μπροστά μας. Δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το διαφορετικό. Και το τσουρέκι έγινε υπέροχο. Χαρούμενοι μετά από μερικές μέρες επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία. Αποτυχία και πάλι. Ε, το παρατήσαμε το θέμα και, μέχρι φέτος που φτιάξαμε τα πασχαλινά μας τσουρέκια, δεν το ξαναδοκιμάσαμε. Μάλλον ήρθε ο καιρός για μια δοκιμή ακόμα.

24 Ιουνίου 2014

Ψωμί με τυρί και ζαμπόν

Μιας και πήγα την περασμένη βδομάδα το σταφιδόψωμο στο σχολείο, ήρθε η κουβέντα για τον αρτοπαρασκευαστή και το τι άλλο μπορεί να φτιάξει κανείς με αυτή τη μηχανή. Κάποιος ανέφερε το τυρόψωμο με διάφορες μείξεις, το θυμήθηκα κι είπα να το φτιάξω τη Δευτέρα που είχα (πάλι) εισήγηση στο σχολείο. Το έφτιαξα και το παρουσιάζω κι εδώ :)

20 Ιουνίου 2014

Σταφιδόψωμο

Την Τετάρτη ήταν τα γενέθλια της Ειρήνης. Κι είπα να πάω κάτι απλό στο σχολείο μου για κέρασμα. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω ένα σταφιδόψωμο στον αρτοπαρασκευαστή. Που όπως έχω ξαναγράψει, ρίχνεις όλα τα υλικά μέσα, φεύγεις για ύπνο και μετά από κάποιες ώρες που θα ξυπνήσεις, παίρνεις έτοιμο το αποτέλεσμα. Τόφτιαξα λοιπόν, το πήγα, το φάγαμε κι όταν γύρισα στο σπίτι είπα να ρίξω μια ματιά να δω τι έχω γράψει και τι φωτογραφία έχω βάλει, μιας και έγινε κάμποση κουβέντα για τη συνταγή στο σχολείο. Κι ανακαλύπτω πως δεν την είχα ανεβάσει. Ευκαιρία λοιπόν να την παρουσιάσω από δω, αλλά δεν έχω φωτογραφία προς το παρόν αφού δεν φρόντισα (μ' έφαγε η υπερβολική σιγουριά πως ήδη το είχα κάνει). Επειδή συνήθως μου έβγαινε έξω απ' τη φόρμα, χρόνια αργότερα του προσάρμοσα τις ποσότητες προς τα κάτω λίγο.

28 Φεβρουαρίου 2014

Λαγάνα

Για δες τι θυμήθηκε η Μαρία σήμερα πρωί πρωί. Συζητάγαμε για τις προμήθειες των ημερών και αναφέρθηκε η λαγάνα οπότε και πρότεινε να φτιάξουμε τη δική μας λαγάνα μιας και μας είχε δώσει συνταγή η (πάντα πολύτιμη) Μαίρη που μετράει με ποτήρια κι όχι με γραμμάρια:) (κι είναι Χιώτισσα στην καταγωγή, εξού και η μαστίχα). Έτσι αποφάσισα να την παρουσιάσω εδώ, μιας και είναι των ημερών. Η πρόταση είναι να γίνει στον αρτοπαρασκευαστή, αλλά προφανώς δεν είναι απαραίτητο, θα μπορούσε να ζυμωθεί και στο χέρι, απλά η μηχανή προσφέρει ευκολία και στάνταρ συνθήκες. Τις λαγάνες στο χωριό τις λέμε πίτες τον υπόλοιπο χρόνο, επετειακή είναι η χρήση τους, αλλά για άλλες επετείους, ας τις αφήσουμε τώρα :)

21 Οκτωβρίου 2013

Μουστοκούλουρα

Τα μουστοκούλουρα φτιάχνονται όλο το χρόνο. Πετιμέζι να έχεις. Γιατί παρόλο που το όνομά τους μιλάει για μούστο, αυτό που χρειάζεται είναι το πετιμέζι. Τα υπόλοιπα υλικά βρίσκονται εύκολα. Έτσι δεν είναι εποχικό έδεσμα, αλλά είπα να το συνδυάσω με τη συνταγή για το πετιμέζι που έβαλα κι έτσι την παρουσιάζω σήμερα. Δεν είχα δικό μου πετιμέζι αλλά βρήκα και αγόρασα. Έχουν τα σουπερμάρκετ, έχουν και τα καταστήματα μπαχαρικών (μπαχαρτζίδικα:) ). Εν τω μεταξύ, το πετιμέζι αυτό ήταν πολύ πυκνό και πολύ σκούρο. Έτσι, το χρώμα το πήραν τα μουστοκούλουρα από μόνα τους, χωρίς το ενισχυτικό κακάο (που όσο νάναι τους αλλάζει και λίγο τη μυρωδιά).

08 Αυγούστου 2013

Ψωμί (1 Κιλό)

Όλα μου τα χρόνια είχα συνηθίσει να αγοράζω ψωμί. Ήμουν πολύ μικρός που ζύμωνε η μάνα μου (μέχρι τα 3 - 4 μου χρόνια) ή η γιαγιά μου (τελευταία χρονιά ήταν το καλοκαίρι του '67 αν θυμάμαι καλά). Μετά, το ψωμί από τον φούρνο ήταν μια χαρά και βολευόμασταν όπου και να πηγαίναμε. Μέχρι τη δεκαετία του 90 που στο χωριό άλλαξαν και οι δυο φουρναραίοι του χωριού άλλαξαν. Το ψωμί τους άλλαξε κι αυτό. Υποτίθεται πως το βελτίωσαν, έβαλαν δηλ. διάφορα βελτιωτικά αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην τρώγεται. Ψάχναμε να βρούμε ψωμί από διάφορους άλλους φούρνους (π.χ. να αγοράζουμε όταν πηγαίναμε στη Μυτιλήνη) αλλά αυτά ήταν ημίμετρα. Μέχρι το Νοέμβρη του '99 που το Λιντλ έφερε από τις μηχανές που ρίχνεις τα υλικά και σου βγάζει ψωμί (αρτοπαρασκευαστή τον λένε, αν και, πρόσφατα είδα και τη λέξη "αρτοποιητή", μάλλον πιο λόγια και καλλιτεχνική:) ). Πήραμε μια (αφού γύρισα ένα σωρό καταστήματα στην Αθήνα - δεν είχε και τόσα πολλά τότε - μας την αγόρασε ο Σταμάτης από τον Πύργο!) κι είπαμε να τη δοκιμάσουμε να ξέρουμε αν αξίζει. Κι αποφασίσαμε να την κρατήσουμε για το σπίτι (παρόλο που στην περιοχή έχουμε πολύ όμορφο ψωμί) και ν' αγοράσουμε άλλη μια για το χωριό. Κι από τότε φτιάχνουμε ψωμί στο σπίτι μας.