Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αλλαντικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αλλαντικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

18 Μαρτίου 2022

Λουκάνικα αλά Μόναχο

Στο Μόναχο έμεινα 3 χρόνια. Από τότε έχουν περάσει άλλα (σχεδόν) 10. Κι όμως, πώς τρώγονται τα άσπρα μοναχέσικα λουκάνικα δεν είχα μάθει μέχρι τώρα. Κι ενώ έχω γράψει για τα λουκάνικα γενικά (και με την παραπάνω φωτογραφία) δεν είχα μάθει πώς πρέπει να φτιαχτούν ειδικά αυτά (γιατί τα άλλα φτιάχνονται ψητά, όπως και γενικά τα λουκάνικα του δρόμου). Για την ιστορία η φωτογραφία βγήκε κάνα μήνα αφού πήγαμε στο Μόναχο. Συναντηθήκαμε με τον Γιάννη και καταλήξαμε στην πιο παραδοσιακή (κατά την άποψή μου) μπυραρία του Μονάχου, τη Χόφμπροϊ (Hofbräu). Παραγγείλαμε σαν Έλληνες, απ' ένα πιάτο ο καθένας και διάφορα για τη μέση κι ο Γιάννης αποφάσισε να παραγγείλει κάτι παραδοσιακό: Λουκάνικα Μονάχου τα έλεγε ο κατάλογος συνοδευόμενα με μουστάρδα και μπρέτσελ. Τα παράγγειλε κι όταν ήρθαν ήταν όπως φαίνονται παραπάνω: Ένα μπολάκι (σκεπασμένο) με ζεστό νερό και μέσα να επιπλέουν δυο άσπρα πράγματα που έπρεπε να είναι (και ήταν) λουκάνικα αν και, η όλη εικόνα σε άλλο μας παρέπεμπε, καθόλου κατάλληλο για το τραπέζι 😀

28 Δεκεμβρίου 2017

Παστουρμάς με αυγά

Τον παστουρμά τον ήξερα αλλά δεν έτυχε να τον χρησιμοποιήσω. Πολλές φορές άκουγα για τη μυρουδιά που αφήνει αφού τον φας. Ίσως γι' αυτό, ίσως γιατί είναι ένα ιδιαίτερο αλλαντικό που δεν βρίσκεται και πολύ τακτικά, δεν θυμάμαι να είχα έρθει σε επαφή μαζί του. Ώσπου το καλοκαίρι κάνοντας μια βόλτα με τη Ντόρα στην αγορά της Μυτιλήνης περνάγαμε έξω απ' την Ερμού 78 όπου υπάρχει ένα κρεοπωλείο που φτιάχνει παστουρμά κι όταν περνάς από κει σου σπάει τη μύτη. Και σχολιάζαμε πόσο χαρακτηριστική είναι η μυρουδιά για το συγκεκριμένο σημείο. Και πως αν κάποια στιγμή περάσουμε από κει και δεν μυρίζει παστουρμά, κάτι θα έχει αλλάξει και θα μας φαίνεται παράξενο. Και συμφωνούσαμε κι οι δυο σ' αυτό. Το συζητάμε με τη Μαρία και εκφράζω την επιθυμία να πάρω και μια φορά παστουρμά από κει, να το δοκιμάσουμε τέλος πάντων.

02 Ιουνίου 2016

Ρυζοσαλάτα

Καλοκαίρι έρχεται, οι διάφορες παραλλαγές για σαλάτες είναι σε ημερήσια διάταξη. Σαλάτες με διάφορα συνοδευτικά υλικά που παίζουν το ρόλο του φαγητού κι όχι του συνοδευτικού. Πέρα απ' τη σαλάτα του καίσαρα ή τα φασόλια κλπ όσπρια που σερβίρονται και σαν σαλάτα, έχω παρουσιάσει ήδη φακές σαλάτα (και μάλιστα σε 2 εκδοχές), μακαρόνια σαλάτα ή η δική μου παραλλαγή στο πατατοκολόκυθο. Και ψάχνοντας στα κιτάπια μου βρήκα ακόμα μία παρόμοια, τη ριζοσαλάτα κι είπα να την βάλω κι αυτή (και βλέπω πως μάλλον δεν έχω αναφερθεί σε τονοσαλάτα. Παράλειψη, υπόσχομαι να επανορθώσω :) ).

15 Φεβρουαρίου 2016

Πιροσκί Γιώργου

Πιροσκί έχω ξαναβάλει. Τότε ήταν της γιαγιάς Κεράσας, αυτά είναι του Γιώργου. Εκείνα ήταν με πατάτα, κλασσικά δηλαδή, αυτά είναι με λουκανικάκι. Επίσης στη ζύμη προβλέπονται αυγά. Γούστα είν' αυτά :)

13 Φεβρουαρίου 2016

Ομελέτα φούρνου με πατάτες και λουκάνικο

Πριν μερικές μέρες είδα στο ίντερνετ μια συνταγή για ομελέτα φούρνου με πατάτες και λουκάνικο. Τίποτα το παράξενο το να βλέπεις κάτι καθώς περιδιαβαίνεις στις διάφορες ιστοσελίδες. Και καθόλου παράξενο που η ομελέτα αυτή μ' άρεσε, χώρια που έφερε και θύμησες από τα πανεπιστημιακά χρόνια που τρώγαμε παρόμοια ομελέτα (πολύ σχετικό το παρόμοια, τότε ήταν μόνο μ' αυγά!) κι είπα να τη φτιάξω. Κράτησα τη σελίδα ανοιχτή μερικές μέρες, δεν βόλευε να τη φτιάξω, την έκλεισα κι όταν χτες ήρθε η ώρα, δεν κατάφερα να τη βρω. Έψαξα, αλλά όλες οι συνταγές ξεκίναγαν με το "τηγανίζατε τις πατάτες". Αυτό δεν μ' άρεσε. Αν είναι να τηγανίσω τις πατάτες γιατί να μην την φτιάξω όλη στο τηγάνι; Έτσι, αυτοσχεδίασα. Και το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό.

02 Ιανουαρίου 2016

Ομελέτα με πατάτες ραπέ

Για ομελέτα με λουκάνικα και πατάτες έχω ήδη βάλει συνταγή. Αυτή, που είναι παραλλαγή, την είδα στο σάιτ της Ελένης και την δοκίμασα (και την προσάρμοσα). Εκεί την έλεγε "με λουκάνικο και τυρί κρέμα". Για μένα το ιδιαίτερο, αυτό που την διαφοροποιεί, είναι είναι όμως ο τρόπος που είναι φτιαγμένες οι πατάτες! Κι όσο για το τι τυρί, γιατί να είναι τυρί κρέμα κι όχι ένα κλασσικό γευστικό τυρί; Ορίστε λοιπόν η ιδέα μου:

07 Φεβρουαρίου 2015

Σουφλέ Ζυμαρικών 2

Και μιας κι άρχισα με τα σουφλέ, ας βάλω όλες τις παραλλαγές. Τι έχει το σημερινό; Ερμόλ αντί για γάλα. Κάτι σαν κρέμα δηλαδή. Α, ναι. Αυτό έχει και αυγά.

05 Φεβρουαρίου 2015

Σουφλέ Ζυμαρικών

Σιγά δηλαδή. Και σε τι διαφέρει απ' τα μακαρόνια της τεμπέλας; Ελάχιστα. Απλά εδώ τα ζυμαρικά είναι βρασμένα από πριν. Και γιατί; Πιο εύκολα είναι και δεν θεωρώ το αποτέλεσμα κάτι το διαφορετικό, Τότε γιατί το παρουσιάζω; Γιατί προχθές ο Δημήτρης σκέφτηκε σουφλέ κι έριξα μια ματιά στα αρχεία μου. Το βρήκα το σύγκρινα, έφτιαξα τεμπέλα αλλά είπα πως ευκαιρία να βάλω και το σουφλέ για όποιον προτιμάει κάτι πιο κλασικό :) Για βάση εδώ προτείνονται οι χυλοπίτες.

12 Ιανουαρίου 2015

Πατάτες Oγκρατέν

Εγώ είχα γράψει για πατάτες γκρατέν. Η Ελένη έγραψε τις προάλλες για πατάτες ογκρατέν. Παρόμοια πράγματα είναι και στο περιεχόμενο και στην εκτέλεση. Αλλά και διαφορετικά. Εκτός από το ένα γράμμα, το δεύτερο πιάτο είναι πιο έντονο, έχει πιο πολλά και μπορεί να σταθεί και σαν κυρίως φαγητό. Όμως δεν χάνει τη θέση του και στους μεζέδες. Η αρχή του η ίδια που συνάντησα πολλές φορές: βράζουμε τις πατάτες και τις ψήνουμε μετά. Το θέμα είναι πώς τις συνοδεύεις στο ψήσιμο. Αποφάσισα λοιπόν να τις δοκιμάσω και με την καινούρια παραλλαγή κι όπως καθετί καινούριο που δοκιμάζω να παρουσιάσω εδώ (στη δική μου έκδοση, φυσικά).

02 Ιουλίου 2014

Ομελέτα με λουκάνικα (και πατάτες)

Για την ομελέτα είχα γράψει πριν κάνα χρόνο. Μόνο που αυτή που έδωσα τότε ήταν σκέτη. Χωρίς παρελκόμενα. Πριν λίγες μέρες έφτιαξα και μια "ενισχυμένη". Τη φωτογράφισα για να την παρουσιάσω από δω πέρα. Να σημειώσω πως εγώ την λέω περιφραστικά (ομελέτα με λουκάνικα) αλλά απ' όσο θυμάμαι (και βρίσκω και στο ιντερνέτι) σε κάποια μέρη (π.χ. στην Άνδρο, λέει) την λένε μονολεκτικά: φρουτάλια. Επίσης να σημειώσω πως δεν έχω πολύ μαεστρία στο γύρισμα της ομελέτας (ίσως γιατί δεν την φτιάχνω τακτικά) μ' αποτέλεσμα να μην μπορώ να την φτιάξω μονοκόμματη, σαν πίτα όπως είναι το σωστό.

03 Μαΐου 2014

Λέμπερκεζε

Για το λέμπερκεζε είχα γράψει στο παλιό μου μπλογκ. Κι ενώ είχα πει πως τέλειωσαν οι μεταφορές από κει, τον περασμένο μήνα το Λιντλ έφερε το λέμεπερκέζε στα πλαίσια της γερμανικής βδομάδας (ως γνωστόν, τακτικά φέρνει προϊόντα από άλλες χώρες και όταν τα φέρνει ονομάζει τη βδομάδα με το όνομα της χώρας της οποίας έχει τους ιδιαίτερους - και χαρακτηριστικούς συνήθως - μεζέδες, αν και τελευταία και στα ρούχα λέει πως έχει άρωμα Ρώμης ή Λισαβόνας κλπ). Έτσι είπα να ξαναγράψω για το ιδιαίτερο αυτό αλλαντικό, αντιγράφοντας εν πολλοίς το παλιό άρθρο.

14 Νοεμβρίου 2013

Πίτσα Σκαλτσόνε (Θωμά)

Μιας και πιάσαμε τις πίτσες τις προάλλες, ας ρίξω κι άλλη μία. Σκαλτσόνε λέμε τη σκεπαστή πίτσα. Το ζυμάρι που απλώνω στο κάτω μέρος το φτιάχνω έτσι που να γυρίσει κι από πάνω και να τη σκεπάσει (καλά). Αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι ιδιαίτερο κι αν ήταν έτσι θα μπορούσα να είχα συμπληρώσει αυτή την εκδοχή στο τέλος της συνταγής για την πίτσα κι όλα να τέλειωναν εκεί. Η συγκεκριμένη συνταγή του Θωμά όμως, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Οι πίτσες (γιατί πρόκειται για ζευγάρι) ψήνονται πάνω σε λαδόκολλα, χαμηλά στο φούρνο έτσι που το χαρτί σχεδόν καίγεται μ' αποτέλεσμα να δίνει μια ιδιαίτερη γεύση, σαν να έχει ψηθεί η πίτσα σε φούρνο με ξύλα.

10 Νοεμβρίου 2013

«Πρωινό» του αγρότη (Bauernfrühstück)

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κλείνω τα 54 κι έτσι λέω να τεμπελιάσω. Τη συνταγή αυτή την είχα στο παλιό το μπλογκ οπότε είναι εύκολο να την δημοσιεύσω και εδώ. Λίγη δουλειά στον πρόλογο (που κάπως αλλάζει). Σαν συνταγή τώρα, την είχα μάθει από το βιβλίο των γερμανικών, τότε που έκανα μαθήματα, πριν φύγουμε για τη Γερμανία. Πρόκειται δηλαδή για μια γερμανική συνταγή (εξού και το γερμανικό στον τίτλο). Επειδή πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα την δοκίμασα και μ' άρεσε. Είναι μια συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια) - και στις μπιραρίες (ειδικά στη Νυρεμβέργη απ' όπου κι η φωτογραφία) σαν κανονικό πιάτο τη σερβίρανε (αν και, δεν θυμάμαι πώς το έλεγε στον κατάλογο, σίγουρα όχι Bauernfrühstück, αλλά και σίγουρα ήταν αυτή, με ντεκόρ σαλάτας - όλα τα πιάτα στη Γερμανία συνοδεύονται από ατομική σαλάτα, είτε στο ίδιο πιάτο είτε σε ένα μικρό μπολάκι).

06 Νοεμβρίου 2013

Πίτσα

Έγραφα πριν λίγο καιρό για τη ζύμη για πίτσα που μου έμαθε η Ειρήνη. Ε, λογικό είναι να δώσω κάποια στιγμή και μια ιδέα για το πώς φτιάχνεται η πίτσα. Ήταν ένα φαγητό που έφτιαχνε η Ιταλίδα νοικοκυρά με πράγματα που είχε στο ντουλάπι της. Απλά, έπρεπε να έχει φούρνο αναμμένο. Ε, το χειμώνα αυτό ήταν εύκολο, αφού δούλευε η φωτιά για ζέσταμα. Τις άλλες εποχές, δεν ξέρω πώς το κατάφερναν! Ιταλικής προέλευσης, αλλά έχει γίνει αγαπημένο φαγητό σε πολλές χώρες. Όπου και να ταξίδεψα, πίτσα υπήρχε.

11 Σεπτεμβρίου 2013

Μπουρεκάκια

Τα μπουρέκια είναι μια παλιά συνήθεια που εγκαταλείφθηκε κάποια στιγμή όταν τη θέση τους πήραν τα τυροπιτάκια Μαίρης. Η εποχή της δόξας τους ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 90. Τότε που κάναμε αρκετές εξόδους με φίλους για πικ-νικ σε παραλίες ή δασάκια. Και το συνηθισμένο "πρόχειρο" φαγητό που φτιάχναμε εμείς και παίρναμε μαζί μας ήταν τα μπουρέκια. Που μπορούν να γίνουν είτε με φύλλο (οπότε μπαίνουν και στο τηγάνι, κι είναι αυτά που συνήθως σερβίρουν στα καταστήματα) είτε με σφολιάτα (που είναι πιο εύκολα αλλά θέλουν φούρνο κι είναι πιο ελαφριά). Ειδικά αυτά τα τελευταία τα ταράζαμε. Η σφολιάτα έχει όγκο και εμφάνιση αλλά είναι αέρας σκέτος και ένα μόνο μπουρεκάκι δεν σου κάνει τίποτα. Έτρωγα λοιπόν 5 - 6 για μεζέ κι μ' έλεγε ο Αλέξης "σαρανταμπουρεκά":)

10 Απριλίου 2013

Καναπεδάκια

Τα καναπεδάκια είναι ένας εύκολος μεζές. Φτιάχνεται στο λεπτό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, ανάλογα με το πώς τα θέλουμε. Συνοδεύει θαυμάσια το ούζάκι μας ή το ουισκάκι μας κλπ.

03 Φεβρουαρίου 2013

Σπετσοφάι

Σπετσοφάι ή σπετζοφάι; Υπάρχει μια διαφωνία ως προς το όνομα. Για να πω την αλήθεια, ούτε κι εγώ έχω αποφασίσει. Πότε χρησιμοποιώ το ένα και πότε το άλλο. Κι αν η διαφωνία ξεκινάει από το όνομα, τότε μπορεί καθένας να υποθέσει τι γίνεται με τη συνταγή την ίδια. Τέλος πάντων, όπως και να το ονομάσουμε είναι μια συνταγή με βάση το λουκάνικο (γι' αυτό και η κατηγορία αλλαντικά) και τις πιπεριές. Παραλλαγές διάφορες μπορεί να κάνει ο καθένας ανάλογα με το γούστο του, την έμπνευσή του αλλά και με τα υλικά που έχει διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή. Εδώ προφανώς θα παρουσιάσω τη δική μου εκδοχή. Εύκολη και γρήγορα, την προτιμώ για μεζεδάκι.