Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λέσβος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λέσβος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

26 Φεβρουαρίου 2024

Αρκούδις μι τα κδούνια

Τη δεκαετία του 70 ξεκίνησαν να φτιάχνονται συντοπίτικοι σύλλογοι. Άνθρωποι με καταγωγή απ' το ίδιο μέρος που έμεναν σε άλλη περιοχή έφτιαχναν ένα σύλλογο για να θυμούνται τα ήθη και έθιμα της περιοχής τους. Στην Αθήνα φτιάχτηκε το 1975 ο "Σύνδεσμος Πλωμαριτών Αττικής Βενιαμίν ο Λέσβιος" και κάπου εκεί κι η Λεσβιακή Ένωση Σπουδαστών (ΛΕΣ). Όταν ήμουν φοιτητής ήμουν μέλος και στους δυο, αντεπιστέλλον, βέβαια, αφού εγώ ήμουνα στα Γιάννενα. Και η μεν ΛΕΣ δεν ξέρω αν υπάρχει σήμερα, ο σύλλογος των Πλωμαριτών όμως υπάρχει και χτες είχε τον αποκριάτικο χορό του.

22 Φεβρουαρίου 2024

Χαβίτσα

Για την χαβίτσα δεν έχω φωτογραφία. Πού να την βρω αφού ούτε την έφτιαξα ποτέ εγώ, ούτε πρόκειται να την φτιάξω. Γιατί, όπως έγραψα και αλλού, πρόκειται για μια θερμιδική βόμβα. Κι όχι μόνο. Και για χοληστερινική βόμβα. Τότε γιατί βάζω τη συνταγή; Μα για να υπάρχει στην αναζήτηση της Γκουγκλ. Αν το ψάξει κανείς σήμερα θα το βρει σ' ένα σχόλιο δικό μου (αυτό που αναφέρω παραπάνω) και μια συνταγή σ' ένα Παλιοχωριανό σάιτ, που όμως αφενός είναι ανάμεσα σε άλλα φαγητά αλλά κυρίως εκεί δεν αναφέρει τίποτα για νερό. Καλά, ρε πατριώτες, με τι θα φουσκώσει τ' αλεύρι; Και για να το επιβεβαιώσω, πήρα και τη Βατώ. Αλλά πολλά τα εισαγωγικά, ας πάμε στο από τι αποτελείται και πώς φτιάχνεται η χαβίτσα.

17 Ιανουαρίου 2024

Ο Ναπολέοντας

Ο πρόλογος στο βιβλίο με τα παραμύθια

Όχι, δεν πρόκειται για τον μεγάλο Ναπολέοντα, τον γνωστό, της Γαλλίας. Πρόκειται για ένα παραμύθι που έλεγε η γιαγιά μου. Εγώ δεν το θυμάμαι καθόλου. Αλλά το θυμήθηκε και το μετέφερε σε χαρτί ο θείος μου ο Αντώνης που γιορτάζει σήμερα. Προς τιμήν του, λοιπόν, το μεταφέρω εδώ. Ο θείος (αδερφός της μάνας μου) σπούδασε δάσκαλος και δούλεψε σε σχολεία της Άνδρου, της Χίου, της Μυτιλήνης και της Αθήνας. Μετά τη σύνταξη του αποσύρθηκε σ' ένα βουνό κι άρχισε να γράφει διάφορα. Το βουνό δύσκολο για την ηλικία του πια (φέτος κλείνει τα 90 αν υπολογίζω σωστά), μετακόμισε σε πιο προσιτά μέρη, αλλά το γράψιμο δεν το αφήνει. Τώρα δεν γράφει με το χέρι αλλά σε υπολογιστή (ναι, έμαθε να τον χρησιμοποιεί) κι αυτό κάνει πιο εύκολο το τύπωμα και τη διανομή (μιας και τα γραφτά του τα δίνει σε ορισμένους, δεν τα κυκλοφορεί αλλού). Το συγκεκριμένο παραμύθι το μετέτρεψε σε ποίημα. Στο βιβλίο που μου έδωσε το έχει με ρυθμό μόνο, αλλά χωρίς να είναι χωρισμένο σε στοίχους. Δεν ήξερε το πώς! Αυτή τη μετατροπή την έκανα εγώ. Αλλά πολλά είπα. Καιρός να βάλω και το ποίημα - παραμύθι (που έχει κάμποσο μάκρος).

15 Ιανουαρίου 2024

Πουρπέτες (πατοκροκέτες) Βατώς

Όταν έβαλα τη συνταγή για τις πατατοκροκέτες είχα βάλει στον τίτλο και τη λέξη πορπέτες. Το βλέπει η Βατώ και μου βάζει πόστα. Καλά, ρε, η μάνα σου είχε κρέμα γάλακτος και τέτοια για τις πορπέτες; Τι 'ν' αυτά; Οπότε αποφάσισα να γράψω τη συνταγή την αυθεντική. Μόνο που δεν την θυμόμουνα. Μου την είπε, αλλά την ξέχασα πάλι. Κι έτσι χρειάστηκε νέο τηλεφώνημα για να ολοκληρωθεί το σημερινό. Κάποιες άλλες φίλες μίλησαν για κολοκύθι μέσα. Αυτό αφήνεται ως άσκηση για το σπίτι 😀 Εντάξει, η φωτογραφία είναι η ίδια, δεν αλλάζει και πολύ η φάτσα τους (τις έφτιαξα και μπήκε αυθεντική φωτογραφία)

22 Σεπτεμβρίου 2023

Ψαρά από Άγιο Ισίδωρο

Συνήθως κάτι το δημοσιεύω στο εδώ μπλογκ και μετά τη δημοσίευση αυτή την ανεβάζω και στο φέισμπουκ. Μ' αυτήν την φωτογραφία γίνεται το ανάποδο. Την δημοσίευσα στο φέισμπουκ την επόμενη μέρα που την τράβηξα και άρεσε σε πολλούς. Και σκέφτηκα κάποια στιγμή να την βάλω κι εδώ μαζί με άλλες που τραβήχτηκαν την ίδια μέρα και θα είχαν κι αυτές κάποια περιγραφή. Και το κάνω σήμερα, 10 μέρες μετά! Αλλά πρώτα τα στοιχεία και οι συνθήκες της φωτογράφησης.

15 Μαΐου 2023

Πεταλώματα

Και το σημερινό άρθρο είναι από το μπλογκ του Σαραντάκου. Έγραφε τις προάλλες με αφορμή τη λέξη αλμπάνης που μπήκε σε τηλεπαιχνίδι. Κάποιος σχολίασε πως το πετάλωμα λέγεται και καλίγωμα Οπότε εγώ είπα "Και καλίβωμα σε μας (το καλίγωμα). Που μπλέκεται με το καλύβω = καλύπτω… Κι έτσι καλβώνουν τς γαδάρ (τα άλογα ήταν σπάνια, στο κείμενο αναφέρονται τα βόδια αλλά όχι τα μουλάρια) αλλά μπορεί να σε καλβώς κάνας ατσίδας (να σου κλείσει τα μάτια και να σε εξαπατήσει) 😀 Να συμπληρώσω πας αν σου πει κάποιος "να τα καλύψεις" αυτό είναι η έσχατη κατάρα, οριστικά καλυμμένα μάτια έχει ο πεθαμένος,,, Μ' αυτά και μ' αυτά όμως, και μιας και από πεταλώματα έχω αναμνήσεις πρόσθεσα κάποια που εδώ τα επεκτείνω παραπέρα.

25 Απριλίου 2023

Προϊόντα γάλακτος Μυτιλήνης

Λαδοτύρι σε λάδι. Σήμερα μόνο στην Αγιάσο βρίσκω κάτι τέτοιο, αυτό που πουλάνε τα τυροκομεία είναι στεγνό και παραφινομένο (άρα όχι κατάλληλο για να μπει στο λάδι).

Για τα μυτιληνιά τυριά έχω ξαναγράψει. Κι έχω βάλει και κάποιες από τις φωτογραφίες τις σημερινές. Γι' αυτό κι άλλαξα λίγο τον τίτλο και το γύρισα στα γαλακτερά για να βάλω και τον τραχανά. Τα γιαούρτια της δεν θα τα βάλω μιας και δεν κρατάνε αρκετά άρα δεν είναι για ν' αγοράσει κανένας να το πάρει μαζί του κι η παραγωγή του δεν είναι τόση που να κυκλοφορεί εκτός νησιού. Όλες οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Αγιάσου που πουλάνε διάφορα παραδοσιακά είδη φαγώσιμα και όχι μόνο, τραβηγμένες κάποιο καλοκαίρι.

30 Μαρτίου 2023

Ντίπι

Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να γράψω για το Ντίπι. Που εμείς το λέμε Ντιπ. Σκέτο, χωρίς το -ι στο τέλος. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί βάζοντας το βίντεο απ' την Πλαγιά του 1990 έγραφα: Ο Σαραντάκος φταίει. Σε ένα Σαββατιάτικο άρθρο του (που έχει καθιερώσει κάθε Σάββατο να παρουσιάζει γλωσσικά παράτυπα που τα λέει μεζεδάκια) έγραφε "Στη συσκευασία της κονσέρβας, το Chickpea dip (Hummus) αποδίδεται στα ελληνικά: Ρεβίθι βουτιά. Αφού λέει dip, είναι ντιπ καταντίπ βουτιά!". Από το ντιπ αυτό, τη σάλτσα, η κουβέντα πήγε στο ντιπ το εντελώς, το τελείως (την έννοια δηλαδή που το βάζει μετά) κι από αναφέρθηκα στο Ντίπι, το χωριό που είναι στον κόλπο της Γέρας. Έγινε κάποια κουβέντα γι' αυτό κι εγώ σκέφτηκα να βάλω κάποια πράγματα για τα χωριά της Γέρας που επειδή θάταν πολλά αποφάσισα να το κάνω στο δικό μου μπλογκ, να βάλω και καμιά φωτογραφία. Τελικά για τη Γέρα είχα ξαναγράψει κι έτσι έβαλα μόνο ένα βιντεάκι κι έμεινε το Ντίπι ν' αναφερθεί σκέτο.

21 Μαρτίου 2023

Γέρα (ξανά)

Έγραφα, λοιπόν, την περασμένη βδομάδα για το πώς αποφάσισα να γράψω για τα χωριά της Γέρας (και έβαλα ένα παλιό βίντεο του χωριού μου). Και ρίχνοντας μια ματιά στα παλιά βλέπω πως έχω γράψει ήδη και μάλιστα με τις ίδιες φωτογραφίες (περίπου) και τη δομή που σκεφτόμουνα να έχω σ' αυτό που θα έγραφα! Ο θείος Άλτσι έχει κάνει τη δουλειά του μου φαίνεται και δεν το θυμόμουνα καθόλου! Ταλαντεύτηκα να βάλω άρθρο για τη Γέρα ή να πάω κατευθείαν για το Ντίπι που ήταν η αφορμή. Τελικά σκέφτηκα να βάλω λίγες ακόμα γεραγώτικες φωτογραφίες, να μην πάει χαμένη όλη η προετοιμασία! Και ξεκινάω με τον ανεμόμυλο στο Πέραμα, απέναντι απ' του Σουρλάγκα το εργοστάσιο (για παραπάνω πληροφορίες στο παλιό άρθρο).

18 Μαρτίου 2023

Η Πλαγιά το 1990

Ποια Πλαγιά; Μα το χωριό μου, η Πλαγιά Πλωμαρίου Μυτιλήνης για την οποία έχω βάλει μερικά πράγματα πριν πολλά χρόνια. Τον Μάη του 1990 αποκτώ βιντεοκάμερα και το καλοκαίρι που πήγα στο χωριό τράβηξα την τότε εικόνα του. Ξεκίνησα απ' τον Κούκο, τον βράχο που φαίνεται στην παραπάνω (περσινή) φωτογραφία, με το κοντάρι για τη σημαία (κάποιες εποχές κυματίζει καθημερινά, κάποιες μόνο σε γιορτές και επετείους, κάποιες καθόλου) και μετά έκανα μια βόλτα μέσα στο χωριό.

28 Δεκεμβρίου 2022

Οι καφενέδες του χωριού

Η ιδέα για το σημερινό μούρθε όταν έγραφα για τη χαρτοπαιξία. Που γινόταν στους καφενέδες. Στο χωριό πρόλαβα τους καφενέδες, πριν γίνουν καφενεία. Τι εννοώ; Πως την εποχή που ήμουν μικρός η λέξη καφενείο μόλις και είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται, ειδικά όταν μιλάγανε σε μας τους μικρούς ενώ η λέξη που λεγόταν ανάμεσα στους μεγάλους ήταν καφενές. Γι' αυτό κι εγώ θα μιλήσω για τους καφενέδες που ήταν στο χωριό τις δεκαετίες του 60 και του 70 που εγώ έμενα στο χωριό, σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, πολλοί απ' αυτούς έχουν κλείσει, λίγοι έχουν αλλάξει ιδιοκτήτη κι ένας μόνο συνεχίζει μέσα στην οικογένεια, με εκσυγχρονισμένη όμως μορφή.

26 Δεκεμβρίου 2022

Χαρτοπαιξία

Οι μέρες αυτές είναι μέρες που συνηθίζεται η χαρτοπαιξία λίγο παραπάνω απ' ό,τι σ' άλλες εποχές. Έτσι είπα να θυμηθώ  τι κάναμε με τα χαρτιά στα μικρά μας χρόνια, τις δεκαετίες του 60 και του 70, στο χωριό (αλλά και λίγο στο πανεπιστήμιο - αν κι αυτά τάχω ξαναγράψει). Βασικά, κάπου διάβαζα για τα χαρτιά στη Σχεδία του Δεκεμβρίου που γράφει για παλιότερες εποχές και έκανα τη σύνδεση με τα δικά μου.

22 Δεκεμβρίου 2022

Σελινάτο

Στο χωριό το κατεξοχήν φαγητό ανήμερα τα Χριστούγεννα ήταν (είναι) το σελινάτο. Που εγώ το προσάρμοσα σε πρασοσέλινο, προσθέτοντας και πράσο σ' αυτό που ξέραμε. Που το μαγείρευαν στο πανεπιστήμιο και μ' άρεσε παραπάνω. Κι όταν το πρότεινα στο σπίτι η πρώτη αντίδραση ήταν αρνητική, αλλά όταν δοκιμάστηκε, όχι μόνο έγινε αποδεκτό αλλά καθιερώθηκε κιόλας. Αλλά για χοιρινό πρασοσέλινο έχω βάλει συνταγή (κι από κει είναι η φωτογραφία). Εδώ θα πω κάποιες σχετικές ιστορίες περισσότερο (συν την υπενθύμιση του χριστουγεννιάτικου μεσημεριανού.

07 Σεπτεμβρίου 2022

Η μουσική του χωριού

Χορεύει ο πεντάχρονος τότε ξάδερφός μου. Η μουσική που διακρίνεται πίσω δεν είναι της Πλαγιάς, αυτή έπαιζε στο από κάτω καφενείο.

Όταν στο χωριό λέμε η μουσική συνήθως δεν εννοούμε τις μελωδίες αλλά μια ορχήστρα, μια μπάντα. Ακόμα και η φιλαρμονική όταν έρχεται (είτε του τάδε δήμου τελευταία είτε των ορφανοτροφείων παλιότερα) μπορεί να πούμε πως ήρθε η μουσική. Και στο χωριό τη δεκαετία του 70 και του 80 (που ξέρω καλά) είχε μια μουσική γνωστή στο νησί. Η μουσική της Πλαγιάς! Ερχόντουσαν κι άλλες καμιά φορά (π.χ. η μουσική της Κάπης) αλλά συνήθως στα μαγαζιά που έπαιζε τις Κυριακές ή στα πανηγύρια κλπ η μουσική της Πλαγιάς ήταν στάνταρ. Και τη μουσική αυτή την αποτελούσαν βασικά δυο οικογένειες: οι Μπουρλήδες κι οι Χρήστηδες. Είχαν και κάποιους άλλους αργότερα για μεγαλύτερη ποικιλία οργάνων.

28 Ιουνίου 2022

Θαλασσινές περιπέτειες (ζούλα σε μια βάρκα μπήκα)

Εγώ δικιά μου βάρκα δεν είχα ποτέ. Κι αν στην παραπάνω φωτογραφία φαίνομαι να κρατάω το διάκι της εξωλέμβιας, αυτό έγινε για τις ανάγκες της φωτογράφισης, η βάρκα ήταν δεμένη. Το γεγονός όμως ότι δεν είχα βάρκα δεν με απέτρεψε απ' το να έχω περιπέτειες. Τα κατάφερα όταν ζούλα σε μια βάρκα μπήκα. Αυτό έγινε τα χρόνια που ήμουνα φοιτητής αλλά όχι στη λίμνη, στα Γιάννενα, αλλά στο χωριό, ένα καλοκαίρι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

12 Φεβρουαρίου 2022

Ιστορία ενός ακορτνεόν

Έβαλα προχτές αυτήν τη φωτογραφία όπου πρωταγωνιστεί ένα ακορντεόν. Κι άρχισα να σκέφτομαι τη μακριά του ιστορία. Γράφοντας για τις εκδρομές που είχαμε κάνει όταν ήμασταν μικροί είχα γράψει "Να αναφέρω και κάποιες εκδρομές που γινόντουσαν με γκαζολίνα (= μικρό ντιζελοκίνητο καΐκι). Συνήθως στο Τάρτι. Μια απ' αυτές, ήταν με το θείο Φώτη πάλι. Εκεί η Τζένη μας έπαιξε κι ακορντεόν που μάθαινε τότε και τόχαν κουβαλήσει απ' την Αυστραλία. Στην επιστροφή το άφησε σε μένα, αλλά δεν έμαθα να παίζω". Η ξαδέρφη μου η Τζένη είναι λίγο πιο μικρή από μένα και στην Αυστραλία είχε αρχίσει να μαθαίνει ακορντεόν. Της είχαν αγοράσει αυτό της φωτογραφίας που δεν είναι παιδικό. Δεν φαίνεται το μέγεθος, αλλά είναι με 48 μπάσα, τα πέντε πλήκτρα στη μέση για αλλαγή περιοχής δείχνουν πως είναι ένα μεσαίο όργανο.

04 Φεβρουαρίου 2022

Χρόνια στα βαπόρια

Δεν υπάρχει νησιώτης που να μην έχει μετακινηθεί με πλοίο. Κι εγώ την παράδοση αυτή την τηρώ καλά. Έχω ξαναγράψει κομμάτια για τέτοιες μετακινήσεις μου παλιά, σήμερα θα επικεντρωθώ βασικά στην φοιτητική περίοδο. Τότε που την πρώτη χρονιά έκανα το Μυτιλήνη - Γιάννενα και επιστροφή πέντε συνολικά φορές (συν μια το καλοκαίρι για φροντιστήριο και εξετάσεις έξι), και τα επόμενα χρόνια τρεις. Μετά τα Γιάννενα μια φορά το χρόνο τουλάχιστον, σπάνια και δεύτερη αλλά από εμπειρίες δόξα τω θεώ. Κι αν έγραφα το 2013 για τις ιστορίες με τα καράβια μας, τα χρόνια που πέρασαν από τότε μόνο χειροτέρεψαν την κατάσταση αντί να την βελτιώσουν.

02 Φεβρουαρίου 2022

Τα κομματικά μου

Είναι γνωστό στους περισσότερους η πολιτική μου θέση και άποψη. Αλλά κάπου έχει την αξία της κι η ιστορική αναδρομή. Κι η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά. Από τα μικρά μου χρόνια. Η πρώτη λέξη που έμαθα να διαβάζω και να γράφω ήταν ΕΔΑ. Πήγαινα στο καφενείο που πήγαινε ο πατέρας μου ή ο παππούς μου και μ' έβαζαν να το γράφω στη πλάκα (με το κοντύλι) που σημείωναν τους πόντους από τα χαρτιά. Αλλά εκτός από το να γράφω αυτά τα γράμματα εκτός από να τα διαβάζω τι σήμαιναν αυτά τα τρία γράμματα; Τόχα μάθε κι αυτό. Όχι το Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά. Αυτό δεν έλεγε κάτι. Αλλά το περιεχόμενο, το μήνυμα. "Να τρων σοκολάτες και τα φτωχά τα μωρά" (μωρά στο χωριό λέμε τα παιδιά, σε όποια ηλικία). Δηλαδή ίσες δυνατότητες για όλους, μ' ένα τρόπο κατανοητό για την τότε ηλικία μου. Θυμάμαι και μια συγκέντρωση της ΕΔΑ σ' ένα καφενείο! Κι ύστερα ήρθε η χούντα.

23 Ιανουαρίου 2022

Μπαταρίσματα

Ακόμα μια ανάρτηση με αφορμή το (γνωστό) μπλογκ του Ν. Σαραντάκου. Είχε προχτές για το μπατάρω και την ιστορία του κι εκεί κάποιοι σχολιαστές, ένα Κρητικός κι ένας Χιώτης ανέφεραν ότι το μπατάρω εκτός απ' τη σημασία του γέρνω, ανατρέπω (ή ανατρέπομαι) έχει και την έννοια του συμψηφίζω, πατσίζω. Και θυμήθηκα πως και στο χωριό μου έχουμε κι αυτή τη σημασία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και μια ευτράπελη και πικάντικη ιστορία που συνέβη κάποια στιγμή κι όπου μέσα στα άλλα υπάρχει κι αυτή η λέξη με την έννοια του πατσίζω. Την έγραψα εκεί αλλά είπα να την βάλω κι εδώ. Ορίστε:

12 Δεκεμβρίου 2021

Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια στο χωρίο είχαν πάντα κάτι το ξεχωριστό. Και έχουν ακόμα δηλαδή. Ο κόσμος που πάει στην εκκλησία που γιορτάζει είναι πολύ περισσότερος από τις απλές λειτουργίες, μετακινείται αρκετά για να πάει μέχρις εκεί. Κι αν είναι ένα ξωκκλήσι, έχει κι αυτό το δικό του κοινό. Παλιότερα μετά την λειτουργία όλο και στηνόταν κάνας χορός σε καφενείο που υπήρχε ή που στηνόταν ειδικά για την περίσταση ενώ σήμερα συνήθως ο καθένας παίρνει την παρέα του, μπαίνει στ' αυτοκίνητο και φεύγει. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που είχα βρεθεί στα ξαδέρφια μου στον Κάστελο κι εκεί υπάρχει εκκλησάκι της Σωτήρας. Κι εγώ έτυχε να είμαι εκείνες τις μέρες (ή μπορεί να πήγα κι επίτηδες), 6 Αυγούστου για όποιον δεν ξέρει είναι το πανηγύρι. Κι είχαν φτιαχτεί δυο χώροι - καφενεία που είχαν μεζέδες αλλά και μουσική.